Alle inzendingen over Zwarte Piet

jij was mijn gedicht gedacht op papier ogen beloofden veel regels wit zachte tonen zetten letters zongen de zin woorden dichtten lachend elkaar vroegen meerstemmig open het eind je stierf bij geboorte in zwart op papier…

door hun donkere zijn en kleine verwarde hartjes midden schemerige winderigheid ril ik onzeker met hen mee stil hopend dat de zon met warme stralen hen tot ontvlamd verlangen in mijn wereld verbreidt als aanhalige glimlachjes midden mijn gedachten neerschrijft…

voor Rozalie Het sneeuwt vlok voor vlok tussen takken, kleine twijgen, op het gras, waar een poes sluipt naar de struiken voor het raam. Ze zijn als jouw woorden zo vroeg in de ochtend dat ik de letters bijna dubbel las: je zingt, lieve vriendin, je taal is bloesemzacht. Straks sluit ik de witte Japanse panelen voor mijn raam. Alles…

De kleuren trekken weg uit dit jaargetij Herfst van lange duur dit jaar Winterwolken staan op sneeuwen wind jaagt over paden Wij maken sporen in verse sneeuw niet vrij van fantasie zie ik in deze tekening: een rad-van-avontuur.…

Een roos die bloeit in de nacht is droevig en zwart. Haar hart is lelijk geschonden. De ware weg der liefde heeft zij nooit gevonden. Haar blaadjes zijn heel diep gegroefd. Geen bij, geen vlinder; die haar sap heeft geproefd. Door de morgen wordt zij nooit bedauwd geen hand die haar zachtjes omvouwt.…

Een kleurenkiek van verre zwarte gaten, Alsof er eentje zelf bij is geweest. Dus iemand die een kleurenfoto schiet Van een zwart gat, wat klopt hier nou weer niet?…

een blank wit vel papier wordt met zwart gekleurde inkt beschreven wit en zwart blank en gekleurd ze komen elkaar zo vaak tegen zoals al eeuwen lang gebeurd en als alles van zich is afgeschreven wat men over elkaar kwijt wil kan men in harmonie gaan leven de eenheid mens definitief af smeden en dan is het voor altijd rustig in beider…

Van de belasting mijn dossier gekregen Ik las het maar toen raakte ik verward Veruit de meeste regels waren zwart De woede is mij naar de kop gestegen Kalm aan meneer...het staat er echt wel hoor U leest niet goed tussen de regels door…

De zwarte ridder in verval leunde nog één keer op zijn gespierde arm, zijn dichtershand heeft al op de gitaar van Jimi geslagen, Rotterdam kan de ogen sluiten, want de nachtburgemeester komt niet meer thuis, hij is voorgoed in een jazzcafé blijven handen, rokerig als de mist die hij wist te blazen uit zijn zwarte, geharnaste ridderlijf, zijn poëtische…

De zwarte akkers, het jonggroene koren, hoor! De veldleeuwerik!…

de dag is als de wolken die boven haar voortjagen als golven op hoge zee het geschreeuw van meeuwen de stem van de herinnering besloten in haar ziel zwart als poëzie…

Met alle respect; toch is het mij een raadsel versoepelingen waarom juist nu? Nooit eerder was het gevaar zo groot een jaar lang hebben wij ons aan de regels gehouden en nu we er bijna zijn komen er versoepelingen tegen het advies van de medische wereld in En och, wat doet mijn hoofd een pijn misschien is mijn verstand…

Wat ruist hedentendage om ons heen Welk kleurpalet wordt in de maag gesplitst Waardoor raakt gans het volk*) weer opgehitst? De zomerzon in blik op de A1 Of zuidwaarts waar een exodus ons wacht Route du soleil naar 't einde van de nacht...…

Mijn herinneringen zijn foto's waar het leven overheen raast van wit naar donker nacht naar dag gevoelens alweer opgelost in zwart of verbleekt in de felle zon Kiekjes van de aarde stilgezet, toch vluchtig door het snelle tollen in de eeuwige hemel van de tijd van wit naar donker nacht naar dag naar voorbij, voorbij voorgoed voorbij…

Als spermatozoïden het niet halen Tot het gewenste ovumresultaat Is dan het leed geleden of te laat De gulle gever terug te gaan betalen? Hij zal op de kliniek moeten vertrouwen Dat zaad goed wordt geïmplanteerd bij vrouwen...…

