22445 resultaten.
Wat we in ons dragen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 71 we niet uit angst uit
een onbekende bron te drinken,
bij nacht of ontij,
elke teug vergroot de dorst wat
iedereen heimelijk in zich bij
zich draagt zelfs ongevraagd
bij nacht en ontij,
raakt alles aan wat wordt getorst
het maakt zwaar en tevens vrij
die twijfel moeten we dragen,
Ook bij nacht en ontij.…
Onbestemde terugblik
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 431 Het was een jaar van veel bezuinigingen
Er stierven wederom veel prominenten
Er waren hachelijke beursmomenten
En meer per jaar inwisselbare dingen
Want wie weet werkelijk wanneer wat waar was
En of iets nou dit jaar of vorig jaar was?…
Eg wel, Eg ni.
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.162 Kennen deden we elkaar eigenlijk toch al,
Naar elkaar hadden we immers alles al gemaild
Ook de, zeg maar, intiemere verhalen, de “ins en outs”
Raar eigenlijk wel, deze “late” ontmoeting, we waren namelijk
Perfect voor elkaar geschikt.…
Verlies en winst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 139 Wanneer we onszelf verliezen,
wat verliezen we dan precies?
Verliezen we dan ons leven?
Gaan we dan smartelijk,
op sterven na,
dood?
Wie zijn die vaders eigenlijk,
die ons nog steeds vertellen,
wie we waren, wie we zijn?
Waren we ooit in eigendom,
van onze eigen moeder,
die ons angstig baarde?…
dicht
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 882 het is mooi gweest
neem alles niet
te serieus
soms te klein
soms op de schouder
van een reus
mag het pad
bepalen
dat wij soms
elkaar weerzien
lach dan om wat
oude verhalen
en proost
dan nemen we er
een er stuk tien…
Selfie(stick)
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 182 Maar vrij snel evenwel bemerkte ik
Dat sommigen de ins en outs niet wisten.
Zo vroeg ons een Japanner die wij spraken:
“Kunt u misschien een selfie van mij maken?“…
Maar wie droeg mij
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 262 ik droeg alles
behalve je kleding
voorbijgaand aan
het kind zijn
jouw leed angst
en boosheid
op schoudertjes
teer
een volwassen geest
in kinderlijf
zo klein om echt
te bevatten
maar schijnbaar
groot genoeg
om jou te dragen…
Even dragen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 61 Jouw schoot
alleen jouw schoot
'moeder'
is groot genoeg
om haar hoofd
haar lijf
haar hart
haar ziel
te dragen.…
De tropen afstropen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 93 Warm water stroomt over mijn mantel
aangemeten door de jaren heen
een laag van zand en klevend modder
Ook wel open lichte vlakken, hier of daar
veelal op mijn rug als ongekend aangebracht
door langzaam vergaarde kruipende slakken
het is om en om, doch het gewicht
dragen ze weliswaar gemeen
Het is als een uitgelekt en uitgerekt zebrapad…
Hebzucht
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 98 Hebzucht, het moet steeds meer,
genoeg is zelden nog genoeg,
voor matiging nog te vroeg,
dus nemen we van wat er nog resteer.
Al zijn de gletsjer aan ‘t ontdooien,
we moeten ons steeds meer ontplooien,
en zo een rentmeesterschap vergooien,
hebzucht is als het paard van Troje.…
Simpel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 173 " wat eten we vandaag" we horen het overal?
Doe eens een voorstel, maar das een lastig geval,
want HIJ weet nooit iets te verzinnen en tja,
wat moet ik dan beginnen?
Wij dames moeten altijd weten wat de pot schaft,
en als er dan iets wordt voorgesteld,
had meneer zich net op iets anders ingesteld.…
Wat doen we met pappa?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 277 Pappa is ziek, doodziek, hij zal snel het tijdelijke
voor 't eeuwige verwisselen, zo sprak de arts de familie toe.
Pap mocht naar huis, met alle mogelijke hulp.
Maar daar ontstond, 't was niet pluis, al snel
de kommer, alsook de kwel!
En zo is razendsnel besloten, pap maar naar 't eindstation
te brengen, een tehuis waar alleen de mensen komen…
Het leven
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 188 Eindeloos lopend door het leven
Op zoek naar een reden
hoe we hier terecht zijn gekomen
waarom we hier zijn
Al deze vragen dwalen door onze gedachtes
Nog steeds op zoek naar antwoorden......…
Terminaal
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 2.712 Onsterfelijk achten wij ons cerebraal
als groots concept en diep in gedachte,
belijden elkaar eeuwige liefde en trouw,
wenden onze blik graag "ins blauen hinein",
zien de zon die altijd lijkt te schijnen,
en doen alsof de eindigheid niet bestaat.
In ontkenning spelen wij een spel,
want terminaal zijn we natuurlijk allemaal.…
We dragen lente
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 574 gelegen tussen madeliefjes
flirten we met de middagzon
en zien geen enkele schaduw
aan het hemelse plafond
we dragen de lente op onze handen
heel voorzichtig naar de zomer toe
dralend bij elk opbloeiend verschijnsel
want we zijn nog lang niet voorjaarsmoe…
Voorlatenschap
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Voor mensen geboren worden
laten voorgangers alles na.
Onze voorlatenschap.
Overleveringen
die weer herinneringen worden.
Nagelaten boeken
over wat voorouders dachten.
Levensreisverhalen zijn het
die niet versleten raken.
Levenskunsten zijn het
die blijven voortbestaan.
Onsterfelijke geesten
die ze hebben gegeven.
Nalatenschappen zijn…
Ademstorm
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57 Adem verbindt al wat leeft
met de wolken en de wind.
Zie, hoe wilde gedachten razen
en uitgedoofd weer verder gaan.
