Alle inzendingen over banieren

Mijn oorlogspad brengt me hier Tussen bomen, langs water Vrees koude noch pijn Nu wacht ik hier Eenzaam in deze bittere stilte Het geschal van hoornen Banieren in deze sacrale wind Ze kondigen ons aan Gelederen van krijgers en vechters Op mijn oorlogspad…

. - Nog dreven om de toppen nevelvlokken; Voor heil'ge tocht hoorde ik de kloosterklokken Hun vroomheid sprenk'len door nog duister dal; Ik zag, hoe flikkerende pantsers trokken De helling af, zilveren waterval, En, lange rivier van choraalgeschal, Golvende pijen achter pelgrimsstokken; Banieren zag 'k bergop, schokkende, klimmen, De…

duizenden voeten lopen over kasseien van Brugge stilaan wachten zij tot de bloedprocessie nadert gelovigen zien eeuwen lang het verhaal van een ridder op kruistocht met heilig reliek zijn briesend paard stapt vendelzwaaiers, potsenmakers afgevaardigden van gilden trekken plechtig voorbij met hun embleem op banieren…

Waarom is toch de vraag Is vrijheid niet overal de norm Maar volgt men een despoot Die over waanzin droomt Grote woorden en idealen Spreken tot je hart Democratie vaak de eenzaamheid Dat mensen zo verwart Rode banieren En grote revoluties Tegenover de saaiheid Van een grijze democratie Het is makkelijker te volgen Dan zelf te bestaan…

ik zie je staan een monument van kracht je voeten in het water geen rimpeling verzacht standvastigheid nu en ook niet later jij vlagt banieren eerlijkheid zonder knieval aan de tijd eindelijk gaan zij weer samen lopen transparantie doet ons hopen jij brugt het overleg verbindt de woorden die in jouw stilte zijn gezegd…

weer wapperen banieren gedoopt in bloed hun wellustig lied schreeuwen de torens in lange uithalen de honger naar nog meer gebied het rigide polariseren onder druk van geweren werkt tot het ultimatum barst in de opmars naar macht worden vrouwen en kinderen meedogenloos wreed omgebracht zij treden in sporen die de mens lang heeft…

altijd trekt vuur gretige kijkers strakken banieren schouders en borst spannen verwachtingen een ademloos volgen heffen mensen hun vuisten vol trots weer klinkt opstandig het protest van de tijd scanderen van woorden verenigt gevaarlijke massaliteit hysterie loert in verval van de normen het gevreesd populisme gooit olie op de…

Ik heb genoeg emmers gedragen vandaag Soms zijn ze zwaar Niets aan te doen Ooit zal ik wel iets ietsje te weten komen van wat de inhoud was en dan blijft het de vraag of ik het eerder had willen weten In bed stijg ik op mijn paard, mijn banier in de houder, wapperend in de vaart van mijn wensen oplichtend in de nacht van onmogelijkheden…

Wat zich op een boomblad nerft zoals ik op je lichaam schrijf voorbij de zachte maneschijn diep in een mooie droom Wat ik hoog aan gevels hang als vlag, banier of wimpellint wapp’rend in de ruige wind spieg’lend in een waterstroom Staat ergens in mijn hart gegrift Verdiept zich in mijn nietig zijn Begraaft zich met de doden Wat ik met…

Harde winterdagen hebben het zonlicht omgebracht het oog reikt niet ver het zicht is lang geleden met de zwaluwen vertrokken ergens waaien als duistere banieren ruwe manen in de poolwind vlokkerig buitelt de nacht over de vlakte alles valt stil in onontgonnen werelden dan raken de muren behaard traag bewegen ze zonder te scheuren naar de…

Het verleden van zijn knusse omgeving kent het sluwe, menselijke roofdier: bloeddorstig, soms eerlijk, zwaaide de banier, hopend op roemrijke overwinning. Door de straten ademt verjongd gemoed, hernieuwt steeds in winkelbuur of woonhuis stuwende arbeidslust vol levensmoed.…

Nadat de onderwijskrachten met man en macht op vrouwelijk zuchtend voorovergebogen begrip simulerende wijze waren uitgewoed – en weet dat daar woede bij zat, banieren grof rood door het hoofd, intonaties die intenties uit koers rammen – hadden de van schrik en noodlottige toekomsten verstijfde tegenover de krachten op hun verzoek aan knielage…

