absolutio

er is een thuiskomst in de haven
als einde aan onderweg, inderhaast

dat lijkt op huid en rijmt op huis
als reikende bomen in de straat en

hun wortels in de grond die zoeken
en genade vinden onder tegels

gelijkend op een stenen beeld dat
zondaars bekeert tot hun vlees

en bloed op een verlaten sokkel
zodat het heden nooit vroeger valt

dan de avond en de boodschappen,
de lege kast, de volheid van ons

wij samen, geliefde zwarte schapen
die bovenal breekbaar mogen heten

genade

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 114