Alle inzendingen over armen

Voor één dier wil geen activist nog vechten Hoewel ze wordt bedreigd in haar bestaan En haast is weggedeemsterd langzaamaan Zelfs voortbestaan behoort niet tot haar rechten Waar steun voor elke diersoort wordt verworven Is straks die arme plofkip uitgestorven…

Het dichtgeslagen boek geklemd onder mijn armen twee gezichten verbaasd, verdrietig en zelfs opgelucht wij, ons verkleurd tot gebroken wit en in de laatste loodzware stappen zie ik foto’s, herinneringen en het kind dat altijd een wens bleef…

ik pak je handje, lijfje zacht volmaakt je lijnen, jouw volle pracht houd je niet vast als we gaan vallen we raken de bodem niet je wordt gedragen in onze armen loslaten kennen wij niet…

Tijd die langs Het hellend vlak In het laatste licht Van deze zomerdag Naar beneden glijdt In de holte onder je Hellende arm hennep die In ' t geniep verbouwd wordt En op je huid mos dat Genoeg aanknopingspunten Vindt om het leven Door te geven…

Jij bent de blikopener voor de ongeopende blik jij als eerste doorzag het zien twee strelende handen hebben er tien jouw voelsprieten aan je armen willen mij stevig omarmen ook met veel liefde verwarmen verkreukel mij niet heb erbarmen…

Mijn rug is glad versleten mijn armen zijn ontveld mijn tijd is uitgezeten en nu compleet ontsteld word ik eruit gesmeten verlaagd van top-object tot doelloos accessoir wiens gat is afgedekt met opoe’s grand foulard.…

Zo ‘n arme vleermuis doet men wel wat aan: Wie biedt een vleermuis nou zo’n woning aan ?…

Sta gerust op mijn lief het stoort me niet jij was ver weg vannacht ik vroeg nog of je sliep ja, zei je … dus sloeg ik mijn armen om me heen maar ze pasten mij niet ze staan te veel naar hem o ja, voor als je gaat het komt mij ongelegen ik blijf nog even liggen…

Ik dicht jou in mijn armen schrijf je naar me toe en kus mijn jarenlang alleen op lippen die wat met mij doen ik bloos en jij geniet ik ben zo mooi ik ben zo mooi zo mooi als jij mij ziet ik ken je enkel op papier mijn pen leg ik terzijde…

Zwanen zijn het zwemmen in de Seine Witte zwanen die de rivier ook de dode armen Van de stroom sieren afsteken tegen de spiegel een grijs getinte spiegel De zwarte zwanen zijn opgevlogen elders neergestreken Buiten mijn gezichtsveld de mijne.....…

Er komt een onderzoek, zegt de minister Ze overweegt een wet te gaan lanceren Die prikjes-percentages zal beheren Een soort van vaccinatie-crèche-register Behoed me, alsjeblieft, voor deze vlaag Van lange-arm-besturing uit Den Haag…

jij huist daar niet meer waar jij goedlachs in jouw stoel zat en iedereen omringde met liefde verwelkomde jij ook mij met open armen jij vriendelijke ziel die nimmer kwaad sprak over wie dan ook jij huist daar niet meer…

mag ik nog een maal bij je schuilen uithuilen op je schoot Moeder, met je armen om me heen open en bloot Moeder, ik ben nu verweesd jij die me leest als verdriet achter m'n ogen brandt en lachen, kiespijn.…

het licht van de zon dat door de groene bladeren speelt legt warme schaduwen neer op mijn armen - mijn benen mijn hele lijf verlicht mijn hart de last mijner gedachten met een schat aan emoties droom ik mijn droom tot werkelijkheid…

Hij houdt Zwarte Piet in zijn armen op schoot, want die is al kreunend op sterven na dood. Ten grave gedragen door Roetpiet en co. Helaas, speculaas. En nu mijn cadeau!…

ik stapelde steen op steen ze waren zwaar en lagen niet voor het grijpen ik ben ongewapend zei je met gespreide armen je lachte je tanden bloot je woorden hingen als scheermesjes blinkend in de strakblauwe lucht ik zou niet omhoog kijken ik wist wat me daar wachtte…

ligt nu in m'n armen.…

Het liefst zou je even een arm om je heen willen hebben, om je emoties te kunnen delen. Liefde en verdriet gaan vaak samen. Het is nu eenmaal de waarheid.…

Verlicht de zware weg van Van der Staaij Zijn vrome hart ontbeert humaniteit Kees lijdt aan steenkoude onbuigzaamheid Bewerk toch s.v.p. een ommezwaai O help hem dadelijk, die arme ziel Herschep hem tot een hippe homofiel…

ik ben voor eeuwig denk je zo nu en dan misschien ik zie de knoestige omhelzingen van je imponerende armen hef het hoofd naar het alom van jouw kroon je vertakkende voeten verankerd in zwarte genereuze aarde ik adem ohhhhh zucht eens diep…

De armen moeten het nu zelf bekijken, want van Groen Links heeft men ook niets tegoed. De Geus wordt straks gevonden met een pijl die uit z’n rug steekt, of misschien een bijl.…

Opeens ging je rennen en keek me niet aan vocht hard voor je leven please laat me toch gaan Ik rilde en walgde al was je maar klein mijn voet in de aanval die maalde jou fijn ik heb je vermoord voor mij een gewin ik zal je begraven jij arme spin…

Ik wil nog één keer je armen om me heen je ogen zien stralen Ik wil nog één keer zijn met jou alleen even met je dwalen Ik wil nog één keer even met je praten even bij je zijn Ik wil nog één keer ik kan je niet haten een afscheid doet pijn…

Ik zag je op de video die trui van winters weer en nachtgelijke armen. In een andere tijd-ruimte knuffelde je een kind en ongetwijfeld was de avond weer bestrooid met snippers licht (bergen, sterren, zei je) Een storm steekt op in de verlaten streek die ik moet zijn...…

ik wou dat je hier was zelfs om simpelweg tesamen van deze zoete lucht te peuzelen en zodat ik mijn arm over je heen kon leggen en met mijn vinger van de warmte likken om mijn hart nog eens vol te tanken met wat lieve woorden en met mijn lippen een serenade te zingen aan jouw mond…

neem me even in je armen! wie mij in omhelzing nam was de zon die binnenkwam…

Geen lust maar louter liefde, schat, doorstroomt en warmt mijn ziel; sinds hunker deze diepte mat ‘wijl ik in armen viel.…

Arm jochie, zijn licht stond op groen. Een ernstig ongeluk, De man zijn fout. Het jochie dood. De man was al oud.…

Als je naast me loopt vind ik dat heel fijn zo samen wandelen zonder eenzaam te zijn als het kouder wordt pak ik je onzichtbare arm dat voelt zo goed wordt van binnen warm als ik zacht om je huil is dat niet van de pijn gewoon vreugdetranen omdat ik zo dicht… zo dicht bij je mag zijn.…

In verlangen naar gisteren, Naar warme dagen In de stilte van het licht, Door verbonden stralen In zoeken naar troost, Naar bewoonde ogen In het ontdekken van tranen, Door weinig woorden In schuilen in armen, Wil ik dagen wenen In vinden van liefde, Wil ik de pijn vergeten…