Alle inzendingen over Zeepbel

'k ga met je mee bereis gedachten kwetsbaar open 'k ga met je mee hoe wankel ook het evenwicht je bent een zeepbel die vandaag geen hand verdraagt ook geen die streelt en zwijgend spreekt maar toch... 'k ga met je mee verpakt en ingepakt vertraand betraand vermoeid en moedeloos 'k ga met je mee…

Maar hun dromen knappen als een zeepbel de twijfels kwamen De wegen scheiden hier. Ze loopt weg Hij blijft even verslagen staan, kijkt haar na en ziet haar gaan op zoek naar het volmaakte geluk wat zij bij hem niet vinden kon..…

aan je denken is vluchten in een waanwereld echter dan die waar ziekte en dood je achterhaald en weggevreten hebben waar onze liefde verder groeit en bloeit en woekert in zalige vergetelheid tot een scherpe scherf realiteit de zeepbel laat barsten en mij teruggooit in de rauwe hel die ik beleven moet tot ik kortstondig…

waar haar spiegel water raakt in kleine passen beelden schept, voorwaar haar zachtste zelf laat zien danst ze lichte teugen adem als een zeepbel boven kleur duizend vadem diep de wereld schiep een beeld, een kind uit harde stoffen doch haar stolsel liep uiteen slechts door mijn hart getroffen…

hoe dikwijls was geluk voor ons simpelweg een hotelkamer met bad waar wij zeepbellen bliezen om in weg te dromen doch zeepbellen spatten uitéén en altijd op momenten van zeer ongelegen... maar ach wat is volmaakt geluk nog in een mensenleven…

ik harnas recht mijn maliënkolder en gevest jij zeepbelt in je bad en jaagt het schuim naar mijn gevecht terwijl ik vlijm en scherp de woorden kloof ze puntig steeds onthoofd warmen de oliën je lijf al klaar voor ons ontmoeten ik ben bereid te sterven in het heetste van de strijd alleen jouw zeepbel geeft slechts sop en kan mijn…

De bitcoin wordt gebruikt door criminelen Ze wassen wit, staan nimmer in het rood Ze azen allen op de zilvervloot en uit hun kelen hoort men goudkoorts kwelen Stap er toch in, zolang uw hebzucht drijft en blijf erin, totdat u erin blijft!…

ik dwalen als iedereen me altijd komt halen mij de weg en paden wijst waar de grote groep verblijft ik wil weg uit de gelijkvormigheid van het zoemend samen denken dat nooit meer verrassende elementen zal kunnen schenken waar zij elkaar steunen met dezelfde mantra’s in geestdodende dreunen wil snel ontsnappen uit die zeepbel…

De wereld werd wazig alsof er een zeepbel om ons heen gespannen was, gescheiden van de wereld door een dun laagje glas. Je tilt me teder van de grond, ik kijk in je ogen en ik voel je mond. Ik wil niets liever dan samen zijn met jou, de zon die schijnt weer, de lucht is weer blauw.…

In een waas Prikt de dwaas Ieders zeepbel door Het staal trekt een spoor In de ontzetting van de ziel Met de stemmen in zijn hoofd Beroofd van enig moraal Dief van werd beloofd Aan de onschuld van het leven Waant hij zich weer even baas Over wat hem niet werd gegeven Met ogen zwart, vaal gezicht Gedachten verward, doelgericht Uithaal naar…

Zeepbel Luchtkasteel Eiland der zaligen Toekomstvertier…

Omdat moeten niet mag belde mijn grote liefde mijn vulpen me gisteren geheel spontaan op Toch sprak ze alsof niets eruit wilde Gelukkig was de verbinding goed ik wist meteen waar ze zat Een ogenblik van haar vandaan zie ik een kostbaar schepsel in een kaarsblauwe zeepbel zweeft dwarrelt rolt en stort plots van een waterval van stilte…

hemel sloeg op papier zijn vleugel uit vervolgens zette hij de toon zwijgend, kon niet anders dan zijn vingers late tolken, met stomheid slaand die hem hadden gevonden één zwarte toets te weinig ontbreekt de sleutel nog tot: hoe hij is geworden of wie hij achterliet muziek is zijn talent zijn instrument plaatst hij in vederlichte zeepbel…

buiten valt het zonlicht zachter een oude wilg staat als een wachter naast het wit geweven gras nu pas speelt de wind met kinderen van nu hij vindt een zeepbel boven blonde haren en de wens een lied te scharen tussen alles door - hoe zingt een hart?…

Poëzie is als je het hart opent met een zilveren sleuteltje dat ook op een fietsslot past Het doet er niet toe wat de dichter beweren wil als het maar waar is voor tachtig of honderd procent Soms worden de woorden zwaar als van goud, en blijven niet drijven En soms is een zeepbel genoeg om het barsten der aarde te zien We moeten…

Als mens eindig en hiermee voortdurend in strijd met verdraagzaamheid en ook leed, zag men kleuren in een zeepbel en onderwijl vluchtte men ontheemd zoekend naar rust, het paradijs. Alles ontleend aan Moeder aarde verzonken in een Eeuwig Al. Bewust of niet van de waarde van het leven terug naar de oerknal...…

