21266 resultaten.
Als ik dit huis verlaat
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 366 Wanneer ik je morgen
moet verlaten
ontkleedt me van mijn
angsten als stoffelijk
wezen en leg mij in het
glazen ledikant, waarin ook
jij geboren werd, vertel me
je verhalen als ik ooit
weer naast je wakker word,
zodat ik over je kan waken
in het moment van stille dood
die tijdelijk wordt opgeschort,
laat me meevaren in
jouw…
alles wat we deden
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 677 hoe voelt het
om weg te zijn, om nooit meer
gezien te worden
om te weten dat tijd alles zal wissen
en dat je aan de dood om een uitzondering vraagt
is het niet zo
dat door te tellen tot oneindig
alles elkaar aanraakt
zacht of stormachtig
traag en dan weer razendsnel
is er een herinnering
of nog iets van het onbewuste
van wat wij…
We bestaan
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 129 Ieder afzonderlijk individu. Een individuele
regenparaplu voor de grilligheden van het
levensklimaat. Een opmaat van de stuntelaar
die weldra voor zijn mensdom staat.
Een vrouwtje of een mannetje onderweg
tijdens zijn bestaan. Somtijds regen na
de zonneschijn, maar zo nu en dan een
duikelaar na een verwoestende orkaan.
Een vrouwtje of…
de ander zijn
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 53 de waarheid is
een lekkende sloep
die in de geulen
van zeeën verdwijnt
wijs naar het wolkendek
val neer in het stof
roep goden aan
beschuldig anderen
huiver omdat de
oorlog altijd weer
begint omdat we
de ander verliezen
laten we verhalen delen
en samen reizen
zonder huiver zullen we
weten dat we de ander zijn…
Wij zijn geen vreemden,
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 25 zijn gemaakt en droogt het
ziltste zout van ervaring op het gelaat,
Kijk om je heen, zoals je bent verstaan,
we zijn geen vreemdeling in dit bestaan.…
We zijn zand
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 We zijn even.
We noemen het leven.
Het schuurt langszij.
Scheurt het wezen
tot het besef voorbij.
.
We bestaan
tot we vergaan.
Elk verband verkruimelt
tot het laatste restje verstand
naar beneden tuimelt.
We hopen dat er iets is
dat de loper om zal keren.
Maar er is geen meesterhand.
We zijn zand.
.
“Druppels”…
Zijn we op zicht?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 33 Wij komen van ver,
om weinig te begrijpen,
blijven we op zicht?…
Zoals we zijn?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 25 Uit het ziende oog
van de orkaan
wie hem raken zal
in afzienbare tijd
even een niet
waarneembare
kalmte in een
oorverdovende
stilte van
ingehouden
adem, achter
de on-aardse
schreeuw, verloren
energie komt
in vervoering
barst open, daar
openbaart zich
de onneembare
zwaartekracht uit
de diepzee geboren,
zoals we…
We zijn op zicht?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 36 Of komen we van ver,
om weinig te begrijpen,
we blijven op zicht.
Blijft het oog van het
heelal op ons gericht?…
onvoltooid verleden tijd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 57 we zouden
uit deze nacht springen
alles terugbrengen wat we namen
naast het verdriet wandelen
we zouden
oefenen in hoop
volhardend vol leven zijn
uit de wrakstukken herrijzen
we zouden
naar het licht reiken
een naam geven aan het verdriet
een boot vol liefde zijn
we zouden
een koor van stemmen zijn
leren van onze schimmen
onszelf…
Diploma-uitreiking
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 200 want
alwat je moest leren
van juffen, meneren
van argumenteren,
correct formuleren
van draaien en keren
- exact transformeren:
van alles verleer je
van andermans veren
op de dag des Heren
...na wimpel en vlag...…
dicht
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 882 het is mooi gweest
neem alles niet
te serieus
soms te klein
soms op de schouder
van een reus
mag het pad
bepalen
dat wij soms
elkaar weerzien
lach dan om wat
oude verhalen
en proost
dan nemen we er
een er stuk tien…
Sécheresse
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 162 Uw dichter is in Frankrijk op vakantie
Vandaag een wandeling op grote hoogte
Wat opvalt is de de warmte en de droogte
Ik ben dus blij dat ik hier nu geen brand zie
Tienduizenden hectares droog Frans bos
Zijn dit seizoen door brand al total loss…
Vluchten waar je bij bent
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 684 Hopend dat ik het ooit verleer,
Ben ik moe tot op het bot,
Uitgeput soms val ik neer,
En ben gewoon kapot..…
moeder aarde
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 146 Zij ligt er moerassig bij,
slijk, water een vuile brei.
De jeugd lijkt uit haar lijf verdwenen,
de hemel is zelfs aan het wenen.
Moeder, waarom doe je mij dat aan.
van jou komt toch mijn bestaan.
Laat me weer even bloeien,
laat vergeet-mij-nietjes op mij groeien.
