Alle inzendingen over Zwemmen in plassen b

De mensen zien weer blauwe lucht Weer vissen zwemmen in kanalen Ze moeten daarvoor wel betalen Soms met hun allerlaatste zucht Het is nogal een harde les De mensen zullen moeten kiezen Voorkomen dat zij gaan verliezen Hier zweeft het zwaard van Damocles Techniek, fabriek en industrie De arts, de wet, de zuurstoffles De mensen moeten zich…

Als wilde ganzen landden hier vissers en monniken, anderen voeren verder en ontdekten Amerika maar ze kwamen terug langs het noorden, Thule waar het gloeiende stenen regent waar het land brandt en de rotsen zwemmen tussen kokende fonteinen Daar zijn de poorten van de hel en de paden naar de hemel onzichtbaar boven de wolken om reusachtige…

Het voelt als het zwemmen in een grote poel. De slag in vrijheid kan men vaak niet maken. Gek gaan voelt dan als een doel. Eens te bewegen buiten algemene zaken. Wie heeft immers ooit een normaal mens ontmoet? En viel die ontmoeting werkelijk mee? Gezoutenheid smaakt soms heel zoet als ruimte uitzicht biedt in de volle zee.…

je bruint in het raken van de hemel tropisch in de rulle sneeuw kou heeft je gekleed mode warmt je strakke lijf dat alles van zijn handen weet je ging om te vergeten om even niets van alles meer te weten terug naar de bron om in de zon je eigen kleur weer te bepalen het afscheid moest sloot de woordenvloed waarin je niet kon zwemmen…

Het is mooi zoals het is Laat het maar zo blijven Hoef niet meer of minder Ben tevreden en voldaan Vandaag heb ik niets te klagen Het leven lacht me toe Heb dingen om voor te gaan Zeer de moeite waard Het nu ben ik aan het omarmen Het is als zwemmen in kalm water Heb een redelijk rustig hoofd Alles mag zijn zoals ik het ervaar Buiten…

Vat geen kou mijn beste jongen sprak mijn vader toegenegen en hij trok mij goed bedoelend warme winterkleren aan twee stoere boeren winterlaarzen waar hij krom voor had gelegen en een jas van houtje-touwtje uit een mottenbal gehesen wollen wanten en een das om zo mijn mannetje te staan want een held ging nooit op sokken had hij altijd onderwezen…

Op de melodie van: ‘Joy to the world’ Dank Marnix bad we zijn weer nat de dank daarvoor is groot op dinsdag lekker bloterig veel ruimte dus niet stoterig het water lekker warm massages lekker lang dus danken en danken wij het Marnix bad!…

die van de borst of die op de rug de vlinder en die je leert op school het zijn slagen in de lucht en het is mij allemaal een worst en ik vind het echt bloedje link nee ik zwem liever op het droge en beoefen daar dan als het even kan de slag van de kwink…

Een windje kan mij onaangenaam verrassen ‘s nachts moet ik eruit om een beetje te plassen. Dit is nog niet alles wat ik moet doorstaan; ‘k heb vaak jeuk onder mijn geslachtsorgaan. Dokter, dokter; ik doe het steeds beter bij mijn lief! maar heeft u voor deze jonge vijftiger nog een ander alternatief?…

De stenen klinken hol onder de aandacht van de regen stappen plassen druppels kaatsen leven onder nachtelijk gezang het licht van een lantaarn het maanlijk toeziend oog weet het woord te vinden weet een lege plek waar het werkelijk stil is.…

vroeg in de ochtend loop ik over straat ik zie hoe de regen bellen blaast ze blijven op de plassen drijven en vormen grillige lijnen ze brengen me in vervoering die over gaat in ontroering even ben ik weer het kind dat die kleuren zo prachtig vindt die op hun bolling ontstaan en mijn ogen niet ontgaan waarom ze zo plotseling knappen zal…

Geen zware haarknot drukt mijn achterhoofd, Ik heb koud water in een zilveren kan En laat het voluit op mijn hoofdhuid plassen; Zoals een nieuw door Boeddha's wet gedoopte Herleef ik door dit water op mijn schedel. En weet waarom de priester, rustbehoevend, Zijn hart bevrijdt door eerst zijn hoofd te scheren.…

hoofdtooi snel beroofd Je hebt je weer voor niets zo uitgesloofd en alle PVV’ers houden trouw de wacht Ze letten thans op vrouwen zónder doekjes Tip: Ze zijn meteen herkenbaar als ex-heks belust op zwarte kunst en dito seks- Ze dragen bezemstelen, linkse onderbroekjes Mét die stelen, het zal je niet verrassen kunnen zij door brievenbussen plassen…

Klasjes kinderen rennen uit school,parapluutjes werpen schaduwen over zon en regen en in het aureool van het verleden, door met hun praatjes de hemelen te bewegen wordt alles gewist, boort hun schaterlach miljoenen kleine gaatjes in de plassen die aan het asfalt kleven.…

