1839 resultaten.
Schimmen van mijn hart
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 190 Zo'n schim van mijn hart is een verlangen
Een verlangen dat komt, verandert en weer komt
Zoals deze bladeren in de herfst, zo zijn de schimmen van mijn hart.
Bijna eentonig op dat moment na
Zo zijn de schimmen van mijn hart.…
verder
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 111 ze stonden onder
het bladerdak
de koppen bij
elkaar gestoken
hun konten
naar de weg
gekeerd
moe
murw misschien
van het
ononderbroken
geraas op de weg
liever en
saamhorig
luisterden ze
naar het zachte
geruis van de wind
het suizelen van
de bladeren
zelfs de
kabbelende regen
kon de kudde
bekoren
ze wisten
ook van…
je schillen gepeld
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 361 ik schop
de bladeren los
zoek zomerin verdwijnen
wil in
de oogst de zon
weer warm zien schijnen
heb vruchten geteld
je schillen gepeld
en samen genoten van
je langzaam ontbloten
je sluierde lang voordat
Amor de roos had geschoten
de winter wordt zacht
gekoesterd door zinnen die
af en toe branden van binnen
en knoppen…
Metgezellen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 22 Geen pad, wel een afgrond
Koude wind, dreigende wolken
Het is onherbergzaam hier
Schuin voor mij knisperen
zwarte bladeren open
Recht uit de grond
Er groeien uilen uit
ze blazen zichzelf op
bedachtzaam zoals ze zijn
Alsof ze zouden kunnen vliegen
staan ze dicht op de rand
mij te weren van een misstap
Achter mij hoor ik ze
verschrompelen…
oogst de zomer haar kind
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 481 sluit maar je poriën
verhard snel je bast
laat je bladeren gelen
zet je wortels vlug vast
want in een herfstige
wind oogst de zomer
haar kind in de val
van de tamme kastanje
nachten gaan lengen
kou voelt naar vorst
die de ochtend versiert
met haar ijzige franje
is jouw hart nog open
in een nazomerse gloed
het roodkoper van herfst…
Zandloper van de tijd
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 123 Bottende knoppen
smeltend ijs, pas gewassen
groen bladeren.
Achter elke deur
tikt de klok die het geluk
van thuis wil proeven.
De wereld is mooi
als je de triestheid wegdenkt
woorden vallen stil.
De psychiater
is zelf niet goed bij zijn hoofd
ik schrijf hem rust voor.…
Alles op z’n plek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 100 Dromerig zie ik uit over groene landerijen
door ochtenddauw bezaaid met parelen
omzoomd door bos in blauwe nevel
overgoten met stralen zonnegoud
en als luchtkastelen zweven witte wolken
door azuren blauw diepe herfsthemel
frisse herfstwind waait over velden
zacht huilend om de zomer
maar in vochtig bos vullen de bladeren
dit seizoen nog…
Herfst
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 158 Bladeren verkleuren, verwaaien
met de wilde westenwind;
vormen een fleurig doodskleed,
ontbinden tot vruchtbare aarde.
Vlinders verdwijnen, vogels vertrekken,
vluchten voor duisternis en kou;
zaden, noten, vruchten vallen,
vormen een overvloedig afscheidsmaal.…
Zon-ne-tijd
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 92 Ik ontken alles, veeg het zweet
van mijn neus, aas op uit
de goudleren bladeren die
de zon bedekken
en verveel me dood, een
ploeteren; dat spaart me
het aardse ritueel.…
Portret
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 een mooie belijning
een ritme op een doek
je ogen meegaand
in elke beweging
je helemaal geven
bijna oogverblindend
een schittering zo mooi
vermengde kleuren samengesmolten
voor altijd vereeuwigd
portret van de liefde…
Sterk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 141 Zoekend in mijn tas
naar een zakdoek
voel ik water
en zwemmende vissen
Waar ik
Op dat moment
in duik
mee ga
Met de stroming mee
ver weg
Omdat ik
verder wil
als een vis
En mijn hoofd
boven water houd…
Jaargetijden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 243 Wieg mij op tonen die vertroosten en laat me
gaan waar geen harde paden zijn,
maar paddenstoelen huizen en gevallen bladeren
fluisteren in natte aarde die verzucht.
