Alle inzendingen over Zomerdagen

Pioenen in haar rieten mand Een vrouw fietst over polderwegen Ze voelt de druppels milde zegen Het riet wuift aan de waterkant Ze heeft een godsgeschenk gekregen Ze nam een ganzenveer ter hand Pioenen in haar rieten mand Een vrouw fietst over polderwegen Ze koestert haar gemoedstoestand Verliet voor altijd Donkerland Ze voelt zich licht, haar…

ook hoogzomer brengt koude dagen die ons humeur lelijk kunnen plagen de tuinstoelen moeten weer ingeklapt 't lijkt of we naar de herfst zijn overgestapt geen kleurige parasols meer op het gazon geraniums hangen verwaaid op het balkon bloeisels laten zich plukken door de wind de tuinman kijkt niet langer fier en blij gezind doch hij weet…

Dan wordt die zomerdag, zolang voorbij, een vizioen van toekomst, waarin jij MIJ staat te wachten in onwerelds licht.…

Sonnetten lezen op een zomerdag, Daar is maar weinig mee te vergelijken. Natuurlijk die van Shakespeare (onder eiken, Een briesje waait, er klinkt een vinkenslag). U haat cultuur en hebt aan Shakespeare maling? Lees Coen’s vertaling en besef uw dwaling.…

Tijd die langs Het hellend vlak In het laatste licht Van deze zomerdag Naar beneden glijdt In de holte onder je Hellende arm hennep die In ' t geniep verbouwd wordt En op je huid mos dat Genoeg aanknopingspunten Vindt om het leven Door te geven…

Dit beeld zorgt strakjes voor een warme lach als ik me insmeer op een zomerdag.…

Leven zonder doel Is als een zomerdag zonder zonnestralen... Leven zonder doel Is geen leven... Leven zonder te leven Is een leven zonder doel... Leven MET een doel Is pas een leven...…

ik stak mijn handen naar je uit hun warmte verkoelde in de regen jij was de zomerdag in ogen en lach schijnt nog de zon nu liggen bloemen in de plas geven traag hun kleuren af maar jou heb ik gered jij bent mijn mooiste veldboeket…

Herinneringen aan jou, Aan jullie, die ik ongewild Verliezen moest, Slaan mij in het gezicht Als een ijskoude winterwind Die onverwacht voorbijkomt Op een tropische zomerdag Terwijl het hete zand Van het Noordzeestrand Onder mijn voeten brandt - Hier heeft het leven heeft mij groots En genadeloos achtergelaten…

‘k Wou wel gâren op mijn snaren wat daar doemt uit nevelrag, en te noene boven ’t groen zingzoemt in de zomerdag.…

In het wild lopen ze lopen te grazen Het zal u niet verbazen dat je ze hoort grazen hun kaken malen Ze zetten poot voor poot door hoog gras Zij zullen kunnen verhalen over: de natuur-onverwacht- een gedekte tafel de hemel hun beschutting in zomerdag & winternacht.…

Dan wordt die zomerdag, zolang voorbij, Een vizioen van toekomst, waarin jij Mìj staat te wachten in onwerelds licht.…

sinds ik jou zag op die zomerdag ben ik flink ondersteboven ja ik ben van slag maar 't is geen beklag ik zou wel willen verloven maar wat een verdriet jij hebt al een griet en haar wil je blijven loven dus eindigt mijn lied zoals je wel ziet ben ik flink ondersteboven…

in roodwarme stralen overpeinst de zon de lange zomerdag zakt in het eigen licht als nacht haar donker baart met schemering als tijdloos wisselkind waar eendaags leven overgaat in dood het geboortebrood voor hen die in het duister hun bestaan vergeten…

Wie op warme zomerdagen persé naar de kust wil gaan moet Adam Curry belagen die heeft in zijn achtertuin een helicopter staan.…

Een meeuw zwemt de blauwe lucht De wind likt mijn scheenbeenhaar Zij die door de zon worden bevrucht Een ieder die wil. Ik baar Ik baar zoute meren En kijk hoe het gras opgaat In krommend riet dat op maat Zwaait naar zwanenveren De rimpelende boom buigt en kraakt Knielt zijn takken het water in Eeuwig drinkend, alleen zijn kin Het water…