De voorste klauw blijft echter trots soldenier, bewaakt zwaard en schild, zal nimmer tanen, steeds de weg naar strijdlust en -moed banen, het wezen houden van wachtende banier. De gebeeldhouwde koning der wildernis strooit roemrijk verleden over krijgslieden van Zwitserland, waar altijd vrede is.…

gevreesd en geliefd overzag je vanaf betonnen sokkels en banieren als vader, voorbeeld en god heerste je vanuit eenzame hoogte voor altijd overal aanwezig de hamer creëerde naar jouw beeld het land dat ruw ontwaakte door de kanonnen van de Aurora door de roep om vrijheid van hen die zich schaarden achter idealen paranoia vervormde je…

de wereld was niet groter dan het hier toen wij bij avondlicht de kust bezochten en wijzers wezen lang niet elk kwartier hoewel we om een eeuwigheid verzochten we voelden ons als opgejaagde dieren die dorstig smachten naar een heilzaam vocht vol overgave streken we banieren elk middel was geheiligd, alles mocht gehaast persten we druiven…

tussen fleurige parasols die als tropische eilanden op het vroege marktplein drijven en terwijl zwierige banieren oranje prinsen bezingen sterft er een kind een rijzige gestalte wandelt - ogenschijnlijk zonder om te zien - met de handen in de zakken de beschaduwde steeg binnen weg van het plein Het is God!…

En banier! Op, hoezee... Wie gaat mee? Nu geen schepsel verschoond, Nu de mannen gehangen, de vrouwen gehoond, Voor plezier!…

jou, met haar, met hem, willen delen, en of ik het meen: niet alleen de kamer van pijn maar ook de kamer van stilte vreugde en zonneschijn voorzichtig probeer ik het slot van de deur te openen als opeens het scharnier begint te kraken, ik voel de angst omhoog kruipen, schaduwen op het behang ik ben niet bang, ik vertrouw op U mijn Schild en mijn Banier…

mede brengt Daar in het dal van haren zwart en goud en adamant Dan als de mist hun blik vervuilt de wind langs stenen helling huilt wint angst des mensen harten vervloekt door oude smarten Zes ruiters stout en statig, zij ruiken mijlenver de sporen die zij volgen versnipperd her en der Zes ruggen naar het licht gekeerd met wapperend banier…

doods en leeg, Alsof hij enkel zondags wordt begaan Door het boetvaardig regiment der hoge hoeden; Want wàt men ook in 't nadeel zeggen kan Van dit verpaapte china, Die woestenij der anonimiteit met zijn intieme oasen, Niet dat de godsdienst er niet welig tiert, Noch dat op het gelaat niet met predestinatieletters staat: "De heer is mijn banier…

Daar sal nie bediendes wees eregaste of sprekers nie, wat nog te sê van baniere teen die mure, geen orkes, musiek of 'n dominee vir die hooftoespraak my kind. Dit stem Pa droewig hier op die plaas as ek dink dat jy môre mondig word. 'n Pa wat jou niks kan gee.…

Je schijnt zo gerust, Zo zegebewust; Leugen, pas op, ‘k Zie een paard in galop; Een dappere ridder met open vizier Zwaait boven je hoofd reeds zijn vorstelijk banier! Arme, arme, dwaze leugen, Dat ik jou zo vinden moest, Met je vlijmgeslepen degen Kromgebogen en verroest!…

Als vader komt, dan krijg ik een paard, Een levende paard en een blinkende zwaard, Een helm met pluim en een grote banier; Dan gaan we rijden verre van hier; Dan maken wij oorlog en nog, en meer…; Zeg, moeder, wanneer komt vader weer?…

ruigheid mede brengt Daar in het dal van haren zwart en goud en adamant Dan als de mist hun blik vervuilt de wind langs stenen helling huilt wint angst des mensen harten vervloekt door oude smarten Zes ruiters stout en statig, zij ruiken mijlenver de sporen die zij volgen, versnipperd her en der Zes ruggen naar het licht gekeerd met wapperend banier…

Ras zullen Genuas banieren In 't koeltje wappren van uw strand! Maar neen! - in mijner Vadren streken Werd ik met hoon en spot belaan; Toen 'k daar van wisse hoop dorst spreken, Daar hulp en bijstand af wou smeken, Zag elk mij als een' dromer aan.…