inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 41.045):

IJstijd

de stenen tafel is niet meer, erosie
heeft de tekens weggepoetst

een god is iemand die zichzelf doceert

de mens, hij weegt niet meer
of minder dan zijn uitgekauwde ik

dan strootjes met zijn nageslacht,
dat diepgevroren wacht
en wacht

Schrijver: Hanny, 5 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: tijd

3.3 met 10 stemmen aantal keer bekeken 639

Er is 1 reactie op deze inzending:

Marije Hendrikx, 14 jaar geleden
Zo meer en meer ontmenselijkt scheppen we onbegaanbare paden. Mooi gedicht dat tot nadenken stemt.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)