Alle inzendingen over bloed

van de tijd, in de loop der gebeurtenissen is het van geen enkel belang dat jouw hieltje gisteravond in de palm van mijn hand lag - kiezelglad en spiegelkoel. de vorm van de wreef etste zich in mijn hand toen ik jou hielp spelenderwijs over de muur te ontsnappen - uit mijn opwaarts uitgestrekte hand sneed jouw hiel een vleugeltje. het bloed…

Bittere schemering, loochen de genade eertijds beloofd achter uw onheilswolken, wentel de wereld in het bloed der volken, ga met de duivel en zijn moer te rade!…

evangelie het reële is mijn hand die beschutting zoekt tussen het draagvlak van jouw lendenen, het zwijgt maar drinkt gulzig uit mijn hand, het gegeven dat de dood meer leeft dan een droom zonder doel is het antwoord op al mijn lucide vragen het verkrijgen van verlangens dient de horige te geselen, rijp van daad maar bitter is de smaak van bloed…

Waar gaat de wind koud, triest en baldadig alsof de reis pas net begint en dan terugkerend en ongenadig waar de wolken zo grijs geen licht door laten zo wreed doch wijs verandert liefde in haten hoop in weemoed die kaarsen doen uitdoven en veranderen tranen in bloed die wanhoop beloven tot de aanvaarding toe pas dan, zal de storm zijn…

handen, streelt De woestheid uit mij weg Mijn hoofd leg ik in je schoot God duwt al de ziel van Zijn Zoon richting conceptie Ik stond slechts symbool voor Zijn latere Lijden Men noemt mij fabeldier Mythologisch, fallisch wel Men is vergeten dat ik echt Bestond, nog steeds besta Dat Adam mij mijn naam Gaf in De Hof Eva mijn bloed…

Gekozen voor vijf elementen waaruit een lichaam kan bestaan water, aarde, lucht, vuur en ether Water is bloed en aarde bot lucht, die alles verbindt zich laat in- en uitademen Vuur de warmte van het lijf ether die sterren en planeten in de ruimte doet bewegen Alle vijf zoeken naar evenwicht in een bestaan van onzekerheden…

De moeder met haar gedode kind in haar handen Het bloed is al opgedroogd De tranen zijn al in de gootstenen gedropen De wonden zijn veranderd in korsten En het verdriet is verdwenen Gretig staar ik naar de TV Naar het bebloede circus dat zich afspeelt in de geluiden om mij heen.…

Nederland wees op uw hoede fascisme stampt weer in het rond slaan u onverhoeds tot bloede grondwetten worden ongegrond weer met grof geweld getreden door besmette overheden a.i.v.d.ers slaan je uit je huis terreur moet worden bestreden kleine kinderen incluis? heldhaftig? moedig? vast beraden!!!…

Gedoog de schrijnende klaagzang van slijk, geronnen bloed, over de hel van oorlogsgeweld en waar geen mensenleven telt. Diepe smeekbeden uit versmolten harten maken wapens nutteloos en het enige rood in Vlaamse velden zal van klaprozen zijn.…

Wereldbeeld aan flarden Een gure herfstdag Eenzijdig de gedateerde riten Generaties in voortdurend gevecht De verhouding verhardde Verlies van gezag De pers incluis muskieten Voorlopig de wacht aangezegd Positie die benarde Een wrange lach Bereid tot bloed vergieten Onoverbrugbare kloof in recht De oude verwarde Jongere die zag…

de geesten van het landschap wonen zonder dak en wand vlak zijn de velden zelden grillig de waterranden van de oceaan sentimenten slaan op holle rotsen de trom de melodie van de maanstand bevrucht het koninkrijk van bontkragen en vistuig vulkanen houden in de berg siësta poollucht snijdt diep in kieren en spleten sporadisch vloeit er bloed…

ik voel je niet meer ik zal je stem niet meer horen Zes maanden geleden alweer Vandaag zou je jarig zijn op een zonnige dag in mei nu geen super feest meer nu zonder jou, je bent vrij Ik ben trots, dat ik je dochter was ik mis je ontzettend, maar toch voelt het goed jou te hebben gekend en van je gehouden door mijn aderen stroomt jouw bloed…

Bourgogne In bloed gedrenkte rozen Tegen pokdalige muren Gedenktekens vol namen Belommerde tuinen Reflecterende meren Insecten die Weesgegroetjes Zoemen, vogels die flyers Zingen met n’oubliez pas Akkers zijn er vierkant tegen Willen cirkels doorbreken Geluidloos waken straaljagers Over de vrede, toch?…

Hoor ze tieren naar de wolken, zie ze schrijven met verbeten smoel: verzen waar het bloed in woelt. Ouders hebben het gemakkelijk. Ze gaan dood. Dan is het op. Wij gaan verder.…

O bloed, bestijg de broze zomen van dit gevonnist, schuldig lijf: gij hebt een koninkrijk ontnomen en gij alleen rekt ons verblijf. Maar hoor, wanneer de blauwe velden der nacht begroeid van sterren staan, wat aarde, zee en wind niet telden en laat geen fluist'ring u ontgaan.…

