Alle inzendingen over blijmoedigheid

Na iedere onthulling moet hij weer Zijn sleets geworden boetekleed aantrekken Terwijl de bisschop alles wou bedekken Belijdt hij schuld, blijmoedig keer op keer De kerk heeft haar gezicht dan wel verloren Antoine oogt op TV juist als herboren. ---- Salesiaan Pater Jan bekent talloze gevallen van sexueel misbruik.…

blijmoedig hang je aan het hemeljuk: je wortelt in een murmelende stroom en in jou wiegt de allereerste boom je murmelt mee, er heerst denk jij geluk maar als de schellen van de ogen vallen en om ons heen het groot verwelken grijnst verschuilt de ziel zich binnen vestingwallen en laat zich daar haar droefheid welgevallen terwijl ze koppig…

De prins uit vroeger tijd gaat op een briesend paard door gevreesde woestenij tart loerende gevaren zijn zwaard en diadeem blinken van strijdlust blijmoedig zoekt hij moeizaam veroverd geluk en geheel zelf behaalde roem diens dapper vertrouwen woont in het dennenzaad dat zich berustend _ toch vol hoop aan de grillige wind geeft als haast…

Laat me toch niet blijven steken in wat pijn doet, wat me raakt; mocht er nieuwe kracht ontluiken uit blijmoedigheid gemaakt.…

licht blauwe en zilverkleurige engeltjes aan de kerstboomtakken worden strelend getroffen door kruisende lichtstralen uit kaarsen of lampen hun glanzende vleugels en mantels geven geleidelijk aan stille lust weg te zweven door dak en muur zoeken naar wijde lucht _ heelal deze kleine versieringen van het winterse sparrengroen wekken blijmoedig…

Luchtig, bondig, blijmoedig meldt de krant: "Een verlichtende boodschap mag klinken: Prinsjes amandelkwaal is overmand; zijn gezondheid zal weer vrolijk blinken!"…

Mocht de oceaanwind al zendend blazen, het leven op dit kleine omspoelde land heel de aarde blijmoedig doen verbazen. Dan hield het Evangelie voorgoed zijn hand boven nieuw bestaan zonder werelds razen, door Gods vaderlijke liefde omrand.…

ik bewonder tussendoor het lieve licht zacht de nacht stil in het donker straten vredig stil blijmoedig klein en kinderlijk voor kerst improviseer ik vluchtig een heel vrijmoedig liedje dit kan zo altijd zijn o Heer voor u een enkel handgebaar lijkt me o zo fijn o Heer alle dagen voor elkaar dat is voor U een peulenschil dat mag ik…

Ja, dan bidt zij, dat ik spoedig Mag bevrijd zijn van mijn smart; Word ik beter, hoe blijmoedig En hoe dankbaar is haar hart. Ik zal altoos haar beminnen, Altoos doen wat haar behaagt. Nimmer wil ik iets beginnen, Daar mijn moeder over klaagt. 'k Zal haar naam met eerbied noemen, Als zij neerdaalt in het graf.…

_ heerlijke wenkgeur vol roepende vragen diep snuiven voorzichtig tasten fijne sierlijke frommels die ontvouwen verbieden drie bijen kruipen almaar over haar nagels brommen dof vriendelijk: "menselijk wezen zie je vondst eenvoudig wees blijmoedig bij open zegeningen eeuwige geheimen van deze bloem" moeder vreest breekt het zoete…

In elke schranser huist een vechtlustig beest: blijmoedig doen de gasten elkaar pijn. Fakkelmeisjes brengen een schuchtere schijn door de nachtelijke zaal van dovende geest. Een spookslot vol schemerdonk're kamers, waar zwevende vlammen laaien, verzinken, schimmen openlijk vrijen bij wild krakeel.…

', zei je even koninklijk en blijmoedig als altijd, uniek raspaard.…

Speels blijmoedig, essentieel gevoelig. Het is waar ik, de eerste bloem, terug vind..…

Anders dan voorheen de postduif in het vrije luchtruim op zijn vlucht; symboliseert het grappige blauwe vogeltje niet de enkele boodschap, maar een tweeterstroom met blijmoedige tucht.…

Blijmoedig laat het reine roggemeel fijne kruiden uit vele richtingen - wie weet waar geplukt?- in zich doordringen. Verpulverd koren, geurig blad en steel, krijgen alle met honing vloeiend hun deel. Eeuwen vol sterke geheimen omringen dit mengsel, kennen geen veranderingen: verlangde verwennerij voor ieders keel.…

