Alle inzendingen over chemisch afval in rivieren

uit al haar armen brandt de rivier onder de rotsen en onder de kleine zon boven de bossen spuwt naar tellurische wortels naar de staart van de wolk en met gesperde muil dwars door deinende scherven zij zwermt met grillige warmte over de wereld de duisternis dicht bij haar buik buigen gulzige bloemen en daar is een hol en een poel en het kraken…

Mijn tranen blijven altijd hier, ze volgen de rivier verder niet. Geen kabbelend waterplezier zal mijn ogen weer doen stralen en hen, betraand, troostvol drogen. Mijn tranen zullen de zee niet halen, ze blijven voorgoed ruisen in mij, daar waar zij stromen mogen, blijf jij altijd in mijn hart nabij.…

Water, elke druppel is rivier. Volg niet het water, maar volg dé Rivier. Want Hij is Alles in allen. En allen in Een.…

Veelvuldig in de rivier geweest – ontelbaar vele keren. Nooit opgeslokt, nooit reddeloos ver weggedreven. Steeds weer behouden herleid naar vertrouwde oevers. De parallelle belijning van een kronkelend bestaan. Veelvuldig ook in mij geweest – ontelbaar vele keren. Op haar beurt vrijelijk door mijn lijf gestroomd.…

ook de laatste hoop verdween Het was zo koud, ik sloot mijn ogen en liet mij langzaam vallen Wilde wel, maar kon niet geloven, dat toen een vrouwenhand verscheen Die hand voerde mij mee, dwars tegen de stroom, naar boven, tot op de golf En daar, in de volle zon, kwam jij naast mij zitten en zei: Daar gaan we dan Vertrouw op ons, ik ben jouw rivier…

wind en met het varen de rivier brengt zo de ziel tot leven je gaat het lezen, omdat het er staat jouw naam, jouw naam, alleen jouw naam op het bankje leest de nacht jouw naam.…

Een duik in het duistere niets geen verantwoording noch schaamte voor mijn vlucht uit het geraamte van orde, schijn, het "menselijk" zijn ben oneindig klein een waarnemer van reacties en chemische interacties in het lichaam dat mij vervoert sta even stil, ontroerd leef in een wonder weg het gedonder van een ver verblindend iets.…

De rivier grijpt zijn kans, hij wordt breder, nog sneller... Maar net iets te snel misschien..? Zo rustig, klein begonnen, nu een grote, sterke rivier, niemand kan 'm meer tegenhouden, alleen hijzelf zou kunnen stoppen...…

In de stalen rivier van jou geest stroomt het water niet meer. Vervuild door de schijnaanpassing die je leven is. Zwemmend met de stroom mee om niet te verzuipen, aangepast aan de golfslag van het water. Maar afgesneden van de oever.…

hier stroomt onze trots al in de Oude Vrijheid gekend door haar wederkerende loop en sponzig ademend water een levende ader als weerbare kracht erkend is veelzijdig en uitdagend draagt haar schoonheid waardevol op weg naar later…

De rivier buiten zijn oevers weiland onder water meeuwgeschreeuw…

Tijd is als de stroom van een rivier van begin tot het eind voor altijd in volle vaart in beweging weer of geen weer op weg van bron naar de tijd van leven die niet meer telt terwijl besef verdwenen is, vliegt de tijd maar door Gegeven tijd die wij slechts willen vullen net als de grotten die verweven met jouw schoonheid in de nacht…

en een dag, als een zomerse vlinder in vlucht Nectar is overal te vinden, we laven ons aan nieuwe dromen De rivier meandert naar oorden waar droom en daad samenstromen…

er is een rivier blijven stromen en aftakkingen gaan hun eigen weg zij sijpelen langs verboden plaatsen waar ze niet horen te zijn krijgen eindelijk klein waar ze al jarenlang op jagen het geweten van dit water heeft blijkbaar geen grens kan zoiets gemakkelijk dragen…

we komen in onze toekomst aan treden buiten oevers verkennen het land dat zich altijd in vlakte verschool dat zich binnendijks veilig waande voor de bocht in de rivier de stroming houdt voet bij stuk van hoog naar laag beneden wacht de zilte moederzee oneindig gestaag nu we de stal ruiken, horen we de branding ruisen we verlaten…

het leek op toeval of een bekend gelaat dat van een glooiend dal in weelderige weldaad uit onverklaarbare lucht vliegt een eend tegemoet kalme spiegel, zachte zucht dicht bij rustend gemoed de tijd lijkt eeuwen geleden water, ver weg van hier met lijf en leden afgesneden och arme, oude rivier…

