Alle inzendingen over Zon Licht

Terug op aarde peins je waarom de maan koud licht vals schijnt De zon al weer lang verdwenen lijkt Geluk smeult in ballingschap slechts bereikbaar op termijn…

begroet de zon met de kracht van lichte ogen. en bedenk me hoe heerlijk gewoon kan zijn.…

Maar door de zon gedroogd die je weer laat kijken naar het licht van een nieuwe morgen.…

in rode schijn gevangen door de lage zon tonen bladeren hun afscheidsgloed doen zich een laatste maal tegoed aan licht en warmte in dit teer moment kort voor de val geeft herfst zijn stervensgroet…

Je ging zitten en vertelde over reizen naar de andere kant van de aarde: Hoe 's ochtends de zon onderging en het licht niet te vangen was. Geen spoor van euforie op je gezicht. Ik zei: Ik moet verder.…

Zie hoe de jonge zon de ochtend wekt en het slapende land met liefde bedekt. Vergeet hoe het zachte licht tot aan harde muren reikt en de oude stad onder haar gegroefde last bezwijkt.…

Maar heb je de zon in de rug, Dan zie je toch al vlug Je eigen schaduw terug. Maar schaduwen verdwijnen, Als jij je eigen licht laat schijnen.…

Leven dat zal blijven stromen Nadat de zon over jouw bestaan Is ondergegaan - Ons afscheid hard En onverbiddelijk, En toch vertrouwen we Op het licht dat altijd Terugkeert, ook na De langste nacht - Weet dan, dat ik Zoals altijd op je wacht…

Geef wat licht, dat straalt naar armen En wat lucht in helderblauw Nooit een wolk..., maar heb erbarmen Altijd zon, aan man en vrouw Dat zal voorts jouw pad verwarmen En jouw gang ontzien van kou…

ik herinner me de kersenbomen in bloei langs de weg de zon die al het groen van het korenveld verzamelde het schaduwspel van licht en donker in het weidse ademende landschap in deze uren van gras herinner ik hoe helder sprekend alles was…

de nacht is zwart de dageraad breekt aan zodra de rode zon is opgegaan schijnt door het venster ik warm mij aan het licht breek de toekomst open in een lente gedicht om te geven te ontvangen te leven…

je wiegde traag weende dauwe druppels in de morgenstond de zon warmde nog vaag maar je ging open in bloeien keek verbaasd lichtte op in kleur ik heb je geur geproefd had ineens geen haast…

Vanuit de donkerte straalt het Licht je tegemoet vanuit de stilte komt de mooiste muziek je ten gehore vanuit het stille hart komt de zoete liefde vanuit onwetendheid bereikte mij elk inzicht vanuit de verlatenheid kwam ik jou tegen jij, die me dit alles gaf jij, Ster aan de Hemel, die mij de juiste weg wijst.…

Een zuinig halflicht voldoet voor wijze woorden -- want die stralen zelf.…

Bedenk… de tijd staat nimmer stil, de tijd brengt waarheid aan het licht. En luister naar dit woordenspel: “Al gaat de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.”…

ik ben een kind van licht heb nooit van zwart gehouden waar zon speelde daar was ik het donker is niet te vertrouwen ik leerde kleuren al heel jong te onderscheiden bleef duister altijd mijden zag het licht weerkaatsen in vele varianten maar zwart bleef dood aan alle kanten waar zijn toch die stralen gebleven of zal het…

ik weet dat de zon niet zal sterven maar hij staat al zover weg zijn licht spiegelt nog in alle ogen draait dagen in steeds kleinere bogen jij en ik hebben een mateloze behoefte aan meer verstrooiend licht depressief en somber vragen wij om energie de winterslaap voorbij toch zal het tij binnenkort weer keren als wij de zonnewende…

enkel schaduw van licht…

Achter het licht van het venster zit ik verscholen in hoeken van beschaduwde gedachten uit het binnenst van mijn gevoel waar woorden slechts geborgen voorzichtig daglicht betreden zoeken zon en warmte als in omhelzing van mijn lief schuwe naaktheid terzijde leggen verwelkomen zonneschijn en licht dat de horizon beschijnt in ruimte opnieuw…

Druppels vallen op haar lippen, maar de zon schijnt in haar haar, even voelt ze zich compleet, valt alles weer in elkaar. Haar handen omhoog naar de regen, de zon streelt haar in het gezicht, door alle regenwolken heen, ziet ze eindelijk weer het licht...…

Mensen hebben hun parasols geplant, zon schijnt op een halve bol. Zon lekt over graven, tekens van ontmoetingen, geaderd in marmer. Vermoeid licht rekt zich in luie schaduw, herpakt glazuren dagen.…

zon…

met stukjes licht hebben we samen gecreëerd een zon om in te leven de eerste vonk die oversloeg bracht warmte en kleur in roze woorden zijn wij altijd blijven zweven in een universum dat de andere wereld buitensloot een gebaar het wenken van de ogen elkaar moeiteloos verstaan niet tijd en plaatsgebonden straalt onze zon geluk…

er dwarrelen schaduwen langs de zon handen die ik niet kan grijpen ogen die me mijden in neergeslagen blik of afgewend gezicht helder waren wegen kleurrijk de contacten en warm de harten totdat schaduw viel de zon verbleekte en de kou opkroop ik had mezelf bloot gegeven in het licht van een verboden leven wil melker 27/…

Het is de speling van het licht Door bomen en hun kruinen van naald of blad Het is het spel van zon die laag staat lijkt tot op de draad versleten maar wacht januari februari, maart zon niet langer vergeten Wie aanbad? het duister, de schaduw op z'n langst?…

de wind heb ik zachtjes horen fluisteren de zon strooit over alles haar verklarend licht water betekent leven voor uitgedroogde aarden vuur vuurt gevoelens met enthousiasme aan ergo: de wind heeft mij doen luisteren de zon toont mij een helder inzicht water lest mijn zoektocht naar werkelijke waarden en het vuur het vuur wakkert…

losgelaten En daar heb je van geleerd Het nieuwe pad bestaat uit liefde Uit bloemen, water, zon en licht Je reis is tevens je bestemming Je doel is elke dag in zicht…

vraagt jou gun mij deze dans wees niet bang ga haar niet uit de weg grijp vast haar hand grijp die kans en ontvang al dansend haar uitleg het moge duidelijk zijn allicht wie er met het voorlezen begon van het allermooiste gedicht zij die het als allereerste en enige kon de zon…

een stil gevecht wint de regen of wint de zon het wordt de zon en zeer terecht…

Elk licht verliest aan glans breekt de zon in twee koelt de hitte in de cel werpt een schaduw vooruit Elk licht verliest aan glans zet mijn ogen in traanstand trilt je lippen tot een kus heft mijn handen ten hemel Elk licht verliest aan glans bleekt de sterren in de nacht loopt dood in wolkenstraten verdampt hoop in mistflarden Elk…