67 resultaten.
- Zien zonder verstand -
netgedicht
4.0 met 44 stemmen 172 verlamd
dreigt motie ontroert weg te snijden,
wat transformatie kon overzien,
drenkt angst in louter eigen zwijgen,
duidelijk losgekoppeld
van bronnen en energieën
klaar ziet het daglicht, wat niemand wil
door het met roet bevlekt gordijn,
om energetische banden te verbinden,
onteerd in behouden zonden van eigen zijn
door elk tijdsperiode…
Dochter
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.223 Haar kleine voetjes groeien
En d‘r haar wordt al zo lang
Haar fanatisme in het stoeien
Maar ’s nachts nog o, zo bang
Leren lezen gaat zo snel
En de woorden die ze kent
En het bloed onder m'n nagels
Als zij haar kleine zusje jent
Logica en intellect
Je vindt het maar gewoon
Je handen smerig of bevlekt?…
Sinterklaas
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 412 oogluikend te hebben
geduld in z’n kerk
blijkt dat ze aan de knechten
wiens hulp hij krijgt bij
z’n uit te voeren werk
nooit volgens een of ander
CAO een salaris gaven
schandalig vindt u ook niet
het bleken zowel de witte
als de zwarte geronselde
erbarmelijk slecht
behandelde slaven
en weer was het de katholiek
die de maatschappij bevlekt…
09-06-2003
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.391 Kleine handjes grijpen krampachtig
Naar het rood bevlekte gras
Zoeken houvast tussen de stenen
Slaan in doodsangst van zich af
Kleine handjes, gebald tot vuisten
Ogen dicht om niets te zien
Mondje heel stijf dichtgeknepen
Als ze stil is, heel misschien…
Kleine handjes, rapen voorzichtig
De resten van een rok bijeen
Mond nog steeds stijf…
Brief aan mezelf (Hephaistos)
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 757 Oh, Aphrodite, mijn eeuwige rivaal Ares,
bevlekte U met een zoon, Eros, die
nu na jaren nog steeds een doorn
is in mijn oog en onderhevig
aan mijn toorn!
Oh, Aphrodite, zelfs Anchises
is U liever dan mij, en Aeneas
ontsproot uit het samensmelten
van uw schoot, om Troje
te verlichten!…
DE BLAUWE STAD (5)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 502 gelegaliseerde vernielzucht
botgevierd op een historisch
landschap waar harde werkers
en nijvere middenstanders ooit
beeldbepalend waren met karig
inkomen wonen primaire levens-
behoefte was soberheid gestaag
opvallende verbeteringen schiep
nu worden vierkante kilometers
bevlekt met hogere prijsklasse
aan te ondiep gekunsteld water
autochtoon…
TRANSFORMATIE
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 749 geultje van haar stuit
waar de rivier ontspringt van haar twee benen
staat iets getekend op haar huid
gebeiteld als in marmeren stenen
het lijkt gegroeid van binnenuit
en biedt een uitzicht voor degenen
die haar als minnaar hebben buit-
gemaakt en balanceren met hun tenen
het prikkend ornament prijkt als een stempel
op haar onderrug, bevlekt…
Overgang
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 92 stilte is niet immer wit
gelijk een maged reine
of schoon van klank,
onaangeroerd
ook de ziel niet, als de mijne
daar de nacht vaak bij helder licht
vele spinsels vervoert
de schaduw op mij gericht
het geruis onder mijn dak
heeft de oren toegedekt,
niet omdat mijn wil dat wenst
maar omdat de slaap
op eigen wijze
een schone rust bevlekt…
VRESELIJK MISBRUIKT
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 458 zachtjes in het lege bed
toen ze dacht aan wat was geschied
Hij noemde ‘t alleen een beetje pret
hij begreep daarom haar tranen niet
Ze weende zachtjes in het lege bed
en huiverde nòg van al dat hij deed
Hij had gemept wegens haar verzet
waarna hij haar op ‘t kussen smeet
Ze weende zachtjes in het lege bed
daar hij haar gruwelijk had bevlekt…
Gewekt door de liefde
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 93 dat de zware steen
werd verdreven
en verbaasd
keek Hij naar buiten
met alle vezels
van Zijn vernieuwde wezen
