Alle inzendingen over breken

jammer van die tijd HET dat verloren gaat echt coronaprotesten denkend wij staan in het volste recht politiemensen trachten respectvol de wet te handhaven voelend onze plicht ook militairen zetten zich in met vol gewicht wie het hardst lacht om dit alles denk graag even mee ja de criminelen breken waarschijnlijk…

ik in je spiegelen mag je kaatst in lijnen die geen einde kennen mijn handen warm ik aan jouw oppervlak ik zoek naar je begin een naad, een draad die ik kan volgen open maar, ik wil erin versmelten met jouw beeld je transparantie proeven maar je bent gaaf, geen barst of kleine groeven wanhopig is mijn smeken ik zal je moeten breken…

schoppen maar tegen het beest hij is nooit één van ons geweest je kijkt ze aan voelt de slagen sluit je af, de pijn is niet meer te verdragen moordlust in hun blik verlamt al je gedachten je proeft het bloed weet waar ze op wachten botten breken en de kou trekt op je ziet jezelf verfrommeld als een vod nog trappen ze uitzinnig…

Oneffen en gebroken niet meer heel en ongedwongen Hard klinkt het breken en de trilling diep en doordrongen Hoe heel ik dit vragen mijn voeten, hoe bewandel ik dit kapotte deel Zacht, zegt mijn hele natuur zacht is hoe ik dit heel..…

Er zit een zwart engeltje vast in het restje drank op de bodem van mijn glas Ik drink graag, een glas is fijn gezelschap, net familie, Familie Dat zwarte engeltje ben ik Het is mijn goede ik, mijn liefde die vastzit op de bodem van jouw beloftes die jij niet kon houden Ach, een beginnersfout Beloftes die je breekt zullen jou breken…

Tijd heeft jullie familie wel gehard steeds zwaarder net niet doen breken, afgesloten moeten wegkijken kon steeds meer eenzaamheid kweken. Achter beton en sterke ijzeren spijlen lieten jullie je niet verbruiken.…

Op Huis ten Bosch spelen ze graag een spelletje vooral met handgebaren en gekke bekke Klinkt als wordt er geroepen PTSS mij zo verwant maar het is PPLE en de stad is? schreeuwt de 18 jarige! LEIDEN roep de Koning. Fout schreeuwt Amalia AMSTERDAM. blèrt de Koningin GOED FOUT FOUT GOED We zullen het zien of de ontgroening…

Na dagreizen slaap komt denken vermurwend een diep mes langs achter in mijn ruggemerg en haastig breek ik je binnen en word geboren genezen gedragen hersteld in een oogwenk reuk: een lichtende ingeving mijn huid wordt bevleugeld met tastzin smaak komt als bloed in mijn mond staan gehoor breekt door het netvlies van mijn oren de morgen…

Trouwen is geen kroon op vriendschap maar de belofte deze nooit te breken. Het is geen onmetelijk grote stap, maar de belofte van een warme deken, wanneer je denkt alleen te zijn. Trouwen is geen gods' stil zegen, maar een vriendschaps groot festijn, dat zich zegt niet op te geven.…

al zolang zou willen horen Het spijt me, ik ben te bang om die grens te verleggen Terwijl ik dat juist zou moeten doen Wil je me vergeven Voor het verdriet dat ik je breng Het is zo moeilijk, m’n hart te openen Terwijl ik jou al zolang ken Het spijt me dat ik niet kan spreken Over wat mijn gedachten zijn Maar juist jij zou mij kunnen breken…

Ze zullen breken op een onbewerkte tafel en de woorden koud uitbraken. Wanneer rauwe woorden niet meer te genezen zijn, geef me dan een stenen hart. Het zal kreunen op het harde hout en mijn ziel voor eeuwig vrijlaten. Wanneer mijn gierende ziel niet meer te verachten valt, geef me dan een stenen gelaat.…

door elke zucht van jouw stem hoor ik oneindig verlangen als zacht geruis van sterren waar eenzaamheid verblijft en elke droom beloofd ik aanschouw in lachende ogen tot stille tranen breken duizelen om mij heen luistert de eeuwigheid naar het gefluister van sterren hoor ik jouw stem diep in de nacht waar het zuchten ontwaakt door…

nee, ik sta stil in gras dat niemand gezaaid heeft - --------------------------------------- Uit: 'Een glas om te breken', 1998.…

Haar ogen dromen, staren langs de bomen, verwonderd om de leegte Als twee blaadjes, hoog in de lucht, trillen ze , vermijden een zucht Haar ogen strelen, sluiten zonder te bewegen, luisterend naar de stilte Als twee veertjes, geruisloos in haar handen, zweven ze, breken het verlangen Haar ogen sterven, zwijgen om het zwerven,…

