160 resultaten.
Huwelijksaanzoek
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.230 Als je me wil
wil me dan nu
nu de lucht in mijn longen
nog warm is
en mijn hand
nog arm is.
Als je me wil
wil me dan nu
of stilaan toch
straks …
Want morgen
morgen gaan we dood
en doden
vinden elkaar
nooit meer terug.
Stijn Vranken
Uit: Vlees Mij…
Bruid je in het wit
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 515 ik pakte zon
maar gaf jou
enkel schaduw
pas als we
samen zijn zie jij
er stralend uit
dan bruid je
in het wit
van zorgeloos
voorbij de wereld
die voor jou
geen kansen bood
ik heb je lief
kom straal en deel met mij
voortaan het dagelijks brood…
geluk overvalt
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 117 geluk overvalt
als een havik
boven de canyon
cirkelt aftakelende
moederbomen
andere bomen
beschermen zolang
ze kunnen
twaalf ransuilen
samen wachten
op de schemer
het dichtgevroren
ijs kreunend kraakt
koperwieken en
ganzen overvliegen
de geur van een
regenbui na een
droge zomerdag
we gebutst en lachend
in een weiland…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
vandaag de dag
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 451 Hij heeft me een aanzoek gedaan via Skype en we hebben erover gebeld via Viber.
Geef jij ons je zegen over ons huwelijk?"
Vader: "Wauw fantastisch, ik zou zeggen:
Geef je ja woord via Twitter, beleef je huwelijksnacht via de webcam,
bestel kinderen met Ideal.
En als je genoeg hebt van je man; verkoop hem dan op Marktplaats!"…
het boek Dzyan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 225 Boeken verzwijgen hun geheimen uit vrees te worden verbrand
Letters rukken zich uit woorden en woorden uit hun verband
Afscheid van de waarheid zoals die geschreven staat
Voltooit de aftakeling van de wereld die haar draagt
Alles evolueert
Tijd en ruimte voelen aan als zachtnatte klei
Schaduwen uit schaduw brengen zeven rassen dichterbij…
ONTMOETING
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 405 Hoe aftakeling
en ondergang der wereld
geluksdeur opent.
Hoe ik mij verhef
boven alle ellende
en met jou geniet.
Hoe ik tenslotte
nu al in hemel kan zijn
van pure liefde.
Hoe de ontmoeting
met eigen diepste wezen
dus god tot stand komt.…
Euthanasie
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 3.176 opgesloten in mijn aftakelende lichaam
moe en verdrietig van mijn eigen lijden
gulle eindigheid in besloten ruimte
verloren vrienden van vroeger
hoop op bevrijding van bezetting
van pijn en verdriet in overvloed
nu wachtend op een stem uit de toekomst
afscheid van achterblijvers in een dode ruimte
mijn kracht is weggeëbd en uitgeput…
Holocaust
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 421 Als ik droom dat ik doodmoe wegzak
in een witte smetteloze wereld, waarin
ik gewichtloos zweef, de eeuwige pijn
in mijn lijf verdwijnt en ik geen zin heb
terug te keren, weet ik zonder verdriet,
dat ik stervende ben en dat het goed is,
mij niets onmenselijks overkomt, geen
lichamelijk aftakelen na vernederende
geestelijke mishandeling…
Pijnlijk vermoeiend
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 267 Het proces van
Aftakeling is onzichtbaar voor de
Wereld om je heen.
Met pijn vermoeit reuma zich door
De dag. Geen dagje zonder, geen
Vrijwaring van die pijnlijke lach.…
erectioneel verlangen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 800 mijn ogen hunkeren naar het licht
dat zich telkens afwaarts keert, het
leven draagt de stervenden in het zicht
van mijn witte handpalm, was er een god
dan zou ik bidden, maar de hemel heeft
de christenen gespleten tot spijs die
reeds gegeten werd
wat nu rest is de aftakeling van de burgerij, de zonde
van het vorstendom, een monarchie…
niet meer langs start
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 360 over zijn top hangt hij
de gebarsten kop geplooid
naar de zinnen van een ander
er blijft slechts stoom over
waar hij vroeger zo kon koken
nog lang na de overwinning
een veeg teken aan zijn wand
van aftakeling, spoedig voorbij
de dokters spreken niet meer
hullen zich in mysterie
met te dure woorden
veel ervan al vergeten
nog voor goed en…
Vriend zonder vader
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 249 De ziekte van jouw vader
schilderde heimwee aan zee
papieren schepen op golven
van een onzichtbare wereld
de aftakeling, zijn dementie
het verliezen van zijn geest
toen de planeet verkoos
te zwijgen, ademde jij
onzekerheid, zocht naar
veiligheid,
maar de dichtgetimmerde waarheid
had geen spijkers op laag water, slechts
onbeminde voeten…
Vriend zonder vader
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 202 De ziekte van jouw vader
schilderde heimwee aan zee
papieren schepen op golven
van een onzichtbare wereld
de aftakeling, zijn dementie
het verliezen van zijn geest
toen de planeet verkoos
te zwijgen, ademde jij
onzekerheid, zocht naar
veiligheid,
maar de dichtgetimmerde waarheid
had geen spijkers op laag water, slechts
onbeminde…
pijn
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.091 naar het hart
als vurige pijlen
geladen met vragen
en waaroms die
onbeantwoord blijven
maar wel aan het
verstand gaan knagen
pijn gaat soms gepaard
met beelden en hoewel
ze vervagen, toch
blijven de details
nog goed bewaard
komt dan de uitbarsting
of blijft het smeulen
en werkt het zich naar
binnen op weg naar
een langzame aftakeling…
Rampen
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 540 De wanorde en chaos na de aardbeving
een tremolo van binnenuit het moederhart;
een huivering, die waarschuwt voor de aftakeling
als Gaia vecht, waar mens het noodlot tart.…
Diepe stilte
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 376 horizon
die niet meer beweegt
rond de rimpels van jouw lach
toe omarm nu de stilte
geef mijn hart nog een kans
en gun mij de benen van een antilope
wij zullen in dit stilteland
een nieuwe zon gebaren
naar diepere wortels
rauw en ongekookt
voor diepere lagen
geilere vibraties
en een rijper verstand
zal zich openbaren
tot aan het aftakelen…
Gouden hart
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 325 Hij bracht de kleuren van de papegaaien en
de regenbogen onder woorden, soepel als een
lasso, hij zalfde ons met de zachte golven
van zijn geurige lichaam, terwijl aftakeling
hem tergde als een gifslang in zijn bloeds-
omloop, bleef hij tot zijn laatste adem
poëzie halen uit het diepst van zijn longen,
de gouden blaasjes naast het gouden hart…
Flonkerspel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 133 beekdal
Zittend aan een bosrand
De akkerrand met kruiden ingeplant
Het hemellicht in harpen aan het stralen
Aandachtig geniet je van de spiralen
Vol bewondering volg je het natuurfenomeen
Warmte die op je voorhoofd verscheen
Het flonkerspel voelt aangenaam
De gloed is heilzaam
Het gevoel zal snel omschakelen
Het bewustzijn laat zich aftakelen…
Ik kon maar niet kiezen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 374 D'r aanzoek leek me wel
en door d'r overredingskracht
bleef ik geen vrijgezel..
