Alle inzendingen over avondschemer

Avondzon verlicht de toppen van boom en struik als wind takken zwaait.…

Kijken naar boven een weergaloos kleurenspel door lucht geschilderd. Hoe wolken van verscheidene tinten en tonen worden geschilderd op het canvas, een open hemel waar zij meedansen met de ritmisch in elkaar overlopende melodielijnen van avondwind, interactieve verbintenis vol beleving als het ware. Glooiend landschap beweegt en kleurt mee…

ik keek zag ogen vol ondergaande zon streelde je hand merkte hoe ik door vervoering werd overmand het diffuse licht van de avondschemering gaf in een magische vorm entree aan wie daar naar binnen ging zag je mond hoorde in mystieke tonen de uitnodiging om mee te gaan naar andere regionen die delen van leven meer hadden te geven…

Dan verdwijn je in de avondschemer, en neemt het late zonlicht mee.…

en alle positief paradoxaal geplooid in duizend vouwen die we achterlieten ik pas er niet alleen in dat bed een loket zonder klanten in de avondschemering herinneringen dansen op het nog warme gesteente tot vroeg in de ochtend vroeger dan morgen Zal ik het afsluiten?…

De avondschemering weeft schaduw over jou, mijn oude huis; de bomen zorgzaam om je heen als trouwe vrienden Verstolen sta ik even stil vaste burcht uit vroeger tijd schuilplaats, centrum van 't heelal, bakermat en brandhaard van verderf Gestolde dromen van een andere tijd, lichtjaren ver; geuren van vervlogen hoop hangen als verschaald…

Meerstemmig balsemlied, regen tot vruchtbaarheid, morgenlicht en avondschemer. Bloesem van het komende, handschrift van verwondering, teken van vergeving. Inspiratie steeds weer, zwevend over de chaos, Geest van de Levende.…

Zie tussen witte wolken stralend blauw op aarde tussen schaduw de zon avondschemer in duister overgaan ’s morgens de kim vol vlammen heel de wereld is nog steeds één wonder.…

Bij een zon die ondergaat, klinkend in de avondschemer. Zo bijzonder, dat geluid… de sfeer, de emotie uit een tijd die lang reeds is voorbijgegaan. De klanken reeds verstorven, maar in gedachten nog bestaan. Je voelt de weemoed in je hart… van een tijd zo lang geleden. Hoe goed het was.…

De gele lichtjes flikkren, Het orgel dreunt en schalt; De wierookwalmen stijgen, En de avondschemering valt. De wierookwalmen stijgen, De kerkzang sleept haar mee, En wiegt haar zacht in dromen Van rust en hemelvreê. En wiegt haar zacht in dromen, Allengskens, onbewust; - Gezang en orgel zwijgen, En de kerke ligt in rust.…

hindernis, over de zusjes Hoop Doet Leven echter doen mij nog alle dagen aan, ook als hun rigide minnaars Hartstocht en Radeloos elkaar te lijf gaan 's nachts met broertje Zelf op strooptocht door de boswei, vang ik het antwoord van een glimworm, sla dat in kelders op voor later Aan die broze weelde bind ik me zoals de zon die in de avondschemer…

Meerstemmig balsemlied, regen tot vruchtbaarheid, morgenlicht en avondschemer. Bloesem van het komende, handschrift van verwondering, teken van vergeving. Inspiratie steeds weer, zwevend over de chaos, Geest van de Levende. Aan iedereen een Zalig Pinksterfeest morgen.…

Meerstemmig balsemlied, regen tot vruchtbaarheid, morgenlicht en avondschemer. Bloesem van het komende, handschrift van verwondering, teken van vergeving. Inspiratie steeds weer, zwevend over de chaos, Geest van de Levende. Aan iedereen een Zalig Pinksterfeest morgen.…

Meerstemmig balsemlied, regen tot vruchtbaarheid, morgenlicht en avondschemer. Bloesem van het komende, handschrift van verwondering, teken van vergeving. Inspiratie steeds weer, zwevend over de chaos, Geest van de Levende. Aan iedereen een Zalig Pinksterfeest…

AMON RA RE Het scherpe zonlicht is mat geworden verslijmt tot avondschemering, zwart als de nacht onder de dikke, zware dekens van laaghangende wolken Er is geen droom die wacht, geen nieuwe werkelijkheid waarin het onmogelijke bestaanbaar blijkt. De weervrouw voorspelt storm en regen en aanhoudend te koud voor de tijd van het jaar.…

De gracht is groen vandaag grauw in de avondschemering de voorkleur van de winter Draaiende motoren, winterjassen en warmtelampen, kleine rode vlekken op de huid van de stad We willen blijven bruisen niet bij de voorraden rusten We halen licht en groen in huis in de binnenkanten van ons bestaan een gretig gevoel geen verveling, geen…

