Alle inzendingen over beelden

zul je blijven als ik je naam zeg al lang voordat de woorden zich vormden de beelden zich kleurden tussen jou en mij had ik je al herkend zul je blijven staan of alleen omkijken in verwondering en doorgaan zonder mij zul je blijven?…

Maar het water heeft veel gewist De oude beelden uit mijn verleden eens was hier een zee vol dromen. Nu is er een mooie herinnering voor in de plaats gekomen.…

beelden ontglippen, glijden langzaam door de vingers gedachten gestolen, gevangen gezet door hen die zijn wereld niet voor vol aanzien, ontwaken ze als vijand die uren grijs verven gestaag geeft hij zich over aan de dagelijks sleur…

opnieuw ben ik geschokt door de TV beelden van Christchurch in het hart van de stad beeft de kathedraal haar toren is ingestort wat is de reden dat mensen juist op die plek hun dood vinden? een jaar geleden zat ik daar in de zon onwetend van nu…

Het wedkantoor geeft hen maar weinig kans om dit keer de finale te gaan halen, want op de beelden van de generale ontbrak het aan een wilde show of dans. Alleen een liedje en niets eromheen? Zo vecht je tevergeefs. Ze staan alleen.…

Een eigen schouwburg èn een eigen beeld Had Willem Wilmink al verdiend bij leven Ze mogen hem gerust dit bolwerk geven Na alles wat hem reeds werd toebedeeld Zijn repertoire blijft echter verder reiken Dan alle al te aardse huldeblijken…

een wereld vol leven in detail zie ik het kleine O zo groot het licht speelt met deze schoonheid van zo dichtbij ik bewonder en gefascineerd met oog voor dit detail leg ik het beeld vast het kleine zo groot zo dichtbij…

zijn ogen lopen lichtvoetig uit haar beeld onnavolgbaar hij blijft niet hangen stapt over drempels andere werelden in valt samen met zichzelf hij blijft iemand voor het oog van de camera onvervangbaar hij ontloopt het verlangen naar de val niet de pijn van het bestaan…

Haar naaktheid is bedekt met zonlicht neem ik aan de huid is licht getint Een volmaakt gaaf exemplaar voor een beeld, een schilderij begrensd met de juiste maten Het kader voegt zich naar haar een passend kleed, geplooid om al haar vormen heen…

Zo'n Filippijnse stad na de tyfoon De beelden zijn te erg om te bekijken Het puin, de modder, opgezwollen lijken Een radeloze vrouw zoekt naar haar zoon Wat wereldwijd aan hulp wordt opgehaald Werd gisteren voor 1 schilderij betaald.…

De koersen dalen ook weer eens een keer En of ze blijven dalen is nog schimmig Het is in Rusland grimmig (zeg maar Krimmig) Dus: crisis nummer zoveel ongeveer Nou ja, bij die berichten en die beelden Voelt steeds meer aan als relatieve weelde…

De artistieke verdeling in het vlak Bepaalt grotendeels de magie De fotograaf legde het beeld vast met een eigentijdse iconologie.…

Bouw, banken, beelden, altaar, glas-in-lood... En wat er nog aan wanden pleegt te prijken... 't Is om je ogen haast bij uit te kijken Zo weelderig, zo stemmig en zo groot Ze blijven imposant, die kerkgebouwen En ademen véél uit- maar geen vertrouwen…

Sint staat voor luie lepe blanke peren, voor slavendrijverij, schijnheiligheid, een beeld waar ik als bleekscheet onder lijd dus moet ik eveneens gaan protesteren: géén Witte Sint meer op ons grondgebied, ook hij moet bontgekleurd zijn, net als Piet!…

Zij weet dat dit beeld en deze naam, voor eeuwig staan geëtst, in mijn papieren hart. Ergens, hoog aan de hemel, in deze onmetelijke nacht, ben jij op weg... ... en ik wacht...…