Laat me zijn op plaatsen die doen verdwijnen
en vergeten mijn armoe, mijn tijd.
Waar ik kan versmelten en al het ijs verdwijnt.
Maar ach jij, jij die blijft!…
Herfst in aantocht
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 635 Het groen van de bladeren verdwijnt.
Kleurenpracht van goud en bruin verschijnt.
De regen valt met striemende vlagen,
Niemand wil zich buiten wagen.
Ik zie al een schoorsteen die rookt.
De kachel wordt weer opgestookt.
Kastanjes barsten uiteen.
Een kind speelt ermee, alleen.
De zon probeert nog tevergeefs,
De aarde te verwarmen.…
Windekind
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.863 zo koudziek
waait de westenwind
stuwt de luchten
vol met water
woorden worden
mist voor later
bij 't verschijnen
van dit windekind
ooit geboren uit
verschroeide
zonnestormen
gekleed in blader
goud-en zijde
met donderstem
die zelfs het
licht bevrijdde
de woede kraakt
al daar de wormen
die kronkelen
en vluchten
naar het duister…
Herfst
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 486 De bladeren vallen.
Zachtjes dalen ze neer op de grond.
Mijn gevoel zegt me
Niet neerslachtig worden, nu niet
Waarom is er niemand die het aan me ziet.
Deze moeilijke tijd je moet er weer doorheen.
Elk jaar komt het terug
Altijd moet het weer alleen.…
Zomer einde
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.368 hoor de wind mijn lieve kind
luister bloemen fluister ruisen
langs de bladeren van papier
in mijn zomertuin van hier
hoor de tinkel van gerinkel
van de buisjes van metaal
mijn zinnen aan een touwtje
in de flonker van een vrouwtje
hoor de tuinfluiter zingen
de avond schemert kringen
en kleurt de tinten rood
als de zon traag vergroot…
Gouden kleuren...
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 743 fluisteren naar elkaar
En geven door dat herfst zal komen
Hun prachtige groene kleuren
Zullen langzaam worden ontnomen
Onrustig beroeren de bomen hun takken
Wetend dat de storm weldra zal beginnen
Sommige blaadjes laten zich al goudkleuren
En zullen in hun vrije val rond gaan spinnen
De bomen fluisteren naar elkaar
En kussen de groene bladeren…
Gras
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 558 er ligt een fietsje en een jas
hangt slordig aan een tak geplooid
ook liggen schriftjes rondgestrooid
die vielen uit een kindertas
verborgen onder struikgewas
ligt zij in bladeren getooid
gebruikt en daarna weggegooid
haar handjes zijn gevuld met gras
in alle onrust thuis ontstaan
ontsnapte er een kleine hond
hij volgt de weg door haar…
Gewone spiegels
netgedicht
2.0 met 50 stemmen 42 grote bladeren
scheren scherp
de zomerlucht
stapelen wind
die aan de grond
in luwte verdwijnt
en met een laatste
dwarrel nog heel
even verschijnt
in de vergeten
hoek liggen de
dagen met een
eigen geur door
niets te vragen
bekennen zij kleur
in hun plakkende
kreukels door
haastige scheuren
de vuilnisman
kent zijn klanten
weet…
Natuur
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 397 Ik zie tranen als druppels
vallend op bladeren van
stil verdriet
Vinden hun weg langs paden
gebaand door emoties
overmand
Stromend langs gedachten die
zich laten meevoeren
naar een nieuw begin
Waar de zon weer schijnt
en de donkere hemel
opdroogt in het licht
Met wortels stevig in
de grond vol vertrouwen
opkijkend…
Neem me mee
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 778 Ik geef mijn stem mee aan de wind
Langs de dagen en de nachten
Langs een droom en werkelijkheid
Ik geef mijn warmte mee aan de winter
Langs lage wolken en vederlicht gemijmer
Langs witte dekens en roerloosheid
Ik geef mijn bladeren mee aan de herfst
Langs de lente en de zomer
Langs een traan op papier
Ik geef mijn liefde mee aan de nacht…
de jaargetijden
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 549 Een dek bladeren en regen
waaronder zomer sterft
aan geen mens of dier gelegen
het is gewoon de herfst.
