Alle inzendingen over centrum

in het hart van dit regime pakt een tak m'n vlaamsegaai bij een fout in het spellen liegt het centrum bij vlagen verast waarom past er niets vergeef en streef om roem te verpesten geen vlag halfstok Hv waar blijf je?…

Oude 'centrum-politiek' doe je best laat het spel over aan professionals!…

In het centrum van de wereld. Waar zijn hemel op aarde is, naast zijn zelfgemaakte hel. Wat zoeken mensen elders? Wat willen mensen vinden? Wie ze denken dat ze zijn? Het gedroomde paradijs? Elkaar misschien?…

in het centrum van het leven staat voor mij nu even ik ja helemaal alleen maar ik ik bekijk mezelf vanuit de hoogte en vanaf beneden van binnenuit en van buitenaf van uit het nu en het verre verleden als door en naar een ander als gewoon van en naar mezelf ik draai om me heen zoals vliegen in het donker om een lamp die brandt ga…

Die koontjeskleur- zo rood als rozen- lozen? Je raakt dit kenmerk van verlegenheid Dankzij de chirurgie eenvoudig kwijt Want blozen is natuurlijk uit den boze Maar valt zo'n ingreep met de tijdgeest samen Nu wij ons voor steeds minder dingen schamen?…

maakten er waren paden straatjes en weggetjes waar je meer sfeer voelde dan anders pas later wisten wij door verhalen de historie van het hoe en waarom in kaart te lezen krachtlijnen hebben mensen al eeuwig gebruikt en waar zij elkaar kruisen sluit ontmoeten niets uit daar bouwde men steden met kerken vol pracht als natuurlijk centrum…

huilden de nacht in ongeloof gedwongen te zien en tasten vergeefs naar de ongrijpbare pijlers Het woord verdoezelt in verborgen taal synoniem aan het einde nu zichtbaar in een schrikbeeld De tranen echt van zilver in een intens verlangen naar overleven De vaag geëtaleerde gruwelen verscherpt door de verbintenis nu opgedrongen naar het centrum…

spinnend aan het wiel der tijden wentelend in het dradenspel lijnen met verzilverde zijden flonkerend in een hemelse hel draaiend in planeten banen spugend met het draken vuur centrum van je eigen manen leegte kent geen levensduur vlammend aan de aardse hemel brenger van het nieuwe licht schreeuwend in het hels gewemel onweer donder…

was ik Inwendig - Mijn toekomst Voorgoed gesloten Vastgeketend aan Mijn verleden Met een fataal Gebrek aan weemoed En de moed der wanhoop Streed ik zo hard ik kon Voor het laatste Restje leven Voor die nieuwe horizon Die 'k in me had En Goddank bereiken kon Met oprechte dank aan: alle behandelaars Universitair Centrum…

. ------------------------------------------------- Het borrelt en het bruist vaak in mijn hoofd, Want in het ‘episch centrum’ van een dichter Is het vaak negen op de schaal van Richter, Poëtisch vuur, dat nooit bij dichters dooft. Ik waarschuw vóór ik uitbarst iedereen: “Wim Overweg…”, en dáár vlucht men al heen.…

Antwerpen steekt als eerste van wal nee, niet met hun haven of met hun voetbalploeg unicum in het land: "de vervuilinglast" een absurde geweven taks die oudere auto's moeten weghouden uit het centrum van Antwerpen wanneer hun dieseluitlaat te hoog uitvalt discriminatie eerste klas want fabrieken rondom de stad mogen gerust vuile rook…

In het centrum van het leven geeft het de standing niet te mooi maar toch voor een ieder heel apart.…

Hij is oud en maakt zich zorgen om de wereld sinds de ramp waarbij wij alle acht gespaard gebleven zijn Laten we zijn woorden maar vergeten gewoon een goed leven leiden en een stad van vrede stichten als centrum van heel de wereld…

In ‘t centrum de nagelstudio ‘s in elke straat -’k lees in krant van allergie op acrylaat - een kapperszaak op ied’re hoek sportscholen met veel apparaat Donners rukken op de vlugge Febo’s de verleiders her en der mobieltjes dokters en providers vaak dichtgeplakt een winkelraam Eenzaam hoog Lely op ‘t lege plein met een verloren oliebollen…

Het meisje staat als het centrum van een grote stad tussen het opwaaiend vuil Park in de avond slaapt de roes uit van een orgiastische familiedag De wind leidt de patatbakjes naar de vrouw met de dode ogen Roekeloos nestelt de mayonaise zich in het lange golvende haar Mussen strijken op haar neer zodat ze zich tegoed kunnen doen aan wat…

