Alle inzendingen over bij de ander willen zijn

Zo had ik je nog niet gezien: terrein wuivend van gras speciaal ontsloten voor de voeten van wandelaar ik Je bent mijn glooiing zonder slangenbeten, peilloos diepe kloven, prikkeldraad of paden. Je bent als kon ik in je thuiskomen: lief lijf, zacht jachtgebied.…

De man van 10 miljoen wist wel van wanten. En hij zou Ahold wel eens goed saneren. Maar tot zijn schande heeft hij moeten leren: De basis van de zaak dat zijn de klanten. De raad van commissarissen leek blind, Maar nu blijkt toch: de aandeelhouder wint.…

eens je naam of wie je was ik knikte maar wist: meester had gelijk Hij kon mij niet zien omdat ik jaren getraind had op onzichtbaarheid die kunst tot in de puntjes meester was Vader kwam er later vaak op terug wilde dat ik van alle markten thuis de enig juiste richting vond Ik trainde omgekeerd tot ik tenslotte plotseling heel iemand anders…

soms kruip ik zomaar even in de huid van een ander ik voel dan hoe ik van binnen tijdelijk verander ik hoef niet verliefd te zijn om over liefde te kunnen schrijven noch hoef ik dood te zijn om als dichter bij de dood te blijven nee, ik ben niet invalide zoals ik laatst heb verwoord ik verplaats me in ander's gevoel dat bij dichter leven…

De warmte die zij straalt Een zegen is het voor mij gebleken Langzaam over me heen gedaald Als een warme beschermende deken Ik voel me veilig als ze praat Ik voel me dan normaal Ik hoef niet bang te zijn dat ik mezelf haat Met haar erbij is dat een ander verhaal Ik lach, spring, zing en voel me top Ik hoop dat ze voor altijd blijft Mijn…

Hij breekt woorden voor vertrek, deelt ze en vermenigvuldigt hun gevoel. Sterker zullen we zijn misschien zelfs al morgen. Schrijven we een nieuwe zin zonder einde zonder punt…

De golven van liefde schudden wakker ook die angsten om te verliezen wat je eigenlijk zo dierbaar is geworden. Realiteit is kwetsbaar en woorden gevangen soms is horen niet meer dan goed luisteren als je maar niet hoort dat wat je horen wil want dat is kil. Fluisterend geef ik je alles dat houden van in zijn rijkdom kent waar…

De noodzaak om op te schrijven, wat anderen zo niet schrijven. Het onvermogen om te zwijgen, over wat je innerlijk beweegt. Kritiek op eigenwaarde schatten, hoe je anders moet gaan leven. Hoe je anders moet gaan doen. Dat je beter anders schrijven kunt. Zoals geleerde mensen schrijven. Zoals bekende dichters dichten.…

zij waren langzaam in gesprek gegaan de fijne lijnen rond je mond ook in de rest van je gezicht stond ineens het zo vertrouwde in een ander licht nog bleef in lichaamstaal je expressie rustig en vooral nog heel neutraal maar ik voelde het verkeerde raken zag woorden lichte beschadigingen maken in niet verkende lagen heb…

Zachtjes in mijzelf ben ik een heidense ridder of een antiheld roep ik luid dat ik niet geloof in al die poespas en dat zingen Zachtjes in mijzelf ben ik een stille aanbidder van het wonderbaarlijke mooie dat in mijn vizier verschijnt, tot de meest eenvoudige dingen…

Gewoon een dag als geen ander, als jij er nu maar was...…

Je doopt het tot neen en spuit een giftig jij bent als alle anderen.…

Ik speel met de gedachte dat in een ander Nederland ivoor weer glanst, ijzer roest de zon nog opkomt in het oosten een land waar zwakte onschuld is het bordje bij de grens weer zegt: N E D E R L A N D maar hier wordt openlijk gebloed is leven leeg, geloof gevaar een lekland vol punaisegaatjes Ik leef met de gedachte dat in het ware…