Waaraan houvast kleeft detail van grote bubbel, als men in een zeepbel leeft. Of komen we van ver, om weinig te begrijpen, we blijven op zicht. Blijft het oog van het heelal op ons gericht?…

lijn maar ja, je wilt je prettig voelen niet meer zo eenzaam zijn de tv heeft niet zo veel te bieden het boek ligt doelloos op je schoot geen zin om er in te lezen je luistert naar muziek en je gedachten gaan terug naar toen, en je vraagt je af waarom je je geluk niet vast hebt kunnen houden waarom en wanneer ging het stuk als een zeepbel…

kunnen zien hij ware je misschien te groot mij te klein of omgekeerd want zien heeft iets van horen staat er niet geschreven ze hebben oren en ze horen niet ze hebben ogen en ze zien niet ik heb het op dromen gezien dromen is zalig dromen een genot ik hoor je al komen dromen zijn bedrog het leven een droom een droom van een droom een zeepbel…

zee er niet van kan weerhouden oud zout in jouw wonden te legen de spiegel van de dag zo ogenschijnlijk alledaags legt de leegte bloot het scheurt het hart in stukken maakt van de pijn in de ogen gewag ziet helen alsmaar mislukken waar geen leven is, daar verschijnt de dood in alles wat de ander niet meer herkent zelfs de zeepbel…

Gelres praalgraf bleef gespaard World Press Photo’s stellen hier groots ten toon Lijden en leed vallen in wijde ogen Natuurgeweld, vuur, gijzeling en zwaard Het carillon speelt vrolijk en ik woon Als wederopbouwkind geboren en getogen Weer in Het Nu, uitbundig naast bewogen ------------------------------------------------- *De mens- een zeepbel…

rillen onder een sponzig kleed maar zij beveelt haar spieren de naald van de weegschaal toont het zwart op wit bekroont het zweet maar de spiegel liegt en toont kwabben waar ik ribben en wervels tel een droge vale haarpluk dwarrelt op haar stramme schouder nog één gram lichter één stap dichter bij de pop die pronkt op de catwalk waar een zeepbel…

wind liefkoost de rozenblaadjes zacht de hand strelend door het spinnenhaar scheidend de huid met zijn peinsplooien die zij voortbrengt De streling verveelt nooit mits gedachtenloos smorend de wortels rood verdwijnend trekkebenend in de zee van grijs wijs geslagen onbekommerd alomvattend spat de honingzachte gedachte uiteen Als een zeepbel…

eerste klasse- centraal : een man schildert de zon zwart op het doek van de waarheid hij laat zijn naam achter als bewijs het maakt andere woorden overbodig wanneer hij het donkere stadspark binnenfietst op een zeepbel tussen gieren en kadavers in vlucht gekromd ik reis voorbij en zie een haai opduiken uit het gras naast Rome en moerassige…

Ik dweep met haar blonde lokken als waren zij van goud Maar spreken is voor haar zilver dus bekijkt ze mij stil en koud Ik ben betoverd door haar ogen haar volle lippen en haar kin Haar slanke benen adoreer ik toch ben ik voor haar te min De hele dag loop ik te dromen als een paljas als een zot En zij prikt die mooie dromen als een zeepbel…

alles verleden worden ons warmen door de gloed van de ondergaande zon denkend aan hoe het begon lopen wij verder de regenboog tegemoet mijn hand in de jouwe de kleuren verblinden we durven het aan laten vlinders voor gaan onze droom verslinden jouw ogen die vragen het antwoord al weten lopen door de mist het rumoer weer in de zeepbel…

De zeepbel van het dagelijks bestaan: de afwas als de pannen leeg zijn. Allé, een schort voor, dit is zo gedaan, de avond is alleen voor haar, da's fijn. Ze trekt haar slobbertrui en sokken aan reken maar dat het echt haar avond wordt. Hij heeft weer een vergadering op de zaak vanavond dus geen sex-gedoe of sport.…

troggen van de wereldzeeën vis ik kleurige meerminnen en dans met stormvogels op de rand van een orkaan de tijd die ik overwin door barrières te breken laat ik achter op het veld van indrukken de verzameling beelden in mijn hoofd die men herinneringen noemt zijn de dragers van mijn dromen in het vacuüm van mijn geest die als een zeepbel…

Ja, verleid mij maar naar "het vervlochten leven" waarin ik, in mijn onvolmaaktheid en de "ik ben", de gedachte aanraak als een zeepbel, die uiteenspat verdwijnt en verdampt en de wereld, gewoon bevrijd van elke illusie, in haar (h-)erkenning van het NU mag zijn !…

Voorbij de grens van dit nergens Een niemandsland waar zij wonen wil In een verloren omhelzing, ergens Waar ik mijn gevlei verspil Aan haar slurpende ziel Als een behaagzieke randdebiel Vastgepind aan haar vel Gevangen in een zeepbel Wiegt ze mijn spinsels op haar deinende borst Ze bijt speels en spottend in de duim In de badkuip, in het…