Alle inzendingen over Wat weegt zwaarder?

ervaringen, geluk en verdriet worden beetje bij beetje opgezogen in elke vezel bij het ouder worden wordt ze steeds zwaarder en zwaarder om uiteindelijk zachtjes op de bodem te belanden maar als de dood aanbreekt wordt ze opgetild uit het water al het overbodige stroomt vanzelf weg, slechts nog maar een natte spons…

De genadeslag verwachten, het weegt door, zwaarder dan dat ze me lang beschadigen, organen met zachte kogels vullen. Straks val ik niet meer samen met ik Maar word ik een offer van de rokende loop, de moord die mij verrast en betast. Bezeten luister ik naar de hartelijke oorlog die jij verwart met liefde.…

van binnenuit nog hangend aan het leven te merken dat ik ouder word het zwaarder wordt ondanks in vele kleuren steeds de zon…

ze ontsnappen muteren onderweg wegen zwaarder zweven lichter raken als boksballen bevestigen verwarren als wolken niet te vertrouwen…

als ukkepuk zat ik al op zijn schoot en nu als zestig jarige zat ik weer op zijn knie alleen vond de Sint me nu wel wat zwaarder…

misschien dat mijn vrouwelijke alter ego u in de toekomst nog eens lastig valt maar ik heb het met u gehad ik ben geschiedenis reageer maar tot u een ons weegt dan haal ik mijn gram…

Als een vette vogel op een dunne tak Schreeuwerig, niet waardig zoals verdriet dat soms kan zijn -stil sereen en draaglijk Zo weegt het…

denkt de dichter woorden lichter schrijft hij zwaarder dan jij leest woorden schenkend dicht hij denkend als schatbewaarder van zijn geest…

Lastige dingen zijn in de nacht, altijd zwaarder, moeilijke dingen zijn in de nacht onverdraaglijk. Ondraaglijke dingen zijn in de nacht, zo zwart, als de nacht zelf. Maar altijd wordt het morgen.…

zwaarder weer op komst als de dreiging het grootst is neemt tijd een aanloop de rust binnenshuis staat stil tot buien open breken…

door een wervelwind gestruikeld tot zuchtens toe bedenk dan is de stilte die alles weegt wat te zwaar of te licht is in het leven denk vooruit de levenswind heeft je gebracht die zal je blijven dragen…

Wat weegt een veertje in de lucht een geur in de neus een wolk langs de hemel een pluisje uit je navel meer dan een gedachte die komt en weer gaat soms wat achterlaat…

bij iedere toets wordt mijn muziek weer zwaarder de toon weer dieper het verdriet weer zo dat er geen mens is die ook maar bevatten kan waar in mijn instrument de pijn verborgen zit…

Weet ze wel hoe zwaar hij weegt De fakkel die hij draagt, hoe die Hem tegelijk verheft, zwaarte Lichtvoetig maakt?…

de stenen tafel is niet meer, erosie heeft de tekens weggepoetst een god is iemand die zichzelf doceert de mens, hij weegt niet meer of minder dan zijn uitgekauwde ik dan strootjes met zijn nageslacht, dat diepgevroren wacht en wacht…

telkens als ik baanbreek en zwaarwegend aanwezig ben weifel ik willens en wetens zonder weerga wederkerend op het gebaande pad maar als ik wegen baan weegt niets op tegen het weven van mijn dwarse draden…

Als het zijn weer breekt En de pijn meer dan schrijnend is Dan is het samen willen zijn Meer dan voelen En het stappen in het nu Zwaarder dan lood Tot het voelen Van naast elkaar gaan De kracht geeft, het sterk te staan -…

't Verschijn' gerust, al is 't niet groot: Wordt Eikenschors bij 't pond gewogen, Men weegt Kaneel bij 't Lood.…

Le chef de l'Etat zit goed op schema waarbij hij straks méér dan Napoleon weegt.…

Het leven is zot in plaats van rot 't Is een simpel regeltje 't betekent niks 't weegt niks 't past op een tegeltje En als het valt is het kapot…

Weer een jaartje wijzer Of is het alleen maar Het tikken van de wijzer Pijnlijke ledematen spreken Wijze woorden verzwegen Ervaring weegt door als de buik Ouder worden, zwanger van vergankelijkheid…

Zwaar ook weegt de onweersnacht op klamme schouders. Bladerruisen door de nevel dringt. Het huilen der honden. Het zweet.…

Muren omklemmen zompige flarden, de lucht weegt echo's ze dragen ver. Hoop bloeit op ruïnes van terreur. De oorlog moe gestreden, aan vrede toe.…

Een troostende buur zei d'r: 'Kijk niet zo zuur; je weegt véél minder kilo's dan grammen!'…

Dat ik haar hand die zoekt nog vind, alsdan, dat mijn verloren mond haar nog verhoren kan, alsdan, dat ik droom dat zij de aangeboren schroom verlaten kan, alsdan, zij haar tranen weegt, de zon die van haar spiegels veegt, alsdan.…

verlies drukt door de dagen bepaalt opnieuw het zwaar gevoel wrok weegt niet meer nog wel de wroeging alleen nog jij zou mij weer kunnen leren hoe alles los te laten hoe licht de liefde…

zij draagt de zee flinterdun onder 't wit van huid in gesloten schelp weegt zij niets lief mij adem gesloten deuren zacht open draag mij als vuur gewichtloos in ogen…

het rode zwart van oude pijn verscheurt het hart van wie niet zijn met trager bloed dat zwaarder stroomt dan zoet dat nog van leven droomt ontsteekt de vlam die gaf en nam de rode gloed die nooit meer kwam…

Hoe langer je het volhoudt des te zwaarder het wordt.…

Nog zit de pilaarheilige biddend en vastend tot hij een ons weegt vastgegroeid op die ene plek Als hij maar op zijn plaats blijft is de hemel altijd dichterbij en hoogtevrees iets voor beneden Wat nodig lijkt is een godswonder dat ene toeval dat alles oplost…