4208 resultaten.
als stille getuigen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 648 gereed om ze op te bergen
voor een volgend seizoen
een nieuwe zomer….…
De zingende dagdief
poëzie
4.0 met 2 stemmen 386 Over de heide zeurde ik,
Zo zonder gedachte,
Een oud liedje neurde ik,
Het zonneke lachte.
Over de hei ging ik,
- Een luierend feestje -
Uit de hemel ontving ik
Een lievenheersbeestje.
Over de hei sloofde ik,
Om mij gonsde een bietje,
Voor 'n wijfje, geloof ik,
Zong een leeuw'rik zijn liedje.
Over de hei stapte ik,
Zocht…
Wandeling
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 116 We slenteren over het zandpad
langs de opgedroogde bedding
van het riviertje
richting zandheuvels
waar een enkele boom
de kunst van eenzaamheid verstaat
als je mij toelaat, in droomwereld
of niet geveinsde werkelijkheid
reizen we samen naar de stilte
onder de bloesem van de vlierstruik
we ruiken de adem van zomerse wind
zuurstof…
HIER WORDT GEWAAKT
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 47 het was half twee in de
nacht toen ik opstond
om naar het toilet te gaan
en me realiseerde dat
zij altijd wakend voor
je klaar staan
God heel heel hoog
in de hemel
en vlakbij voor je bed
liggend op de grond
je trouwe altijd
waakzame hond…
Kerstavond
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.276 Het is onder de brug
dat zij plotseling
haar ik ontmoet
er wordt niet gegroet
waar ijzig water wakke
werkelijkheid spiegelt
geeft licht haar gezicht
een wazige gloed
wanhoop oogt waakzaam
als eenzaamheid sluipend
buiten binnen haalt…
Zwarte Panter
gedicht
4.0 met 48 stemmen 20.572 Zijn neefje is van oudsher onheilsbode
als hij je pad kruist. Maar dit grote kwaad
is zwartfluwelen pech in het kwadraat:
waar hij passeert, valt altijd wel een dode.
Lui ligt hij op een tak, een jachtmethode
waarbij hij zich alleen maar vallen laat.
De dolken in hun schedes, maar paraat
te doden om den vleesbeladen brode.
Hij heeft zijn…
Zo onwaarschijnlijk zacht
gedicht
2.0 met 17 stemmen 7.064 Zo onwaarschijnlijk zacht
is het hier nog nooit geweest.
Alle vogels wachten tot de zon.
Wijfjeswolven slapen, gespitst.
Siberische idylle, dan een
jagerstred op de permafrost.
Freefighter Joop staalt zijn spieren
alvorens de ring in te denderen, overal
ter aarde dooit of laait het licht.
Als een wenkbrauw bloedt de einder.
---…
ERNST EN GENEUGTEN
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 Na de zondvloed geeft
de blij glanzende regenboog
zuivere levenszin
aan de schone aarde
spreekt van Gods hoede
over heel de wereld
de stad Babel beeldt echter
de eigenwijze mensheid
die tot elke prijs
naar steeds hoger streeft
tenslotte een grote verwarring
van allerlei spraak is
zonder begrip voor elkaar
reinheid en warboel
gaan samen…
Economie stijgt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 432 de burger houdt de knip dicht
nogal wiedes
zij voelen zich als kippen
kaalgeplukt zelfs als
angorakonijnen
waakzaam krijsen
tot hoe ver kan men gaan
een koe die geen melk geeft
is niet meer uit te melken
en dan toch nog bewegen
een druppel te geven
al is het een laatste cent
voor in een parkeerautomaat
maar wat doen we
nog met een…
Denkbeelden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 137 De dieren in zinnebeeldige
betekenis
van kracht en waardigheid,
onschuld en sluwheid,
waakzaamheid en voorzichtigheid.
Schitterende sterren
aan het verre firmament.
Als het ware bijna tastbaar,
maar nog even ver weg.…
SEPTEMBER
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.410 September blaas uw gouden vlammen
Door al de wijde wereld heen!
