Alle inzendingen over beleving

De intense beleving die jij deelde door golvende bewegingen van je haar jouw betoverende silhouet verlichtte mijn balans met een vertragend gebaar. De horizon verduisterde jouw gezelschap mijn snik zag de wending van de realiteit het zicht dat je wang leunde op zijn gezicht en niet steunde in mijn tegenwoordige tijd.…

Dat opgebaarde overschot van het eens zo Stoffelijk beleven. Het handendrukken van de Nabestaanden met die ooit kenbaar heeft bestaan En straks zal afzakken naar een onkenbaar vergaan.…

mag ik de wind even spreken die verkillend langs me gaat me in de kou laat staan en bulderend over samen leven gaat je vlaagde speels in lente geven plaagde zomers in een bui twee keer beleven hagelde in laatste dagen toen bliksemslagen mij steeds vaker op mijn donder gaven in zachte tegenwind kom ik je morgens tegen…

Geniet van 't leven het is maar zo kort je mag het beleven ook als er iets aan schort Geniet van 't leven zolang het kan je hebt het niet voor het zeggen voor de een wat langer dan voor de ander je moet je erbij neer leggen Geniet in 't nu, als het nog kan ook al heeft een ziekte je overmand je hebt er alles aan gedaan met je gevoel…

Als ze de zaal betreedt verstommen alle mensen vrouwen, mannen, kinderen een stiltekleed valt over hen neer zij heeft zo'n scherpe blik het snijdt door iedere huid niemand kijkt op of gaat zomaar de zaal uit haar hart is vol vergeving als zij jou aanraakt voel je de gloed van die beleving zij is ongemerkt in ons bloed gekropen zij…

in haar vakanntie deed ze Sellingerbeetse aan niets te beleven waar ze om kon geven maar ze zag wel zonnedauw zeldzaam plantje vond in arme heidegrond weinig te eten verricht mirakels met kleverige tentakels insecten plakken die ze kan pakken en verteren zonnedauw verraderlijk kom maar gauw verleidelijk die mooie naam dadelijk…

ik koester de vele mooie dingen die ik met je heb mogen beleven?…

smart vlugger helen een luisterend oor kan wonden strelen of de scherpste kanten zacht afbreken men moet zijn verdriet kunnen delen hoe moeilijk het is om erover te spreken toch is er angst dat je geklaag zal vervelen door steeds maar medelijden af te smeken alleen in zwarte dagen wil je een lief teken om op een dag weer je vreugd te beleven…

Vader de sterke man in ons leven bij wie klein en groot te rade gaat die zijn gezin vol liefde draagt en zijn eigen zelf, gaat vergeten vandaag mogen wij hem iets geven al houdt hij niet van groot ornaat vader de sterke man in ons leven bij wie groot en klein te rade gaat vandaag mag hij de dank beleven van liefde die men hem toedraagt…

me uit galmt vriendelijk geluid van kettingen en sloten vrijheid die zij buitensluit tralies zijn nooit echt gebroken ramen kijken op me neer donker in hun blikken ogen zullen nooit verschijnen alleen een trage armzwaai gezichtsloos achter de gordijnen het vage licht valt vuil verzuipt de kleur van klinkers die ooit blonken in beleving…

smart vlugger helen een luisterend oor kan wonden strelen of de scherpste kanten zacht afbreken men moet zijn verdriet kunnen delen hoe moeilijk het is om erover te spreken toch is er angst dat je geklaag zal vervelen door steeds maar medelijden af te smeken alleen in zwarte dagen wil je een lief teken om op een dag weer je vreugd te beleven…

lees je noten op papier zacht raak ik de snaren tot strijken kom ik niet moet stemmen om in jouw muziek de klank te laten paren je vibreert in hoge tonen om het ijle tot zijn recht te laten komen contrasteert met donker zwaar langzaam naderen wij elkaar jij bent mijn concert vurig op het lijf geschreven ik mochtje beleven…

ik jaag ze na de wolken in mijn hoofd grijp hun koppen bij de staart en vorm ze tot mijn hemel ja, ik ben God en schep mijn eigen luchten vorm spookgedachten uit een wereld vol met kluchten ik pak je lach als het even mag het diepste wat je denkt, dat wat je met je ogen schenkt zo streel ik mijn omgeving voel het intense van beleving…

smart vlugger helen een luisterend oor kan wonden strelen of de scherpste kanten zacht afbreken men moet zijn verdriet kunnen delen hoe moeilijk het is om erover te spreken toch is er angst dat je geklaag zal vervelen door steeds maar medelijden af te smeken alleen op zwarte dagen wil je een lief teken om op een dag weer je vreugd te beleven…

Buiten is de aarde, het leven van longen, harten en benen Buiten ervaren we het wonder van alles om ons heen Buiten beleven we het wonder wie we zijn Binnen is de hemel, de scheppende ziel van ons leven met elkaar Binnen ontplooien we ons en geven we het beste Binnen staan we open voor wat de wereld biedt Open laat ik buiten naar binnen…