In de verte ziet ze hem verdwijnen zonder haar smekende uitgestrekte handen woedend weggeslagen. Het paradijs vol vogels zingt zachtjes zinderende liedjes van stille vrede die niet is, nog steeds niet is. Voelt hij geen prikken van ogen vol tranen die manen terug te komen maar nu met tederheid. De weg is zonbeschenen en geurt naar…

Avondkoelte glijdt over hellingen van 't Geuldal tussen hoog gras en laag lover waait langzaam je huid binnen geurt als een rol verse geharde room waarin halfzure weke kaas versnipperd is een frisse kaarsvlam flauw schijnt strooit ruime lucht uit verre bergen door deze knusse heuvelplooi loom bezadigd ogenblik na een pijnlijk moeizaam…

Ten hemel schreiend Maanden geleden schudde de aarde onder hun voeten wegen scheurden open, bruggen zakten in huizen donderden in elkaar alsof het luciferhoutjes waren duizenden mensen werden bedolven onder brokstukken en puin stierven een vreselijke dood anderen werden verminkt en zeker dakloos ontredderd zagen we ze voor ons verschijnen…

een ondeugende herfstachtige wind doet rokken bollen zomer nog de schalkse wandelaar in de Haagse schilderswijk kijkt reikhalzend naar half ontblote dijen snelt zich naar huis om daar met zijn dame te gaan vrijen…

Eindelijk is de regen gestopt. We hebben de tent uitgeveegd. Jij nu op weg naar broodjes. Neem de krant mee riep ik je na. Hoe lang gelee is het nu dat ik even alleen ben? Een natte eeuwigheid. Ik tel mijn knopen. Zoveel te doen. Ik trek al mijn kleren uit. Ik doe je kleinste slip aan en wring me in je zomerjurk. Hoe lang gelee dat ik jou…

in zoele zind’ring waar water zijdezacht wacht fladdert een vlinder…

de dag ligt voor ons onder een strakblauwe lucht we hebben de stad al vroeg verlaten lopen hand in hand ik zucht dankbaar voor deze extra dag morgen moet je weer gaan maar voor nu kuieren we op ons gemak we hebben geen haast kijk, hoe mooi dit dorp is waar mijn zus woont jij kust mijn hand…liefde overspoelt me we praten zacht over de…

Gouden zon schildert wolken en horizon in parelmoeren kleur dan gaat ze langzaam onder en sluit haar hemeldeur wind laat het lover zwijgen alle geluid verstomd en in stille omarming verglijdt de nacht tot de morgenstond weer op ons wacht…

Zachte bries vertelde dat nog vele dagen de hemel blauw zou zijn voor jou en mij de zon zal schijnen. Vanaf vele perken schenen zonnebloemen madelieven lachten in gras op het gazon overal hing rozengeur. Op het water dreven zeilen tussen oevers wuivend riet toegezwaaid door wilgen spiegel van blauwe hemel die vertelde in een zachte…

Gevangen zomerdagen Ze weckt verhalen, moezend Appels, bramen, de geur van regen De kleur van zon en stille zomerwind De smaak van warme dagen Wandelend langs vergeten klanken Romans gestapeld onder het gebint Moes, in zwierig handschrift Ze roert, vangt de zomers in kleuren En wekt het seizoen in bleke winters Ik open haar verhalen…

roze Je probeert het in het ritme eb en vloed, bewegingen van liefde, heen en weer stemgeluid bevestig je in jouw mogelijkheden je hebt de echo gehoord vanuit betrouwbare bron Er is nu tevredenheid in het hart om in de schoonheid van die bloem te zijn in oppervlakkigheid van een illusionair verlangen klinkt de echo van een zomerdag…

Toch rust er op zo'n zomerdag geen zegen. Na zonneschijn komt immers altijd regen.…

Heel weinig blijft er nog van wat in lange zomerdagen ons hart verheugde door zijn klank en kleur. Nu is er vaag de geur van sterven en van dwalen, van weemoed en van scheiden en alles wordt zo traag, zo traag... zo vaag en toch zo helder, want wat de echte dingen zijn wordt helder door de glans van pijn en van veel moeten laten...…

Heel weinig blijft er nog van wat in lange zomerdagen ons hart verheugde door zijn klank en kleur. Nu is er vaag de geur van sterven en van dwalen, van weemoed en van scheiden en alles wordt zo traag, zo grijs... Zo vaag en toch zo helder, want wat de echte dingen zijn wordt helder door de glans van pijn en van veel moeten laten...…