Alle inzendingen over benen op de grond

op de grond te blijven laat ik mijn liefde hier op afstand van jou een zoetsappig liefdesgedicht schrijven Kun je me vergeven?…

op de grond…

Het kind in mij dat boven kwam heeft eventjes heel erg genoten toen ik weer met beide benen op de grond stond heb ik tranen om verloren kind zijn vergoten.…

Leegte is gevangen binnen verstomde muren, verlamde benen ontberen vaste grond, seconden vertragen tot kwellende uren en een vloeibare overdaad stolt terstond. Stemmen gaan op om de muren te slechten, niet langer onverdroten de tijd te bevechten. De vlag kan in top, de deur is voorgoed gesloten.…

op de grond een boom van een vent…

op de grond maar een ballonvaart blijft heel intens…

Als ik je beetje bij beetje laat gaan Blijf dan met je beide benen op de grond staan Je hebt je al bewezen Door jezelf te wezen Ook raak je mensen in hun hart Want ze wachten op je met smart Als ik je beetje bij beetje laat gaan Beloof je dat je voortaan Dat je jezelf altijd zal blijven Je het kwaad zal mijden En dat je je belevenissen…

Zie mij nu met beide benen op de grond staan, Terwijl jij langzaam ten onder zal gaan. Nooit meer zal jij me onder de duim krijgen, Omdat ik dan boven jou uit zal stijgen. Ik zal vechten, ik zal volhouden. Elke minuut, elk uur, alle dagen. Tot mijn laatste uur heeft geslagen..…

Als ik je beetje bij beetje laat gaan blijf met beide benen op de grond staan Je hebt dat al bewezen door jezelf te wezen Ook raak je mensen in hun hart want ze wachten op je met smart Als ik je beetje bij beetje laat gaan beloof me dat je voortaan jezelf altijd zal blijven en je het kwaad zal mijden Dat je belevenissen met mij…

Zolang jij je niet laat kennen houd ik benen op de grond, armen om het kind. Mij scheep je bij geen bramenstruik af met ‘ik ben die ik ben’, een kleine vlam, een donderstem. Mozes was iemand van zijn tijd: dankbaar voor het leven, bang om door te vragen en ook: een man, die vragen niet zoveel.…

Eens dooft het vuur eens kan geen olie meer hoge vlammen opwekken omdat het brandhout opgebrand en verpulverd is Eens moet ik weer met beide benen op de grond gaan staan met open vizier mijn leven aangaan de lekke banden van mijn fiets aanvaarden Eens komen er betweters die mij uitgummen die mij als oud vuil weg bezemen die nooit mijn…

Nee laat me dan maar hier met beide benen op de grond want als het was voorbestemd had ik vast wel in die vijver gelegen altijd nat, altijd in beweging altijd op je hoede, ach, ik kan er tegen.…

op de grond nooit vond…

Jarenlang heb je op me gewacht in mijn boekenkast, totdat ik kon begrijpen wat je schreef. Je hebt ons voorgesteld om ons verzet te staken. Om te aanvaarden, al wat ons overkomt, in voor- en in tegenspoed. Je hebt ons laten zien dat we geen slachtoffers zijn, maar dat we gedachten kunnen leiden, van kwaad naar goed. Je hebt ons geleerd…

Hoe vertaal je verdriet het gemis in alle kleuren het regent doorzichtige tranen evenals de mijne de dood heeft huisgehouden het raakt, het raakt diep het zet me met mijn beide benen op de grond het confronteert me met mijn eigen sterfelijkheid met het achterlaten van met het grote onbekende is 't 'n groot zwart gat waar ik vanaf kinds…

Er komt een bron van informatie van gedachten en gevoelens op je af alsof je in een kleuren carroussel vertoeft; met de kleuren van een mooi vlindertje voor de spiegel zijn het er twee, alsof je plotseling stevig met twee benen op de grond blijft staan terwijl het voelt alsof je diep in jezelf je naam hoort roepen met ogen die…

