Alle inzendingen over bang

Lijkt ver weg Wel gezien, toch onhaalbaar Brengt duistere gedachten licht Dieptepunten brengen verlangen Naar het punt dat verlicht Mooie zonsondergang Gratis advies; geniet ervan Verzacht de gevreesde ondergang Vanwaar toch zo bang Voor onzekerheid die net zo vaststaat Als de ondergaande zon Het feit is hij zal onder blijven gaan…

'k Ontzie hem, zonder bang te vrezen. En ga ik hupplend aan zijn zij, Ook dan vermaakt en leert hij mij; Er kan geen beter vader wezen!…

De waarheid wordt, als vroeger, bang ontweken. De vierde mei, als klokken niet meer spreken, klinkt uit de lege tram een luid gegil.…

Het was een donkere en bange tijd. Maar ooit zal dan toch de tijd komen Dat het niet blijft bij zo maar dromen. Dan is er niet het fluiten van kogels, Maar het fragiele fluiten van vogels.…

Ik aarzel lang, rechtop in bed, bedenk dat net als ja of het het woordje bang vaak in mijn dagboek staat, maar dapper is mijn broer en zelf ben ik een held. Dat helpt. Opstaan is de kunst. Meer dan een paar ochtendzoenen heb ik nood aan stoute schoenen. ----------------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

verleden tijd verdwijnt in alles branders Met achterom kijken kan ik niets bereiken Het beheersen van de nieuwe inzichten moet nog blijken Ik verbreed mijn dijken Het afleren van zwemmen in poelen der verdorvenheid Ik ontstijg, de vleugels spreidend, de vergetelheid Recht op lopend, vooruitkijkende, word ik door een nieuwe wereld ontvangen Bang…

betoverd Lief het doet zo'n pijn Ik wil je nieuwe vlam niet haten maar zonder haar.. zonder haar waren wij nog een paar Ik kan er niet met je over praten Lief, het ligt niet aan haar Ik hoor het je nog zeggen maar zonder haar hadden we het kunnen bijleggen vijfeneenhalf jaar waren we bijelkaar Nu ben ik ineens alleen en dat maakt me zo bang…

Probeer hem eens te laten zakken voor een uur Bang dat je alle bouwstoffen voor niets hebt gesjouwd? Is de warmte niet beter van een vreugde vuur? Gebruik het slechts als opslag voor hetgeen je niet verstouwt…

wind snoeit dode stammen over mythische velden waar druppels bloed van schimmige helden in het ijzige morgenrood kappen de doodstrijd breekt los; scherp geslepen zwaarden zijgen in de geur van warme huid als uit honderden monden kreten verbranden tegen de verbasterde lucht herhaalt het kletteren het duivels vuur boven bange ogen…

Bange ogen, bleekblauwe huid, Strakke lippen, van angst geen woord. Grote donkere ogen smeekten luid: Hak niet, klief niet, kap niet Mijn hand of arm af. Mijn kind wil ik strelen Mijn akker wil ik zaaien Mijn graan wil ik oogsten. Ik wil met jou delen De liefde die je niemand gaf Maar hak niet mijn voeten af.…

Een boompje aan een paal gebonden staat bang te rillen in de wind, en nu de storm raast door de hagen voel ik me als een eenzaam kind. Het boompje zwiept weerbarstig stilte en heel de lucht weent tranen grijs. De paal heeft wel geen wortelwaarde maar maakt het boompje aardewijs.…

in de lucht blijft hangen alsof je plagerig denkt zie de vrede dit jaar maar eens op een andere manier te vangen creëer deze kerst zelf wat vlokjes licht en laat ze weerkaatsen in ontmoetende ogen warm je handen niet in schoenen maar in de handen van een ander alles is te schrijven zelfs jij, mijn vlokje sneeuw maar wees niet bang…

ongebonden Misschien, wen ik er zo aan te missen wat ik liefheb Misschien, wen ik er zo aan niet te voelen wat ik voelen moet Misschien, vlucht ik zo weg van mijn hart Liefde van mijn leven Je bent nog hier maar toch mis je ik al Rouwen voor de dood Wat wij hadden is slecht een gedachte van geluk Ik durf niet meer intens van je te houden Bang…

Op de harde eikenhouten banken, waar ik onze Lieve Heer mocht danken voor het boze woord van de dominee, kreeg ik net genoeg pepermuntjes mee om een frisse smaak in dit bang geloof te behouden voor mijn laatste bede, toen ik de griezelig diepe kloof tussen leven en dood had overschreden en mij meldde aan de gouden hemelpoort met mijn naam…

hoe onnozel is de dichter die zichzelf kapot schrijft bang is om een plekske kwijt te geraken aan de dichter die het meer verdiend ?…

Nee ik ben niet bang... met een gerust hart zeg ik ja Drie keer recht is...scheepsrecht dat ik met jou door het leven ga Al doe ik het nog maar één keer... maar misschien vraag je me wel niet In mei één jaar samen op Cyprus een vakantie in het verschiet Wel of geen verbond...…