Avondschemer streelt met besliste hand over grafstenen en hoge bomen. Koele adem laat vredige rust komen op het veld, waar elke levensvraag landt. Het duister heeft kunstzinnig verstand, schept schimmige beelden uit stille dromen. De nacht wenst dit houwwerk in te tomen, wacht af, door zegenrijke geest overmand.…

In het schemerlicht rust en stil vinden elkaar het magische uur Wanneer schakeringen van gele - en rode kleur in geleidelijk donker wordende lucht me aanspreken, in vervoering brengen en raken waar diverse vormen van licht branden op het netvlies tegelijk laat verstrooiing enige sporen na in mijn hart. Hoe dankbaar ik ook ben voor wolken…

Kijken naar boven de lucht schildert vol vurigheid een nieuwe schemer. Hoe ik geheel en waanzinnig in vervoering raak door de veranderende kleuren en het geleidelijk donkerder worden van de lucht waar intense patronen en vormen van licht branden op mijn netvlies op hetzelfde moment laat verstrooiing diepe sporen na in het hart. Flora vouwt…

De ontzetting soms, ver, uit de diepste schacht Van de erfenis, als de avondschemering Naar dageraad van tijd de herinnering Terug doet flikk'ren van mijn voorgeslacht: Ik ruik de bloed'ge wet van 't: Sterf of slacht, Wanneer mijn ogen, wijd, de tinteling Van 't laatste licht opzuigend, ieder ding Zien als een dreiging van vijand'ge nacht…

niets beweegt, in het stiltebeeld van vlekjes in miljoenen kleuren groen, met witte, gele, rode spaarzaam uitgestrooide stipjes bloem niets beweegt het stille zilverwaas van haast afwezig water, net verlaten door de avondschemering van vermiljoen niets beweegt niets te horen nergens in de Oostgracht leven op dit schemeravonduur, waar…

Het mooiste, hij, het mooiste zit bij me ik wil hem in men ogen vasthouden de traan laten verdampen de dauw optrekken in een straal omhoog door rood oranje licht in de avondschemer kwam de illusie trillend zes keer klare taal de dauw zwaar op het netvlies, en ik verscheur gedwee verdwaasd op zij zo onschuldig wezentje in niemandsland…

Dat scheelde maar een haar Remmen met veel tegenzin Oppassen voor ’t gevaar Dan gaan we eventjes pauzeren Een drankje en een hapje eten De kaart nog wat bestuderen Dan weer weg en niets vergeten Tot de avondschemering valt Veilig terug naar onze kooi Over ’t afgekoelde asfalt Ons dagje was weer wondermooi…

bevredigen honger stillen, dorst lessen lust bevredigen, veiligheid creëren indien goed uitgevoerd beloond met gevoelens van welbehagen geluk genoemd, een beloning getriggert door lichaamsdrugs ik zag het bij m’n grootouders op ‘t Groningse land in ‘t najaar turf en aardappelen in de schuur varken en moestuin ingemaakt in avondschemer…

ik kijk omhoog er hangt een boog avondrood in de lucht zo zoel en zacht, o wat een pracht deze stille vredige avondschemering waar hooggezeten de zangvogels afdalen langs twijgen glanzend in de avondzon de hemelkleuren zichtbaar voor 't oog in ziekte en gevaar van het in nood verkerend leven, en het voelt alsof alle troost is weggenomen…

In de avondschemer sta jij daar grillig en krom, een beetje raar Alsof je uitkijkt over de velden met een enorme bos verwilderd haar Donker en grauw en waar kijk je naar Eenzaam en geen andere boom te zien Krom, door ouderdom versleten, bijzonder als je bent, jij wordt dus niet vergeten Donker en grauw, een oude vrouw Geen heeft zo…

Bij morgenrood en avondschemer Is daar, al zwoegend, immeraan De akker liefderijk omvangend, Zijn lange schaduw rondgegaan. En 't koren dat hij zelf er zaaide, Een andre zal het rijpen zien; Een andre zal de sikkel zwaaien Op 't maatgezang der arbeidsliên.…

En zachtjes tel 'k de dagen weer, Die door mijn vingers gleên - En dromend zie 'k het dampend dal Door de' avondschemering heen: - Daar is dezelfde heuvel waar De zon vroeger verdween - Daar zijn dezelfde dingen nog Waarop zij vroeger scheen.…

Recept voor tien gebraden stellae maris In duo vorm maar zonder rijm gebaard Banaan vergeeld met stracciatellabaard Maar zeg niet dat het smaakt noch dat het waar is 't Is zoete koek, ik sla dat zootje gade Hun ster van michelin... wàt een boutade!…

Als een dekbed strekt de avondschemering zich uit over het eens zo klare landschap. De geluiden buiten doven, stilte maakt zijn intocht. Nu en dan verdrongen door geluid, een auto die over de stenen dondert. De haan, altijd de eerste als alarmklok, heeft zijn stem te slapen gelegd. Ook voor hem is de avondklok ingesteld.…