Alle inzendingen over Waan liefde eeuwig

Niemand vraagt waarom ik naar de Makelaarsloop in Uithoorn ga terwijl ik daar toch echt mijn eerste blauwtje heb gelopen Zou het zijn uit zekere hoop haar terug te zien en onderweg aan een touwtje op te knopen Nu u het vraagt u brengt me echt op een puik idee in mijn running short zit een lang koord daar kan het mee dat zit…

liefde aan jou te verklaren…

ik val voor het licht dat op je schijnt gebroken in het kristal van ogen ik weet dat je in de verte verdwijnt zonder mededogen terwijl we over vlakke wegen zwerven langs leven en een beetje dood help me overeind, of lijm mijn scherven mijn kus was jouw voetnoot…

Daarachter gaan wij eeuwig verrijzen Samen, twee wezens in één hart!…

als vogels niet meer durven zweven op de wind als bladeren naar hun bomen terug gaan vallen als een ster niets meer om naar te twinkelen vindt als sneeuwvlokken naar de lucht toe dwarrelen als er echt niets meer is om mee te spelen voor een kind als je aan het eind van de regenboog geen pot met goud maar slechts een hoopje schroot vindt…

ik ken er maar twee beiden boven de tachtig... als ik hen bezig hoor, lijkt het alsof ik naar zevenjarigen luister!…

onbewust heb ik wel weet van macht over materie vertrouwend op die scheppingskracht geef ik mij aan Morpheus over in empirische twijfel echter ligt reeds creatieve dood besloten als een eeuwig zwarte nacht vragend vrees ik voor de sluimering en wat een mens daarmee vermag hecht ik aan de rede en zijn waan van overdag…

zonet verloor ik weer mijn ziel aan Bach Mattheus Passion beïnvloedt humeur het heeft zoveel van verlangen en treur ben vaak door zijn noten en tonen van slag zoals hij mij weer emotioneel meevoert langs het hemelsblauw klassiek gelaat van het schoonste klagen op aard, voel dan eeuwige droom die met liefde ontroert volg mij, waan der permanente…

Wij eten alleen groen op rijp kunnen we niet wachten geduld is een schaars artikel in deze tijden van overvloed Morgen is al veel te laat gisteren een vage herinnering.…

‘Opdat uw lied,’ sprak hij, ‘geen logen vier', Opdat uw hand zich niet verleiden laat De Waan te plukken voor het ware Zijn!’…

jij liep hooghartig naar de lucht te staren maar zag dat ik notitie van je nam jou zo te zien maakte mijn benen lam het liefst wou ik me aan je zijde scharen om je voor alle wanen te bewaren je afgewende blik wierp snel een dam ook deze keer liep jij me weer voorbij Want je gekwelde geest wil blijven zwerven hij liet de sterren in je ogen…

Als wachten omslaat in verlangen ligt twijfel naast de telefoon en lege brievenbus kilte sluipt in beelden van een ander die hij verzweeg maar zij toch gist tot de bel gaat en zij snelt met woorden schat ik heb je zó gemist…

Waar jouw prachtige lange benen staan telt de waarde van je omgeving niet meer want van daarboven kijk jij op alles minachtend neer Op een afstandje kijk ik naar jou en naar het totaalbeeld dat wat ik zie is iets dat toch al gauw verveelt Jij wil gezien worden als een ranke, slanke sexbom met een hoerige haardos maar ik zie jou…

men waant zich jong en sexy maar onverhoeds moet sectie worden toegepast om te voorkomen dat een begrafenis prematuur wordt uitgevoerd…

Een waan is Een onjuiste gedachte Menen deskundigen Soms waan ik mij gelukkig En da's helemaal zo gek nog niet…

trots edel enigszins zelfingenomen zo lijken ze soms over te komen nee niet zoals bij mensen van adel die zich titels aan meten en zich hierdoor verheven menen te weten die soms plechtig schenen te moeten schrijden als teken dat ze zich beter dan een ander wanen nee deze wezens zijn trots enkel op zichzelf op wie en wat ze zijn van nature…

