Alle inzendingen over buiten OR liefde OR sfeer

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Nu de NS vanwege het tekort Ook personeel uit Duitsland hoopt te halen Zal dit de sfeer in onze trein bepalen, Die buiten kijf een heel stuk strenger wordt. Een grap: Sam gaat naar Moos toe op visite; Daar komt de conducteur: "Ihr Ausweis, bitte!"…

De glazen rode wijn op zo'n terrasje Mooi uitgelicht chateau in Franse sfeer En elke avond buiten lekker weer De Mart in zo'n verschrikkelijk fout jasje We missen al dat slappe ge-oh De krekels en dat lied van Dalida.…

geen lijn is onbezet alles hangt buiten wit en onbevlekt wind speelt met lakens wappert laatste restjes weg neemt mee wat ooit vuil was…

Decemberavond het is onstuimig buiten de wind fluit om het huis rammelt aan deur en luiken ik luister in het duister hoe hij adequaat niet één dakpan onberoerd ook maar achterlaat…

Alleen buiten. Dat zag je.…

die dwars door mijn kop lopen spant er één zo'n draad zichzelf te strak om nog te dienen als tegenvaller een footprint in je hoofd of een butterflykiss De muur is bebloed met mijn gezichtsafdruk zelfs de plint kleurt rood draden langs de muur Ééntje spant zichzelf te slap om nog te dienen als een reminder of hell once was Naar buiten…

buiten troosteloos grijs, nat en kil binnen een mooi beeld in mijn hoofd de zee, stralende dag, zon van vuur een zeepbel zweeft door een diepblauwe lucht op weg naar boven steeds hoger en hoger ze springt ik ontwaak als uit een droom en luister lachend naar het ritme van regendruppels buiten…

Wat is dat, Buiten - is Dat niet binnen De poorten van Het nu? - Of is dat vooral Daar, naast degene Die ik ben als ik Woedend ben…

Ik schrik me wezenloos, het is zo rustig buiten, die was eventjes voorbij,. Hij zegt, ik zat aan een knopje, was eventjes foute boel, waarop ik zeg wees blij dat het niet 't knopje was van de schietstoel? Ach de zon schijnt een grapje moet kunnen, laten we elkaar dat in elk geval maar gunnen!…

toe laat mij niet het wild meer zijn waarop de jagers jagen verberg mij in uw huis en als zij naar mij vragen zeg dan dat u mij niet kent ook nooit zou willen kennen misschien lopen zij dan voorbij op zoek naar een nieuwe buit en ben ik even vrij totdat het net zich sluit…

De avond valt zacht sluit de oogleden van de stervende dag verbergt het tedere indigo van het zwerk Het grauwe lover van de abelen ruist zoet fluistert een verhaal gedragen op de ijle vleugelen van de koele westenwind, een betoverend, mystiek lied van vreemde eilandtuinen verloren paradijzen gebed in het broze blauw van lege oceanen…

een late zomerdag licht is ons leven de zwaarte van het alledaagse in de ijle lucht verdwenen geen tijd om woorden nog te wegen ze zoeken zich als kleurige balonnen een eigen spoor…

het bos kent alle uitgewaaide geheimen zijn schaduw verbergt hoop en spijt een stille heuvel een loslopende hond een dode boom met ingekerfd verlangen…

Verbleekt door vocht en zon maar niettemin: beloftes! Stevig-gearmde huizenrijen met triomfantelijke blik: 'Wij verwachten het van de zee. Welshmen aanbidden deze plek.' Klauterend naar die uitspraken vinden wij hijgend hun hoge bankjes. Meanderen we naar St.Helen's Lane: exquise, Indiase hapjes! Morgen showt Swansea haar dieptes,…

er zit nog een beetje verf aan het penseel die de gordijnen achter mij gaat sluiten de heggen en bomen ken ik van buiten​​ mij er in verdiepen wordt me nooit teveel tot in de details heb ik hun beschreven maar zij vergaan ook naar langere tijd sommige huisjes missen nog wat krijt een wandeling duurt er niet voor even de stad waar ik ben…

even te willen Deinend water waar zacht geluid uit spat Liefde voor de sfeer zal je naar een hoger niveau tillen Hier heerst Zen Waarin jij gemoedsrust uit herkent De sfeer is aangenaam Het maakt je innerlijk bekwaam…