Zo´n honderdtwintig Pippi´s bij elkaar Was niet genoeg om ´n record te breken Maar wiedewiedewie met Pippi-streken Tilt aan zo'n droge optelsom nou zwaar? Hier komt de Langkouslogica gelegen Van tweemaal drie is vier en twee is negen…

zo op het oog schat men haar benen even lang, links en rechts als haar armen eveneens wordt beweerd dat haar borsten loodrecht op de horizon staan, wat onnatuurlijk is, gezien de zwaartekracht de jubel van tenen en het kriebelen van vleugels in plaats van haren op de rug hij weet dat niet en denkt aan lammer- gieren op de thermiek in…

de radio speelt geluid tegen de wand door de muren heen de gang vol noten Mozart op electrische gitaar verkrachting zonder bestraffing - OF HET WAT STILLER KAN? - een welgemikte laars tegen een onwelkom gesloten deur drijft de volumeknop naar tien elf twaalf streepjes te ver amuzikale groet verdrijft de harmonie terug naar de verzwegen…

hart boven land hart boven de verstilde vlakte kalm ontwarrend de greep van ijle omstrengeling wakker bij het punt van uitkijk en terugkomen anders wachtend…

De tijden zijn anders dan toen in mijn jeugd, Men zegt vandaag de dag dat er niets deugd. Maar soms, soms breekt de lucht nog open, Worden we wakker geschud en we hopen, En hopen we dat het ooit weer beter wordt. Want de tijd gaat snel, en is het leven kort.…

Niet begrepen door anderen…

Zijn zoals een ander, anders zijn dan jij - ieder wil die beiden maar wat is dat toch moeilijk want ieder is verschillend en toch wil ieder ergens bijhoren, niet alleen staan, niet alleen.…

Hij had zo graag een dochtertje gewild en zijn zoon een zusje willen geven maar het is zo anders gelopen hij had het te druk met zijn eigen leven Zijn eigen zaak stond immers bovenaan aan kinderen dus eventjes niet denken ze werden ouder en zij kon hem op latere leeftijd geen kinderen meer schenken Maar al dat harde werken steeds het heeft…

als ik weet hoe ik, zo de mens is groots in de schepping doch kwetsbaar in zijn bestaan is het niet zo dat we van nature, erkenning zoeken en dezelfde weg in willen slaan…

Vandaag een nieuwe bril zodat ik weer scherp zie hoe moedeloos de massa zich vergenoegt in april. Ik zag eerst uitdijend vlees dat vrij van bestemming was naar een beloofd land trok waar vele schapen blaten. Ik zag geen mensen maar brokken onduidelijkheid een evolutionaire biologie voorbij mijn eigen afslag. Nu zie ik weer dieren…

Tussendoor een woord, een blik, even stilte en alles lijkt weer goed, al weet ik zoveel niet echt veranderd: wat is dit bestaan een droefenis maar ook een verlangen naar iets anders, naar een nieuwe geboorte, elke keer opnieuw. Kom Geest van vreugde, van troost en licht en verander het aanschijn van deze aarde.…

Schrijven gaat vaak over grote zaken, grote mensen De dood, de daad Grote liefdes, Groot verdriet Heilige vrouwen die plots verschijnen en verdwijnen Perfecte lentedagen, 24-25 graden en een fris briesje Zelfs perfecte herfstdagen die ideaal zijn om je eenzaam te voelen Alsof schrijvers in hemel of hel leven Maar nooit ertussen zoals jij…

waarom hou je van me als je met een ander gaat?…

nergens anders is liefde mogelijker dan in ons.…

Met nieuwe ogen kijk ik rond naar grachten, bruggen en herenhuizen naar kerken en sloepen vol studenten alsof dit gisteren nog niet bestond We zwalken langs café's en begroeten vele bekenden in de Kinkerstraat een laatste broodje bij de Turk Zo blijkt maar weer Amsterdam is toch heel anders dan bijvoorbeeld Urk…

en groen Rennend en spelend met zijn allen Het land dat nog niet was vervallen Springend in een grote plas Ik droomde dat het anders was…

Ik heb vrouwen gekend vele vrouwen Vrouwen die lief waren of gedreven rad van tong en mooi Maar ergens was er iets dat ik niet vond in hen Hun blik was gericht naar buiten en als ik dieper keek zag ik slechts leegte Toen ik jou ontmoette was het alsof ik ontwaakte uit een eindeloze slaap Jij was zo anders… zo speciaal...…