Zijn schim dwaalt door de nacht die het donker nauwelijks haalt de maan nog lang niet vol van zichzelf wacht rustig af hij droomt er van een vleermuis te zijn die scheert langs donkere takken zo schaduwt hij een hemellichaam tot een sterrennacht…

Soms is het lastig om niet te verdrinken in de waan van de dag…

Wat deert me nieuwe liefdes-tijd; wat deren waan'ge dagen? 'k Heb mij in bedden neer-geleid waar vreemde doden lagen... Wat schade aan hergenoten waan? Misschien zal ik vergeten hoe doornen langs een liefde-laan mijn lede' aan stukken reten...…

Ik waan me te denken bezig te zijn met iets wat niet bestaat ik waan me te denken handen te hebben m'n hoofd te verliezen ik waan me te denken op hol te slaan in de richting van gisteren dit alles waan ik te denken terwijl vandaag onder mijn voeten vandaan schiet.…

Voorbij is onze liefdes tijd het was mooi maar het is passé voorbij de tijd van wanen na vreugde komen tranen de storm is uitgeraasd een laatste druppel een schittering onze liefde is nu herinnering…

Wat is het toch een vreemd verschijnsel. Zojuist heb ik het weer eens uitgevonden. We waren opgewonden toen het werkte ondanks de onbetrouwbare beschrijving. Het nieuwe gaat er inderdaad niet af zolang het eigenlijk nog steeds niet kan. ------------------------------------------------ uit: Te voorschijn stommelt het heelal, 1988.…

Waar de een het heeft over Een verhoogd bewustzijn Zodra de grenzen van het Leven zijn gepasseerd En hartstilstand door coma De mens nagenoeg ongemerkt Het tijdelijke dodenrijk Doet binnengaan, kijk ik Naar het kruis waaraan jij In je lijden verhoogd werd Jij die jezelf verlaagd hebt om Ons boven de dood uit te tillen…

Het moment dié seconde dát ogenblik op dié dag dát gevoel voelt als 'oer' iéts van eeuwigheid verbonden met alles waar je was dát moment toen je wíst het is wáár zó is het écht waar ! Dát moment bedoel ik.…

Ik zie de mannen van tachtig Stoer willen ze nog zijn Zo verdringen zij hun pijn Wanen zich toch machtig Zij schuilen bij elkaar Bij het bankje op de hoek Eentje slaakt een vloek De ander rookt sigaar Daar loopt een jonge meid De blikken buigen mee Vol vergane viriliteit Zo verglijdt hier de tijd Tot in de eeuwige zee Van de eenzaamheid…

Ik zie de mannen van tachtig Stoer willen ze nog zijn Zo verdringen zij hun pijn Wanen zich toch machtig Zij schuilen bij elkaar Bij het bankje op de hoek Eentje slaakt een vloek De ander rookt sigaar Daar loopt een jonge meid De blikken buigen mee Vol vergane viriliteit Zo verglijdt hier de tijd Tot in de eeuwige zee Van de vergetelheid…

Dichterwoorden zijn als stralen, Die van smart noch waan besmet In der harten afgrond dalen Onverlet. Dichterwoorden zijn als tranen Van wie almaar wenen moet Om een liefde nooit verstaan en Toch zò zoet. Dichterwoorden zijn als lachjes Van een kindje, zilver-klaar, Spelensluid of mijmerzachtjes, Innigst-waar.…

Dichterwoorden zijn als stralen, Die van smart noch waan besmet In der harten afgrond dalen Onverlet. Dichterwoorden zijn als tranen Van wie almaar wenen moet Om een liefde nooit verstaan en Toch zò zoet. Dichterwoorden zijn als lachjes Van een kindje, zilver-klaar, Spelensluid of mijmerzachtjes, Innigst-waar.…

de eeuwigheid van deze nacht…

Ontdaan van elke waan brak de maan in tweeën en zag de zee de liefde genadeloos vergaan Rozenblaadjes van geluk de laatste adem van stil begrijpen fluisterden zacht; 'hier eindigt onze nacht'…