zag Hij hoe de zon kwam opdagen
en goud weerkaatste
over de graftuin
en de witte bloesems
van de olijfbomen
gingen glanzen
van een ongekende pracht
en alles deed denken
dat het nieuwe leven
eindelijk gekomen was
de met bloed bevlekte…
Binnen de krijtlijnen?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 23 Tijdloos kunnen schrijven
over geloof en waarheden,
dichters dopen de pennen
in hun ideologie wat als zand
tussen de vingers door naar
buiten lekt, woord en beeld
waarmee papier is bevlekt,
in de kantlijn van verstilde
euforie en beheerst verdriet,
omfloerst door, in zichzelf
te blijven geloven, om bij het
ochtendgloren weer te doven…
Krijtlijnen van talent,
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 311 Te schrijven over geloof
en waarheden, dichters
ze nemen het brein in
beide handen, verwoord
kaarsvet lekt op tafels,
waarmee papier is bevlekt,
in de kantlijn van verstilde
melancholie en beheerst
verdriet, omfloerst door
glorie als we de nacht
weer doven, tevreden
achterover leunen, alsof
we daarin zelf geloven, te
steunen op een…
vriendje
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 105 hoe jouw zachtheid – altijd
teder – langs mijn wangen gleed…
langs mijn armen vloeit de traagheid
van de tijd, ik koester nog en
glijd vol tranen naar omlaag – blauwe druifjes
laten vaag een wit bevlekte hemel zien
nu dan zonder jou, mijn benen voelen leeg
en langzaam veeg ik nog
de laatste haren weg, ik leg je
in het kleine graf dat vierkant…
Ongehoord Dakloos
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 730 In schril contrast, zwalkend door straten,
de fles half uit de zak, van'n jas vol gaten
Lachend naar zichzelf,i n een etalage ruit,
biggelende tranen, schreeuwen doet hij luid
'Kijk hoe ik verval in levenstrieste sleur'
't antwoord is altijd 'n dichtslaande deur
De mensen kennen 'm wel, die dronken gek,
zuipend, schreeuwend, en bevlekt…
vroedvrouw
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 3.546 Ze ligt te zwoegen in het kraambed
De navel deint, de adem jaagt
Alsof ze een wankele vlam wil doven
De vroedvrouw heeft hier niet om gevraagd
Gewoonte, bevlekte gewaden hebben haar verdwaasd
Een wonder daalt naar het bekken
Hip hip…joelt ze zwak en zwanger van ongemak
In een versnelde golf van kreten
De vliezen scheuren
Ze perst het broze…
zonder titel
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 484 alsof jullie ze niet hoorden
ze afbrokkelen als melaatsen
ze ordinair zijn, en plat
't zijn dezelfde letters, daar niet van
maar dan veel minder gewichtig
als een flauw excuus van een man
die beïnvloed, en schichtig
roept en schreeuwt en aan rokken trekt
maar eigenlijk niks meer doet
dan de waarheid bevlekt.…
de uitkijktoren
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 115 de sneeuw heeft het landschap bedekt
met witte massa’s bevreemdend bevlekt
het zien maakt mij droef te moede
alsof het wit het kwade behoedde.…
Mind over matter
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 263 Daar:
koolstoffen in
Plakje van verdroogde
plantenvezels, bevlekt
met taai geworden olie,
vervuild met al te zware
metalen, en roet misschien
en resten van giftige terpenen.
Tot zover heren materialisten!!…
ontaarden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 116 Het prikkeldraad is mild gesleten, in de wei
staan de blauw bevlekte schapen droog.
Je hebt je sporen verdiend, de ingedroogde klei
onder je nagels weggewassen. Machines aangeschaft.
Het land verbouwd. Pronkt met cabrio en open haard.
En moeder kermt, ontfermt zich over de aarden schoot.
Onder jouw last torst zij haar verdriet.…
MANTEL DER LIEFDE
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 269 Na een rommelig liefdesspel,
staan hermelijns haren recht overeind,
want de mantel is bevlekt naar het schijnt,
en hun paleisje lijkt de vrijmarkt wel.
