Alle inzendingen over aankijken

Ik mis de passie in je zinnen maar als ik je aankijk zie ik hem in je ogen Is dit een spel? Het lijkt net of je de emotie vermijdt in je woorden iets wat je lijf niet kan Wordt het te heftig of te serieus het verlangen te groot iets wat niet mag zijn Is dit een spel?…

Aankijken, omvangrijk gebaar een zoeken naar de kernbetekenis, voortdurende karaktertrekken van dagelijks leven verschrikkelijk belangrijk het moment, de blik die alle bronnen kent. Weten zij die weten dan niet van kleurrijke illustraties van het eindelijk leven als de bron werpt de steen?…

zorgzaamheid onze gezellige uitjes waarin ik ook jouw liefde zag de lucht begon te betrekken werd ongeduriger regen kletterde neer je verhulde je in stilzwijgen hoezeer ik jou ook liefhad jij sprak met mij niet meer gelijk een kameleon wrong je je in allerlei bochten verschoot almaar van kleur tot die ene mail, waarna je mij niet meer aankijken…

ik wilde je aankijken maar je had geen gezicht wel een prettig bekende stem die pittig binnenkwam alsof je de lippen net keurig strak had gestift er was geen beeld maar wel geluid ik miste de zielsinfo van je huid een bijzonder fenomeen dat als het er niet was meteen als irritante pijn gemist werd alsof er tal van dimensies…

Ik kan duizend omschrijvingen geven, aan wat ik voel, Als wij elkaar aankijken……chemistry, In mijn hoofd, zoveel dingen..…

op tenen moeten staan Maar ze zijn anti depri Die de plank volledig mis slaan Waar is het toch misgegaan Ik weet het misschien niet Of meer De wereld om me heen Komt op me af Maar ik blijf alleen Ik zet maar door Spreek alle frustraties van mensen Om in positieve zinnen Breng wat bij in het bewustzijn Als ik strarende blikken aankijk…

zwijgzaamheid volstaan Morgen, ons Engeltje… Onze ogen zullen neergeslagen worden Bang voor ieder, ziel ontblotend, contact We zullen je herdenken… ieder voor zich Omdat het spreken nog altijd pijn doet Morgen, ons Engeltje… Net zoals de dag van vandaag, ook morgen Zullen je groene oogjes en je onschuldige lach Ons, vanonder je gekaalde hoofd, aankijken…

Onnozel bloed ik leeg door zwaarmoedigheid heb niet de veerkracht van Clint Eastwood heb wel twee pistolen langs mijn dijen maar die richt ik liever op mijzelf doe alsof ik mijn geliefde geheel afwijs maar in mijn hart droom ik het tegendeel hoe meer ik de mensen eerlijk tegemoet kom hoe meer zij mij met de nek aankijken en het liefste…

Weet dan dat je ziet, wat ik voor je voel Mijn ogen vol vuur voor jou Verzacht van de liefde die ik voor jou voel Heet van wat jij met mij doet Jou aankijken, jou zien, jou voelen, jou horen… Dat voel ik… diep in mijn hart.…

Want dat heb ik besloten niet meer te zijn tevreden ben ik zeker niet maar ik weet in ieder geval wie ik aankijk Waarom weet je het niet? Waarom zie je niet gewoon hoe mooi je bent?…

Het is stil geworden in hartje Amsterdam er lopen nog wel toeristen onwennig elkaar aankijkend met de veelal gestelde vraag "Waar zijn de Amsterdammers!…

afhankelijk van mij voor een bepaalde tijd, Op een dag word je volwassen en ga je op eigen benen staan, Toch zal ik altijd voor je klaar blijven staan, Ook al ren je nog zover van mij vandaan, Altijd zal ik je met open armen ontvangen, Iemand zoals als jij is nooit te vervangen, Nu geniet ik nog even wat je onschuldige blauwe ogen, Die mij aankijken…

op de dag dat ik alles wensen mag wens ik alle mensen groot en klein eindeloos vol vreugde mooie dagen die vol geluk en echte vrijheid zijn dat wij elkaar aankijken kunnen met een lach in plaats van verwijt over niet passend genomen afstand die ons bang maakt en vrezen doet dagen vol van wederkerig de liefde die even kleurrijk als lentebloemen…

denk aan rozen in de winter. laat je droom jou aankijken, heb de moed om haar te zien, haar te zijn. stel belangrijke vragen, onderzoek alle stemmen die in jouw stem klinken, blijf toewerken naar dat ene punt, voel de winst van een hapering. vind zoekgeraakte namen. bedank voor jammerlijke aanzoeken. open slapend je slapende ogen.…

aarde leven zonder waarde ellende, armoe en dood omdat ogen honger zien en magen ogen vrezen lijven vermagerd, vel over been lijkkleren verzameld in stof felle zon schijnt over armoede kindje, dood geboren op straat violist met trieste melodieën zwarte vliegen op een rottend lijk troebele blik tussen angst, gewenning ogen die mensen aankijken…