Lint van helderblauw versiert het groene landschap verdrinkt in de zee Hoe ontspringend zij is om kronkelend zich een weg te banen door stad en land op hetzelfde moment worden iedere bezoeker of voorbijganger met open armen ontvangen door haar schilderachtig getooide oevers, menig helder op het netvlies geschreven. Dat reflecties van het…

Ook ik krijg last van stikstof alg en wier Al blijf ik een bijzondere rivier SHENANDOAH (3) In koude winters kon je bijverdienen De Canadese boer werd voyageur Zwaar werk voor tijdelijke bedoeïenen Al bracht het vrolijkheid en geld en kleur Bont was van groot belang toen in die dagen Dat gold voor vacht van bevers des temeer De kano…

Aanslag en afval aangegroeid, takken en blaadjes aangewaaid, van hier en daar en overal. Van overal uit het heelal...…

Mijn woonplaats ligt niet bijster ver van zee Dus hebben we hier nogal last van meeuwen Ze laven zich aan afval en ze schreeuwen En droppen witte flatsen naar benee Geen pretje als dat op je valt. Ofschoon; Het is nog altijd beter dan een drone…

Eindeloos Gelukkig zijn Wat is dat toch Dat streven naar Dat willen zijn Is het fysisch Is het chemisch Zit het in je hoofd Werkt het met je hart Wat is toch dat gevoel Dat sprankelend door je lichaam gaat Ik denk dat ik het weet….…

De Hollandse veengrond en de zompige klei, ik houd van dit landje Met haar rivieren zo vrij Ik houd van de roddel, de nabijheid, de borrel, de Hollandse klucht en haar Rembrandtse lucht. Ik houd van dit landje en haar vrolijke brij: Saamhorig nabij en dichtbij is dichtbij.…

Liefde een chemische reactie keuze voor het nageslacht kille klinische reactie wetenschappers bitterkers ‘mijn heerlijk zoet!’ vrijend, strelend jouw lange haren, schouders, armen, lichaam en na het vrijen…. langzaam, zacht bedaren met haar tevreden in mijn arm, vergeet ik zeer voldaan wetenschappers naam.…

De marathons van New York, Rotterdam En Tokyo Had hij moeiteloos Uitgelopen - Op de laatste Parkeerplaats Voor thuiskomst Laat hij zijn Afval midden Op de carpool staan, Die extra 25 meter Tot aan de afvalbak Waren voor hem Echt niet meer Te belopen, Hij zou eens Een blessure Kunnen oplopen…

Vandaar, dat was nochtans bijkans bij toeval, haar inval: als ik afval oogst ik bijval. Da’s waar, maar zal ‘t haar achteraf bevallen ? Straks zal een hartaanval haar overvallen. Ach, afvallen kan vaak hard tegenvallen.…

DIVERSE MATERIALEN Gevangen in de steen een gezicht gebroken glas en steen of bot Toevallig gevonden en hier zo opgericht en in kunst bijgezet Als afval ongeschikt en tot kunst gemaakt in een gedicht Hier huivert een leek en lot alles verpulvert bij verzet…

ooit ergens gelezen dat als je bij wijze van spreken landen en mensen uitbuit hun levensrivieren vol olie en ander afval spuit dan Shell het zo wezen dat men kan vrezen dat als wat ik ooit las het nu eenmaal zo is bepaald dat als je daarvoor niets teruggeeft het wordt opgehaald vandaar ...…

Liefde een chemische reactie keuze voor het nageslacht een klinische reactie wetenschappers bedachten een kille tegenactie mijn heerlijk gevoel vrijen, strelen jouw lange haren, gezicht, schouders, armen, lichaam en na het vrijen langzaam, zacht bedaren met haar tevreden in mijn armen en vergeet, zeer voldaan Wetenschappers naam…

Een Walk-fit en een Evolution-fiets, een Ab-flex, Sauna-belt en Aqua-slim ’n Body-blade, een Gym-form, Easy-trim, ik kocht het allemaal, maar ’t hielp me niets. Mijn lijf blijft slap, geen vrouw die het bewondert, dus heb ik al die troep maar weggedonderd.…

Overmoed waarvoor ik gestraft werd zelfs door de goden vergeten die rare gedaante die loopt met gebogen hoofd in gesprek met asfalt en grond stoeptegels en afval soms valt mee steen te zijn soms valt tegen want,ziet u die berg in onderwereld ben ik ook.…