Zij wil niet boos op hem zijn, lacht erom,
en zegt:'Jij was toch wel een beetje dom.'…
o HEER GIJ MINT IN ONS ALLEEN
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.395 Geen vlekke en was, geen vlies op ons;
gij wildet 't ... en wij porden
ons tegen uwen wille, en zijn
bevlekt, eilaas, geworden!
Ge 'n mint in ons geen' vlekke, o Heer;
maar, willende ons genezen,
hervindt Ge in ons, hermint Ge in ons
uw eigenzelvig wezen!…
Binnen de krijtlijn ?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 176 Schrijven over geloof
en waarheden, dichters
nemen het brein in eigen
hand, woorden kaarsvet
lekken op geschreven
tafels, waarmee papier is
bevlekt, in de kantlijn van
een verstilde melancholie
omfloerst de glorie als
zij de nacht weer doven,
tevreden achterover leunen,
om daarin zelf te geloven ,
steunt op een onvolprezen
goed…
Uit de kast
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 172 De dichter verwekt de tekst in stilte,
verwerpt de kilte in z’n dicht, verbindt
zich met het vrouwelijke, bevlekt de
muzen, hij zingt het voort, belooft haar
eeuwig trouw, al lijkt dat kort, verkent
de verrukking van haar schoot en lende,
verdubbelt de hartslag, de uitputting
nabij, door kansen die ze hem bood,
zonder berouw en soms een…
Een dichter.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 563 Geen kroon bevlekt zijn machtig hoofd.
geen scepter houdt zijn hand;
hij wordt nochtans geliefd, geloofd,
in 't schone vaderland.
Wat geeft hem koningschap en macht,
naar goud heeft hij geen dorst;
wat is de ster, bij zonnepracht,
bij hem, wat is een vorst?…
Metamorfose
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 6.049 Zwart zijn de toppen van m’n vingers
smart heeft maar 1 kleur: puur zwart
Niet troebelgrijs of gebroken donkergroen
dieper kan niet
Maar jij bent wit, jij bent helder
je bent groen als gras en
paars als purper
En ik ben zwart
ik ben een zilte zucht van weemoed
ik ben de zure regen
die je bevlekt voor je thuiskomt
En ik ben zwart…
Metamorfose
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 5.397 Zwart zijn de toppen van m’n vingers
smart heeft maar 1 kleur: puur zwart
Niet troebelgrijs of gebroken donkergroen
dieper kan niet
Maar jij bent wit, jij bent helder
je bent groen als gras en
paars als purper
En ik ben zwart
ik ben een zilte zucht van weemoed
ik ben de zure regen
die je bevlekt voor je thuiskomt
En ik ben zwart…
Bramenpluk
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 124 Na de stortregens van de afgelopen dagen
ging ik bij de eerste zonnestralen op weg
naar de bramenstruiken in het Goudse Hout,
ik vulde mijn emmer braam voor braam,
bezeerde daarbij mijn armen aan de grote
en kleine stekels, bevlekte mijn broek
en moest achterdochtige blikken weerstaan.
'Bent u de sloot overgezwommen?', vroeg een
oude man.…
Uur van de waarheid
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 163 zie mij als dichter bij de nacht,
gedachten van de dag
zijn bevlekt en bevracht
maar eindelijk zonder gezag
lossen op in het dagelijks zweet
zout, zuur, vreugd en leed
ik maak van de hemel gewag
de plek waar niets er toe doet
enkel de pendule tikt zijn gang
er is even iets wat niet moet
behoudens de letters die ik
nog even niet bevroed…
Zondeval
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 622 straat verdampt onder een regenboog
Een brute bende jaagt door de krottenwijk
Door ijswind verkruimeld
De toegang tot het marktplein is versperd
Dus kraken ze de kerk
Razend door het middenschip
Met een stormram breken ze het altaar doormidden
Laten een zuil, een kruisgewelf trillen
Kerven in het Lam Gods
Met slijk wordt de dunste verfstreek bevlekt…
Ouds
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 669 niks
Dan een brij van herkauwde vezels
Dan betrap ik mezelf op een kort geheugen
Bezeten van een opgefokte kopzorg
Een leugen die ik laag in mij verborg
De atoomschuilkelder staat onder het stof
Een gordel, de bom spant om de leest
Van een fanaat met een lege missie
Een straat wolkt op, wervelt met een plof
Die het tafellinnen voorgoed bevlekt…