Alle inzendingen over bed. liefde gedachten

Die schoenen uit; betreed dan veilig Dit bed, der liefde tempel zacht & heilig. Als men een Engel van de hemel ziet, Is Die in 't wit, als gij, die 'n hemel biedt Als Mohammeds paradijs; gaan geesten beide Soorten in 't wit, toch kan men onderscheiden Een goede Engel van een boze geest: Dees' zet ons haar rechtop, en die ons vlees.…

Monsters met vlijmscherpe tanden en grijpgrage klauwen wonen in kasten en onder mijn bed. Zodra de schemer en stilte valt in huis, gaan ze op jacht naar sappig meisjesvlees. Verstijfd onder mijn deken luister ik ze dichterbij, tot hun hete adem op mijn gezicht, mijn longen vult.…

Zonder ons bed, wordt ons leventje onleefbaar. Zonder warm holletje, kan niemand overleven. Geen mens. Geen beer. Geen eend. Voor het eerst open ik mijn ogen. Zojuist werd ik opnieuw geboren. Het donzen kussen is mijn moeder. Haar koesterende liefde voel ik weer. Heerlijk gaap ik en strek mijn lichaam uit.…

Lichte nacht, die lichter zijt Dan mijn donker droeve dagen, Sterrennacht, die groter zijt Dan mijn kleine hart kan dragen - Laat mij knielen in het duister, Waar geen sterveling mij ziet, En mij bidden tot uw luister: Doof het licht mijns harten niet!…

gaat moe te bed strekt zich uit over het donkergroen laken van de dag De traan, de lach worden gewist door zachte kleuren pasteltinten van het palet Tot slot een feestelijk ballet van zwaluwen in silhouet tegen de hemelboog.…

Liefde! dat ik drinke!…

Het bed is de poort Tussen Dromenland En Doorsneeland. Het doorgeefluik Tussen eroderend verlangen En erotiserende lust.…

Voor bredere bedden heeft hij geen geld. Ik ben niet gemaakt. ---------------------------------------------------- Uit: 'Woestijnkunde', 2008.…

van de bedreven liefde slaap je in mijn arm Je ligt op me, dichterbij kan niet een vest als deken, maar enkel voor het vertoon het bankje op je kamer is net breed genoeg voor mijn kont ooit kopen we een bed, worden we oud en wordt dit alles heel gewoon…

Waar ben ik dacht ze terwijl ze naast me lag in bed en ik haar diende met mijn liefde bij mij antwoordde ik alsof dat niet vanzelfsprekend was in bed, voegde ik er aan toe omdat ze naast me lag in haar onbewolkte schoonheid vragend lachend en verbazend als een jonglerende lentebloem blij over de honing in de wereld het vaarwater…

Waar ben ik dacht ze terwijl ze naast hem lag in bed en hij haar diende met zijn liefde bij mij antwoordde hij alsof dat niet vanzelfsprekend was in bed, voegde hij er aan toe omdat ze naast hem lag in haar onbewolkte schoonheid vragend lachend en verbazend als een jonglerende lentebloem blij over de honing in de wereld het vaarwater…

met liefde het bed al gespreid veilig en warm welkom altijd wijdopen armen heffen het glas: waar zou ik zijn als jij er niet was?…

Iets vertelt me, zo is het goed In gedachten tover ik een glimlach op je liefste snoet. Een gloeiend hart, ligt bij je in bed en geniet stil Dat is toch wat je wil... Al wonen we beiden in een ander land Liefde kent geen afstand. Vier vochtige ogen, het stemt me rijk en blij Verwondering, verbazing, ontroering, het hoort erbij.…

Ze hadden zich volledig ingezet en na de trouwbelofte voor het leven de liefde tot het einde toe bedreven. Ze lagen nu te roken in het bed. Het werd een grote rotzooi, want de as was alles wat er van hen over was.…

Ze suikert haar woorden met fluistering als ze de zin in zijn oor laat smelten waar de taal traag uitloopt en dan opstaat als een verlegen renaissance van beelden…

de Rijn en ik dwaal door Maas en Waal over de nek van dorst naar borst van buik naar fuik zo Lek nog zonder blinde praatjes in uwer uiterwaarden gekte tot de diepte van het meer en dan de rust voor deze lust schreeuwt hier die diepte alle wanhoop in stukken tot aan de voet uwer delta stroomt , roert en kolkt het lijf onzer liefde…

