Alle inzendingen over Zonder de nodige bri

Ik nodig je uit Je maskers te laten zakken Ik nodig je uit Je ego te laten varen Ik nodig je uit Je kracht in al je cellen te voelen Ik nodig je uit Dicht bij jezelf te blijven Ik nodig je uit Je ware ik te tonen Ik nodig je uit Te zijn wie je diep van binnen bent Ik nodig je uit Te schitteren en te sprankelen Ik nodig je uit Te zingen…

Nu barst er in Egypte weer een bom Omtrent het aantal doden en gewonden Zijn heel wat speculaties rond gezonden Maar daar gaat het uiteindelijk niet om In plaats en aantal is wel vaak verschil Maar altijd maakt het mij weer even stil…

Er is moed voor nodig om door te gaan Om niet bij het verleden stil te blijven staan Er is moed voor nodig om aan je zelf te denken Er is moed voor nodig om te voelen ook al is het allemaal pijn Er is kracht voor nodig om te blijven geloven in je zelf En te geloven dat alle ellende een keer weg zal gaan Er is moed voor nodig om door…

morgens, de dagzaal van vrouwen-2 te duin-en-bosch, harry mulisch geheel ontkleed met alleen zijn sokken aan, een overnachting in osnabrück omdat ik in de trein naar italië was gestapt doch daar niet naar toe wilde en het gat dat ik op mijn eerste schoolreisje in mijn tong viel brachten geen uitkomst er is godzijdank niets waarvoor ik je nodig…

Toen ik jou zo nodig had kon je er niet voor me zijn wachtend op jouw schouder zat ik alleen met de diepe pijn Waarom liet je mij toen alleen juist op dat moeilijke moment smachtend naar jouw aandacht mijn hart zwaar uit haar isolement Met hoop bleef ik op je wachten ik had behoefte aan jouw hulp je liet mij over aan mijn eenzame lot…

neem van mij wat je nodig hebt maar neem mij heel en in het geheel niet stukgeslagen maar aaneen geheeld tot wij. © Ina Sousa, 2003…

Geef mij maar een paar dagen en stoor me even niet ik wil niet bij je klagen dat jij mijn tranen ziet Geef mij gewoon een beetje tijd want echt, dat heb ik nodig ik wil gewoon mezelf zijn dan ben jij overbodig...…

hoe dwaas is de gek die schildert in mij een duinland van dromen waar opgekropte huid zich rekt op onwezenlijke muren om met beheerste penseelstreken het ongedurige te verwoorden wie zal beweren dat de worsteling op mijn gelaat niet op de lippen zal gaan liggen van hen die met een weifelende borst de vlinders doden in het stille gebied…

Uit zich als het echt nodig is…

Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk met vertedering naar buren te kijken die rond middernacht hun afvalzak in een container doen. Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk een taxi aan te houden die onwillig is je tot buiten de stad te rijden waar loofwoud staat dat zich voortplant.…

Heb mij nodig. Kun mij niet missen. Heb verdriet. Ik heb daar van alles tegen, levensbeschouwing, aforismen, groter verdriet: het is familie. Van geluk weet ik dat niet. er is geluk waarmee je alleen moet zijn. Het te grote. Zo heb ik, toen jij geboren was, een dag door bossen gelopen.…

zijn ze nodig als schoonheid zich vlak onder je neus aandient in kleine meeslepende rondingen en vloeiende lijnen?…

Niet, niets, nietig Nooit nodig Overbodig Leeg? Neen! Volledig ledig…

Dus doe iets, maar doe het niet alleen, soms zit het zo diep en je hebt het nodig, iemand om je heen. 't Is je tijd niet en wie ben jij om dat te bepalen, van alleen de gedachte al moet je verschrikkelijk gaan balen. Kop op en sterkte, weet dat ik aan je denk, beschouw dit schrijven als een kleine wenk?!…

Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aankomt, voor je bidt en vecht Pas als die iemand met je lacht en grient, dan pas kan je zeggen... "Ik heb een vriend"…

kom kijk toch je bent zo welkom in mijn ogen ervaar de milde blik die jou aanschouwt en kleurt met kristallen bogen kom maar geef even je hand dan zal ik hem vluchtig raken mijn vingers zullen je huid bespelen voel dan het ritme van de melodie die we samen maken luister hoor een stem die het zwijgen bezingt…

zonder zonden wierp je de eerste steen het bloed dat aan je hand kleeft maakt je schuldig maar verzet was nodig niet je eigen heiligheid…

ik ben een groentje. zenuwslopend is het niet; vraagt het de wolken. ze drijven mijn geest vooruit als een spook wit en zacht.net een kaars die Halloween speelt voor mijn eerste pop te doen schrikken. het detail groeit. ze brandt niet; noch het blauwe speelgoedjurkje, noch de vlam. die toch oranje is. rood ligt op…

vooral dat laatste heeft ook zijn tijd nodig.…

schimmen van vals optimisme een stuk puur geluk ligt gereserveerd overstelpt door hoop en idealisme Mijn gevoelens liggen diep begraven onder invloed van kommer en kwel ik wil zo graag de glans handhaven maar mijn gemoedsrust schopt een rel Mijn positieve inslag is nu overbodig in mijn wereld zo kleurloos en klein ik heb jou hoe dan ook nodig…

het motregent af en toe de regenflow bottelt het klimaat lyrisch op de bodem mild en zacht als een echoaansluiting strelen de regendruppels je gezicht net als de wind die je oor een beetje aait op een melodie van denken en van houden dit denkbeeld heb je geaccepteerd zoals het is meer details zijn niet nodig regendruppels dwalen…

Gedenkens taaie kunst en wens ik niet te weten: Ik hadd' er liever een te leren van vergeten. Zou mij te voren staan al wat ik heb bezweet In lijden of in vrees; het waar een pak van leed Dat and're schouderen als mijne moesten dragen: Zou ik ook al de vreugd van all' mijn blanke dagen In ene spiegel zien: een sterker oog als 't mijn Moest…

Goedemorgen krokussen in overbuurvrouw’s tuin, wat krachtig en parmantig breken jullie ’t groen! Ik word er vrolijk van wanneer ik jullie zie en ga het volgend Lentelicht snel opendoen. Als alle jaloezieën het voorjaar laten stralen begin ik deze dag met opgewekt gemoed, kom, laat ik eens de overbuurvrouw op de koffie vragen. Goedemorgen…

Een veelkleurig koor doorzingt de stilte van een hoge ruimte, serene klanken paars mengen gebroken wit tot lovend zilver in ijle hoogten zeeblauw overstijgend zweven tinten rust boven getroost turkoois, fluisterzacht omarmend wie in donker zijn gehuld delend, helend, zuiver samenspelend beweegt zich Geestdoorbrekend violet tot een…

Aangenaam geloof met gevoel van geborgenheid is als zacht smeltend roomijs dat langs tong door keel glijdt O het geeft genot aan geest en ziel maar vraagt ook zelftucht onontbeerlijk is het spreken der vorsende Godloochenaars die uit hun monden harde hagelkorrels doen vallen op oud en nieuw euvel van alle gelovigen.…

De renners sprinten... een mini-jurk waait omhoog... wie heeft gewonnen?…

Wat doe jij als jouw droom instort, je dacht een goede weg te zien, maar weer blijkt dat er geen? Bedrukt kijk jij dan om je heen en roeit naar nieuw houvast met riemen die jou warmden ooit, die maakten dat jij dromen ging. Want verder roeien is toch dat wat drijven doet in dit bestaan. Er moet iets blijven van geloof in iets dat nog wat…

een gedicht zijn slechts wat woorden op een rij gezet goed overwogen keurig gerangschikt of als wild bouquet herinneringen zijn slechts wat beelden flarden van geweest ze kunnen overdonderen maar ook verwonderen als een pakkend gedicht die je leest een wijze les een warm hart besef van tijd verzwijgen is niet nodig spreken…

Ik heb God niet meer nodig ik kan nu op eigen benen staan ik ga niet meer naar de kerk ik wil geen godsdienstoefeningen meer als ik het nu nog niet weet Ik ga nog intenser buiten mijzelf leven ik wil praktijk en geen theorie meer ik wil dat wel in de persoon van Jezus ik had graag gezien dat hij een zus had omdat ik ook de vrouw zo lief heb…

zijn zachter valt het licht op onze jaren, uitvloeiend naar de toekomst Ik ga eten bij een vriendin zij kan erover meepraten en zegt dat ik geweldig ben lief en mooi en te goed voor mannen, ze zijn niet als wij wat helaas zo aantrekkelijk is Ik durf niet bij haar te blijven slapen om tegen haar aan te liggen maar zij weet wat ik nodig…