Kom, Dambala, kom teken je spoor in het zand ik wil je lezen tussen de heuvels waarop wij wonen kom, eet de eieren, Papa, kom de blauwe en de bruine Wij zijn groen van het wier uit de diepzee, wij zijn rood van het bloed dat vloeit de witte mensen gaan niet naar de zwarte hemel en er is geen hel Er is alleen het vuur en de aarde…

Dat de dood slechts mens kon zijn; gestorven bloed voor het aardse pijn. Of blijft het in het wereldse geloof beleven iets menselijk stoffelijks dat in het Goddelijke is herrezen? Óh Jeruzalem, het antwoord ligt besloten in ieders hart, wanneer het geloof niet met het zien wordt verward.…

je ruigte op de rots waartegen je leunde in uitzicht op zee ik stond verderop nam en passant het doorkijkje mee tussen eindloze benen ze scherpte intiem je huid liet het zien toen je bloed ging koken was het snel afgelopen we zijn terug gegaan ik raakte haar scherpte en jouw wonden weer aan in een teder ontbloten we hebben samen…

ik moet nu wel wandelen over onbekende paden er is geen weg terug afgesloten een indrukwekkend groot bord ik registreer te vlug en kijk dus toch weer om en struikel over takken ik keek niet het pad lijkt begaanbaar als ik opsta verzamel ik moed gelukkig dat niemand het ziet het bloed de tranen de schaamte modder stinkt…

Het bloed stroomt net als mijn pen pompend vloeit het langzaam door schrijvend over hen die ik ken blijft hun leven vaak in mijn gehoor.…

we wisten je verlaten alleen gezicht heb je gelaten op het linnenwit bergden calvarié donkerden de wolken je riep drie keer de vader aan toen was het goed een lans vergoot het water en wat bloed vrouwen legden af wat jij gegeven hebt rolden zware stenen voor het graf waar uit jij weer bent opgestaan op paasmorgen kerken mensen…

het was geen offerblok waar ik voor stond hoorde de gezangen van mannen in een witte pij maar zag mijn hoofd er niet meer bij wel het blinken van de zwaarden zwarte maskers en de baarden op het geschuurde hout het bloed van mij bloot op het schavot wilde graag de guillotine in het vallen van de bijl voelde ik me vrij maar zij hakten…

30 jaar geleden stopte mijn hart en devalueerde mijn geheugen 3 decennia terug, ging ik er 2 weerom in tijd geenszins een leugen 20 jaar geleden weer alles op rails ontwikkelde zich, ongeneeslijk Polycythemia Vera met een veel teveel aan bloed ziekte onwezenlijk Een ziekte zonder hoop op ge- nezing Een ziekte met als gevolg gebrek…

Het wandelen zit zijn leden in het bloed. Wandelen in een tempo naar eigen vermogen. Het wandeltempo houdt hun leven pas voor pas met een liefde voor de natuur bewogen. Wandelvereniging 'Houdt Er De Moed Maar is'. Oefening baart kunst geeft een leven zin. Wandelen is wat in levenslust met elkaar verbindt.…

er is een thuiskomst in de haven als einde aan onderweg, inderhaast dat lijkt op huid en rijmt op huis als reikende bomen in de straat en hun wortels in de grond die zoeken en genade vinden onder tegels gelijkend op een stenen beeld dat zondaars bekeert tot hun vlees en bloed op een verlaten sokkel zodat het heden nooit vroeger valt…

Avondhemel bloed doorlopen. Met jouw avondrood weerspiegelt zich een dagsluiter die er wezen mag. Ver beneden hoor je de laatste vogels fluiten. Valt weldra de stilte in. Niet langer bij machte zich in zijn toonzetting naar buiten toe te uiten.…

het gras een lijn in figuur ijle zwaan getrokken er bovenop met vegen van Pruisisch blauw het vermoeden van diep water in een grote cirkel eromheen v- vinkjes in omber met paletmes een sperwer duikt plots mijn blad binnen veegt het omber door het groen van ’t gras een grote modderpoel de compositie verslindend en nergens het rood van bloed…

Niet eens een lokkend omgekeerd verleden is het hiernamaals met zijn eeuwigheid, die dwaze som van korte stukjes tijd waaraan wij, mens na mens, ons bloed besteden.…

Hef ik het hoofd, zingt scherp gewet, zingt wars van dood en wars van vrees het drieste lied van bloed en vlees en parelt over dood en wet en zingt van deze dode boom met blinde keel de kleine vreugd van droombeest aan de oeverzoom, van duiker in de waterdeugd en zingt verblind van drift en jeugd en droom.…

de uitstraling en kleuring van haar transparante ruimhartige blauwroze blouse voeren mij terug naar gelukzalige decennia waarin Carmiggelt succesvol schreef en de hem typerende melancholische gevoelens met zijn lezers deelde haar dooraderde licht klovende tepelhoven doen de presentie van heftig blauw bloed vermoeden hetgeen mij opwekt tot het…