Alle inzendingen over bewoont

Ze bewoont de stilte,ze bedrijft haar moraal voor mij in een nog te ontdekken taal. Hoe is het wonen in de stilte, vroeg ik haar?…

Enya opent vrolijk haar kasteelpoorten terwijl ik nader...…

De kleine tor, nog net niet dood, bewoont nu ietwat uit zijn hum een parallellepipedum. ---------------------------------------------- uit: 'Wis- en natuurkundelyriek', 2000.…

Je bewoont al jaren alle kamers in mijn hoofd. Het lukt maar niet je te verdrijven. Ik heb er andere namen in gestopt, maar geen wil zo beklijven als die van jou.…

Ze bewoont de stilte, ze bedrijft de moraal voor mij in een nog te ontdekken taal. Ik vroeg haar, hoe is het wonen in deze mantel van stilte?…

zoals jij kwam aangewaaid zwervend door Oostende vond je mij zoals jij in het leven gelooft zoals jij in mij gelooft zomaar een vrouw zoals jij steeds completer mijn hart bewoont onbeschroomd zoas jij steeds alles licht en lichter maakt voor mij zo schrijf ik zo bloei ik voor jou…

Ze belichaamt het huis dat haar bewoont van binnen uit verteerd de kamers altijd leeg dragen de sporen niet van onverwacht bezoek Het knaagt aan haar zodat ze 's avonds de treden van de trap doet kraken en troost vindt in zijn echo Soms laat ze de deur op een kier het licht nog even aan voor de kinderen in haar hoofd ze weet dat ze…

knul bewoont de vertrekken rond mijn schoot ook als hij straks groot is belooft ie gul held op batmansokken, pyjamabroek kinderlijf pardoes in spanningsboog later wordt hij sterk én ninjaoloog en om zijn status te doen gelden kortstaart hij draken, met plastic zwaard in lichtvoetigheid redt hij mijn dag terwijl ik verzoet…

o, dertigstroomenland, het volk dat u bewoont versombert in krakelen die geld en God verdelen, purper en doornenkroon. oneindig is het land, oneindig zijn de wegen die naar de kimmen gaan; ik loop de morgen tegen in ’t mistig licht der maan.…

zet kleuren op palet het mes heb ik maar weggelegd voor jou is fijn penseel vaak nog te veel je bewoont een warme achtergrond in zachte lijnen schilder ik je mond de rest van je gezicht komt op het doek als een gedicht ogen glanzen al zonder vernis ze spreken aan en zonder woorden je lach is parelende poëzie waaruit jij…

. - Een bleke, weke made bewoont mijn kamer, en die blind is, en die knaagt. Ik ben die van mijn zaad een duisternis verzade. En 'k word een leêgt', die klaagt noch vraagt. 'k Verlaat me-zelf; 'k lijd aan me-zelven ijle schade. Ik ben 't aanhoudend maal, in een gesloten kring, van ene domme, duldeloze, ondankb're made.…

Je bewoont waar je het beschrijft, een gekuiste hemel kon niet lichter zijn, je stelt je in op mentale dingen die je drijft met een groter diafragma vast.…

Je bewoont de tekst waarin je het beschrijft, een bos kan niet donkerder of lichter zijn, je stelt je in op dingen die je met een wisselend diafragma vast, de scherpte is bepaald door de essentie van het domein de waarheidskern wordt troebel in een populistisch contrast,elk detail moet kritisch of in tegenwaarde worden getoetst in…

Zolang de wereld draait en zij wordt door de mensheid bewoont; ast zij in een dag en wordt de zon in een jaar met een vaste ronde beloond. Kent zij haar schaduwzijde bij nacht; en bevindt zij zich aan haar lichtzijde als de zon haar zachtaardig toelacht.…

Je bewoont waarin je het beschrijft, een bos kan niet donkerder of lichter zijn, je stelt je in op dingen, die je drijven met wisselend diafragma vast, de scherpte is bepaald in de essentie van je domein, de kern verbleekt in een tegengesteld contrast.…

De man van vroeger bewoont je leven. Hij zit op de bank, nodigt bezoek uit, becommentarieert het uitzicht. Zonder te aarzelen schenkt hij in, laat het zich smaken, voert het woord. Het einde van de wereld is nabij, niemand kent nog goede manieren. Net als je vraagt of het tijd wordt, begint een wedstrijd op tv.…