Alleen zijn achterlaten, de toekomst ontmoeten, aankijken en verder pakken tot gevonden is wat lag te wachten. Altijd mis, als je niet schiet. Maar vanaf nu misschien wel raak... Daten is iets anders, nieuwe deuren openen, wegen inslaan, aftasten, levensveranderend, maar ook gewoon doorgaan.…

, ik hoefde niets te wagen, je nam me aan je hand, mijn teergeliefde de zilte bron van leven in Je tilde me op zonder gewicht met water omkleed lag ik fluweel herboren in je armen, je was mijn moeder ook een man mijn zoon een vriend die ritueel verlangde naar zoutwaterzoenen terug gingen wij naar zuiver koestering met goede smaak Ach aankijken…

maar wat wij voor elkander hebben gedaan hebben wij genoeg bemind of vergeven geen mensen in kou of haat laten staan maakten wij iets moois en zinvols van ons leven of lieten wij onze dagen tevergeefs vergaan hebben wij ons aan Zijn geboden gehouden moeten wij ons niet schamen voor Zijn aanschijn hoe barmhartig zullen Zijn ogen ons aankijken…

Iedereen leeft zijn eigen leven Iedereen zijn eigen weg Iedereen zoekt en vindt voor even Iedereen lijkt van de leg Elkaar vragend aankijken Elkaar helpen waar 't kan Elkaar de hand toereiken Elkaar zeggen: "dat is 't plan" Ook al vaart 't schip zonder kapitein We zullen er altijd voor elkander zijn Ook al vaart 't schip…

Het is zo stil buiten, nooit meer zal hij in de loggia staan, nooit meer zal hij me aankijken, nooit meer nooit meer raakt hij mij aan Ik kon niet slapen, keerde terug bij het eerste licht om hem te wassen en te balsemen, zijn geest was geweken hij was niet meer waar hij lag en ik knielde, omarmde zijn lichaam en huilde de koude doeken…

ontij en lust waarachtig er tussen zweven en aan de zijkant lopen op de rand van de wereld in een hoekkamertje van mijn huis dat steeds krommer wordt want ik leef er steeds minder rondom het is zoals een vis het vermoeden heeft van veel water dat om hem heen wegzwemt het er bij laat, het moet vloeien en niet verstillen de atomen die je aankijken…

Er zijn honderden mensen die me blijven aankijken. Ik zet m'n muts op. Ik loop snel door zodat ik niet veel blikken hoef op te vangen. Ik loop zo snel mogelijk door. Ik let niet meer op de weg. Ik probeer niet te kijken naar de mensen. Het lukt niet, de mensen trekken m'n gezicht naar hun toe. Ik loop nog harder.…

Ik word wakker tussen flessen en papier Mijn jas is besprenkeld met dikke druppels druppels bier Het voelt benauwd hoe al die mensen me passeren op de stoep en mij aankijken tegelijkertijd Ik kijk omhoog mijn wekker staat daar eenzaam in de lucht Ik wil niet op maar snoozen is geen optie, dus met een zucht sta ik op Mijn vale deken glijdt…

Opeens klim je omhoog, pakt je kleurpotloden tekent houtjes met oranje veters en glundert terwijl ik je droog aankijk zie ik Friese doorlopers. Jij spreekt opeens over het mogelijke sterven over dagen die soms ook zomaar flauwvielen en hoe je samen het leven steeds doorploegde.…

Vies is niet het woord Laat staan smerig Maar lekker vind ik het niet Vingerwerk op m’n smartphone Fobisch is het beste woord Wat past voor mij bij die activiteiten Ik kom het wel te boven Ik zal wel moeten Het zal nog erger worden Maar wat is dan mijn probleem Mijn probleem is de traditie Van aankijken, aanraken, ruiken Gewoon…

Heerlijk met jezelf lachen en niemand in de buurt Een goed nachtelijk gesprek wat tot de ochtend duurt De geur van een schone handdoek die te drogen hangt in de zon Een zware wedstrijd winnen die eigenlijk rampzalig begon Ineens iemand lief aankijken die jou ook heel lief vindt Je kunt nog een paar uurtjes slapen terwijl je net wakker…

Dan zijn er soms even die irritant piepende dagen die tijd niet schragen, haar zich af laten vragen ; zeggen ze steeds de waarheid diep aankijkend tegen mij, over nesten en vogels geluiden in april en mei, wat vertellen handen mij.…

Stel ik stond voor je, En mijn ogen op jou gericht, Zou je me dan aankijken, Om te beseffen dat er echt meer is.. Of zou je weg kijken, Om niet te willen zien, Dat wat je voelt.. & wat er is geweest, Toch niet zomaar over gaat..…

elkaar aankijken uren lang Samen met jou starend over de zee. Samen knuffelend en zoenend kijken naar de zon die onder gaat. Samen pratend over de toekomst, ik kijk je aan mijn hart slaat 20 keer sneller dan normaal, mijn hart bonzend in mijn keel. jou diep in je ogen kijken.…

Oh psychiatrie Hemels instrument voor pacifistische despoten Als ik je aankijk, kijk je glazig terug Als jij, oh psychiatrie, een samenleving was, was je streven dan een democratie te zijn? Of zou je je innerlijk tegenstrijdig weten?…