Alle inzendingen over as en stof

Het duurde lang wij spraken beiden achter glas voordat ik meer dan klanken hoorde maar niet meer dan losse woorden: kou en stil en stof en as. Hij riep mij uit het diepste diep. Nog eenmaal riep hij en ik sliep.…

Onder zand en as geslapen, wel duizend jaar, hij stond op, was klaar. Waait stof langs de kust van zielen en van sterren, kust licht van verre. De maan in de zee, gebakken voor mens en dier, licht van hemelse stier.…

Het hiernamaals Is een ver koninkrijk Het leven Een wolk die voorbijglijdt De aarde die draait om zijn as En ieder mens leeft met zijn eigen kompas Daar waar het licht en het duister te samen zijn Vrede en Oorlogen Oorlogen die gaan over menselijk onvermogen Over leiders Die mensen tot marionetten maakt En geschiedenis stof geeft Voor een…

In alles wat ons omringd het is de ziel van al wat rest gevangen in een eigen speling, wordt in stof weerspiegeld, wat zichzelf niet in protest laat vegen soms door talent of door afgunst onwaarneembaar vaag en naar baat toegerust uit alle windstreken, Het rijpt in de as van de geschiedenis door de dolende zielen opnieuw gedolven, geselecteerd…

Afgeplat wentelt de bol om de as In een ring van puin, steen, stof Miljarden hemellijfjes Volgen de baan De kosmische wet In een samenhang tussen verte en vaart Door een massieve kluit aangezogen (Omgekeerd evenredig met het kwadraat) Zwier- en zwaartekracht houden elkaar in toom Dan scheurt een reuzekruimel los De maan die te dicht nadert…

Onder zand en as geslapen, wel duizend jaar, hij stond op, was klaar. Waait stof langs de kust van zielen langs de sterren, licht kust de verten. Maan in ruige zee, voorbestemd voor mens en dier rode lap voor mijn stier Olijf in kruiken, scherven stromende welvaart ontpit door eerste persing?…

Ach ja, mijn vader en mijn vaders vader: de één van vuur de as de ander het verstrooien.…

Zwarte wolken rollen binnen In een tijd waar vuur rookt Donkerzwart gaat men beminnen Als men oorlog stookt Zwarte dampen wegen zwaar Op de harten van vele mensen Zwart roet in het haar Licht zal men wensen Haat en troebeling wordt geschapen As is men aan het verstoren Hoop ligt te slapen Uit roet word niks geboren Wanneer komt schone…

en wanneer snags ek my hartseer verdiep dit plet soos bruinbrood- verkoekdeeg wonder ek alleen o univers o opper- hoger- smarter self Hoor U my?…

as van de vulkaan as van Kees dezelfde materie behalve de maan…

Mijn opa is nu nog verstrooider dan voorheen.…

Het vreemde aan al wat mensen ontgaat schijnt de invloed van stof tot overdenken; wat goed lijkt ter hand genomen onder de avondlijke vaat, porselein net zo goed te breken als te schenken.…

er hangt stof in de lucht onzichtbaar, misschien een oom of tante met een boodschap uit het hiernamaals dat Hij gelijk had en niemand anders ik bind de strijd aan een rode doek met witte bollen houdt me wel in het hiernumaals en smijt het vege lijf op de autotraagweg vandaag geen overuren de afstand wel dezelfde maar de files ongebreideld…

och, gewoon stof tot nadenken en om u vreugde te schenken het hoopt op een lang kleurrijk leven huisstof zal aan ons gaan kleven van bouwstof, brandstof, leesstof tot het linkerbrein: is het niet tof?…

Gladgestreken aarde met alleen een steen en een hart eromheen onuitwisbaar waar in stilte en in rust de zon jouw graf zacht kust waar het lijden niet meer is slechts herinnering en gemis…

Bij al wat er gebeurd is Leg ik mij geenszins neer Sla het stof slechts van mijn schouders En... Tracht het nog maar weer…

Toen ik naar de hemel ging, heb ik, met 'n kosmisch kiezeltje, onze namen op de achterkant van de maan geschreven In de hoop dat jij het later, heel veel later, het zult lezen…

