Alle inzendingen over Zolen

ze klitten in bedompte roversholen en bezigen de liederlijkste taal hun normbesef is nul of marginaal ze dragen messen, erger zelfs … pistolen ze slapen in de goten en riolen ik noem hun trek naar hier catastrofaal noem mij maar dom of rechts en radicaal ik haat die lui als hondenpoep aan zolen je ziet ze vaak in kroegen samenscholen…

De holle zolen van mijn voeten tegelen ‘t onbetreden pad. Aan het einde van de route wacht het gapend, zwarte gat, Knaagt des werelds karkas kaal, ontbindt de Aarde in atomen: verwaait het stof, primordiaal tot afgestorven sterrenstromen Als doler over ’t dode zand, voorbij de weg geslonken tijd.…

o Zee, die mijne lip doorkeent met zout-kristallen waarin het volle licht van alle zonnen breekt; zand, bij mijn veer'ge zool breed-uitgestraald doorweekt, waar krijsend iedre tred doet duizend schelpen schallen; o tuimelende lucht, die brandt mijne ogen toe maar sluit ze op 't dansen van ontallig-vuur'ge bollen: ik ben van zee en lucht…

Een spijker dringt door de hardste zolen heen. Nieuwe schoenen slenteren door de straat. Weer een paar in de menigte die zijn weg verstaat. Soms heeft men het leven niet voor elkaar. Wandelt het op schoenen van het verkeerde paar. Nieuwe schoenen dof en in slechte staat. Weer een paar in zijn passen uit de maat.…

hoe draaglijk is de last die de hoekige schouders dragen van hen die geschoeid met oud leder zich hebben afgestemd op louter ingebeelde bewustwording het oud leder, geplooid gescheurd verkleurd, de zolen kreunend op de pas van ongepaste maatvoering edoch, een mensch is een beeltenis van de mensch, die zich aanschouwend vergewist dat…

liever carrilion vol koper liever horend doof dan zien en snuiven aan het net van kopen kopen dicht het licht tot aanbieding in winkelstraten waar de kauwgom aan je zolen plakt en kleverig zijn je gedachten tot het plein waar alles wacht.…

Kijk diep in het binnenste van de schoen en zie de verslindende duisternis van het versleten binnenste: de zwoegende gang de samengebalde vastberadenheid, de trage tred over de rechte voren van het veld in schrale wind In en op het leer liggen de vochtigheid en de rijkdom van de bodem, onder de zool verglijdt de eenzaamheid met stappen…

Een halve zool dacht ik een verschoppeling, slaaf van de fles. Hij schrok op uit zijn misère begon hartstochtelijk te blèren gelijk Minoes de altijd krolse poes van frau Marloes.…

Een man slentert rond in de hof verslijt onder zijn zolen kronkelpaden tussen de verscholen witte gebouwen Het vliegend zaad van een vlier tikt droog en hard het voorhoofd aan maakt zo verdeelde gedachten één Het zou een meteoor kunnen zijn maar neen, er is niets ongewoons geen gat dat van voor naar achteren loopt Het hart klopt onvervaard…

zijn er altijd en zo zal het altijd voor mij zijn het ontbreekt me nergens aan de wereld voelt ook veilig aan mijn familie en vrienden zijn me heilig van driewieler tot een fiets met zijwieltjes speelgoed, snoepgoed en het goede wint op tv dan 'k word gewassen en ga elke keer naar school men vindt mij een leuk joch of soms een halve zool…

Naar buiten gelokt voor avontuur haakten wij aan prikkeldraden, onze zolen stampten doelloos paden, door t hoge gras en of er dan misschien stroom op stond, de laatste keek dan altijd zo geschokt, als hij de klap opving voor ons allemaal.…

Waar ben ik toch mee bezig wat is dit voor een vak met een stel zwarte halve zolen en een paard op een koud dak En dan die hebberige liedjes over sinterklaas kapoen met een ongegeneerde eis over het vullen van hun schoen Ook de naam kapoen die haat ik ik haal even Van Dale aan en volgens deze bijbel is een kapoen een gecastreerde haan…

Nog slaapdronken in de trage rij Rantsoenbonnen op zak De drilstem laat geen twijfel Zieken en zotten verdienen de matrak Rauw voer in een natte krant gewikkeld Wachten tot honger zichzelf vergeet Een moeder met een ketel pap Een zoon zonder voornaam Die in sukkeldraf zijn zolen versleet Ingevallen wangen en af en toe een klap Leeg uw…

Of zouden onze zolen de realiteit verrassen door nimmer meer te slijten totdat we samen zijn. Waardoor de afstand tussen hemel en de aarde vernietigd wordt tot slechts een knuffellengte in de kusbandbreedte. en mijn armen je niet meer laten gaan…

schreden en inhaleer het offer dat mijn adem draagt op waarden van gekrenkt papier, het heden lijkt voortvluchtig als de tijd mijn smeken vertraagt ik zoek in de uren van droge prielen en graaf het refrein in het gras van donker aarde terwijl de einder vlucht op het teken van de ondergaande zon het kluchtig inzicht grijnst aan de zolen…

De focus op de bal en kat en muis De aanval loopt, de vijand op de loer De zolen piepen op de rubbervloer De energie ontstijgt zelfs Willem Ruis Tactiek is wat je vergt in deze strijd Naar wie-o-wie moet toch die bal bewegen?…