Blaas van nog boordevolle stammen
Het kwijnend afval naar beneên!
Begraaf ons in uw gulle goud,
Tot ons ontstuimige verlangen
Barst boven al uw wilde zangen
En feest in al uw vruchten houdt!
September blaas uw witte buien
Als blâren van een rozenstok!
Blaas aan ons hart, tot…
Bij 't eerste lijk
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.739 'Mijn lieve kinders, schrik toch niet,
Wanneer gij dode menschen ziet -'
Dit leerde ik reeds als jongen.
Maar leerde ik 't ook, 't werd niet doordacht,
Helaas, helaas, hoe onverwacht,
Werd ik daarvan doordrongen!
'k Had nooit nog bij een lijk gestaan,
Al had ik menig gang gedaan
Om bloedverwant en vrinden
Te brengen waar een rustplaats…
De verovering der gouden vloot
poëzie
3.0 met 17 stemmen 7.021 Dag vader! dag moeder! ik ga der op uit!
Ik laat me door geen zon koeieneren,
Dit wordt de strijd der gebakkene peren,
Manmoedig de lont in het kruit! -
Paperle - paperle - paperle - pap,
Kijk es hoe ik in de zonneschijn stap!
Piet Hein die veroverde een zilveren vloot -
Ik lust je, jou hemeldragonder!
Al zou je me kraken, je krijgt me…
Zomer
poëzie
3.0 met 36 stemmen 8.534 De grote zomerdag staat open
En bouwt zijn weelde over de aarde,
Het malse moes lacht in de gaarde
Bij 't sappig groen, met dauw bedropen;
Het ruiselt in de weke hagen,
Het gonzelt in de bloesemstruiken,
het tintelt in de groene pruiken
Der berken bij de zoete vlagen;
De kool brandt op de peerse kluiten,
De blonde brem bloeit welig tegen…
De eerste nacht
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.541 Het had geregend heel de dag,
Het had gesneeuwd bij tussenpozen,
Maart handhaafde, als hij lang niet plag,
Zijn naam van wispeltuur'ge boze.
En toen het tegen d' avond liep,
Stak stormwind op met schrikb're vlagen.
Klein zusje, dat al rustig sliep,
Moest schreiend 't bed weer uitgedragen.
In 't eind beving de slaap haar weer
En zochten…
Klacht
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.971 De Zomer stroomt van de glanzende lovers,
En staat op als een bruid uit de zingende velden,
Een zwerm van witte vlinders valt in de klaver,
De morgendauw druipt van de struiken,
Als van onze wangen de tranen -
Want hij is gestorven!…
Het behouden huis
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 312 Vlammen vreten gulzig
Onschuldige dieren,
Maakt niet uit hoe
Die zich weren,
Hoe hard ook 't alarm dat ze slaan,
Gillende geluiden uit hun
Strottenhoofd, 't zijn de vlammen
Die hen genadeloos verteren
De magere boer staat kansloos
Aan de kant, voelt de tranen
Over zijn wangen gaan,
Ze zijn immers van hem,
Tot in 't diepst van…
Ergens tussen het begin en 't einde
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 209 Het is maar goed dat je in de lente,
zomer en herfst van je leven niet weet,
hoe je in de winter van je leven
belazerd wordt.…
De krekels en de wandelaar
poëzie
4.0 met 2 stemmen 436 De dag ging heen, zonk eenzaam achter
Een oude wijze vlier,
De meiliedjes werden al zachter,
De wei lag vol getier -
De kleine krekels riepen:
Kom hier! kom hier! kom hier!
