Alle inzendingen over belanden

De bijstand loert met venijnige tanden naar heel werkend en ziek Nederland Wie zal erin belanden?? Heer Balkenende Betrokken, betrouwbaar als u bent Kom uit de achterkamer en wees een vent!…

Stil is de nacht een en al pracht huizen zijn volop verlicht het is een weerzien wekkend gezicht de straten zijn mooi versierd de sneeuw die de mens pleziert het is net of je in een sprookje bent beland romantisch wordt mijn gemoedstoestand eigenlijk ook wel een beetje emotioneel zo prachtig is dit tafereel.…

Mijn handen spelen, met het licht op de muur schaduw ik ga met jou op avontuur weet je waar ik beland ik verander steeds mijn hand zo ontstaan er dieren die de muur sieren van vlinder tot konijn wat je al niet kan doen met een beetje lichtschijn dag schaduw op de muur ik eindig dit avontuur.…

de vloer leek al even niet meer zo stabiel als voorheen maar men zag het niet de lucht kleurde onheilspellender tot dan toe maar men begreep het niet ik struikelde en viel in een diep diep gat en schreeuwde luidkeels maar men hoorde mij niet belandde op het punt van totale overgave tot die ene stem ik reikte hem de hand…

dwarrelend,gedragen kom je naar beneden begeleid door zachte wind beland je in mijn hand ik sluit mijn hand maar ook mijn ogen ik maak een wens en prevel mooie woorden maar je was weg... toen ik opende mijn hand was er enkel één druppel water op de plaats van wit kristal!…

En als ik in de maag beland Ben ik dan echt verleden? Wat als ik een biefstuk was Ik zou het echt niet weten De biefstuk is nu bijna klaar Tijd om hem op te eten…

in ieders belang hebben ze gestreden ook zij waren bang toch hebben ze de strijd niet gemeden samen met een ‘vriend‘ die hun vriendschap niet had verdiend een broedermoord dichtbij het heilige land nadat ze samen een valse godin Isis vloerden waren ze weer in oude verhalen beland en het was voor het laatst dat er duiven koerden…

Ooit liepen wij daar Hand in hand Achter ons de voetsporen Van waar wij waren beland Vandaag lopen wij daar Maar niet meer hand in hand Achter ons geen voetsporen De sporen verdwenen van het strand Ik heb daar niet gelopen Niet op het verleden-strand Geen sporen, geen jij en ik, geen liefde Alles door het water weggebrand…

Dat lijkt me qua efficiency een beetje overbodig Als Verdonk nog eventjes zo doorgaat, dan belanden wij nog op zo’n zwarte lijst van onveilige landen…

keuken staat al langer gepland Maar voor dat hij voor de prijs zal bezwijken Wil hij eerst nog bij de studio kijken Want die staat om hun meeneemprijzen bekend Nu is de manier waarop overbodig Wel had hij nét dat ene zetje nodig …Een man uit Heerlen is met zijn auto, na een aanrijding, in de etalage van een keukenstudio in Hoensbroek beland…

Is dit mijn eigen ik ik geloof dat ik stik gevangen in mijn lijf het voelt zoals ik het beschrijf waarom laat ik het weer gebeuren ik wil eigenlijk niet treuren maar dan speel ik toneel een glimlach is vandaag teveel misschien bekijk ik het morgen weer van de zonnige kant maar nu ben ik even in een verkeerde stemming beland!…

ik beland in een web van een bitter tweegevecht zo graag zou ik willen dat je bij me kwam om mijn pijn te stillen en gewoon de moeite nam luisteren naar mijn gevoel zien hoe ik lijd begrijpen wat ik bedoel maar ik ben je kwijt alleen liet je me vliegen alles was nep nu hang ik te wiegen gevangen in het web…

je laat mij wonen in je woorden als ik ontheemd mijn plek niet vind me thuisloos waan en in de wereld sta als vreemdeling de ochtend neem als sprakeloos de avond als voorgoed verdaan als blinde in het licht moet kijken dan geef je rust met al je zinnen beland ik in een veilig nest de duivel en mijn zieledeuk voor even weg…

op de prinselijke ruiker rozen die hij liet bezorgen voor haar verjaardag volgde slechts stilte de mededeling "bloemen noch kransen" in de doodsbrief las zij wellicht letterlijk of misschien belandde hij -ongeopend- in de schuif bij de brieven die hij moeizaam spelde in de lange weken ziekenhuisverblijf, wachtend op het eindelijke…

Belanden in een mallemolen, één van leven of de dood. Zijn zij het, die uit oorlogszaad zijn voortgekomen, is dat dan onze vrees? De dreiging van papaverrood?…

met de lentewind wandelend op walcheren de loning hyacint in gre's hof beland staan broederlijk voor het raam twee berkenbomen kortstondig bloeiend - kloos in de nieuwe gids bloem in beweging november drama futura op walcheren in een stormvloed de zilverdistel door de storm na zestig jaar een subverscirkus…