Waarnaar sporters hemelvaren, blijmoedig ski je over ’t bronzen water al lavend aan de eeuw’ge levensbron Er komt geen einde meer aan jonge jaren, je loopt nu rond in ’s godens sporttheater, de kosmos leeft hier in dit stadion…

elkaar getrouwd en woonden samen in mijn kinderogen hadden altijd oudevrijstersjurken aan van treurig kerkhofgrijs over de knie afstotend zwartehoedjes met van achteren een kaalgeplukte veer van voren doorzichtige valletjes gordijnen liepen zoutpilarig tussen de berlijnen sleepend met zondagschoudertassen vol met pepermuntjes die ze blijmoedig…

van het ziekenhuis zijn prominent aanwezig het maakt principieel niet uit of je broodmager bent of vlezig bij uro kom ik voor het eerst vergis me bijna bij traumata ervaring slechts bij röntgen chirurgie interne en derma de sfeer in het hospitaal is uiteraard bijzonder positief met welke kwaal je ook komt alle medewerkers zijn lief blijmoedigheid…

In de kelders van haar blijmoedige ziel dansen de elfjes, dromen de gnomen, staat de gouden vijfster stralend overeind. Haar wapperende zomerjurk bolt zich als een ragfijn vlindernet, de bloeiende akeleien vormen een aureool boven haar piekerende zelfbesef. Nergens op aarde heeft het licht van Jezus zoveel ingang. Nergens zo.…

Het dorp, vol geuren uit bloeiend weiland, heeft brede sloten, die blijmoedig schuilgaan onder een groen pantser, vreedzaam, voldaan...…

Dit vredige schild mag stemmen krijgen, waarin stil klinkend bosverrassen gebeurt: tere bloei wint steeds blijmoedig, schoon zij treurt bij harde regen en 's onweers dreigen. Het landgoed ademt uit luchtige dreven onder zware kruinen vol geheim verhaal. Paadjes door struweel willen dwaalzin geven.…

bent tot stof vergaan maar voélen is anders achterblijvend vooruitlopend geloof in de vogel feniks op het Sint Pieterplein dacht ik even je gezicht te zien in het voorbijgaan toen de TV de terugkeer van de Paus uitzond de wachtende massa zegenend jij tussen velen een dag later in Glasgow te midden van treintoeristen in de Zoo verstild blijmoedige…

Een kroeg bezoeken en naar glazen grijpen, je geest, een luchtballon, van zandzakken bevrijden, steeds hoger stijgen en blijmoedig verder hijsen, de hoogste tijd, een nieuwe kroeg, je geld, je jas, zo dweil je door de koude voorjaarsnacht en pist, je bent een man of niet, schuimkringen in de gracht.…

vier witte muren één groot raam dat, nadat jij kwam, uit de schaduw dreef en om zomerkleuren vroeg blijmoedig het begin van de rivier liet zien alsof er nooit een einde zou komen aan deze eenvoud van vrede één kamer met daarin het midden van het leven, woorden op planken en de warme opbrengst van rode wijnranken met geen andere namen…

Een jongen ontvliedt het vervelende thuiszitten fietst door wijde polders hoge haver wenkt blijmoedig "kom naar die kleine stad waar veel meisjes wonen jou slechts van school bekend" de einder trilt gespannen glimt telkens _ wordt dof bij verhoopte onmtmoeting vestingwallen doemen op wellicht schuilt daarbinnen diep slapende liefde…

Ik zag in vooruitgang op de feiten hoe ik mijn hand in de krulvacht van het beestje zou woelen, hoe hij tegen mijn been met blijmoedige oogjes staartwiegend zou opspringen. Met de neus over de grond liep het onding me voorbij, plaste onverschillig in het grasveld.…

slingers al de dagen weer jijzelf ze moet hangen oefen je het vrolijk hart soms uitbundig – dan weer bedeesd vasthoudend ook en dankbaar voor de volheid van het geluk vandaag - en morgen ook elke dag weer wees en blijf dus wie jij bent en koster het gelukkig denken om prachtig te zijn hoeft het niet perfect maak daarvan een gewoonte blijmoedig…

slingers al de dagen weer jijzelf ze moet hangen oefen je het vrolijk hart soms uitbundig – dan weer bedeesd vasthoudend ook en dankbaar voor de volheid van het geluk vandaag - en morgen ook elke dag weer wees en blijf dus wie jij bent en koester het gelukkig denken om prachtig te zijn hoeft het niet perfect maak daarvan een gewoonte blijmoedig…

Eerste stenen werden huizen door lantaarntjes beschenen laantjes blijmoed lange straten pleinen voor het groots plezier boerendorpen werden samen in één nacht miljoenensteden verre landen continenten losgeraakt in werelddelen Hij verslikte zich er in naarmate alles groter zag in panorama van zijn oog te groot zo ver hij had gekeken hoe…

In wezen was hij meer een Pinkstergemeentedominee zo met zijn altijd blijmoedige uitbundigheid en knepen de rasgereformeerden vaak kritisch met hun zwarte oogkleppen en hinnikten ze als getergde paarden in een nauwe stal.…