Om de nieuwe dag alsnog te gaan beleven, zoals jij die aan mij zou hebben gegeven.…

bulldozer eenzaam op het strand weg, murw, uit zee gebrand vormt zijn stalen muur de golven van het zand dichtend in het bos de boulevard van het zijn ligt bedekt onder mos schoon is die schijn mijn schaduw wees alles wees iedereen een lantaarnpaal op een geblokt plein een duif op een bankje een oude man hoofd boven de horizon gewoon beleven…

Daarom is er maar één weg die ik nog kan bewandelen en dat is de weg naar de horizon Ik wil wegvluchten naar een droom, de enigste plaats die ik nog ken Een plek om nooit meer wakker te worden, een plek waar dromen dromen blijven Ik neem geen afscheid, ik kom je daar wel tegen, ik zal je hart stilletjes omhelzen en daar je liefde beleven…

Ik wil met je vrijen, eindeloos, je grof nemen, en teder behagen, ik wil je voelen om me heen, je proeven met mijn tong mijn tanden die je bijten, plagend en minnend, mijn handen die al jouw plekjes kennen, en niet aflatend strelen, alsof ze hun eigen gevoelens beleven.…

als het eerste zonlicht mijn dromen verjaagt haar zachte stralen dageraad maakt weet ik mijn dagen overspoeld door geluk te beleven als roes liefde in vervoering jouw glimlach breekt zonlicht als spiegelend kristal brengt dromen tot leven droefheid in verval vult kleurloze dagen droogt weemoedige tranen laat harten zingen brengt…

Samen verliefd Mijn god...vlinders overal Ik vind je de mooiste Van allemaal Samen verliefd De wereld doet er niet toe Samen verliefd Je zuigt de liefde uit mijn ogen Geeft mij passie in puurheid Ondeugend flirt ik met jou Samen verliefd Versmelten in vurig verlangen Samen verliefd Zacht vingers strelen Het beleven van intens genot…

In wolkenland valt er heel wat te beleven, Je voelt je er werkelijk heel verheven Je kan glimlachen op een regenboog, Dansen met dauwdruppels, hemelhoog Drijven op blauwe kristallen door waterdamp omgeven, Op zilveren luchtbellen sierlijke nevelkleden weven Vliegen op de vleugels van de horizon, Van de vrijheid genieten zoals…

schreiend was geplaatst achter de restanten van een huis brandt het netvlies vretend zuur ’t kruis dat dodelijk ongerust verstild haar kille schaduw kust over evenbeeld in miniatuur vrijwel zeker overrompeld zal ze binnenkort ten gronde gaan voorgoed in onkruid ondergedompeld eenzaam vlakt het bestaan elk monument verliest haar beleving…

In deze mysterieuze wereld, beleven we de mooiste avonturen. Wakker worden is er niet bij! Ik? Ik ben een dromer… M’n voetjes raken zelden de grond. Dromen winnen van de werkelijkheid, dat is een ongekend verlangen. Zijn zachte lippen op mijn mond! Ik? Ik blijf een dromer… Dromen vol samen zijn met hem.…

Zou ik het nu dan toch een keer beleven, zag men mijn waarde eindelijk eens in? Zo’n lintje geeft een mensenleven zin. Waardering is dan niet het hoogste streven, maar toch ... het moede hoofd wordt opgeheven, de dankbaarheid zorgt voor een nieuw begin.…

Gods nabijheid beleven mag levendig zijn met welluidend zingen of geestdriftig spreken dan wel kunstwerken maken geest van d' Almachtige Heer groeit stil en zonder opzien binnen zachte groene handen aan soepel kronkelhout waar druiven langzaam zwellen reine ziel tot rijping brengen haar ondanks hun teerheid beschermen tegen…

het was zo’n dag dat ik mezelf driftig bezig zag opererend tussen jouw lach en de speren in mijn hart balancerend met liefde en onmacht om aan beiden gestalte te geven in het schizofrene uren beleven ik dirigeer maar mis de basis om op terug te vallen mijn stok verkort steeds meer bereik zodat chaos over blijft weer bloedt…

soms zijn wij de logische verbanden heel diep van binnen kwijt in ervaren dat denken niet meer zijn hand reikt aan onze zinnen wij de wereld gaan beleven als toevallige incidenten waarbij oorzaak en gevolg bestaat uit niet gekoppelde momenten in blokkeren proberen we de flow weer op het goede spoor te krijgen rangeren zal…

nog lang, de nacht jong en stil bezoek alle bloemen die je nog wil maar dartel, dartel, omdat dat zo hoort Dartele vlinder, enig in je soort waar kom je vandaan en wie zul je zijn na de nevelen in de volle schijn mooier dan ooit iemand van heeft gehoord Dartele vlinder, kleur paars en goud in prille velden, in boom en in struik zul jij beleven…

Meer dan een halve eeuw meedraaien in het leven en van alles kunnen beleven. Hopend op nog enkele jaren zodat ik voor de hemel kan sparen.…