Alle inzendingen over Waarheid

Ik durf de waarheid niet te zeggen, hoeveel ik om je ben gaan geven. Ooit zal ik je het uitleggen, al duurt het maar even.…

saaie dag Alles is wat het lijkt zonder fantasieën ik ben geen professor T die Jeroen Bosch laat schilderen wat er aan de hand is: alles belichaamd als wat het is en dus transparant De stad is groot, maar klein is mijn uitzicht, alsof we ver weg van elkaar leven in ruimteschepen, bebouwde kommen zo klein als gehuchten waar de waarheid…

op spijkers met koppen staan schepen voor je ogen ten onder zien gaan het einde overzien van je eigen bestaan de laatste bladzijden van een boek omslaan je afvragen wat toch de clou mag wezen en uitstellen door het gedeeltelijk te herlezen tegenover de naakte waarheid komen te staan de hoop niet laten varen ontkennen met sussende…

Bekoorlijk beeldend deelt de poëet zijn vroede visie op het leven zichzelf ontwikkelend tot profeet met een edel eervol streven waardoor de waarheid wordt gekliefd in onverteerbaar wrange woorden hij maakt zich daarmee niet geliefd bij wie zijn boodschappen aanhoorden niet alle poëten is ‘t gegeven na ‘t werpen in de zilte zee om zoals…

afgewend Gaat de tijd steeds rapper Maar niemand die mijn ware kent Toekomst aan de horizon Hart nog in verleden Dat wil terug als dat nog kon Geteisterd wordt de rede De rede die het verliest Van immer bonkend hart Een liefde die maar niet bevriest de elementen tart Ik weet nu met de tijd De pijn: die zal zich wissen Maar de echte waarheid…

Kusje erop De waarheid achter 70 gezondheidsmythes www.levboeken.nl ISBN 978 94 005 1259 7 Tijn Elferink & Rutger Verhoeff hebben de degens gekruist In het gevecht van zin & onzin over gezondheidsmythes dat een prettig leesbaar en leerzaam boek opleverde wat ik het liefst lees bij m’n ochtendontbijtje om daarna met nieuwe feiten…

De golven trachten naar de hemel te stijgen de vuurtoren prijkt met haar licht mijn waarheid begint bij deze dag ik hoop dat ze veel moois brengen mag.…

je gaf me een kus en woorden die raakten zonder geluid koud op mijn huid je oogde zo klaar maar schuld hing verborgen in stilte ving het beladen gebaar het afscheid gaf hand aan de leugen passeerde de waarheid ging zonder spijt ik struikelde over je lach in een waas van verbazing begreep ik pas later hoe jij mij in de tang hebt…

Jubelzang over de wijn Van de hals naar de schouderpartij ze weert zich voor de schijn glijdend langs het middel waar het bouquet al beter bloemt, ze naar lucht snakkend al klotsend naar de bodem danst, de godendrank in een zwijm de ware aard bezingt met een draai van de waarheid.…

Hun hart is gewond, eenzaam Het weet niet meer in wie het woont De bomen kunnen hen niet helpen Zakkenrollers loeren in de struiken van de verborgen liefde De wethouder stuurt politie met boeien de nacht in De mensen sluiten hun huizen af Ze horen niets, zien niets en zeggen niets Een uil in de holte van een boom roept het uur van de waarheid…

Die mooie zinnen over hooggeplaatste waarheid. Al rijmend ga ik langs de nijpende problemen. En breng het duister in de wereld snel tot klaarheid. Tevreden zuchtend dat ik dat weer mooi gefikst heb. Probeer ik alles te onthouden wat ik dacht.…

De kiem van de strijd is ons niet gegeven, Je eigen idee maakt jouw waarheid waar. Jij bepaalt voor jezelf hoe en of je wilt leven, Regeer als een koning of wees een dienaar. Soms neem je de tijd om eens goed terug te kijken, Naar wat eens is gezegd en gedaan.…

Meten en weten biedt louter getallen, en geen enkel zicht op de waarheid, de waarheid is niets, heeft niets, niets met getallen…

Laat je zweven op de vele leugens De waarheid altijd versluierde.. Je sluit voorgoed mijn deur Woorden die geen inhoud meer hebben Je begraaft je in je eigen leugens De deur sluit vandaag voorgoed Ik laat je gaan in vergetelheid...…

De ochtend keerde alles, bloedsomloop En haperingen maakten rechtsomkeert De binnenzijde van mijn kussensloop Was ook geheel naar buiten toe gekeert Geluiden klonken anders, het getal Was niet meer logisch en de mijmerij Verlichtte elk bereik van het heelal De waarheid werd gewoon een schilderij Ik werd verdwaasd gewekt als nooit tevoor…

duisternis ‘n Helder metafoor als warmtebron Lichte taal vervult betekenis Er zijn betekenissen zonder woorden Ook na het breken van de horizon Het vage wereldbeeld zoekt naar geboorte Een vol bewijs, begrip, een compagnon De echte feiten blijven onbenoemd Ze zweven voor de ogen tijdens dromen En klinken in verbeelding onverbloemd De waarheid…

een kant op als menig weerloze eenling hetzelfde niets in mijn kop Vliegend op vurige vleugels smelt allerlaatste weerstand 'n briesend paard zonder teugels zo dacht ik zonder verstand Trappelend in jouw moeras dat borrelend trekt en beeft blijkt gedachte eendagsvlieg die zich martelend overgeeft Met mijn ogen open dromend waar waarheid…