Er hangt de laatste tijd langer een waas over de landen steeds vroeger worden bossen blauw de laatste takken breek je minder graag en minder gauw dat wat de handen doen smaakt bitterzoet in de verleden tijd vervoegen zich de dromen de laatste bloesem heeft de kleur van tederheid en in je lijf stolt het verlangen tot vruchtbegin…

Ik wil twee lansen breken voor 't onzijn een dichtvorm van elf regels: drie maal drie -dat is volgens een kinderliedje negen- daarna een duo, voor de harmonie met een gedachte om te overwegen; het rijmen gaat in paren: twee aan twee de eerste rijmt op negen daarentegen de vreemde symmetrie erin werkt mee aan 't spiegelbeeldeffect: schijn…

Tranen stroomden als een rivier mijn hart bezeerd door scherpe steken alleen het verdriet was in mijn vizier want mijn gevoelens wilden niet breken Ik moet proberen alles op een rijtje te zetten gedwongen tot het doen van een stapje terug me niet steeds tegen alles blijven verzetten want alleen dan komen tranen over de brug Mijn hart…

Noch om of aan te breken.…

we lopen samen hand in hand zwijgend naast elkaar op het strand de golven breken op de rotsen de wind waait zachtjes wat duinzand omhoog we gaan zitten en kijken samen naar de golven in het water die op het strand net onze tenen raken je kijkt me aan en lacht heel lief je slaat een arm om me heen en de andere hou je voor me er zit een…

zij zoeken zeldzaam lila langs eeuwen schelpenstrand het blauw gevuld met meeuwen zo wit als zilverzand een V-formatie vliegers verjaagt de winterkou met zuiderzonnewarmte vanuit een hemels blauw het bruisen van de golven die breken op de kust het ruisen van de harten die ademen naar rust waar komen al die spetters die glinsteren…

Je stond daar en je brak ik zag je breken Kon twee woorden zeggen en je zou kapot zijn Als ik ooit zou vallen kun jij me niet vangen zonder zelf stuk te gaan En wanneer jij valt zou je in duizend stukjes kapot slaan op paarse stenen Modern vrij en ongewapend glas kan niet op tegen zwaar bewapend ruw beton Ergens heeft je onschuld…

Woorden vallen als fluisterende sterren in duizend ijskristallen uiteen wachtend op lang vervlogen liefdes die restanten van warmte met zich mee dragen wat bezielt de mens te verblijven in een dergelijk oord waar lichtstralen wangen breken beukend in de wind het menselijk kiemen onmogelijk gemaakt doch geboren zijn in dit helse oord is…

nog heb ik ze lief de vergeten woorden zij zullen stenen bloeien op mijn graf ze waren van glas in transparant blond dat in zachte vioolmuziek zijn eerste kleuren schonk waarin zonlicht liefde speelde tot wind pas opgestoken ondeugend je haren vond nooit heb ik ze zien breken tot ik scherven in mijn handen hield zonder het…

Woorden zijn machtig, kunnen bouwen of breken; mensen verbinden of uit elkaar doen gaan. Woorden kunnen troosten, zalven, zegenen winters oproepen, zomers, het doen regenen of sneeuwen, stormen verwekken, stilte. Woorden kunnen stilte scheppen, stilte kan woorden baren. Taal en teken, alles en niets verklaren.…

Hij droomt van maagden die zijn vliezen breken.…

Wolken rollen onstuimig voort door een donkerblauwe lucht in het boerenland gevoord buigen halmen met een zucht Dan een donderslag, zo luid de hemel lijkt te breken ver voor 'n woeste wind uit golft een groene korendeken Bliksemflitsen schieten uiteen geladen gonst de atmosfeer over 't verlichte landschap heen dalen regenvlagen neer…

ik heb stukken uit de hemel gespeeld met bevlogen muziek teksten geschreven die er in hakten bij het grote publiek wereldbekende meesters ontmoet en samen geschilderd op open doek toch is mijn naam niet gekend als persoon nooit aanbeden ik vonk talent in solo’s en orkesten beziel letters in zinnen breek het licht als magisch…

Met het breken van de doofpot, het crashen van een mobiel valt de communicatie stil. Op linnen schoenen sluipt de sluimering terug in de herinnering. De leden van de literaire kring halen de neus op voor hun dorpeling.…

Hoe vaak kan een hart breken? Hoe vaak word het weer geplakt? Hoe vaak nog om jouw liefde smeken? Hoe vaak de draad zomaar weer opgepakt? Mijn hart ligt in 1000 scherven, zelfs tot in mijn botten doet het pijn, Maar ik zou nog liever sterven, Dan zonder jou te zijn.…

voelen zou je pseudo-vriendelijkheid en voorgewende interesse en die stilte tussen ons gapend als de samariakloof je hitsige blik op haar een niet te stillen honger gestolen momenten van onderschepte tederheid in de lach van je ogen hardnekkig als de winter blijf je terugkomen we drinken het bloed uit mijn wijn om de stilte te breken…