Alle inzendingen over alert

Daar waar geen grenzen zijn je je kunt bewegen als een vis die zwemt, zweven als een vogel, waar je alert bent als mens communiceert met wie je wilt in alle talen waar je elkaar aan mag raken waar voedsel is, en alles aanwezig, waar puur ervaren is.…

uit de nalatenschap van onze spoken is iets losgebroken de dreiging is echt wordt nu griezelig manifest met miljoenen doden geven zij ons nu griep na de pest wij waren erbij alert in een behoorlijk ontwrichte maatschappij nog is er geen besef hoe diep dit in zal grijpen die wereld is niet te begrijpen zij kan niet uitgaan…

je bent stil maar toch alert op indolente wijze het grijze krijgt ondanks de jaren geen enkele vat op jou in lichte luchtigheid speel jij met tijd zonder sporen na te laten hebt een vrede over je waardoor de wereld jou niet meer kan raken maar in het kringetje van vrienden en vriendinnetjes vallen steeds meer gaten stop met…

maar in de bellen die stegen en daalden kon men mijn boodschap uitstekend vertalen er was geen huis we stroomden in en uit al naargelang de stroming en stemming van de zee nooit waren wij alleen vissen zwommen net zo gebonden als vogels vlogen in hun rijk alleen men had of werd gegeten honger was de beste kameraad om vief en alert…

Zodra de oproep binnenkomt, zijn we alert letten we op, de zucht die geslaakt wordt, wanneer de vermiste terecht is, staat bovenop! Maar dat begrijpt iedereen wel?…

harig mohair dromen breit met een vage kleurrijke mystiek die in de lange wol tal van ontknopingen ziet tijdens het spinnen mompelde zij al vele teksten uit het repertoire van vergeten heksen haar schatten zijn licht te dragen roepen vele vragen op uit het genre van doorluchtig plezier juist het tikje spanning geeft alertheid…

het was een puzzel in de tijd de steentjes van mijn leven zij vingen met hun licht mijn steeds alerte blik ik zocht niet echt maar viel voor de momenten van contact ik heb ze opgegooid uitgestrooid vormden zij een kleurrijk mozaïek in sprankeling wervelde mijn jeugd daarna wat donkere vormen pas de laatsten tonen het transparant…

waar ogen iets doven in het late middaguur ondersteunen handen en armen vlammend haar geestdriftig vuur ondanks het verstrakken van lijnen in het gezicht blijft haar uitdrukking lief en licht in haar bevallig gaan is een zekere traagheid ontstaan die ruimte geeft aan een lach waar vroeger kracht en alertheid was is tedere broosheid…

Eigenwijs springding zonaanbidster elegant en rank als een hertje borstel je alert een hoge rug likt je lome tong je roze buik blonde ree in wintervacht kortharig op jacht met je kattenaard in de snelheid van je ribbenkast freule met mokkaneus spitsoor en Romy ogen huis je als een camel jas in een plooiberg met vier…

in zwart door het bos doordrenkt van herinneringen delen wij met elkaar wat de dag met ons deed te midden van hazen en konijnen verzetten wij onze zinnen dichter bij de kern oog in oog met alerte reeën gekleurde veldboeketten brengen ons terug in Polen in langzame tred weten wij ons verbonden een laatste blik naar haar onder rozenblad…

mijn dromen dieper in het duister van de nacht ik doe alles wat jij wilt ik lijk wel gek de eerste twijfelende traan rolt over mijn slapende gezicht wat ik nu voel is onbeschrijfbaar mijn avontuur wordt intenser in de cadans van mijn zielloos hart droom ik mijn dromen grondig ik zou iets willen dichten maar mijn droomslaap is alert…

het is nog steeds de zachte liefde van begrijpen naar elkaar reiken ook al is de afstand er altijd juist het samen weten in een nooit vergeten maakt onze liefde zo waardevol omdat tijd geen slijt of rafels kent het zijn wij die in kleine mankementen de alertheid missen ons soms vergissen in een goed traceren van problemen…

Vermist: Ernst Kuipers, 64 jaar, Hij was minister, maar ineens verdwenen, Een blauw kostuum, kaalhoofdig, lange tenen, Men vindt zijn plotseling vertrek erg raar. Help ons en maak een eind aan het gegis, Zelfs zijn partij weet niet waar hij nu is.…

Ik zoek jou, omdat ik je heb gevonden Je was er ineens, ik raakte opgewonden Mijn hart klopt en gaat zo heftig te keer Ik wil jou alleen, ja jou meer en meer In mijn droom kom je mij steeds bezoeken Elke dag zie ik jouw beeld, in alle hoeken Voor mij blijf jij steeds verschijnen Alleen het écht laat je weer verdwijnen Je bent een sprookje zo…

zij hebben de ogen afgewend spelen in de wereld van blauw licht zelden zien zij een gezicht als zij kijken dan ontwijken ze de blik een reflex die rust moet geven na een jeugdig leven van alert moeten zijn in totale uitdaging zijn zij ten onder gegaan alles was gericht op status en een goede baan zelf zijn zij kind gebleven…