De avondschemering weeft schaduw over jou, mijn oude huis; de bomen zorgzaam om je heen als trouwe vrienden Verstolen sta ik even stil vaste burcht uit vroeger tijd schuilplaats, centrum van 't heelal, bakermat en brandhaard van verderf Gestolde dromen van een andere tijd, lichtjaren ver; geuren van vervlogen hoop hangen als verschaald…

Terwijl knorrende Beesten het centrum Van mijn stad In bezit nemen Haar omgeving Achterlatend in Warrelende wolkjes Sta jij bij Het stoplicht Je eigen wolkjes Uit te blazen, Mens die alleen Op de wereld lijkt, Uitgerust met draagzak Op je rug sta je in De eindeloze verte Te kijken wachtend op Het groene licht dat…

ik dwaalde door de straten van Parijs vergaapte mij aan die mooie oude stad genoot van het overheerlijke ijs alsook van haar die ik het meest aanbad we wilden wat vragen over de toren de winkels op het schoon geveegde plein in het centrum kon je het koor horen dat begonnen was aan een nieuw refrein ze zongen duidelijk, en hielden wijs genoten…

ook bij vijvers stonden Is nieuw voor mij, ik wist niet dat het kon De Grote Kerk staat als een bastion In Winterland, wil haar verhaal verkonden Met oude teksten die ooit aftrek vonden Geschreven in een Goddelijk jargon Breda, je doet niet onder voor Parijs Je houdt je charme tijdens elk seizoen En de Oranjes zijn met je verwant Je centrum…

(Dit naar aanleiding van de verkrachtingszaak van een 9-jarig meisje in Almere, toen zij van het centrum naar haar huis fietste.)…

Eén man is het centrum van de vlucht. ------------------------------------ uit: 'Laatste metamorfose', 2004.…

Eén man is het centrum van de vlucht. ----------------------------------- uit: 'Laatste metamorfose', 2004.…

Bij ’t graven in het centrum van Den Bosch -men gaat er een parkeergarage bouwen met als gevolg veel zand en grind verstouwen- kwam onverwacht wat prehistorie los. Er kwamen stenen werktuigen naar boven, zoals een schraper, messen en een bijl en scherven als de punten van een pijl; men kon welhaast de ogen niet geloven.…

Zijn ze verzwolgen door je ernstig centrum? Ik scheur me los, besef dat ik mens blijf, opgewassen tegen verlokkingen. Voorlopig ontbeer jij dierlijke aandacht, zit ik dankbaar gevangen in je charme.…

meevoert in stroming samenzijn als bekroning aarde heeft mij verwacht ben in welkom geboren deelde zien in een lach het met elkaar praten kwam pas veel later alles voelde in verkennen als eigen ik onderscheidde vorm en kleur in het licht van de dagen die mijn bestaan toen hebben gedragen maar ik ben vervreemd heb mezelf als het enig centrum…

ze staan weer te knipperen met zijn tweetjes op de kloof die beiden Rode Zee doen zijn hij links en zij rechts het centrum al lang voorbij werpen ze extra blikken naar de ander die daar wegdrijft ongekende hoogtepunten tegemoet spelen ze verdwaasd het spel van zichzelf dan maar behelpen het schaarse contact vandaag dat hen nog sporadisch…

.' Hij mangelt met hoge stem: 'Kirk, je bent geen adonis die nog in het centrum denkt te staan.…

In het oude centrum, zo rondom de Münstergasse, zitten op de kleurige terrassen vaak erg mooie vrouwen te ontbijten, ze hebben de groeven van de afgelopen nacht nog in het gezicht wat ze nòg iets mooier maakt. Dan verdient de parkeerwacht op de Zähringerplatz nog een eervolle vermelding: zij is echt unglaublich Heiss!…

Ze maakte me wijs met mooie christologisch filosofische termen dat God altijd in het centrum staat om zich over mens en wereld te ontfermen een soort levenspolis de hemel in het verschiet als een soort hoofdprijs maar zolang de mens in vrome religie steeds vluchten gaat met opgewekte liederen en spirituele gebeden doet…

Ze maakte me wijs met mooie christologisch filosofische termen dat god altijd in het centrum staat om zich over mens en wereld te ontfermen een soort levenspolis de hemel in het verschiet als een soort hoofdprijs maar zolang de mens in vrome religie steeds vluchten gaat met opgewekte liederen spirituele gebeden doet het…