Alle inzendingen over blik op de aarde

Uit angst geboren Door schuchterheid Getogen, Door ingetogenheid Bij de hand genomen De blik altijd Naar binnen gericht - Te bang, eigenlijk, Om naar buiten te kijken Laat staan om mee te doen, en Onder zware aardse last gezwicht…

gedroomde reis het gewicht van de taal verdween toen ik net als de zwaluwen in het wolkendek oploste een laatste blik op aarde liet me de zeeën zien op de bodem van een verlaten bootje schitterde een schelp in de zon…

De aarde schaamt zich Voor haar bewoners De aarde huilt daar zij Teloorgang voelt, terwijl Zij geenszins ten onder Wil gaan Veranderende blik Op mobiliteit Elektrisch wordt standaard Terwijl sjeiks geen invloed Krijgen op olie-arm Beleid Gelukkig ziet de Wereld in dat zij Misschien het tij nog juist Voor ondergang gekeerd Zichzelf…

Ik sla een bladzij open van mijn flora En kijk, wat zie ik tot mijn vreugde staan? Een vogelkers, een ridderspoor, een haan Ontsnapt uit eldorado Pescadora Ik duinde gras, en zag opeens een mees In 't woud van la foresta pluviale Op monterosa grutto's in platanen En op de allerlaatste bladzij Kees 'Daar schuilt een adder onder…

De vertraagde tijd die corona ons geeft. De nieuwe ruimte die het ons biedt. De saamhorigheid die het schenkt kan geen mens ons schenken. Het is de angst voor de dood die ons een beter leven geeft. Miljarden die verborgen leken worden vrijgevig herverdeeld. Zie! Nieuw evenwicht ontstaat tussen ontvangen en geven, tussen blinde haat en…

zie de delvers huiswaarts keren blikken op oneindig de één heeft zichzelf begraven de ander de ander moeder aarde is bewogen met open armen laat ze zich getroosten en ziet de delvers huiswaarts keren…

leven honger gehad En die ene machteloze blik vertelt alles...…

Als ik een ogenblik met mijn ogen blik ik blik met mijn ogen dan kijk in een ogenblik heel even een fractie een tik een knippering een flikkering een regelrechte schittering in jouw ogen, slechts een ogenblik.…

maag) ligt zij er ontluisterd bij ik voel me schuldig, voel me wreed en verdomd onaardig ik keur mijn favoriete blik zelfs geen blik meer waardig…

over mijn ogen en de sprekende klank waar van ik verhaal let wel, ze begaan niet zomaar een willekeurige weg zonder inspanning wordt u tevens: gewogen, bewonderd, dan wel, middelpuntvliedend, naar mijn verte gezogen de rimpels breed gevoerd, zowel bóven als ónder het zichtbarend vermogen, zijn hemels wat diep gegroefd en aards…

Daar stond je dan Die leuke charmante man Bij wie ik geen zinnig woord uitbrengen kan Te bang om voor schut te staan Plots keek je me in ene strak aan De twinkeling in je ogen verriedt je blik En ik wist even van schrik een ogenblik niks te zeggen en zonder iets uit te leggen wist ik je aandacht te verleggen van mij naar je koopwaar…

Bron: " Verholen blikken " ( Pama )…

Door de zon geraakt geschminkt door licht, die zij bij toerbeurt spon, lacht zij op wat ik spreid, wij zijn van gelijke bron, het mozaïek in het tapijt, een musicerend paar, spiegelend beeld, het naakt, tot in elk speels detail aangemaakt, uit de schoot der rijken, steelt mijn blikken om te kijken. ---------------- Pentekening van…

spreek met mij in deze defecte dimensie, ik ben nog niet heengegaan geef me poëzie die dromen bouwt, volle manen, vredig in slaap veilig wanneer de torenklok zijn wijzers terugdraagt naar het kind in het ongelijke lijfje, abrupt wakker met vingertoppen die de ruwe huid herhalen, als tekens van toen en hetzelfde gebed geloof…

die scherpe observerende stil zwijgende blik in jouw ogen verwoordt alles wat jouw mond niet zeggen kan…

