Alle inzendingen over Wensen

Het uur heeft geslagen Meteen vergeten we de tijd en wensen we elkaar alle goeds en verveling toe dat zalige alles kunnen bij het rustgevende tikken van oma's klok zonder de wijzers van een agenda die Actie!…

was een vernuft schooiersmentaliteit zie je in Vlaanderen nog zelden ik woon dan ook bij "Oude Belgen" en gratis geven blijkt hier wel rariteit in Stress Time van hollen en rennen waar spaarboekjes geen stuiver opbrengen…

Ik ben gegaan -tot dit moment – alle dagen van mijn leven, het leeuwendeel daarvan in jouw handen. Woorden van allerlei pluimage zijn op de thee geweest, hebben muren gesloopt, gebouwd, daken gestut en nog zie ik de blauwe regen uit de boom stromen onze tuin in. Samen lezen, eten, slapen, ieder ons eigen werk, onze eigen zinnen…

zon brandt op mijn huid zoals verlangen branden kan ik teken namen in het zand en schelpjes leg ik daarbij uit De zee van eb golft nader rustig maar bewust en sterk tot aan de namen in het zand die zijn getekend in een kader Speels glimlach ik naar mensen die reflecteren mijn geluk want door die namen in het zand herkennen zij mijn wensen…

verlangen jouw droom in de nacht de hunkering waar jij naar smacht een streling om te troosten gefluister in jouw hart het mooiste ochtendgloren zachtheid in jouw ogen dan kon ik schuilen in verdriet met jouw droom in verlangen waar de stilte van jouw hart heel zacht ontwaakt en de streling van mijn stem het gefonkel in jouw ogen laat wensen…

ik heb hun stemmen allemaal gehoord in verleidelijk of dwingende toon zij opperden hun mening en helemaal niet ongewoon maar wensen ook bevestiging en graag van hun patroon natuurlijk is er vrijheid van keuze maar de pressie tot accepteren is niet zomaar af te leren blijft een uitvloeisel van macht die zich niet enkel door woorden…

Het beste dat ik je toe kan wensen is veilige trouwe vrienden, mensen die met je delen in vreugde en pijn, waarbij je steeds jezelf mag zijn. Iemand die jouw zijn schouder biedt wanneer je zelf geen licht meer ziet wat warmte en een luisterend oor, daar heb je immers vrienden voor?…

Mijn wens is om met jou te leven Jij maakt mijn wereld kompleet Als je me aanraakt met je handen Is het net of ik zweef Maar niet alle wensen komen uit Er voor gaan is zo complex Ik ben bang voor het echte Bang dat het weer over gaat Ik heb geen angst om me te binden Wel voor het verlaten van Er zijn zoveel die ons hinderen En liefste…

kussen proosten, worden dronken vrijen lachen mijn diepste gedachten deel ik met je, mijn wensen, mijn verlangens. opgewonden vertel je me de jouwe je zit in mijn dromen onder mijn huid, ik woon in jouw hoofd deel je gedachten. altijd samen. dagen, nachten, de tijd glipt ons door de vingers.…

kinderogen staren me aan het is prachtig maar ook heel dwaas vol verwachting klopt hun hart want ik speel dit jaar voor sinterklaas een ieder geeft zijn wensen door de een wil een boek, de ander een fiets ik beloof het ze allemaal plechtig alleen wie stout is geweest, die krijgt niets tot er een klein meisje bij me komt zij raakt me nog…

ik hoorde je stap in de stilte van het vallend herfstblad voelde beladenheid in het knisperen van je voet op het kleurig pad de zomer heeft je goed gedaan maar de moeheid is gebleven de rek gaat langzaam uit het leven als alle gunsten zijn vergeven en alleen het aardse nog zijn elementaire wensen kenbaar maakt soms vliegt…

Dus wensen wij, die u van harte wel beminnen, dat 't nieuwgeboren jaar, vandage en elke dag, die God u leven laat, van buiten en van binnen, gelijk een kruidenkoek, vol zoetheid wezen mag.…

ik zag bomen op een rij in de monocultures van mensen veerde op voelde de schepper in mij luisterend naar alle wensen behing iedere boom met een eigen heelal uit ballen slingers en lichtjes tussen elvenhaar zij waren al in groen uniek toch maakte de piek het cruciale onderscheid zag mensen komen vol emoties de bomen bewonderen…

appendix terug gedreven konden de moderne agricultuur niet op eigen houtje overleven werden verdraaid zo maar mee gemaaid Diergaarde Blijdorp nam er tien op de diertjes gingen vol vuur aan de blije vermenigvuldiging het is nu een hele stam in een doosje werden ze gewogen op een foto in de krant scherp gebeeld ter gemoetkoming aan lieve wensen…