Hier neergestreken in een hevig licht en nodeloos alert voor elk gerucht of staande in een wankel evenwicht de dorst verdrinkend na de laatste vlucht.…

Geritsel tussen de struiken En dan plotseling zie je hem opduiken Zonnebadend op een dode stam Alert omdat jij voorbij kwam Pronkend voor het vrouwengeslacht Op al jouw bewegingen blijft hij verdacht Z’n vrouwtje heeft haar eitjes al in het zand gelegd Plotsklaps schiet hij weg Z’n buikje at hij immers al vol Op spinnetjes en sprinkhanen…

Het is de eerste maandag van de nieuwe maand Ik krijg een NL-alert van mijn regering En als engelenzang hoor ik de sirenes Ik denk aan de Oekraine, aan Rusland Ik denk aan die verschrikkelijke oorlog Ik denk maar niet aan vrede, laat staan bidden ‘Godverdomme vrede’ schreef Leo Vroman in 1945 Vroom of vloekend Het helpt geen donder…

Wit en langzaam nog veel witter daalt er iets van boven neer, zingt van stilte, wentelt, wemelt, adem stokt en ziet plots weer hoe de mensen langzaam lopen, heel behoedzaam en alert, groeten niet of haast onmerkbaar bij de koude winterpret die de dagen vult met weemoed, - kindertijd is ver van hier - maar 't verlangen blijft in leven.…

van niets vermoedende geliefden zo was het zo is het niet meer naar binnen geslagen kruipend zacht naar buiten ineens duidelijk een pijnlijke wond zo was het tot ik in de wond kruip ruik, zie, voel, proef er uitspring in angst genoeg even bij die ander in mogelijk zachte armen in bewustzijn van voorzichtig zijn alert…

Het heeft geen zin om op te roepen tot alertheid en waakzaamheid. Niets of niemand verijdelt dit soort aanslagen. Ook geen vingerafdrukken, geen grens, geen wet, geen superministerraad houdt die waanzin tegen. Daarvoor is Allah in het hoofd van de daders een maatje te groot.…

Gelukkig hebben wij een kritisch vermogen ontwikkeld naast onze alertheid Hebben wij ons waarnemingsvermogen ook ontwikkeld Vooral als iets onze moraliteit ingrijpend verstoort.…

ze had er slag van te serveren op de plaatsen van waar hij haar dacht te kunnen weren ze bleef alert en sneller dan bewegelijk haar ogen daagden uit de glimlach leek toegeefelijk hij pakte haar in korte slagen, zijn mond een witte lijn, hij moest en zou haar winnaar zijn maar ze was taai passeerde keer op keer zijn opgeblazen…

Hebben we elkander toevallig ontmoet Hebben we al dan niet emoties gedeeld Aftastend, terughoudend en alert Onbewust in voor en tegenspoed Soms angstig soms trots en soms verveeld Gods wegen evengoed onze weg Onbekend het eeuwige vloeien Over zijn akkers ze zijn gelijk Onze levensloop naar achteraf blijkt Het is niet afhankelijk van wat ik…

het was voor het eerst dat ik een schaduw zag op je gezicht er donkerde iets op je huid waar de tijd nog geen vat op had gekregen jij die altijd voor alles en iedereen moeiteloos overeind was gebleven je ogen in tegenlicht ietwat geloken misten net dat alerte stukje ik alsof zij wisten dat de kleine lieve levenslijnen zich…

het gras is weer gegroeid de bloemen zijn uitgebloeid de kruinen van de hoge bomen nauwelijks van alles bekomen liefde schuilt nog dieper weg wees alert op wat je zegt of praten we elkaar angst aan moeten we niet naast elkaar staan de wapens steeds weer opgepakt vrede en voorspoed uitgekakt herdenken in blinkend oorlogstenue buigen…

dus, aan alle mensen groot en klein blijf zoveel mogelijk... meters uit elkaar geen handjes schudden is nu "wel" een mooi gebaar wees alert voor dit... superieur venijn!…

Kijkend naar Holland zie ik een armada van twee maal elf benen ten strijde gaan rijen van kansen maar telkens weer nada als projectielen in een foute baan en in de hete arena ontketend dansen de pluimen van hun paardenstaart met in de doelmond een lenige sluitpost, bezonken, betrouwbaar, alert en bedaard het tempo is laag…

ze schaduwden mij als donkere vlek een paar steelse vogels nog maar net vrij van hun nest geen driftig en schichtig op en neer gevlieg maar eindelijk een weer volwassen wiek ik zag heerlijk alerte koppies oogjes gefocust op een tweede huis de bruidsluier als thuis nog is er vaag een empty nest syndroom activiteiten zijn vaak…

Met open ogen en blik alert zocht jij naar die juiste mens. Maar je weg werd steeds versperd, je werd onzeker van je wens. "Zoekt hij ook misschien naar mij? Weet hij toch niet waar ik ben? Loop ik hem misschien voorbij? Of is hij iemand die ik al ken?…