Hoor, hoe adem in longen ademt
en uitgewerkt naar buiten gaat.
Voel, ons wilde levensbloed
dat als rivieren stroomt.
Zie, hoe hetzelfde water
door plantenwortels vloeit.
Het is dezelfde lucht
die bladeren doet trillen.…
alles kan altijd en opnieuw beginnen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 193 het hout van de bomen verrezen
in eindeloze rijen de houten barakken
in dit verdelgend reservoir bleef de eik
gekoesterd en verweesd achter
haar stam bood rugdekking aan allen
die balanceerden op het gruwelijke koord
tussen leven en dood
ze was de zwijgende eenzame waarnemer die
diep in de aarde haar getuigenissen verankerde
het is
we…
Ins Blaue hinein
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 329 Daar had je gezicht ineens weer die sombere blik
van tijdens je wanhopige huilbuien
maar ik trapte er niet in
versnelde mijn pas
en slikte je weg
ik heb het recht niet om als psychiater te opereren
zou met liefde ook niets oplossen
weet ik nu
waar je op neerkeek rommel je nu in rond
geen enkele vat meer op mij
spiegel je mij een doodsstrijd…
nis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 66 er staan plastic bloemen in gerangschikt
tussen bloeiend gras
elke dag zet hij er nieuwe in
op hetzelfde uur en toont zich
aan mijn ogen voor de onbewogen muur
het zijn niet de bloemen
die in het uitgeholde staan
niet de man die zich schuilhoudt
in zijn afgewende blik
het is de vaas die mij vasthoudt
als hij hem terugplaatst in de ins…
Bijna kerstmis 2015
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 233 Heel haastig nog de luide stappen op de straat:
er zijn de boodschappen voor ‘t lekker eten
en zoveel waardoor bijna wordt vergeten
waarom het allemaal begonnen is, zo lang geleden.
Er is de oorlog nu, de vluchtelingen, ‘t zwijgen,
de stille nacht, de sterren die als toen weer glanzen,
maar er is ook het groot verlangen naar de Heer
die mens…
Trouw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 Hoe kunnen we ons middelmatig voelen,
wanneer we zeker weten,
dat gemiddelden niet bestaan.
Hoe kunnen we angstig blijven,
wanneer we zelf kunnen horen en zien,
dat vrees zwakker is dan moed.
Hoe we zelf kunnen ervaren,
dat we het zelf niet zijn,
die ons hart doet kloppen.…
Zoals zonnen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 56 Zo wisselen we onze stoffen uit,
waaruit nieuw leven kan ontstaan.
Zo ook wisselen we van gedachten,
die als energie weer verder gaan.
Zoals zonnen altijd blijven schijnen,
ook wanneer ze schijnbaar ondergaan.…
De toneel-troonrede wordt tranentrekkend!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 De duurste kaarten zijn zelfs uitverkocht
Alle plaatsen zullen dan ook bezet worden voor
Die eenmalige jaarlijkse opvoering van de Troonrede
Deze krijgt eindelijk de plek die het verdient in
De Hollandse Schouwburg, op het Toneel
Een stuk met één akte, op- en afgang
Maar zonder applaus, wel een driewerf hoera
Met in de hoofd- en bijrollen…
Als stormen woeden......
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 160 Als stormen woeden in ons hart
En we geen uitkomst meer zien
Ons eenzaam voelen misschien
Wanneer ons denken is verward?
We mogen dan vertrouwen op God
Steeds weer zal Hij ons behoeden
Hoe erg de storm ook mag woeden
Hij blijft bewogen met ons aller lot.…
Bio-logisch
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 155 Soms brengen we hem uit balans,
als we waken tot diep in de nacht.
Dan krijgt onze biologische klok niet de kans.
Hij wordt dan ontregeld,
zoals je niet had verwacht.
De dag zorgt voor vitaliteit,
de nacht voor herstel.
Luister naar dit eenvoudige ritme,
dan voel je je beter.
Dan voel je je “wel”.…
Dankbaarheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 64 Ik heb aan de bloemen geroken ,
de roos , de lelie;
en de bromvlieg
boven de kruisbloemen
horen zoemen
langs het pad
de doornen en de distels
Nu ik mijn jaren overzie
doorstroom
mijn hart een blijde melodie
door Uwe hand geleid
zover te zijn gekomen
met de hoop
dat er nog vele in het licht wandelende
jaren zullen komen…
Verschijnselen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 32 Ik ervaar verschijnselen
waar ik er één van ben.
Mensen zie ik om me heen.
Ik zie planten en dieren,
die ik zonder ze te kennen ken.
Versteld sta ik van druppels
die lekken uit de keukenkraan.
Verwonderd kijk ik naar knoppen,
die klaar staan voor de lente.
Vogels hoor ik in de lucht
die samen naar het Zuiden gaan.
Mijn hart hoor ik kloppen…
Het licht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 113 Het licht, het licht lijkt
zachter te schijnen.
Zachter, zou vriendelijker kunnen zijn.
Maar minder warm,
buiten tenminste.
Zou de zon ..
even rust willen nemen?
Trekvogels vliegen ‘s nachts over blote bomen en pas gevallen bladeren,
willekeurig verspreid over het koude gras.
En wij dromen als die vogels vliegen
van warme zomers.…
moeder aarde
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 146 Zij ligt er moerassig bij,
slijk, water een vuile brei.
De jeugd lijkt uit haar lijf verdwenen,
de hemel is zelfs aan het wenen.
Moeder, waarom doe je mij dat aan.
van jou komt toch mijn bestaan.
Laat me weer even bloeien,
laat vergeet-mij-nietjes op mij groeien.
Ik word vruchtbaar door het zaad,
van duizenden gewassen,
gans…