Men zaait en oogst de psalmen als een waterval, zalmen springen eendrachtig naar een voltooid verleden, de ruimte herbergt de eenoog , eenling in z'n soort, spiegelt zich niet met achterdocht, erodeert niet in getal, houdt het oog gericht op de ingelegde treden waarin zool en ziel, in oordeel wordt beleden , de ware uitkomst zich…

Regen kennen we, het wast de ogen open, het reikt naar de hals en hoofd voor de rimpels zijn verschenen het maakt kleiner dan het origineel het steekt de vingers uit de handen het vult de dorst tot lust en legt het koudvuur aan de schenen vervult de holten in de knieën, verzacht en laaft de zolen, draagt de voeten waarop men zich…

nooit voor een ander met vallen en opstaan in zijn eigen leven klom hij omhoog uit de diepe ellende waar antwoorden ontbraken hij zich niets meer af kon vragen in het noodlot van zijn drama bleef hij een beetje achter in die andere werkelijkheid een lucide droomwereld en het verstrijken der aardse seizoenen was te lezen op de zolen…

Chaos binnen stelsels de grond zonder voeten dezelfden gezweefd en opladend in rookpluimen ondersteunen zij de illusie en brengen ergens ver vandaan als in macabere dimensies overgeleverd brandt het steunpunt rijp de boodschappen zij van doden opslaan en zij het lang te hebbende gevoeld innemen: aan hun blanke zolen opgelopen natuur en de…

geeft u maar ja klikt u maar m'n leven is wat raar misschien was het bizaar maar geeft u maar ik zing voor u mijn lied klinken doet het niet ja klikken maar deze zingende halve zool zingt zich tot gladiool rechtstreeks uit 't riool ja geeft u vooral en dan heel veel ik zing de strot uit mijn keel en u vergeet mij niet want ik…

terwijl de kramp zich door de kuit vertakt plet ik naakte zolen tegen pedalen de fiets in slalom tussen emmers afval tussen bakens van gekreukt blik zo blijf ik in de waan dat ik op een motor zit mijn enkel aan het chroom verbrandt trappen is gas geven een gat in de dag heb ik nodig om het prut uit de ooghoek te wrijven om de koorts…

Dat komt wanneer de tijd verglijdt en elke dag een beetje meer iets van de hak en zolen slijt, met krassen in het bovenleer. Ook met de veters is iets mis, die vaker slepen over straat, hetgeen niet ongevaarlijk is omdat het bukken moeilijk gaat.…

Die onzichtbare wezens van de lucht hebben een verhaal onder hun zolen, dat gewillig meedanst, afwachtend zucht, dan langzaam wegwaait, altijd rond zal dolen, tot mensen spreken als treurspel of klucht, in hoog gras schrijven; de taal blijft verholen.…

Waar ik zwerf langs keien gelegen in afstand houdt mijn gestalte voorsprong op de duistere silhouet die telkens een ademzucht aan mijn hakken kleeft hij reikt zijn wonderen voor me uit, doch mijn ogen zijn winters en mijn slaap streelt de nacht Soms trekt mijn mond vreemde banen en een diep gebrom zinkt dan weg in de asfalt van mijn zolen ergens…

zie hier de linker zo ook de rechter dankzij dikke zolen loop je elke dag op wolken graag leen ik je ook de mantel die al even om mijn schouders hangt met in de zakken vergeten briefjes draag je dan ook de aangereikte rugzak met alle zorgen van dien onzichtbaar maar duidelijk aanwezig zodat ik even op de schommel plaats kan nemen die…

De zolen piepen op de rubbervloer, ke-Doenk, ke-Doenk, ke-Doenk, een Akerboom van een vent die als hij weer eens flink op stoom kwam echt elke pot door zijn gescoor bezwoer Dat ‘kwam’ rijmt niet zo mooi op ‘van’: wat krom, dus nee: de schoonheidsprijs verdient het niet, dat brengt ons weer bij Kees, want als hij schiet is ’t altijd raak en…

mijn schaduw deelde zich en stapte uit het donker van de nacht echo's van onhandelbaar klonken bedreigend zacht de eerste schrik verlamde en nagelde de voeten in het zwart de splitsing was volkomen ieder deel stond nu apart zolen op de grond de rest gewoon illusie mijn geest verdroeg niet deze werkelijkheid maakte schreeuwend…

hetgeen waarvoor ik had gevreesd ze zijn wel langs geweest want de suiker en die wortel zijn gejat Mijn deur zat echt hartstikke dicht met drie sloten, tegenwoordig verplicht dus hoe heeft men mijn vesting genomen want binnen zijn ze echt gekomen zelfs mijn alarm was afgericht Ik zong zo hard voor mijn idolen zelfs gezorgd voor geurvretende zolen…

schoenen stonden naast elkaar Één ervan rook een beetje raar De linker sprak de rechter aan Kun jij een beetje verderop gaan staan Want je hebt het weer niet gesnapt En bent er opnieuw in gestapt Realiseer je, dat de lucht die je omringt Heel erg naar de bruine materie stinkt Waar je toen je even niet hebt opgelet De helft van je zool…