Ze wilde gaarne met me paren.
Het was voor mij geen straf.
Het duurde zeker dertig jaren.
Toen wou ze van me af.
- En hierdoor scheidden onze wegen.
Ik kwam alleen te staan.
De dame was voor mij een zegen
bij 't komen en bij 't gaan.…
Dementie
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.491 een grijze mist dwaalt
over de kapotgeschoten akker
der herinneringen.
eens beploegd, bezaaid, geoogst
nu een vieze bruine plas
tussen aardkluiten
« En wanneer komt moeder nu ? »
je moeder is al dood
een hele tijd
ook de boer op de akker
is niet meer :
het veld ligt braak
kilte en koude
dringen door
dringen door de dunne huid…
Onzekerheid schrijft
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 86 ik heb stilaan je
kleuren zien verdwijnen
haren pieken waar
ooit de zon zijn
licht in blonde krullen
heeft laten schijnen
sferisch omhullen
kleren het vroeger
goed getrainde en
gespierde lijf dat nu
met wankele stappen
onzekerheid schrijft
je bent een schim
van je vroeger extraverte
persoonlijkheid die in
bedeesd teruggetrokken…
De laatste Trabant
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 784 u aarzelt
de zon een schaduw
in het oor
leven bestaat
in uw ogen gaat een
plan de ronde
en houdt zich klein
uw wielen verzwijgen
wie en of ze zijn; eens heb ik
in u een taal gelegd
u houdt het allemaal
voor bekeken geen woord denkt u
loert op het verleden
u houdt zich klein
zon gunt u geen
toekomst in uw leven
vragen hij…
Ik zag je verloren
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.541 stilzwijgend ornamentaal ingenist
diepbruin weggekroegd in schimschaduw verholen
matgekraste zielespiegels achter grijs gefilmd glas
een kelk teveel door rookgordijn besluierd
buiten het middelpunt van jouw zwakke aandacht
moest ik je vinden
in een poging tot als vanouds hetzelfde zijn
sprak je krachteloos vriend
met ontweken liefde
liet…
Het is waar
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 3.115 het is waar dat het landschap zonder
mij zal voortbestaan dat de bomen die
voor mij de aarde vormen de vlak-
ten beminnen die mij bijeenvegen in vaandels los-
lippig licht dat het water het
dichtsbijzijnde geluid van aanraking weer-
spiegelt dat de maan achterover stort in
een struikgewas van pasgeboren
sterren het is waar dat het zal doorgaan…
Schrikbeeld
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 281 verzonken in een plas
schijnt de maan
in rimpels te sterven
een man richt zich op
het beeld verplaatst
hij kijkt omhoog
ziet tot zijn schrik de zwarte gaten
in deze novembernacht
zijn handen trillen
hij drinkt zichzelf vager
dan de godverlaten schim
verloren in het water…
Ik zag mijn vader
gedicht
2.0 met 20 stemmen 6.491 Ik zag mijn vader dood toen ik al dertig jaar
geworden was, toch gaf het mij een harde schok:
wij waren altijd goede vrienden van elkaar,
maar toen hij daar zo lag en met zijn lippen trok
alsof hij snauwen ging - iets wat hij haast nooit deed
terwijl hij leefde - leek hij op een dode hond
die, voor hij stierf, nog grimmig in het leven beet,…
Vader
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.714 IJsbloemen blauwgeverfde hand
geribbelde deken gebroken wit
hart zonder ophef hart ja nee
dingen gedaan wilde hij niet
o nee
dingen die hij wilde niet gedaan nee
vader is een ingepakte uitvinding
zichtbaar oud en ziek
(spijt niet zichtbaar genoeg)
een machine van losse grepen
de dochter een lopende band.
----------------------…
Ze weet soms nog
gedicht
4.0 met 7 stemmen 8.092 Ze weet soms nog waar ze is, als ze voor haar huis danst
meestal, na het dagelijkse voeren van de duiven
maar hoeveel mannen ze zoende, de namen van haar familie,
haar vrienden, haar vriendinnen - ze verdwenen,
zoals elke ochtend de stukken brood die gulzig hemelwaarts
worden gevlogen.
Elke avond zit ze op haar bed en luistert naar
het…