Alle inzendingen over WREED

Soms weent zij uit: dat zij niet meer kan blijven Onbevlekte in verblijven, waar bedreigen Haar offerpijn en floers, waaronder lijven Den Dienst der wrede liefkozing bedrijven. 'k Geloof haar niet, maar neem haar lijfsgewaden. Nog naakt vernederd, smeekt zij de genade Te mogen gaan. Ik spot: ‘Ga zo, mijn gade!’…

Vossen snellen zich over de besneeuwde velden het vliedende landschap zuigt zich onder de buiken de vossen zijn slijpende slijpen hun oren spits wrijven de ogen wrijven de streek in de ogen straks zal er het bloed zijn, bloed dat kuilen maakt tot de bodem ‘d aarde en sporen van sluikse silhouetten benevens de indrukken van prooien, contouren…

tegen kwetsbaren onder ons slaat een bijl aan de wortels van het menswaardig bestaan wie daarvoor ook nog eens onze kinderen gebruiken wil door ze met drugs te gijzelen als ezels te zadelen met schuld opdat zij voor hen moorden wie en wat hen niet bevallen wil heeft enkel het eerloze karakter van een laf boosaardig schepsel dat met wrede…

lamplicht vangt een mot de wrede vuurgloed verzengt het vleugelpapier…

In plaats van haar kind - het leven is soms zo wreed - ach, kon zij maar gaan.…

Klampten ons vast aan mooie woorden, keken weg van het einde zo wreed, maar wisten dat het overal rond was en onvermijdelijk en ongeremd. Wisten wat er moest gebeuren, dus besloten het niet te doen, bang voor het einde, het wrede einde, onvermijdelijk en ongeremd.…

Ik zag hoe mist wreed je oevers verhulde Die van mij pas ontdekt Wat had ik je graag zachtjes aan wal gezet…

Wrede terreuraanslag Duizenden doden En peilloos verdriet Maar een symptoom van een Civilisatieclash Dat was het volgens Deskundigen niet…

Wreed ingesnoerd in een korset van latwerk dat de stam bezet barstten de wilgen uit hun voegen - zij die hun kluisters niet verdroegen.…

Eenzaamheid, pijn en verdriet, maar niemand die mijn wil ziet, misschien een counselor van stichting wreed - open mijn weg - ik weet het niet.…

Dat gewone mensen tot de meest wrede dingen in staat zijn, je gelooft het niet Maar gebeurt elke keer weer dus de verbazing is eerder dat zulke wrede mensen zo normaal kunnen leven wachtend op een kans die voor de meesten nooit komt het bestaat dan slechts in hun hoofd maar gaat het los, dan zijn zij de eersten om te bevestigen dat…

Spelende kinderen in de sneeuw Alles lijkt rustig en fijn Dan opeens een schot, een schreeuw En je weet weer hoe wreed de wereld kan zijn…

Dan zult gij weten, wat mij wreed bekoorde, Wat mij verlokte en toen verliet.…

Dierminnend Nederland ernstig geschokt Maar denkt men straks ook aan kerstdinerslachtoffers: dieren die beestachtig wreed zijn gefokt?…

wrede dat wij harteloosheid noemen een kind, verloren aan de dood verliest het van de nood om goedgelovig jong te blijven…

Maar tot de wanhoop van mijn wrede doodstrijd, Laat mij het lied, het lyrisch lied. ----------------------------------- uit: Kwatrijnen (1919)…

mijn liefde in de armen van een vreemde teder en zacht niet in elke gedachte wreed en hard zo alleen in mijn eigen wereld niemand wie is deze vreemde waar ik op heb gewacht…

Wreed wroet mij de tijd Bezorgt me een korrelend oog Klieft mijn huid zo droog Dit lichaam lijdt. Hiertegen helpt geen chirurg Ik neem nog maar een Beerenburg.…

niet de afwezigheid maakt nog de leegte maar 't delen van herinneringen dat zo wreed ontbreekt niets liever was het mij dan dat je mij bevestigt simpel met woorden merken laat dat jij ook van mij hield…

En dan te bedenken dat ik die wrede dictator jaren later een eerste druk van een Achterberg-bundel heb gestuurd. Zeker 'Heb je vijanden lief!' van Jezus letterlijk genomen. Zoeter dan bisschopswijn.…

met barstjes erin liefde is het je door haar behaaglijk laten verwarmen Komend uit een bittere ouderwetse winterkou wil je haar iets te gretig omarmen en voor je het weet heb je weer eens je vingertjes aan haar gebrand ach de liefde zo behaaglijk door het ruitje zie je hoe vurig ze brandt tevens besef je weer ook zij heeft een wrede…

Natuurlijk kan ik u volledig volgen Wanneer het gaat om mensen- dierenleed Zoals het wrede wijf dat paardje reed Daarover ben ik vreselijk verbolgen Het dier werd door mishandeling verzwolgen Hoe ziekelijk en onvoorstelbaar wreed Kan ’t iemand zijn die het blijkbaar vermeed Respect te kweken?…

onderweg veel bloot plekken huid van teen tot kruin bakt en braadt de zon wees niet wreed, o zon stralend ultraviolet gat in de ozon…

WAT is dit voor koningvader hij die zijn oudste dochter stimuleert de jagerstik over te nemen wat wreed de moedige dierenpartij weglachend zij die zich verweren tegen dierenleed ben opgegroeid met respect voor het koningshuis nu 2022 is het voor mij daar niet meer pluis…

zoals bij Brel de teksten rauw & schrijnend moeten zijn zo zijn gedichten dikwijls het mooist wanneer ze wreed verslag doen van het alledaagse leed het leven is nu eenmaal niet alleen maar rozengeur…

de eieren getikt en opgegeten al het donzige uit zicht bloesem dwarrelt met gewicht van veertjes naar beneden het paasverhaal van wrede spijkers en het kruis ligt weer ver in het verleden…

Jij angst slangenkuil vol vieze shit kronkelend gif spuitend sissend wreed. Terwijl het duister alles vervaagt en je alsmaar struikelend door het wrede woud verdwaald verdwaast. Je vlucht in een waas vol paniek als je door een slingerende tentakel omlaag wordt getrokken In de stank.…

Een paar scherven blauwe eierschaal hier en daar aan de voet van de rooilijn en de beukenschraag herinneren me eraan de dood het treft me diep weet ik dat ik altijd een kind zal blijven ingezwachteld ben ik tot op de oppervlakte van mijn gezichtsveld mensenkind de boze natuur met haar gruwelijke bedoelingen waarom geen nest oude…

Ontembaar is in mij het wreed verlangen Als van een tijger, aan te grijpen met Mijn hakende verstand, het Al, en het te klauwen, Tot het ligt uitgerafeld voor mij heen.…

De tak is niet wreed afgebroken maar versleten door de tijd voor ons die achterblijven heelt de tijd de wond maar het gemis dat blijft…