Alle inzendingen over besef

vriendschap is bijzonder er voor iemand zijn als het nodig is echte vriendschap is een wonder Een luisterend oor een omhelzing zonder worden het gevoel dat je er altijd al bij hoorde Wanneer je van de pijn vergaat lichamelijk dan wel geestelijk doet hechte vriendschap je zo goed en kan het niet meer stuk Het gevoel dat je dierbaar bent het besef…

Zij wil het laten zijn de verf, het nat papier In het besef dat alleen door haar kijken schoonheid ontstaat zich vastzet in de hoofden Zij stelt zich voor als een schaduw, die zich donker vallen laat hoewel de kleuren vrolijk sprekend zijn een weinig verdoft Het hoeft voor haar niet te fijn, dat glipt als zand door vingers heen vormt…

een tijdlang laten voortbestaan In de woonkamer hierboven; Waarna het ook daar Langzaam aan wat rustig wordt, Beginnen woorden zich te vormen Tot regels, tot verzen van Mijn diepste ik, Die ik als ze klaar zijn Bewonderend bekijk, alsof ze niet Van mij zijn, maar van de echte Waarheid die mijn leven Zonder dat ik het altijd besef…

beweerde iedereen het afval dat hij onderzocht bleek van een bekende hij zag haar jong en niet verwend alsof iets haar voor hem bestemde ze leerden van elkaar de zon de wind en ook verdriet waarderen in het houden van vandaag verlangden ze ook morgen te proberen ze vereeuwigden gevoel weefden uit een zoekend leven een gezamenlijk besef…

Langzaam trekt zij haar jurk steeds ietsje hoger zich nauw'lijks nog bewust van de feiten Vermist besef de reden dat dit continent immer wordt getroffen…

Dat in een fractie van Harry's levenstijd, Hiroshima en Nagasaki in een nachtmerrie deed ontwaken; in het besef dat bij zoveel leed, na een oorlog die wereld verwoestend heet, een nachtmerrie nimmer voor een herhaling zijn opwachting mag maken.…

heb je ogen gezien verlangen in je blik de eerste schrik om anderen en ook je eigen ik een levenlang verbergen want ook het rapen van de scherven was jouw deel waardering was er nooit zoveel ieder ging zijn gang maar met amok was jij altijd de zondebok lang was er geen besef ieder praatte eigen straten recht jij stond daar als kleine…

De band tussen moeder en kind is een onlosmakelijke staat ook los van welke willekeurige wetenschap Maar toont telkenmale aan dat de vader vooral z’n best moet doen iets van dat natuurlijke te veroveren Deze schrijver en zeer invoelbare vader zal daar meer dan z’n best voor doen In het besef, dat het, het kind is onze gehandicapte…

in mij de herinnering opent zich in de stilte dankbaarheid aan hen die dorsten moesten in verzet te komen om vrij te mogen zijn met of zonder naam zijn zij de dapperen die nu de tranen toveren die frank en vrij ik en jij als regenbogen glimlach de wereld tonen mogen in mij dat weten opent zich in de stilte sprekend mij het besef…

bij een kloppend hart kun je gerust aankloppen de deur zal geopend worden en je wordt binnengelaten gevoelens kunnen naar buiten en binnen komen in liefdevolle vloeiende soms woeste stromen maar soms besef je het even weer en krijg je het langzaam in de gaten de scharnieren van mijn deur piepen steeds meer en meer niemand wordt nog…

Even besef je het, dat je het lef hebt, om door te gaan.…

eeuwenoud geknutsel ik schoonde laag na laag ontdekte kunst in het schrapen van de jaren jouw vormen kwamen bloot de zee kleurde je haren ik voelde hoe de tijd ontbond en las hoe jij me wilde sparen kuste zacht je zilte mond geen emotie kon dat evenaren ik heb je teruggeschonken aan de zee en deinde in de golven met je mee ik besef…

Een ieder mens maakt fouten, bij de vleet echt, ‘t is een voldongen feit wie denkt zonder fouten te manoeuvreren is ‘t besef van “ leven “ een beetje kwijt!…

ik streel de striemen die ik maak trek toch de banden harder aan om pijn te kleuren gebonden aan verdwenen jeugd het ranke lijf dat boeide gloeide van besef van wat verboden was borsten die nooit iemand zag omdat ze in je eigen ogen niet hebben gemogen onraakbaar ingepakt ik streel ze tegen wil en dank met tederheid gevangen…

Het besef dat met het klimmen der jaren, de ruimte om je heen, steeds enger wordt. Dat is een stil ervaren. Mijn kinderen staan nu in het volle leven. Met hun eigen verwachtingen hun eigen idealen, zoals ze dat zelf willen bepalen. Ik heb mijn eigen plekje al is het ook maar klein. Geniet van kleine dingen.…