Het is voorbij, de strijd is nu gestreden En ‘t gaf ons weer een alleraardigst beeld Hoe of er in Europa wordt gekweeld Het allermooiste bleek dat toch in Zweden De Kaiserschmarrn die mogen we vergeten In ’16 gaan we Kanelbulle eten…

De Turkse pers staat onder staatstoezicht Ik zag de beelden, hoe ze binnenvielen Toch moet Europa noodgedwongen dealen Ze knijpt dus braaf haar beide ogen dicht Want dictaturen mogen best bestaan Zolang je er migranten op kan slaan.…

Altijd nieuwsgierig naar het onbekende Steekt Adam nog maar eens z’n voelspriet uit, Op zoek naar feiten, beelden en geluid, Waarmee hij grote wijsheid voor kan wenden. Helaas, één ding blijft buiten zijn bereik, Het is: de achterkant van het gelijk.…

De media beleven zware tijden Waar poten worden onderuit gezaagd Door vloggers die brutaal en ongevraagd Hun beelden via internet verspreiden Die maakten zo van Poelenburg een hel Ten bate van een nieuw verdienmodel…

ze mag niet op de foto van zichzelf ze is niet bang voor lampen die je ziel doorboren, bliksemflitsen in de wolken maar soms liggen de beelden te dichtbij als schelpen op je bord, ze wil verzonken gedichten waarin niemand kan verdrinken ------------------------------- uit: 'Beroepsgeheim', 2009.…

in de verte paarse bergen de zee een glooiende heuvel verraderlijk beeld in avondlicht twee zeilers op het water een koppel aan het strand een schilder achter de keermuur vissersnetten in het schemerlicht nocturnes dromen de nacht…

Ik kijk naar alle beelden op tv; De wereld sterft een beetje met haar mee.…

Zachte stemmen zingen door het leven, Stromend over aller harten grond, Doch de dromen die zij ruisend weven, Doch de beelden die zij wekken, zweven Zelden omhoog uit een zingende mond.…

Ik voel de tranen stromen Om wat ik zojuist zag Niet meer lekker dromen Omdat ik een beeld heb van hoe hij met haar lag Ik voel de woede komen Door mijn hele lichaam ruist het rond Zo boos om wat ik net heb vernomen Om wat mij te wachten stond Ik voel de wereld wegvallen Onder mijn voeten vandaan Een beeld dat mijn wereld zo kan vergallen…

Flarden van vroeger, flarden van mist, beelden van wat nog nét niet is gewist, trekken aan me voorbij deze zomernacht. Dat ik terug zou gaan, wie had dát gedacht. Stoor me niet, laat me maar even alleen, alleen met mezelf wil ik slechts dromen. Stoor me niet, ga ergens anders heen, ík laat oude beelden weer tot me komen.…

jij hebt mij ooit gevangen jouw beeld is in frames en filters bij mij blijven hangen golflengtes voor de kleuren en decibellen voor klank en geluid pas later zag ik jou op tal van schermen van skype tot zoom maar het beeld dat ik had uit de realiteit van toen heeft mij nooit meer echt verlaten ondanks alle techniek wijkt…

Even schieten beelden door mijn hoofd geen enkel iets is bedacht mooie tijden gaan zo snel voorbij en toch, ik geniet er van.…

Op de drempel van de morgen ligt het beeld dat eens de verste einder overspande en met één enkel woord mij kreeg geheeld in stukken: torso hoofd en losse handen. Zingend groet mijn Roosje vroeg de dag en spant een tentdoek met haar kinderlach. 31 december 2001 - 29 april 2009…

, voor eeuwig stilstaan in dit beeld, terwijl iets verderop een paard steigert, een standbeeld dat echt eeuwig blijft staan, een standbeeld dat niet kan weigeren…

als beelden van modellen naakt of aangekleed, mij in't verkeerde keelgat schiet dan… schilder ik die apen niet je weet dus dan één ding… al zijn ze van de 'Muiderkring'! ahahahahah....…