Een winterlied verhaalt
over lange koude nachten
gure wind en ijzige grachten
en hoe prachtig wit neder daalt.…
herfstdraad
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.683 ik blader door de bomen
en lees een bos in rust
verblijf ik hier in dromen
of droom ik haar die kust
verkleur ik rood in stilte
de moederschoot ontgroeid…
er wacht mij slechts de kilte
totdat de bloesem bloeit
ik tel het jaar in ringen
en schrijf de boom mijn lief
draai rond in heksenkringen
en wens mijzelf naïef
een holte om te schuilen…
Zacht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 446 Aaibaar zijn de woorden
hoe voelbaar is de taal
nooit zullen letters sterven
elk graf heeft haar verhaal
doden zullen herrijzen
stenen worden verplaatst
donderend klinkt het dag
wanneer men is uitgeraast
de kiezels zullen knarsen
het pad begaanbaar gemaakt
sterke eiken verstouwen
op dat wat is geraakt
al zullen bladeren…
helemaal kwijt
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 650 de gloed die doet me denken
en die keer dat het leven me wenkte
ik was vrij en alleen
mensen, er waren er geen
die zachte gloed op al dat groen
de bladeren gaf ik een zoen
het riet een dikke knuf
daar werd ik weer suf
ik kwam weer op beide benen te staan
maar die ervaring liet me niet meer gaan
die mooie lach van de natuur
kreeg om…
De geur van verse thee
gedicht
4.0 met 28 stemmen 26.540 Onze woorden vielen
als de bladeren, pagina naar pagina vol.
Zo schreven wij poëzie; het zweten
van de bomen, het lekker liggen dromen
in een bed van woorden
als mos, gras, aarde, licht
dat ik bewaarde om weer op te staan.
Verder te wandelen,
naar geur van verse thee te gaan.…
AETERNUM VALE
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 2.105 Ik kijk naar de poel, de poel van mijn leven
De poel waar ooit mijn dromen op dreven
Als groene bladeren jong en teer
‘K zie nu pas haar diepte, ik kijk er op neer.
Voorover gebogen, mijn blik op het water
Op zoek naar mijn vroeger, niets is meer later.
Wat is verdwenen, wat zal nog dagen?…
Hellegrond
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 1.505 jaren kropen vreemd
langs naakte takken
over diep zwart
stukgewoeld land
een maskerade van
donkere bladeren
bedekte mijn snikken
met honend gelach
te zwaar voor ogen
droeg een schuldeloze
de nacht op grauwe
gekromde schouders
grijpend grillig
striemde de gesel
ontloken vruchtig
in verduisterde oorden
eeuwig en eeuwig
veroordeel…
Slapen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 729 Als een frisse douche tijdens een hete zomerdag
Valt de koude winterlucht om mij heen
Als om mij af te koelen na een verhitte dag op school
Spoelt de frisheid mijn zorgen weg
De rijp op de bladeren van het gras
Doet mij denken aan een nieuwe morgen, terwijl het alweer avond was
Door die frisse avondlucht
Loop ik nu alleen naar huis
In…
Zij stuurde hem een blad
gedicht
2.0 met 15 stemmen 7.003 Zo was de taal
die zij samen spraken
brieven = bladeren.…