Voorzichtig loop ik over het uitgesleten paadje ik hou je stevig vast, met beide handen de warmte van mijn leven dringt tot je door mijn hart bonst, de spanning vecht met mijn hart vol liefde en het verlangen je los te laten Je los te laten juist hier waar je zo graag was bij deze boom, dit veld, dit watertje.. deze plek De rust geeft me een…

Hun trouw was onafscheidelijk, ze vormden een hecht span, en kropen voor elkaar door `t stof, daar hielden ze zo van. Wat was toch wel hun groot geluk, bij and`ren vergeleken? Ze hadden aan het eind der dag, veel stof om te bespreken. Genesis 3:19…

Als je veel te breed van stof bent snapt niemand meer je verhaal en uiteindelijk trekt niemand meer iets van je aan en sta je feitelijk in je hemd! Deze hartenkreet draag ik op aan JJK te R.…

Zo mooi is het om gedichten te schrijven ’s nachts als de dagtaak af is en iedereen die bij de Nederlandsche Bank werkt al slaapt; het is donker, dat spreekt, en ook stil, in mijn hoofd suist het van woorden, woorden, mijn vingers zijn hard van de schrijfmasjien. De versterker kreunt na: laatste zenders geven gruis. Het is nacht, maar de bomen…

Zo lang tot stof versloft mijn rouw om jou zo als een goed te gauw gelezen boek dat afgemeten in de kast of zo maar ergens in een hoek verstoft. Vergeten tranen in ’t vergiet verdoft, verdoofd, versleten het verdriet je bloed, de lust, de last. En zo wordt alles grauw om jou gesust, verleden, dof.…

De hele dag liep ik door nauwe stegen Waar ik verdwaasd mijn leven overdacht: As, stof en zaagsel om bijeen te vegen. De ruimte, eindelijk. Een klok die luidt. Het is het stadsplein van een oude prent. Tientallen stegen komen er op uit. Poort, boog en standbeeld, alles is present. Traag loop ik op het stralend marmer af.…

Pap ik strooide je as op de plaats waar jij zo graag was De plaats waar jij geboren was Pap ik strooide je as en wist niet waar je was Ik zag alleen je as en dacht dat je er was Pap ik strooide je as En ik was op de plaats waar jij je leven lang het liefste was…

Het helse dwaallicht aan de kim splitst zich uiteindelijk in twee: ‘k ga met die lichten mee, verdrink om nooit meer op te komen en word tot stof en as in ’t huilen van de herfstwind opgenomen. De allerlaatste droom, gehuld in wolken van vergetelheid, daagt aan het einde van de nacht.…

reeds denk ik me verloren wegvloeiend uit het leven kan niet ontkomen aan ’t altijd brandend verlangen eindeloos wachtend op verlossing door uitslaande vlammen ik lief je, begeer verteer, vergloei en los me op in hete as blijf als wat stof tot de volgende kus mijn zinnen overspoelt en heb ‘k mij in de hand - jou ontzegd - met zon…

Zand is een bed, van stof tot stof bergt ze haar lenden, de slaap is as, de droom een sintel en alleen als schade groeit ze, binnenin een noot. Ze buigt haar zoute nek, ze biedt gewilligheid, ze kan de vliegen behagen nu de honger vergaat en het zand besluit. Toen waren er nog negen.…

ik tip de as van mijn sigaret en de ober is tevreden de voorzitter heeft het over leden ik tip de as van mijn sigaret…

Eindelijk was het de dag je as uit urn leek vastgeklonken, (wou je niet weg of werd jij vastgehouden?) maar eenmaal verwaaid als glitter, één met de glinstering van water.…

Ja-Ja-Ja .. Pappeliepompedepomde…. Kreeg je soms een bon voor te hard rijen Geef gewoon de schuld aan van der Steur Wil je meisje niet meer met je vrijen Komt natuurlijk ook door van der Steur Heeft je baas je gisteren ontslagen Kun je zelf je boodschappen niet dragen Krijg je om de haverklap een kleur Wat er fout gaat ligt aan van der…