Een lieve groet aan al die mensen voor wie dit jaar niet vrolijk was, die ondanks alle goede wensen niet alles kregen eerste klas. Veel groeten voor wie pijn moest lijden, een warme wens voor wie alleen en machteloos moest zien te strijden, voor wie de zon zo zelden scheen.…

Dit is een spel dat ze graag spelen en dat wij zien als kleine mensen die vol van leven, vol van wensen ons bij zo'n wonder nooit vervelen.…

Je koos ons zorgvuldig uit, uit heel veel mensen en wij als jonge ouders hopen te kunnen voldoen aan je wensen. Je bent geboren met een bepaald doel voor ogen, en wij zijn trots dat wij jouw ouders zijn mogen. We zullen je begeleiden op het door jou te bewandelen levenspad, eerst kruipend dan wankelend.…

Maar nu stopt mijn droom, het wensen en het smeken... Het is op, ik ben kapot mijn hart kan niet verder breken. Lippen op elkaar laatje op slot sleutel opgeborgen niet langer meer verward. Ik zwijg zoals JIJ al deed, niet met je mond, maar met je hart!…

waarin het lente pril verschiet en donkert naar het zomers groen in de top met ijle tonen kristalliseren tot een fraaie waas onze mooiste dromen licht van speelse kaarsenvlammen lijkt gevangen in wat hars dat geurig in de ambiance past nog dragen sterke takken pakken vol vrijgevigheid met hart en ogen kunnen wij ook onze liefste wensen…

wij wensen u veel succes.' broer spingt over de omheining naar de gekantelde vrachtwagen en verzamelt al wroetend en kwispelend wat overblijft. ----------------------------------------------------------- uit: 'Er is een spookrijder gesignaleerd', 2007.…

Het eens intense verlangen om door het bestaan de weg in samenhang te gaan - verviel het, met veel andere wensen?…

Een lieve vrouw en goede mensen hielden me samen en mijn poes bleef zachtjes goede morgen wensen.…

weer gaan wij deze kerst in onze harten sluiten uit het donker treden naar zijn ster die licht brengt in het heden geboren uit wat sprankjes hoop restanten uit nabij verleden stalletjes met vluchtelingen zijn overal verspreid rond het bethlehem van haat en nijd zij wensen warmte en koesterende handen terugkeer naar de eigen landen…

Wensen drommen op het trottoir langs etalages stikvol koopbaar. In geslepen banen sluizen trams verlangens door, bij vlagen gierend, bellend. Auto's horten dampend door het steedse heen, zebra's over tussen citybags met koopwaar. December stuwt ons winkels in, het infarct van kassa's langs.…

Ze kijken waar ik blijf, ik las de teksten op monumenten over ’t komend Rijk, vervuld door wat het in me overstemde loop ik verlicht naar hen die mij in liefde bij zich wensen.…

vlogen bewogen door de nacht las hij de brief van zijn moeder liet tranen in hout branden folterde zijn geweten met schuldgevoelens wilgentenen aan de rand van het meer, dat spiegelde herinnering vol oude poppen verweerde weemoed in de nacht met als slot het schimmenspel van duistere vermoedens machtelozer dan toekomst zich zou willen wensen…

Als de morgendauw zachtjes over Den Haag glimlacht is er al vaak jouw gedicht te lezen een kwinkslag naar 't verleden een knipoog naar de dood ik ben het gaan waarderen 't is vaak het eerst wat ik lees je hebt iets wat me boeit daarom lieve stadsgenoot een felicitatie vanaf mijn halte van lijn negen met alle wensen tussen zinnen…

Wij wensen jou en je geliefden een zalig leven en toekomst. Ik heb je even ontmoet en wil je niet meer missen. Mijn benen willen niet lopen maar stil rusten, jouw voeten voelen. Mijn armen willen alleen maar jou omarmen, jouw hals omhelzen. Mijn lippen willen alleen maar fluisterkussen jouw lieve lachen.…

bed te zien kussens liggen stil, haast gerangschikt als museumstukken in een eigenaardig, oud licht het wordt koud, killer dan buiten ook dit schrijven kost meer tijd zoals de weg langs muren en loze lakens het doet pijn wanneer jij beweegt in een veranderde blik en ik vecht voor eigen recht de hemel leeft met de tijd toen ik nog wensen…

moeizaam ontlast de houder zich van het offer, woorden van wierook galmen door de stille kamer het schreeuwt – het is hier overbevolkt, mijn dood heeft geen wensen in de kieren van zijn adem en ontnuchtering zetelt de wens die dan toch ongenoeglijk maar duidbaar de kans creëert door hongerige staven te scherpen die het lichaam zullen breken…