Alle inzendingen over Wagon-lits

heb je dan niet gezien dat ik al jaren geleden ben uitgestapt terwijl jij op dezelfde manier doordenderde verloor ik in de loop der jaren het plezier ontspoorde mijn wagon al snel en hoe ik ook probeerde jou te waarschuwen voor het rode seinlicht om ons te behoeden voor een ongeluk trok je een zware wissel op mij langzaam…

wegliep uit mijn leven Vol frustratie, woede, haat Werd de laan waarin we woonden Plotseling een vieze straat De garden werd een knollentuin Ons mooie huis Een hoopje puin Mijn job dat bleek een hondenbaan Chiquita weer gewoon banaan Ons jacht werd nu een modderschuit Een rondreis slechts een dagje uit Mijn nieuwe vlam een gore slet Ons lits-jumeaux…

een verder verhaal onbezorgde jeugd verhardt zich in de puberteit tot roekeloos verkennende verbinding met het volgende station der kennis het derde station stapt volwassenheid op de trein des levens nu in volle vaart de trein ploetert voort over geschonden rails op weg naar de overgang voor station mid-life op deze overgang vallen hele wagons…

Groen-blauw landschap In een wonderbaarlijk Plat land met kaarsrechte Sloten Drie wagons in olieverf Op een 50-80 cm doek In 1975 ijverig geschilderd Onverdroten Bijzonder en miraculeus Enigszins vaag; beetje Mistig.…

o die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veterinairen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen installeren van oceaan…

kerk begraven Zien op een stenen paal een condor staan Getoeter kondigt luid een bruiloft aan Het zonlicht koestert duiven, maar ook raven De bruidegoms zijn nauwelijks nog mannen De bruiden meisjesachtig en heel bleek Met donkere kringen om nerveuze ogen Wat tot voor kort begerenswaardig leek Wordt net als Bonaparte snel verbannen Een lits-jumeaux…

In de kreukvrije zone wordt ongeduld gebeden; zonder stress stolt de trein rekken de wagons zich uit houdt god een plaats vrij.…

It was a hell of a job, die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veeartsen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen…

Mei blidens litte wy witte...…

o die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veeartsen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen installeren van oceaan…

ze moesten op reis wisten niet waarheen ze waren met velen toch was ieder alleen er mocht niets mee één koffertje maar ze zaten vol met vragen waarom, hoe, waar de trein denderde voort met wagons vol verdriet bestemming onbekend waarheen wisten ze niet ze hadden niets misdaan leefden in de verkeerde tijd ze hadden geen enkele keus…

o die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veterinairen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen installeren van oceaan…

Het spoor scalpeert het landschap heerst en verdeelt groene weiden grijze oorden onherbergzaam wit Wagons vol onzinnige gedachten stiltecoupés zwaar van gedwongen zwijgzaamheid Razen onder lage luchten en hemelsblauwe daken van stad naar stad van klok naar klok gedragen door geduld van het ijzeren web Op het perron staat een man…

icke daencke miene naoste ghie sijt unne menske as gine aender immer bende ghie daor vor miene surg as icke volle bin met traone ende lit icke voele me daen so geborg ende vele mere as ghie ieglich wit miene stiele is nimmer so enig tu segge ingekeert is mere dun weghe die icke gaone geve is vaok better uut te legge daen unne daenckewelle…

Zondag in een wagon achter in de trein Weilanden trekken aan mijn oog voorbij Dan denk ik weer terug vol weemoed Aan die mooie tijd van jou en mij Het blijft zo ongelofelijk pijnlijk Alles wat straalde verliest zijn kleur Dat ik je zo zou gaan missen schat Soms in een vlaag ruik ik opeens je geur Ik snap je niet kan er niet meer bij…

o die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veeartsen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen installeren…

Oude man, wellicht voelt u zich, tot uw dood, een part van die uit het zicht geraakte SS- mythe Wat blijft, ouwetje, flarden broos film- journaal, waarop u de paradepas afdrukt in de asresten van boeken en bundels Maar kantel eens uw verchroomde ogen, en zie dat 'n eindeloze rij wagons, met de woordenschat van spoorloze schrijvers…

