Alle inzendingen over Wadden

de storm beweegt in leunende schoven over het Wad, het licht dat als een viool het water bespeelt markeert mijn geweten met gezette passen, passen die het opgeworpen zand kruien in de maat van herfst de kwelder, leeg van ontboezeming draagt het naakt in schorren zeewier dat als een raster het land lijkt te beschermen, hoe innemend het…

zelfs virtuozen Die gretig putten uit hun trukendozen Al naar gelang de act waar ze voor kozen Zijn het dus mankepoten of leprozen Of s'nachts aan wal gespoelde lichtmatrozen Ontsnapt uit twee Siberische kolchozen Daar waren vers geplukte abrikozen Nog voor je A kon zeggen al deep-frozen Blijft u zich nu vooral gepast verpozen Doch mijd de Wadden…

ik zag je, jouw polder in 't hoogelaand drijvend op het gras de voet gebeend tot weke klei het oor gericht naar de reling van het Wad wie jij bent, tja wat opgeworpen aarde met de bolling van een oud huzaar, je nagelriem verankerd waar het water lestig vele monden voedt, je armen die de vleugels vangen van een vers gesmede slagpin ik ken…

hoe jij bent ontvreemd van schelp en zee geraapt wordt van het wad, waar dolende prielen jou voeden met het deels gezouten water en scherpe messen je delen tot een tweedelig wezen zelfs de meeuw onthecht jouw huis van ’t weke vlees waaruit je bent ontgonnen, zijn snavel zonder vrees je snuit bevuilt met harde halen van zijn kaken verhalen…

hoe groot de zee ook moge zijn in mijn schepping is ze toch de kleine trog in mijn waterige hand, ze herbeleeft het kruien van ijs en het schreien van de regen ik leerde haar kennen met kleine stapjes in de bruid van het zand - de bruidegom van mijn Wad - het feest der occulte bewegingen lifte mee op het deinen van haar wang eens zag ik…

het land naar zee grenst oevers over de wrakke kwelder die met water lijkt besprenkeld morgen is de zee weer haalbaar dichtbij en draaien kolken onbemand de wisseling van wacht, eb naar vloed in tijden nooit gekeerd, onhebbelijk staar ik naar het Wad dat steeds opnieuw in dromen aanlandig mij verrast zij is als een viool ter hand…

ergens spreekt de dood de taal van een stilzwijgen, weliswaar zonder zwoegende werkers die het Wad trachten te temmen in een veelvoud van handen het Wad stierf bijna in de spiegel van rotte palen die de ruimte kleineerden om de passen die ze schreed te haken op wat nu een groen begrazen veld lijkt te wezen geen toekomst in de wolken of…

Oh wat ben ik reuze blij Nederland wordt groter Nederland wordt groter er komen 6 wadden bij dat maakt mij zo verschrikkelijk blij!…

schittering ten dode opgeschreven want het pluralisme van de mens kent vele vertalingen maar toch zal het wad nooit echt verdwijnen…

ik korf de liefde van de schijn in één fles wad aqua blue steriel tot goed besluit van kans en keer unitas…

Langzaam glijdt de rivier door de kom van het dal en kronkelt zich weg in haar dromen, om tot slot bij het zilte en zompige wad oeverloos in de ruimte te stromen.…

Het waden daarna in schuim is een toetje met toefjes slagroom.…

Ik droomde me wanend op het wad verwisselde het slib voor vaste bodem zette voet op een plaat van een eiland mijn oog viel op die andere ook een plaatje, wat platter ik voelde me goed erg goed op ‘t erf goed wereld Erfgoed slibvrij werd ik wakker geen plaat voor m’n kop maar van slaap, droom, wad-waan, ontwaakte ik…

voor even is de hemel gesloten waad ik door witte duisternis bid in aardse termen waarom doet gij niet open weet dat ik hier eenzaam zit…

De Bomansboulevard die kust het wad en verzandt langzaam in het Wolkerspad.…

Is er nog geen land te winnen Niet van het Wad maar van de Eems De 1ste Eemsvlakte Dat is toch niet ondenkbaar Dan kan de Oostpolder blijven Vaste polder, vruchtbare grond Ik ben niet van het landje pik Maar vooral van de landaanwinning…

Nepal, Bolivia Mexico-Stad… Nee, ik bedank voor die grensoverschrijdende reizen en wandel ontspannen langs ’t wad!…

boven de zee in de zilte lucht meeuwen in hun zijlende vlucht duikend met veel geschreeuw brullend als een zeeleeuw de zandplaat is droog gevallen met vele aangespoelde kwallen zeehonden aan het zonnebaden op de nieuwe wadden kade strand in grillig wadden water tijdelijk eiland met veel gesnater de natte vloedlijn vol voedsel voor…

Dit eiland in de schoot van de Noordzee dient als buffer voor Neerlands ree is een schakel in een keten die te samen Wadden heten.. Zij vormen een natuurlijk schild trotseert de zeeën 'oh zo wild de golven worden hier getemd zodat hun uitwerking is afgeremd.…

van leven dat schuilde en verloren leek weer opnieuw te voelen in het zich openen omdat jij er naar keek zo gaan wij samen ieder hinkend op eigen gedachten stilte van wolken en hemel lerend op pad naar de eindeloosheid van het wad…

." "O", zeg ik, "sgreif dan maar wad je wild" --------------------------------- uit: 'Vreemd lezen', 2004.…

De wolken zweven weerspiegeld door oceanen ik zweef ertussen ik waad door water geblust door golven rust ik op riffen van zand bewustzijn lost op een geheel met de wolken gesust door de hemel…

zwaar drukte het landschap op de aarde ze kon de grond waarop ze liep niet vertrouwen ze waadde dwars door uitgespaarde woorden de aarde beefde niets was meer hetzelfde niemand hoorde haar stille schreeuw…

ik ken nog het gevoel van golfjes op de zeebodem klei tussen mijn tenen waad door kreken zoek naar kwelders na de doorbraak met de brakke handen open, zodat ik vangen kan zie de stormvogel hij wenkt…

Enorme kwallen zijn gesignaleerd Ze komen Holland binnen bij de Wadden Fred Teeven heeft ze nog niet bij de kladden Maar eist dat er subiet wordt omgekeerd 'Europa zonder grenzen geeft gedonder Want voordat je het weet duiken ze onder!'…

parelmoer glanzen de meshelften, half weggestoken in het ruige zand, ze dromen van hun wereldreis en hun ontmoeting met de rog ik ruik en proef de stilte van het wad op mijn huid en wil versmelten, voor nu en altijd, met dit zilte nat…

Op zondag ja en amen de zonden om haar lijf Het wad ligt nu verlaten De zee is uitgewoed Op het zand liggen vele gaten reeds omspoeld door vloed…

Op het wad vonden we krabben en kwallen, we moesten piepers pitten en 's avonds kusten we de meisjes aan de overkant. 's Nachts moeten pissen betekende met de zaklamp door het donker waden, naar een koude, houten WC met tochtgaten.…

wikkel me niet in zijde wanneer de kersenbloesem valt wil ik de streling van elk blad als een tatoeage dragen leg geen kiezels aan mijn voeten laat me waden door water mijn spoor vluchtig vloeiend naar de bron van later…

laat alle wegen langs mijn ogen waden water en land, klinker en zand ik moet kiezen, heb niets te verliezen tot ik waarachtig vind, de essentie die alle wegen verbindt, naakter dan een pasgeboren kind…