Wanen
het regende toen ik je tegenkwam
de wind joeg door je lange natte haren.
jij liep hooghartig naar de lucht te staren
maar zag dat ik notitie van je nam
jou zo te zien maakte mijn benen lam
het liefst wou ik me aan je zijde scharen
om je voor alle wanen te bewaren
je afgewende blik wierp snel een dam
ook deze keer liep jij me weer voorbij
Want je gekwelde geest wil blijven zwerven
hij liet de sterren in je ogen sterven
en drijft je voort als ’t rusteloze tij
jij loopt als koning in een oud livrei
en geeft bevel de hemel zwart te verven
Geplaatst in de categorie: emoties