'k geniet nog even van die rust Zit buiten en hoor geen vogels meer fluiten het is tastbaar stil de sterren stralen zacht.... Het is een rustgevende sfeer. Verlang verder niets meer dan dit moment. En wens dat deze stille uren nog even voort kunnen duren....…

wolken en wat grijs tikje ondoorzichtig de zon komt door maar begint toch heel voorzichtig een matte sfeer iets te benauwd alsof je adem dubbelvouwt en niet naar buiten lijkt te komen ik weet de weg jij kent de plaats de bank is vrij kom naar de boom als we nu willen dromen…

jouw verfijnde klanken brengen diep in mij een opgekropte snik ik voel de melancholie de liefde in jouw avondlied er is zoveel meer je bent gedreven bij elke prille noot tover je een wijze sfeer liefde voor het licht liefde voor het leven een aankondiging van mogen verjaren ik voel de veerkracht en ik zing……

Het sneeuwt zo stil dat wij niks horen Het is zo koud dat wij het warm beginnen te krijgen De nacht is zo wit dat lantaarnen hun lichten dimmen De sfeer is en blijft voelbaar aanwezig De winter maakt het buiten zo eenzaam dat wij ons thuis gaan voelen De wolken besprenkelen ons deze nacht met liefdessneeuw…

Buiten de sfeer van de liefde, de letter de leer is er geen Hemelboog rondom het oog wat rest is de deugd zonder vreugd ontbreekt de MensenZoon dan ook de Kroon Zij opende het deksel, en roerde 't Wondergoed uit de zoete Honingpot tot een goudengloed een nachtegaal begon te zingen, vlakbij de imker zuigen de bijen, zoemen reeds in mei…

Met een bloedstelpend begeren en een sprankje bang komt de geur van sneeuwwitte hyacint over mijn top tegen je wang Blauw bloed is bij ons te zien buiten zinnen, binnen lust onder een lading lavendel is het jouw mond die ons kust Wat ben je schattig schoon in een bed van roze rozen spreid je een strelende sfeer en je benen voor het liefkozen…

wolken en wat grijs tikje ondoorzichtig de zon wilde wel maar scheen toch heel voorzichtig een matte sfeer iets te benauwd alsof je adem dubbelvouwt en niet naar buiten lijkt te komen we zijn er allebei de bank is vrij jij kent de plaats wijs mij de bomen waaronder we de andere wereld dromen…

En kijk nog even naar buiten... om die sfeer nog even te proeven. Maar zal niet lang meer toeven. Alles is in diepe rust. Tot de zon de wereld weer wakker kust....…

de zachtgouden kleur van de maan draagt verlangen naar hoger sferen voorbij het onbestemde en ver voorbij de stilte tot aan de hoogste hoogte daar waar ontluikende liefde woont in blijde verwachting van een zonnekus…

voor meer tijd aan de wal worden lege uren nuttig besteed zodra je de kustlijn nadert staar je niet blind in verzonken reliëfs heb lief en zie op rust van verademing op de canapé ongestoord binnen wend je de ogen op het ogenblik van windluwte kijk je naar buiten, naar ginds waar een diepere serene sfeer is nabij het water, dat ik zo…

er was geen rode wijn om zomerzacht in weg te dromen buiten roffelde de regen zijn schoonmakende zegen kilte kroop langzaam omhoog maar in de verte streelde zonlicht vaag een lange lage regenboog ik heb je stem gehoord voelde toen je warme sferen het slechte weer en het gebrek aan wijn kan mij van heden af echt niet meer…