Is het dan een wonder dat je met je vloed van leugens al verdrinkt bij eb door de diepte van waarheid? Hoor ik iemand naar adem snakken of is ook dat een gewoonte, een manier en is de bodem nog steeds niet bereikt en ben je alleen te redden als voedsel voor de aarde.…

omringd met beelden van een oud verleden land en het is alsof knoestige stammen mee knikken in het zo wuivende gras hoor een hand- vol stemmen in de lucht emoties vormen als geblazen glas vlammen de eeuwen aan de horizon tijdgeesten zwerven aan het begin van een droge bron dit verleden land draagt de vrucht van onverholen waarheid…

In de eerste wereld zouden dromen bedriegen schuwden schaduwen zichzelf begon haar waarheid te liegen In de tweede wereld daar straalde de zwarte zon bleef haar leeftijd eeuwig elf omdat ze niet ontsnappen kon In de derde wereld raakte het verleden nooit af steeds herhaald in dieper zelf ontkenden rozen jouw stille graf In de huidige…

structuren en waarheden orakelen ongevraagd de wegen voor vandaag naar de doolhof van morgen alleen jij mijn muze bent standvastig gebleven geen rots in de branding maar vol enthousiasme en vuur voor het leven dat niet doorlopend ontspoort maar weer keurig op tijd rijdt zoals het na eeuwen ook na corona weer hoort laat je lach…

wees welkom in je leven jouw leven nog zo ongekend voor perspectief geschreven dag lieveling jij mensen-kind ga stap voor stap ontdek je zijn voorgoed gekoesterd door jouw ouders als hoeders van jouw levenslijn dag mooie meid geniet vooral van hun voor jou bedoelde dromen die ooit als zachte armen om jou heen tot eigen waarheid…

door mijn haar ´s Nachts in mijn dromen nestel ik me tegen jou aan genietend van je warmte krijgt geluk dan ruim baan ´s Nachts in mijn dromen fluister ik liefjes en zacht dat jij écht alles voor mij bent je kijkt in mijn ogen en lacht ´s Nachts in mijn dromen dan is alles weer zo heel fijn ik wil niet meer wakker worden want de waarheid…

Je tranen spreken waarheid rechtstreeks aan met waterige tongen tot mijn hart mijn snelle overweging wordt verward het leek zo logisch maar heeft afgedaan gewoon verstand, in velen toch het hoofd begrijpt zo weinig van gesloten taal mijn ogen zien de druppels niet verbaal zo wordt droge praat van zijn kracht ontroofd wat kan ik nog beweren…

alleen de nacht brengt donkere ramen neemt de leugens in bezit verfraait de kamers met lege tafels …de waarheid blijft onuitgewist alleen de nacht verzamelt de schaduwen vult de hoeken met gelogen woorden verbergt de tijd tussen woedende tanden …verraden hebben jouw ontrouwe handen alleen de nacht vlucht voor de dag kropt alles op wat…

aandacht weer te krijgen, met hen mee te lopen want de meters muren leken open breed van doorgang, vol van nieuwe geestkracht Maar het was alweer de lucht, ongrijpbaar als de tijd verdwenen in seconden spinsels in een rij aaneengebonden die ik dagelijks verbeten nastaar Bij het zien al, lijken ze te vluchten werelden van baksteen blijven waarheid…

Wie liegt en laat de waarheid gaan? Hoe komt het dat ik zo verander? Geef heden ons een andere planeet, omhult met tederheid en liefdevol begrip. Ik laat hier achter, alles wat ik deed. Verschoning Heer, voordat ik U ontglip!…

zwartgevlekte tralies verbannen me naar niemandsland,waar bloed gutst over ruwe treden van mijn wanhoop met geplette handen en brekend bot daal ik af, stap voor stap kruip onder de steen waar ontvelde vingers stuiptrekkend aan de waarheid sleuren neergeworpen in schreeuwende inktvlekken worden stenen aangesleept onder en boven…

Ik zal je hier niet met name noemen maar ik wil eindelijk eens weten hoe en dus kom ik morgen naar je toe met in mijn armen verse bloemen als je mijn hart niets geven wil zullen ze verdorren en gebogen treuren maar bij een verlangen avonden geuren en bloeien gelijk onze liefde stil omdat zij alt’ de waarheid vertellen vaar ik blind op kleur…

de weerklank van mijn geweten voedt zich met de vragen die onbeantwoord en eindeloos bleven zagen door bergen en door dalen door kronkelende gangen waar niemand ze kon horen door eigen leugens gevangen de waarheden bleven uit zodat niemand ze ooit zag de woorden zonder geluid schreven in neerslag als opgedroogde tranen diepe scheuren…