'k Sloop zachtjes door de bronzen wei,
Het zong er als een lier, -
Ik hoorde 't - ik was heel dichtbij -
Dan zweeg 't - ik zag geen zier, -
't Was verder dat…
heil
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 338 ze danst op de marmeren tafel
waar geen klimop groeien zal
en reikt de roemers aan
zegt heil tegen koperen luchten
maakt van de sterren haar bondgenoot
onder een waakzame maan
enkel de naam onder haar voeten
geeft grip op realiteit
in de schaduw van haar kruis…
Stilstand
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 797 om in het gareel te blijven
niet uit elkaar te vallen
gaat taal de strijd
met leegte aan
tijd staat stil
in de schaduw
tot het wachten
voorbij is
terwijl mijn hart
langzaam ontdooit
in volle winter
blijf ik waakzaam
tot stilstand stopt
een traag bewegen wordt…
kloosterstilte
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 539 de schemer valt, verstomt
de taal van vogels rond
de kloosterplas
in de verte dooft een hoeve
haar vensters, blaft nog laat
een waakzame hond
dan wordt het stil, raakbaar stil
zwijgt alles in en om me heen
rust mijn blik op de vage einder
tast naar wat onzegbaar is…
Waterdeken
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 635 Voortdurend verlies ik
Het gevecht tegen de slaap
Die het mij onmogelijk maakt
Wakker te worden - ontwaken wil
Ik uit de boze droom die
Mij het leven beneemt -
Alleen op spaarzaame momenten
Bereik ik het oppervlak van
Matig waakzaam zijn, maar ben
Niet sterk genoeg de waterdeken
Die mij naadloos omsluit
Van me af te gooien…
huize de schelp
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 2.335 ik stof maar rond met een plumeau
verplaats het van hier naar daar
slechts zelden op dezelfde plek
soms zit ik in het oog van de storm
vloeit rust in waakzaamheid
ben ik het vliedend middelpunt
van het heelal
vervloei ik tot niets en al
voel ik ben u niet waard
een hand die jasmijnthee schenkt
hoopt de afstand te verkleinen…
Verseau
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 378 (fontein te Arpaillarques)
zijn mossige baard
verraadt jaren waterloop
een onlesbare dorst naar meer
laat zijn levensader wellen
het peinzend gelaat
met de zorglijke trekken
geeft het geheel iets waakzaams
alsof het zijn taak is
alle dorstigen
in het hertogdom aldaar
te moeten laven…
De toverbal smaakt niet
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 101 Voor we weer buiten
Gaan spelen, je zoontje
En ik, roep je ons bij je,
We moeten even een kijkje
Komen nemen, naar iets
Bijzonders, iets speciaals,
Je ogen glimmen
En wij weten niet
Wat je ons wilt laten zien -
Je neemt ons mee naar een
Kamertje ergens achter
In je kleine huis,
En daar staat een houten kist,
Gewoon een plankenhouten…
Zonnehoedjes
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 De zonnehoedjes zijn gegaan -
Ik had niet eens gemerkt
Dat ze gekomen waren,
Dood die eerder in het
Oog valt dan het leven
Dat eraan vooraf ging -
Drie seizoenen zijn voorbij,
En ik merk dat mijn adem
Louter heeft stilgestaan,
Ze stokte daar waar
Het leven om mij heen
Onmerkbaar is verder gegaan…
ALS IK JE AAN ZIE KOMEN
gedicht
3.0 met 120 stemmen 99.871 Als ik je aan zie komen
met de bedaarde waakzaamheid
van een dier op weg
naar zijn drinkplaats
probeer ik je te laten zijn
wat je jarenlang bent geweest:
een vreemde die ik nauwelijks
kende.…
Verloren passie
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.203 In de passie van mijn liefde
Ligt duistere eenzaamheid verscholen
In de kracht van hart
Staat waakzaamheid paraat
In het duister van de nacht
Loop ik, alleen rond te dolen
In het heetst van de stad
Ligt mijn passie dood op straat
In de straten van mijn stad
In de steegjes van mijn hart
Struint een vrouw heen en weer
En maakt mij wezenloos…
Weemoed en hope
poëzie
3.0 met 26 stemmen 2.497 Tussen weemoed, strijd en hope
Vliedt het leven snel voorbij;
Waakzaam, werkzaam
Wachten wij
Dat het Raadsel zich ontknope,
Wat ons korte leven zij.…