Een onvermoeibare locomotief Mijn schoorsteen tevreden rokend Onderweg naar datgeen ik heb lief Mijn stoomfluit gloeit en blaast kokend Wagons die ratelen over rails IJspegels hangend aan het gezicht Mijn ogen schijnen op dichte vlokken speels Achter mij een slinger van licht Ik ploeg langzaam maar zeker voort Vastberaden door het besneeuwde…

omearmje de wrâld fan it wurd yn in bûnsmaat fan skientme it libben yn in nei ljocht fan kwierichheit wêr rigels feroarje ferwachtings trochbrekke glierend op in weach fan it hjoeddeiske jou ta oan datjinge fan dyn spektrum en lit wurden boppe de mannichte útrize vertaling: schrijfkunst raakt ons wat raakt jou ?…

's met een historie van echt eeuwen her Prachtige kustlijn tot diep diep-zuid Portugese 'Noordkaap' Meest zuidwestelijke punt van Europa: Cabo de São Vicente Mooi' alledaagse tafe- relen Bijzonder raak, treffend 'p tegeltjes afgebeeld ook dit is prachtig Portugal naast zon, zee en strand Pessoa'ls historische dichter Lit…

Loop verdwaald rond op Wat een treinstation moet Zijn in de plaats die mijn Hoofdstad genoemd wordt Maar waar ik al meer dan Veertig jaar niet ben geweest - Alles anders, alles is anders Dan toen, toen de treinen nog Gewoon ramen hadden waardoor je Naar buiten kijken kon - nu zie Ik alleen donkere wagons met tralies Voor luiken…

tergend traag komt hij eraan de stalen mustang komt tot stilstand zoekend naar een plaatsje niet duwend en niet haastig de wagon voor ons alleen. moe van al dat werk en feesten zakken we op de banken neer warme blikken komen snel, lieve woordjes voor haar oortjes het onvermijdelijke kusjesspel.…

(een stukje Noorwegen) noem het de hang naar ginds een vleugje folklore of onbestemd verlangen kortom een blik op 't kompas wijst ons de weg naar het hoge noorden waar mensen wonen die dromen van het zuiden…

We nemen de trein, dat wil zeggen, de trein neemt ons mee de jaren van volhardend vervoeren druipen van de geharnaste huid een kort signaal blaast de wagons het palet van het seizoen op gesproken wordt er nauwelijks mannen schommelen mee met de dans van de uitgewoonde salonwagen bleke gezichten onder zwarte hoeden schaakstukken achter gebroken…

bij het ondergaan van de zon sta ik peinzend op een perron vanwaar die ene trein terug al in het middaguur vertrok ik heb alles achter de rug niet langer telt voor mij de klok en goede plaats in een wagon bij het ondergaan van de zon vele landen heb ik bezocht en de steden daar bekeken nog zo veel meer heb ik gekocht voor ik hier…

dromen: Ik reis in een eindeloze trein buiten is het aarde donker reizigers kijken verwonderd als ik naar hun reisdoel vraag ze begrijpen mij niet - geboren en getogen in de trein weten ze niet dat hun wereld een voortsnellend voertuig is hun sprong naar de werkelijkheid is te groot en daarom zwijg ik - na ‘n tocht door honderd wagons…

De zotte morgen is op gang getrokken Mensen spurten naar de laatste wagon In de hoop een zitje te bemachtigen Op hetzelfde moment sterft een kind van de honger De tijd gaat onverbiddelijk door In het verre land sneuvelt een soldaat Zijn laatste glimlach Hij hoefde nooit meer te doden De vreugde van de oorlog De vreugde van een rebel Het…

myn mûle yn leafde immen op jacht yn swierrichheit fan libben yn wurgens fan tiid hja is myn kreft yn besinnen dochs ik sparje myn wurden net ik get myn wurden ut yn floed fan poëzij ik leafje myn tael lit my mar yn myn wêzen ik romje stil in plak foar myn fers myn finzen yn frije geast yn rykdom boppe alle…

Vodden en wagons tekent en beschrijft zij zij braakt verzinsels, glazen deuren om achter te verschuilen, weer haar pruillip te stiften werkelijkheden niet te willen aanschouwen.…

een optisch bedrog, uit synergie een eigen doel beramen met de losse eindjes in hun zog, strakke teugels in luie loom, trage cadans verdwijnt langs kale biels en in rood en room geblokte bomen, onveilige signalen werden genegeerd, niet opgepikt in de tussenliggende stations, ondermijnt een refrein wat verder spoort in geblindeerde wagons…