Netgedichten

netgedicht (nr. 71.182):

Modder stinkt

ik moet nu wel
wandelen over onbekende paden
er is geen weg terug

afgesloten
een indrukwekkend groot bord
ik registreer te vlug

en kijk dus toch weer om
en struikel over takken
ik keek niet

het pad lijkt begaanbaar
als ik opsta verzamel ik moed
gelukkig dat niemand het ziet

het bloed
de tranen
de schaamte

modder stinkt
gelukkig schijnt er zonlicht
door de bomen

ik moet nu wel
ik heb zelf
dit pad genomen

nu val ik niet meer
al doet de wond nog zeer
ik ga opletten dit keer

het pad is hobbelig