Langs de wegkant de sporen van je banden, het verhaal afgesloten, de fotograaf wil plaatjes als beloning voor de dag, zijn licht spiegelt in de ruiten, draaft maar door, je komt het tegen in de plassen op het dek de dood te lezen in de trekken op je gezicht.…

Nu ik op de platte Knardijk loop, de verre wolken zie als bergen, de plassen glinsteren zie als meren, daartussen ruige velden riet, de wind voel waaien langs m'n wangen, houd ik van jullie, mijn oren, hoe je de zang van de vele vogels vangt!…

Stel dat ik hemel en aarde tot papier zo dun zou schaven je lid zou niet meer plassen geen hoon werd meer gehoord Priem je tong door je platgeperste lippen tuit ze en fluit maar een lasterlijke deun Mijn haren vonken je tot de komende nachtgestalten als het duister jouw licht komt doven Ik zal over grauwbesmette takken hangen en…

Stampvoet ik in de plassen. Vang ik druppels op met mijn mond. Verbonden met het water lijk ik te verdrinken met het land. Novembernachten in de regen. Zo donker heb ik slechts eenzaamheid aan de hand. Ik kan begrijpen, noch grijpen. Lijk te dolen in de nacht. Voor de morgen valt de regen.…

een ongehinderde dag waarop vrouwen hoogstemmig zingend wel en wee vereeuwigen hun barensnood vol woorden als vlinders rond het dak waar kleine kindjes smakkend vragen om een tepel melk, zo’n dag dat mannen hitsig tegen muren plassen gemak zit in de wassen neus van ruwe taal vol krachtige beweging want ze dragen hun zachtheid in vereelte…

Hoe je verdeeld raakt, op- gedeeld over steeds meer leven, zoals de zon op drie plassen, over drie bruggen, driemaal gevangen in mist, uitgerekt in water, onderging achter ons, voor ons. Vuurtje gestookt in een krant onder de spoorbrug maar niet meer kind geworden daardoor, ouder hooguit, aan de randen aangevreten, onleesbaar.…

Zijn licht ging uit ons licht na 60 jaar ging uit ik gilde het uit ik krijste in de stilte ik huilde om de leegte Mijn man was dood ik voelde hevige nood mijn maatje was gegaan ik was volledig ontdaan wat lag er nog in 't verschiet dan droefenis, gemis, verdriet Maar ik behield wel mijn dromen we zouden samen blijven wonen Nu ben…

Ik heb nog bloemen zien bloeien en de vogels nog weer horen zingen vissen zien zwemmen in het water en kinderen vrolijk zien springen. Ik zag de lucht met al zijn wolken en daar doorheen soms nog de zon ik hoorde het ruisen van de bomen en water opgeslagen in een regenton.…

en alleen ons twee en een viertal volle glazen Onder in ‘t warrig hoofd delf ik haastig naar succes -Zeven na twaalf uur alweer Wachtend op een uiting van begrip en warmte van genegenheid als ik mijn verdriet acteer Zacht en gemeen zei zij: ‘tijd veracht onwetendheid’ In de drukke vijver waar wij een toekomst uit-proberen te zeven zwemmen…

Achteraf deed wat we deelden meer pijn dan dat wat niet van ons gemeenschappelijk was Ik weet jij hebt je best gedaan jij weet het was niet anders gegaan Als we opnieuw zouden beginnen met zwemmen in zee, kussen van je zoute, natte mond Verhalen waarom de zee zo zilt jouw voorkeur had het molentje van zout dat zich verloor Ergens…

woorden bouw ik zachtzinnig golvend om je heen lettergreep voor lettergreep in deining van liefde loods ik ze binnen in de haven van jouw naam in dronken water dans ik met jou in turbulentie van wind met passende letters in een vasthoudende cadans drijven we verder in schrijven van geluk spartelend verlangend zwemmen woorden in…

Zelfs de grijze, kale lucht Die altijd Nederlands deed Is nu een vreemde vrucht Als een ander verkleed Ook de straten, de stenen Fluisteren langs mij heen Zij vervloeken wat ik meen En zwemmen in mijn wenen De bomen, zo hier en daar Voelen zich hoger, voldaan Hun takken dienen als schaar Knippen mij uit het bestaan Het water voelt…

mama wil je nog één keer vertellen over de zeven zwarte zwanen die onder de blauwe brug naar de witte watertoren zwemmen en dat Berend de bruine beer dan de zwarte zwanen inhaalt met zijn boot van berkenhout en dat dan uit het groene gras ineens een vreemde vogel omhoog vliegt met veren van de regenboog mama…

De wisselende getijdestroom loopt niet altijd parallel met het verlangen men lijkt stil te staan en dat kost kracht om tegen een sterke golfslag in te zwemmen.…

Zwemmen Wat beide gemeen hebben Samen delen Puur. Soms guur…

niets om jezelf van vocht te voorzien Ik zal al jouw zorgen moeiteloos met een pennestreek willen schrappen Je krijgt van mij als je dat zou willen een schoon en onbeschreven blaadje bovendien Ieder zingt zijn eigen liederen Ik kan je slechts een beetje stemmen Ik kan niet jouw teksten schrijven In het diepe moet je zelf leren zwemmen…