Ik word vruchtbaar door het zaad,
van duizenden gewassen,
gans…
Op IBAN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96 Ik krijg een rekening met meer getallen
Bijzonder, al die cijfers op een rij
Al heb ik zo’n getalrijke gevallen
Nou nooit eens óp die rekening van mij…
Ondanks dat ze er niet meer zijn?
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 163 We verliezen heel wat " geliefden" om ons heen,
ik vraag me wel eens af
Waarheen?
Doodstil, liggend in een kist, een laatste blik,
'k wou da'k wist, hoe de dood tegen te houden.
Maar dat lukt dus niet, en zo heb je bij verlies
door doodgaan, emmers vol alleen maar verdriet.…
De gekroonde hoofden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 74 élégance
waarmee zij zich
in het openbaar bewogen
levend in een protocol
dat met geld en macht
in stand wordt gehouden
hofdames en lakeien
als persoonlijke getrouwen
gebonden aan blauw bloed
maar heb ook de stamboeken
gelezen waarmee het adellijk vee
tot grotere rijkdom werd gedreven
vechten zuipen en hoereren
hebben zij nooit kunnen verleren…
Onvoltooid?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 18 Verleer mezelf niet te overschatten,
verwen het maar als het onderhuidse
kind, is het moeilijk in te schatten
waar je de oprechtste tranen vindt
eerst ontkende ik de waarheid, er
bestaat geen wereld van gelijk, nooit
een waarde zonder enige broosheid
naast het verspilde schroot, beleer de
tijd, alles blijft in wezen onvoltooid.…
We zijn wie we zijn
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 187 We gaan jong dood, dus laten we genieten.…
Zwarte zwanen,
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 184 Verleer mezelf niet te overschatten,
verwen dan maar liefst als eenzaam
kind, is het moeilijk in te schatten
waar je de oprechtste tranen vindt.…
Het was klaar
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 101 Wellicht zie ik je ooit in het nooit meer
maar houden van is wat ik zeker niet verleer.…
Stel Dat Men Zong
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 107 Als men als Pavarotti wist te zingen
Zou men zich nooit het hoofd hoeven te breken
Stel dat men zong, zou men de kracht verleren
Van woorden die dan slechts symbolen bleken
Als beelden, die veeleer op dromen leken
Zou men de zin ervan dan niet ontberen?…
vasthoudend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 120 ‘k zou zo graag
over iets anders schrijven
iets van tijden geleden
toen we onbezonnen deden
zomaar handen schudden
kennis maken,
in liefde aanraken
‘k zou zo graag het woord niet kennen
de beelden evenmin
‘k heb zo’n onbedwingbaar zin
om net te doen als toen
je zomaar om je hals te vliegen
‘t zou toch zomaar kunnen...…
Wie nog tranen heeft…
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 205 Verleer mezelf niet te overschatten,
verwen dan maar liefst een eenzaam
kind, en is het moeilijk in te schatten
waar je de oprechtste tranen vindt,
eerst misgunde ik mij die waarheid, er
bestaat geen wereld van gelijkheid,
nooit een waarde zonder enige broosheid
naast het schroot, verpeel de tijd niet,
alles blijft in wezen onvoltooid.…
Een winteravond
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 331 Dit arme hart weet plotseling
weer dat er lente komt, dat liederen
gaan klinken uit de huizen waar de
kinderen het nooit verleren blij te zijn.
Wat springt mijn ziel plots op van louter
vreugde en dankbaarheid, van nieuw vertrouwen
al is er Haïti, al zijn er doden.…
Facebook under your skin
snelsonnet
3.0 met 4 stemmen 283 De halve wereld lijkt geheel ontdaan
Want Facebook gaat volledig op de helling
Veranderende privacy-instelling
Is hier in grote lijnen debet aan
We zullen het niet werkelijk weerstreven
‘t Is al te nauw verweven met ons leven…
Verborgen geluk.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 215 Mijn pen is leeg als de stilte
om mij heen.
Mijn ogen dwalen naar elke kant
van de kamer en het voelt er kil,
koud als steen.
Buiten is het grijs en grauw,
de huizen staan er verlaten bij.
Dof is het groen van bladeren aan
de bomen en al kijkend door het raam
zit ik wat te dagdromen.
Gevoelens van weemoed en melancholie.
Het is alsof…
Planeet van onschatbare waarde...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 164 Met het lot en maakbaarheid
in een tijd die kortstondig
is van aard...
Weet men dat wat je hebt raak
je zo weer kwijt.
En is alles niets meer waard.
Dan groeit het besef dat je van het
leven er maar het beste van kan
maken.
Dit hier en nu op deze aarde,
een planeet van onschatbare waarde.…
Open en onvoltooid ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 135 Als beleven kijken is, te wijken
voor alles in het nietig menselijk
stof, geen pakkende gelijkenis en
worden ideeën snel geschiedenis,
verleer mezelf niet te overschatten.…