Ik kan je zo niet aanzien omdat ik in de erfenis van mijn eigen sterven kijk beroer mijn pupillen niet deze overgave is duur genoeg Een pendule heb ik niet maar had ik hem ik sloeg hem stuk om de raderen van de tijd over je rotte lichaam uit te spreiden Stiekem toch in je ogen gekeken en aan gene zijde beland hoor ik je lachen en zingen…

Ik geef je mijn vertrouwen Herken in jou een zielsverwant Een vriendschap nog zo pril Opeens in mijn leven beland… Het is fijn om te ervaren Dat het leven soms cadeautjes geeft Op een moment dat je het zo nodig hebt Er iemand is die met je meeleeft Je emoties samen kan delen Even een aai over je bol Iemand die er gewoon voor je is Van…

Ik kan niet in de toekomst kijken, dus maar zien waar we belanden.…

vol verbazing hoor ik dingen hun verleidelijke liedjes zingen in kleur en boodschap raken zij bewust mijn geest en hart heb ze verwacht maar in ontwaken zou ik ze moeten haten zij spelen met mijn aandacht en begeren het onbewuste is niet te negeren verleid worden voelt fijn maar belanden in de valkuil van een ander doet echt…

ervaringen, geluk en verdriet worden beetje bij beetje opgezogen in elke vezel bij het ouder worden wordt ze steeds zwaarder en zwaarder om uiteindelijk zachtjes op de bodem te belanden maar als de dood aanbreekt wordt ze opgetild uit het water al het overbodige stroomt vanzelf weg, slechts nog maar een natte spons…

DE PUPIL, SIEGFRIED, studeerde en sliep lang in DE KAMER Na een VOORVAL, eigenlijk niet eens heel erg lang geleden volgde DE PROCEDURE beslist geen sinecure De jongen, beschouwd als DE DIAMANT belandde heel spontaan TUSSEN HAMER EN AAMBEELD De klap dreunt nóg na tot in de eerder ontdekte hemel…

letterlijk onbewogen lig je op de stapel hoe je daar belandde maakt je niet uit het laat je koud als ik aan je voorbij ga het kan niet anders ik moet je bevrijden ik pak je op houd je vast ik lees je naam streel je tegenstribbelende kaft ik ruik je versheid verslind je woorden ik neem je mee je geeft je over onze band…

Lakens tot mijn knieën de man die mij wil wil ik niet wakker maken voor mijn eigen verlangens Dan maar in gedachten handtastelijk van het een het ander laten komen en wegglijden in slaapgenot Opstaan in een nieuw leven: hoe ben jij naast mij beland na al die avonden bij mijzelf voelen hoe jij zou voelen wie ik ben?…

Je steekt me aan, de spanning stijgt Ik voel vuurspuwkracht ontbranden Ik spuit de lucht in, vrolijk, vrij Weet niet waar ik ga belanden Heel even vlieg ik zonder vuur Het moment is bijna daar En klokslag op het twaalfde uur Spat ik kleurprachtig uit elkaar Ik wens een ieder langs deze weg Een inspiratievol nieuwwoordenjaar…

je schemerde stilzwijgend grijs alleen je blik uit vochtige ogen kleurde zwart wit schouders licht gebogen je zachte stem sprak over hem met ondertonen van verdriet hij was er niet al maanden geen bericht en niemand die ook maar iets van zijn verblijfplaats wist na duizend handen en gezichten ben jij hier beland wachtend…

een helder sterrenlicht twinkelde mij vannacht voor mijn ogen apathisch bleef ik kijken wandelde in gedachten mee in dit verblindende licht geen wanklank viel er te bespeuren ik was beland in de zevende hemel van een gelukzalig moment in een eindeloze stroom het wees mij een weg van warmte, liefde en licht die elkaar kruisen…

De Frogertjes, nu al bijna van de buis Hebben volop van de armoe genoten En zijn de voedselbank te hulp geschoten Nu genietend van luxe en weelde thuis De voedselbank is, voor mensen in de bijstand Nu een bank die niet in een crisis is beland ...De Frogers veroorzaken een run op de voedselbank.…

Vastberaden, zette hij zijn eerste stap, de volwassenheid tegemoet, met een doeltreffende rake klap, maakte hij zijn wereld bijna schaakmat, bijna, want voor ie goed en wel doorhad wat ie aan het doen was, viel hij van zijn net verworven voetstuk, belandde met een misselijkmakende klap weer terug op aarde.…

Niet langzaam treden dagen nader Maar komen en gaan met rasse schreden En vliegen aan ons voorbij En wij, wij worden meegezogen In kolkende maalstromen van tijd Aan zwakke strohalmen klampend Op de woelige baren Tot we belanden in oeverloze ruimte In zeeën van eeuwige tijd Waar dagen zich stapelen tot eeuwigheid.…