Hart of verstand Verstandelijk weet ik het wel Geen weg terug meer Maar mijn hart vraagt nog steeds Waarom ik niet terug keer Opnieuw begonnen ben ik al Probeer liefde te forceren Bang dat ik opnieuw val Het opnieuw weer wil proberen Verstand zegt mij, het was niet goed Ja, ’t verstand dat weet het wel En als mijn hart zegt het was…

Ze wonen daar, ja daar, die stemmen achter het behang hun ogen spiedend door de kieren zeker niet om je te plezieren integendeel, ze maken je ontzettend bang Ze loeren zo, net nu jij hun fluisterstemmen niet meer hoort ze hebben nochtans wel hun best gedaan radeloos, toen keek jij mij zo zielig aan ik troostte je en mijn leven dat ging voort…

Leg op mijn graf geen bloemen enkel een bedje madeliefjes laat ook geen tranen achter of zelfgeschreven briefjes Zeg me alleen hoeveel je van me hield en ga dan weer je eigen gang je zult me eenmaal weerzien dus lieverd wees niet bang Want mocht ik eerder gaan dan jij wat niemand ons nog kan voorspellen dan zal ik ook aan jou nog eens…

Adem ik adem weer stromen vol met lucht Vrijer wordt mijn lijf in iedere warme zucht Luister naar muziek zwoel relaxt geluid Zielenpijn stil gesust spanning loopt eruit Soms sluit ik mij af even helemaal alleen Orden mijn gedachten door alle emoties heen Kwetsbaar toch sterk dat ben ik van binnen Bang en strijdvaardig is verliezen…

Elke dag zelfde tijd stopt de bus voor de bakkerswinkel vanaf m’n vaste plaats aan het raam flirt ik met de dochter van de bakker die mij reeds verwacht en teleurgesteld als de bus met mij vertrekt als ze me wenkt zwaai ik terug ik stap niet uit de rol van elegante ridder speel ik maar kort val snel door de mand bang…

Een traan rolt Vanuit ’n hoek van m’n oog In een boog Bolt Over m’n wang naar benee Zoals het water Van vloed naar eb Het strand verlaat Het zilte water zich bang Terugtrekt naar de zee Om zich te voegen Bij alle tranen Die ooit in al hun banen Stroomden Van alle zanderige gezichten Als stille gedichten Naar oceanen Van week ach…

Elke keer weet ik het eind is nabij Geen einde voor mij, oh de eeuwigheid Dichterbij maakt bang en ik ren Ik ren zo hard als ik kan achter gevoelens aan die er ooit waren Er nog zijn maar niet konden Geluk staat voor de deur, maar ik kies iets anders ik kies te rennen naar onzekerheid De kans op iets wat al niet werkte voorheen als een soort…

Blijf bij ons heer in bange tijden Wanneer wij moe en verdrietig zijn Als wij veel zorgen hebben en pijn Wilt U ons vast houden en leiden. Wil altijd bij ons blijven Heer Dan zijn wij veilig en geborgen Als U voor ons blijft zorgen En wij mogen leven tot Uw eer.…

zoals het onschuldig lichaam van de winter, mijn lot in het weten blaas ik zachtjes sneeuw naar het verleden mijn verhaal alsof niets meer ontkend kan worden zoals die eerste schreeuw of een onvervuld verlangen terwijl het buiten langzaam donker wordt een wenken waarin duisternis zwijgt om de waarheid te vieren, het bloed zo bang…

door het oppervlaktewater komt zij omhoog nehalennia open mond een regenboog het water danst sierlijk om haar heen geen taal mag sterven in het lot wie dan ook wie kan herinneren het vuur en de dood wie niet bang is mag sterven oog om oog tand om tand wij vallen steeds dieper geen nagel houdt stand geen boek geschreven voordat de hel…

lijfje tegen zijn vereelte handpalm smijt opnieuw opnieuw wil ik met mijn voorhoofd door zijn vlees en pezen heen ik blijf hier niet ik ben dit niet dit verrimpelde kind dat handenvol tanden verliest en mandenvol haren o kon ik toveren ik klapte in mijn handen en - alles stond stil - en voor altijd was ik hier traag vijlend aan dit bang…

Als die dingen niet kunnen, maakt me dat verdrietig en soms bang. Wensen die zich niet vervullen, zo veel vragen die ik niet kan onthullen. Mensen kunnen niet begrijpen wat ik nou voel, wat er in mij omgaat en wat ik nu eigenlijk bedoel. Ik heb zoveel maar ook weer niet. Ik lijk zo gelukkig, niemand die het ziet.…

Hij zegt niet veel, docht heeft een kwade mond, En die tot oppositie zich verkloeken Krijgen een grauw, en worden klein en bang.…

De jongens zijn bang dat zij naar beneden vallen en zij zich pijn te doen.Daarom nemen zie gewoon de verotte appels. Die niet lekker zijn maar makkelijk te krijgen Dus de appels die boven hangen denken dat er mis met ze is. Maar ze zijn eigenlijk fantastisch!…