Haar ogen vragen spreken, klagen breken, kiezen hopen, verliezen laten schaamte strijden waar lijden door daden het daglicht verloren vergeten, verraden verketterd, verkoren zoekt zij een toekomst vindt dagelijks pijn haar ogen spreken vragen, breken haar wanhoop haar blik haar ogen blik…

tot nevelvlek het universum is wit, is achtergrond, is mijn blik, ben ik zelf…

Günter Grass; 1927-2015 Echt furore na een tijd van kilte in die lange jaren gebeden zonder eind in schijnbare stilte Wakker schudden wilde hij de mensheid 'het kwaad is onderweg op weg naar hier en verder' een bericht dat niet verblijdt Waar! De wereld in een interbellum zich bewust van het kwaad het tij liet zich niet keren…

De mens steekt z'n arm uit, hoofd gebogen, de blik neer, niet gericht op de medemens maar richt z'n blik op een schermpje dat zijn leven verlicht...? dit te aanschouwen een trieste aanblik…

Kwam op aarde voor de mensheid, zodat zij niet langer zonder hoop door het leven zouden gaan Die hoop is als een anker, zeker en vast. Niet steeds heen en weer geslingerd door elke wind en vorm van lering of lot, maar zeker, door geloof in het bestaan van God.…

Oh lieve help de maan wordt steeds maar kleiner Als dat maar goed gaat op de lange duur Als ie verdwijnt dan duurt een dag 6 uur Niet alles wat zo klein is is ook fijner Elk nadeel heeft zijn voordeel...voor een slok zit dan de vijf wel vaker in de klok…

Zou ooit de wachter op de rots, Zijn blik op zee gericht, Het wonder van de gouden Dageraad hebben gevoeld? Zou ooit de schoonheid van het land Onder de regenboog Zijn zinnen en zijn innerlijk, Zijn hart hebben geroerd?…

Overgevoelig voor een badkuip, gevuld met verlangen naar meer, stijgt diep tot aan mijn enkels. De kraan open laten, opwarmen tot het ijs sponst en bodempje afvalwater kan niet weglopen. Je liep door me heen als door een vergiet en droogde jezelf uit over de jaren, nu vullen mijn mond en neusgaten zich met een zee van plastic, levenloos door…

Zoveel moois en meer gegoten in momenten aarde laat zich zien.…

Als de zwaartekracht van de mens zo blijft hij kleven aan de aarde al wordt hij op grote hoogte gebracht zijn blik blijft op de wereld gericht! Hij durft te springen en te landen en zijn mooiste lach te tonen het leven mag geleefd worden "of er niks aan de hand is"!…

Ooit werd de aarde geschapen, door welke God dan ook, ooit was er een begin, door wie dan ook. Eens stond iemand aan de start van wat we nu onze aarde noemen, dezelfde aarde die we in alle toonaarden roemen.…

Ik ben een huis vol goede wil, je bent welkom: sticht vrede met mij.…

Zie ik de aarde op haar plaats, geen wonder, dat men zich vergiste vóór 1600, toen de nachten alle koud waren en luguber en men schuldgekromd het zware oog van een Heer boven zich vermoedde ... Ik vraag u: wie zou onbevreesd durven kijken in een ruimte, die een blik terugwerpt ...…

Niks duurt... voor altijd ook al denken of wensen, wij mensen, dat ooit eens! Niets is voor altijd alleen het land waar altijd alles is, is voor altijd!…

Daar boven aan de avondhemel, zit een persoon, die daar niet zit om doodgewoon te zitten en te wijzen, neen, Daar boven aan de lucht, zit een persoon die NU verzucht, Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen, met het scheppen van de aarde, alles lijkt van nul- en generlei waarde.…