Je bewoont de tekst waarin je het beschrijft, een bos kan niet donkerder of lichter zijn, je stelt je in op dingen, die je met een wisselend diafragma vast, de scherpte is bepaald door de essentie van het domein, de waarheidskern wordt helder in een geweldcontrast, Elk detail wordt in kritiek of tegengestelde waarde moet worden…

Ik leef tegen een volk dat zebrapaden aanlegt over wonden, Dat boven onze botten steen op steen Bewoont, dat leven wil voor zich alleen. Leeft dan in angst. Ons bloed wordt niet geronnen. Op hoeveel scherven vlees weerkeert het recht. En opgeblazen domme wraak en gal Is wat er rest, als hersenen gaan denken.…

Vanochtend werd ik wakker in een droom van iemand die een huid van vlees bewoont.…

In mijn hart klonk steeds het lied van het meisje dat ik zo beminde Over liggen tussen ‘t ruisend riet waar het lief ons zeer verblindde In mijn hart klonk zacht een lied van de dagen zo bomvol dromen Over dagen in het verre verschiet vol beekjes die er zacht stromen In mijn hart klonk een teder lied van ‘t lief dat mijn hart bewoont Hoe…

Uitwerking die jij op mij hebt Daar deze, jij zult het Waarschijnlijk niet geloven Eigenlijk alle perken Misschien te buiten gaat Als ik mij althans niet Echt zou kunnen beheersen 'k Heb mijzelf echter altijd Goed tot red'lijk goed in de hand De controle heb ik Eigenlijk altijd gehad Echter zonder dat ik wist Dat jij onze aarde Bewoont…

een scheefgezakte grafsteen om zo te verfraaien wat vergeten lijkt Hij is de fragiele klaproos in de berm die geduldig wacht om geplukt te worden door een kind waarmee Hij Zijn jeugdigheid kan delen Hij is het avondrood die het hemelgewelf in het westen als een vuur doet oplaaien Totdat de schemer overgaat in pikzwarte duisternis Hij bewoont…

de kleine caleidoscoop, kleurt de aarde met één oog, telt de multiculturele regenboog, abstracte stukjes land en culturen afgewogen, verkleuren vorm en plaats, beweging door een simpele handomdraai, en een voortschrijdende tijd, om de carrousel te verfraaien, intuïtief inzicht beloont door te leren kijken, voor ieder die deze doos bewoont…

Want mijn hart is al een tijdje bewoont, En die bewoner, m'n liefste, dat ben jij! Lion Queen 30 Januari 1989…

We dolen en we zoeken, trachten te verstaan hoe anderen in eigen wereld leven, want iedereen bewoont dezelfde aarde maar heeft eigen denken, voelen, streven en niemand weet ten volle wie die ander is, ja, kent zichzelf niet eens en ziet maar beelden geschapen door de eigen nood en het verlangen.…

Mijn tv - die niet weet dat ik besta - bewoont een kamer waar ik alles zie. Zag laatst een leeszaal waar een meisje sliep en droomde later van bibliotheken waar ieder boek een boekwerk zat te lezen, Proust om Lenin, Hitler om Warhol geeuwde. Tweeduizendzoveel. Pixels, steeds meer pixels. De nieuwsdienst pokert met je hoofd.…

uitheems vuur liefde was sudoku met zijn twee op de bank bij regenweer maar waarom dan,liefste lijkt je lichaam op een katern met woonideeën staat het te huur in de koopjeskrant heb je dan geen kamer voor ongenode gasten of voor de pelgrim die thuiskomt van zijn reis en heb je dan een tonicum om de pijn te blussen die de opperhuid bewoont…

gaan geen gedichten maken godverdomme waarin we de bezongene niet bezingen maar zijn lot ontvormen tot een stem van weemoed, zich verstamelend tot onschadelijke schoonheid geschikt voor in de krant wij gaan met bekkens en pauken woede drijven door het smoelbeeld van de dood als door de Schelfzee naar het beloftevolle heden dat ons dan geheel bewoont…

Je bewoont het waar je het beschrijft, een gekuiste hemel kon niet zwaarder zijn, statief van een mentaal proces wat je voortdrijft legt je het met een breder diafragma vast de naakte lens raakt haarscherp het werkelijke…

de waanzin die je in de keel van een hond legt, alsof je de ogen aflegt voor de afgronden die je achter laat de ladders die je achter je optrekt als toekomst dat vertrekt in een horizon die in elkaar schuift als vluchtende huifkarren met zwalpende kruizen hoe je de vlerk uithangt in je versleten boutades je uitgedragen stoel bewoont rondom de…