Hun minnevuur werd snel geblust op zolder in de twijfelaar, waarin het stel naar hartenlust de liefde kon bedrijven. Ze bleven nog een poos in bed. Een goede nachtrust kwam van pas. Ze rookten nog een sigaret en stoorden zich niet aan de as die restte van hun lijven. Het klokje had hen niet gewekt: ze waren in hun slaap verbrand.…

Ik beroer je teder, liefde vlamt op als een eeuwig brandend helle vuur. Niet te blussen hartstocht, verzonken in mijn gedachten maar verslonden door hitte. Ik lach je toe, Verstrengelde lichamen vormen eenheid. Je kijkt mij aan ogen halfgesloten, een door hitte beroerde glimlach.…

je groeide in mijn bloemenbed bloeide met een schat van kleur je geuren waren ongezegd ervaarde jou als eersteling in pril groen ingebed koesterde jouw stelen de bloeiwijze was anders dan zovelen wiegde in de wind je hart koos voor de zon je opende ik wist op dat moment dat ons leven echt begon…

’Van mijn bed, door het raam naar de sterren en de maan en daar helemaal omheen en weer terug tot mijn bed en dan nog duizend keer nee……nog veel, véél meer!’ Jouw grootste liefde past niet in de reikwijdte van je kleine armen ’s Nachts verdrinkt je, stort een vliegtuig neer…

In gedachten ben ik bij je Dus kom in bed en vlij je Tegen mijn warme, zachte lichaam Dat zich naar je vormt Het is hier heerlijk knus Ik voel je adem en je keiharde Buikspieren Wat een weelde Om zo te liggen genieten Alleen en toch samen.…

De nacht raakt de ochtend aan vers dauw zweeft over de wei ik laat mijn gedachten gaan och, was je nog maar bij mij Het bed voor twee personen staat troosteloos onder het raam je mag hier dan niet meer wonen toch fluister ik steeds je naam Ik heb weer teveel koffie gezet je pantoffels staan nog in de gang ik ga maar weer naar mijn bed…

Als ik draai en tol in bed slapeloos word je wakker, totaal niet boos. Kun je niet slapen, wil je warme melk, heb je het koud, kom maar bij me liggen. Als ik draai en tol in bed jou uit je slaap hou, tot en met, zijn we beiden slapeloos, is dat nou liefde? Want je wordt niet eens boos?…

Ik heb stapels aan archieven in mijn onbewuste mee te dragen een dag is al een druppel in de oceaan dat is niet overdreven en het bestaat, zo lijkt bij mij, uit chaotische lagen Van kennis en gevoelens, zeg maar al het wel en wee, onnoembaar aantal ervaringen zijn in lijf en geest verweven tot aan het moment van heden en ik lijk al ver in mijn…

De hemel is zo troosteloos grijs, Het wil niet dagen... De wind zingt in de bomen een wijs Van klagen... Ik hoor de droppelen nedergaan In ’t neevlig duister, – Voor ’t open venster blijf ik staan En luister... Zo stil is ’t overal om mij heen Op donkere wegen... Alleen het troosteloos geween Van regen...…

Een dagboek zwart beklad met een beetje kleur misschien- Wist ik dat het over was want eerder kon het niet verliezen- Daarom zing ik een afscheidslied van eerder- Om je te laten weten dat ik aan je denk altijd.…

M'n hart, heeft een vriend maar dan als 'n pen die pompt in plaats van bloed de inkt vooruit zodat het op papier weergeeft wie ik ken soms gevoelig maar zo kwam het tot dit besluit mijn gedachten, laten voelen wie ik ben.…

Hitte verdrijft mij, drijft mijn gedachten met schokken puur van kracht uit mijn bed rol ik en met de wens van wat koelte merk ik dat het geschokte verdwenen, niets meer is zoals het was.…

ik kwam vandaag met weinig zin uit bed en had in het geheel geen inspiratie mijn hoofd leek wel een opgeblazen spatie maar ondanks dat heb ik wat neergezet als troost heb ik hierbij aan Bloem gedacht: dit is óók veel voor wie niet veel verwacht…

Als ik met woorden kon uit drukken wie jij bent voor mij dan schreef ik dat Als er een plek was die mij aan jou doet denken dan zou ik daar heen gaan en dan daar zitten dromen Geen woorden, geen plek en toch zit ik hier over jou te schrijven hoe jij leeft in mijn hoofd…