Mooie lange benen met fitheid ten top Met soms bewust de tijd die zich niet laat vangen Met weloverwogen tijd die echt niet Opzij gaat, laat staan, teruggaat zonder besef Tijd, zich bewust dat mensen involueren Zeker moeten inboeten op hun bestaan Aan het eind van elk jaar Wordt de balans Opgemaakt Haar mooie, lange benen tellen echt…

Die morgen was zij moe en zwaar en talmende opgestaan en had met achteloos besef haar dagelijks doen gedaan. Zij ging verloren door het vertrek met ongevoelde schreden, behaspelende dit en dat, verschikkende zonder reden.…

er was een overvloed aan tekenen geweest waaruit al bleek dat het in het geheel niet goed ging meerdere poezen waren weggelopen mijn gezondheid liet veel te wensen over langzamerhand kwam ik tot het verontrustende besef dat ik mij stukken beter voelde als er dagenlang niemand thuis kwam want juist als jij mij heel zacht vast houdt (en…

Die zoete pijn die mij doet lijden moet ‘afscheid nemen’ zijn ; ik weet geen raad met het plotseling besef van intens verbonden zijn.…

reden af en aan agentjes pakten kleine criminelen in minikassen was men wiet aan ’t telen moskeetjes zijn in vlammen opgegaan gevangenisjes bleken veel te klein en in de iele straatjes vloeiden traantjes van uitgeprocedeerde onderdaantjes zij moesten op het vliegtuig of de trein gelukkig kwam de grote geest op aarde hij bracht er weer besef…

De gitzwarte hemel Opgelicht door twinkelende sterren Gesluierd door slierten wolk De stad chloreert vanuit de ruiten De nacht waakt over de aarde Mensen slapen of waken Besef doet klinken Bestaan doet kraken Wat, waar of iemand kan het weten Hoe wij hier in Godsnaam zijn verzeilt Wanneer we gaan en waar naartoe Waarom de mensheid eeuwig…

Het onverbiddelijke geloof heelhuids ontsprongen Leven met een lichte toets van goddelijk besef; Nooit meer een zwart en bitter einde opgedrongen, Maar zonder wrok, blijmoedig, zonder ophef.…

Ik denk er maar op los gedachten zijn gratuit Ik ben ze te slim af Ik ben een open boek - na schaamte - het besef De anderen laten me koud - te stom om te bevatten Enkel in een stalen doos voel ik me goed Vrij van straling - vrij van anderen Een stalen karkas om te beschermen van al wat de mensheid heeft gebracht Had iemand anders…

zwart hoor ik gewichten grommen als ik op het bankje zit laat mijn spieren zachtjes brommen in een soepele lift niet de grote confrontatie ga ik aan bouw alles op in samengaan wij praten over cardio en kracht circulatie en de grenzen onderhouden zo met liefde wat we hebben in dialoog met andere mensen door sport besef je wie…

mij bij de hand nam, ondersteun ik nu haar terwijl we teruglopen in de herinnering van de tijd Een winterse hagelbui drijft ons onverwacht in de beschutting van de bomen in het park waar ik haar bescherm tegen de elementen van de natuur In het donker staan wij moeder en kind te wachten tot de hemel ons goed gezind zal zijn; en ik besef…

stad zijn oorsprong vond Stukken van achter mij Zijn hier nabij Hier staan gebouwen van voor mijn tijd Deze stad die langzaam slijt Zoals het leven van een ieder In een zwart gat glijdt Over de straten, langs de grachten Staan eeuwenoude gedachten De kerk klinkt klokken in de wind Het geluid dat nog altijd de oren vindt En mensen het besef…

Hoelang nog kinderen vermoord en mensen om huid, om taal en om hun dromen, eer wij -welk volk, welk ideaal- ooit tot besef en tot bezinning komen? De wolken wenen witte tranen waar ik sta, verdriet van alle tijden, tranen en niet te noemen lijden..…

De lucht is zwanger van ontstegen geuren Er valt geen dierlijk leven te bespeuren Dit is het voorgeborchte van de hel De duivel kon geen beter woonoord wensen Hij voert al jarenlang zijn schrikbewind De hoogste tol wordt hier door hem geïnd Zijn wreedheid kent geen einde en geen grenzen Je schrikt van stemmen en een huilend kind En dan besef…

dichtbij zonder het te weten Onvoorwaardelijk met me verbonden Geen bloedband maar niet met het origineel te meten Zonder het te weten vergaf je mijn zonden De rebel die je zag, heb je niet vastgebonden Zonder jou had ik nog vastgezeten Mijn vicieuze spiraal heeft je doen zweten Zonder jou waren mijn demonen niet heen gezonden Grove fouten besef…

Gretige blikken verschuilen zich onder een deken van besef dat de dijken onvermijdelijk zullen breken maar ik geen ballen, jij geen lef Hier sta ik voor je kleiner dan ik ooit zal zijn Kus me Vergeet, verban, verlaat je angst morgen zal zeker nooit komen bundel je verleden en werp het in zee en verzwelg jezelf in betoverend dromen Hier…