Ontstaat IJzige stilte met Trein in volle vaart Rem erop Zuchtte dan En daarnaast Stierf jij D-u-i-z-e-n-d D-o-d-e-n Met beide benen op de grond. Vast. Zeker Schrijf 'k brieven naar 't gewelf Getikt. Geschreven Hoofdletters Leestekens Klaar. Brief. Weer Sterven D-u-i-z-e-n-d D-o-d-e-n…

Laat me schreeuwen over zeeën Laat me schieten naar de maan Laat me rennen naar het begin Laat me denken over zin Laat me gewichtloos Laat me met 2 benen op de grond Laat me waar ik mezelf vond Laat me in vlammen opgaan Laat me neergaan en stijgen in een spiraal Laat me mijn eigen verhaal. De wereld draait maar door.…

op de grond beland…

Ik voel een vreemde rilling over mijn rug voordat ik mijn benen op de grond zet. Snelle onrustige voetstappen op de trap. Mijn deur gaat langzaam open, ik zet me schrap. Ik hoop dat ik me vergis, mijn gevoel zegt dat er iets met mijn zus aan de hand is. Daar staat mam, tranen stromend over haar gezicht.…

Iedereen zal met beide benen op de grond moeten blijven staan. Heb dus veel respect voor de mensen die er heen zijn gegaan. Je rijdt weg en en denkt afscheid nemen doet toch zeer. Je draait je hoofd en kijkt nog voor de laatste keer. Je zet je eerste voetstappen in een vreemd land. Om je heen kijkend zie je bergen het kamp en zand.…

Toen ik in werkelijkheid mijn fantasie kreeg en zelfs nog veel meer spatte mijn (natte) droom uit elkaar ik wist tot nu toe niet hoe bevredigend fantasie kon zijn zeer!…

een groot dichterlijk gevoelen bevloog hem bij de ping pong match tegen holendrech' citaten strofen vlogen over tafel zijn fantasie sloeg toe z’n poëtische bal raakte kant noch wal de coach adviseerde au revoir voor imagination à son pouvoir gestopt z'n rijmelarij en ja hij won de partij…

Hij besloot om met beide benen op de grond te blijven verankerd te zijn, géén droomfabriek, maar lekker met zijn vingers wrijvend in de verf ambachtsman zijn, óók heel artistiek. In de avond nam hij afscheid van zijn kwasten en eindigde zijn dag als altijd in de kroeg.…

die paarse kleur de aarde in geur je ziet hem bijna niet de parasiet wat een prachtschubwortel mooie plant zeldzaam in Nederland je moet er wel oog voor hebben anders loop je er zomaar voorbij…

passeer als een kind de brug schiet voorbij vanuit het raam kijkt hij op een snelweg een cirkel het oogst vanuit grafen dubbel eind in linnen vocht stijgt omlaag potgrond op een doelloos schip brug na brug het fundament schudt je wakker zo zie je maar je ziet maar…

Als de vlinders komen steek ik de riek in de grond. Als de krekels sjirpen blijf ik hele nachten buiten. In de grijze herfst duw ik patronen in het geweer. Eenmaal was er een vrouw. Ze kon er niet tegen. Ik zag haar niet eens vertrekken.…

Een dame in Kortgene Heeft mooie lange benen Zijn het haar korte rokken Waardoor ze mijn aandacht trokken Of sloot het slechts kort in mijn genen?…

ik sta er op links huichelt rechts maar het is wel mijn been en steen, had u dat gedacht, ik niet ik moet zometeen weer mijn bed uit…

Zij beent achteruit Achteruit vooruit De Warmte van de zon Voelt anders Haar ogen zien gepasseerde Bomen afstand nemen Een mens Hoort zij naderen Misschien Met een hond Hij passeert Snel Voor haar Ja, met een hond Rechts in`t gras verschijnen Sneeuwklokken En Stoere buitenjongens Fluiten Haar voortdurend voor…