Warm dekbed zo hoog mogelijk opgetrokken; afschuwelijke zwarte gedachten verbannen ook verwenst Zo geliefde vriend tevens soulmate toeft in gevangenis, een stuk van mijn hart lijdt doodsbang en alles wordt pure ernst.…

schaduwen zijn in de nacht nog witter dan het zwart waarin ze met wat licht geboren zijn ze glinsteren in handenvol beweging maken duister transparant en zetten zo het donker aan de lichte kant zonder zon beogen blikken minder daad ze zien waarom ineens het licht uitgaat…

De Haagse spermadonor is berucht, Als tijdverdrijf heeft hij ervoor gekozen, Zijn zaad waar, en bij wie dan ook te lozen, Waardoor zeshonderd vrouwen zijn bevrucht. Hij stopt, maar hij kan wel van alles zeggen; ’t Is beter om een knoop erin te leggen.…

Er zit een zwart engeltje vast in het restje drank op de bodem van mijn glas Ik drink graag, een glas is fijn gezelschap, net familie, Familie Dat zwarte engeltje ben ik Het is mijn goede ik, mijn liefde die vastzit op de bodem van jouw beloftes die jij niet kon houden Ach, een beginnersfout Beloftes die je breekt zullen jou breken…

toch niet pluis weer stempassen scheef in brievenbussen gezien aangaande velerlei huis protesteren helpt niet blijkbaar oh weer een melding het tweede jaar voor inbrekers positief nieuws hun denkpatroon ha inbreken maar wacht even grappenmakers willen op hun manier ook pret stapelen die handel deponeren op de deurmat…

in de lage zon klotste het zwarte water zijn gouden kuiven uitbundig in blinkend bewegen de donkere afgronden zonder taal of enig teken van inhoudelijke communicatie het zwarte goud gaf ruimte maar vrat energie in de niet aflatende emotiespeelbal slurpte aandacht in afleiding van macabere suïcidale actievlagen om te pogen…

ik wist dat je ging schaatsen in je wit kristallen pak strak aan je lijf om nergens aan te haken en toch snelheid te maken als een flits voorlangs het riet dat zo zijn eigen tonen zwiept in een krakend lied in jouw cadans langs deze rij het kleurgezang met wuiven van de gouden kant voor je uit op het zwarte ijs jouw…

zoveel kleuren zwart toen je als een vlinder uit de wolken viel niet langer gedragen op vleugels van verlangen zoveel kleuren zwart toen je daar roerloos lag op verschroeide aarde de duisternis buigt zacht draagt je teder in zijn armen de tijd staat stil zoveel kleuren zwart…

grijs heeft wit-zwarte ogen ziet alleen macht grijs heeft lange armen regelt ook nacht grijs heeft wit en zwart nog nooit gemogen grijs wacht liever af en zal gedogen kies maar wit of zwart voordat je grijs met goed verwart…

De pot verwijt de ketel dat ie zwart ziet. Maar de ketel, die boeit dat in 't geheel niet. Het zal hem worst wezen of anderszins dat verwijten niet wit maar zwart is!…

Die Mona die vroeger in bladen verscheen en overal een antwoord op wist of het nou om Klaas ging of Piet of simpelweg (?) liefdesverdriet. Maar als ik soms even niet luisteren kan, dan ben ik degene die nooit eens wat wil dan ben ik de Mona die er even niet is heb ik een vrije dag en daarmee is niets mis.…

als eminent handelsland is het ons altijd gelukt een veelheid aan produkt te leveren binnen zeer korte tijd fris vers met exportkwaliteit dat schept vertrouwen en een band verbazen doet het dus niet dat landen die Sint en Piet via ons zien binnen voeren - oneerbiedig gezegd - altijd lekker boeren Sinterklaas en Pieterman zijn na ons…

De dag erna is gewoon als vanouds en hangen we aan de schoorsteen waar éérst Piet doorkwam, de Kerstkous. En dan is de cirkel weer rond want een paar dagen later is het Oudejaarsavond.…

’Ja…neen, maar ‘k heb zo’n kiespijn, Piet!’ ‘Is ’t kiespijn? Ik beklaag je, man! ‘k Had zelf daar lest mijn portie van.’ ‘Zo? En wat heb je er aan gedaan?’…

Daarstraks zat ze nog roerloos en sereen Vast op een bankje dat van haar verhaalde Het droeg de kleuren van Piet Mondriaan We lopen samen terug, zij zet zich neer En neemt haar fruitmandje dan op haar schoot Haar hondje vlijt zich weer tegen haar aan Ze was dus toch met een als ik begaan Die wachtte op een soort van ommekeer Ik lees nu…