Alle inzendingen over déjà vu

als een gebed een smeekbede aan god verdomme heer ik zondig in gedachten en verbaal Ik dwaal wel meer dé-jà vu maar nu ostentatief met opzet haal alsjeblief de geloofspredikers van het internet…

het lijkt mij allemaal bekend wat jij nu met mij doet elk woord, elk uniek moment het is raar, weet ook niet hoe alles wat hier vanavond tussen ons gebeurt lijkt op een Deja-Vu…

Opleiding Om moslim jongeren de weg te wijzen, Wil Bussemaker school voor een Imam Bijvoorbeld aan de VU te Amsterdam En onze goede wil te gaan bewijzen. Daarna kan ied`re imam u vertellen, Hoe fijn het is om koppen te gaan snellen.…

een dijk van een kerel die tegen zichzelf opslaat robuust als afzetting vaak ligt het anders met soortgenoten welke losbreken spuwend in het gelaat van de mensheid zie jij zijn déjà vu’s in flasbackdijken ? herken je die zware storm?…

ergens klinkt gerinkel van gesneuvelde ruiten in de aanloop naar de nacht * stil maar, het is niets dus sluit nu maar je ogen er is niemand die je ziet niemand, behalve ik ik zal over je waken tot het ochtend wordt * in de verte schemert een lied van zwarte laarzen geloof in eigen kunnen en déja vu…

al dagen lang staat de telefoon aan maar overgaan ho maar ik lig er uit bij het VU-circuit wat mij persoonlijk stoort tot krenkens toe ontstelt is dat ook niemand belt om te vragen wat ik doe als ze me vragen want mijn antwoord ligt al jaren klaar ze zijn nu aan het schudden en ik ben te vroeg gevallen…

Helaas, het Herhalingspad, de rue déjà-vue (In het Mediapark te Hilversum krijgt Mies Bouman een allee,Willem Duys een vijver en Joost den Draayer een rotonde.)…

zijn ziel hangt aan een draadje Het was toen ik Descartes las over de pijnappelklier, de erwt of het denkende ding zoals hij de ziel en het vlees kon splijten Dat lichamen kunnen verstrengelen benen, armen, een hoofd, jouw buik op het buigzame gras met niets tussen ons in dan wat aan een draadje hing ------------------------- * (Vu-podium…

Verdoofd lig ik, genegeerd door het waarnemen, mij thuis voelend in vergane momenten, beleef ik voor de zoveelste keer een déja vu in bed. Ik ben een eenheid, verenigd in twee delen, zoals een droom en zijn werkelijkheid, die elkaar voortdurend in de weg lopen.…

eenmalig ongekend geluk waar verf onopzettelijk pigmenten raakt die altijd al contact hebben gemeden die nu onbekende kleuren laten zien in een onvoorspeld schitterend vermengen dat zijn de kleine wondertjes die zich op het witte doek in alle stilte manifesteren er zijn geen tweede keren waarop dit lukken gaat het deja-vu…

met een zucht komt morgenstilte binnen volmaakt ontwaken met het zachte strelen van de lucht door het open raam hoor ik opnieuw de verre vlucht maar ook de duif die roept terug naar het tevreden heden…

September storm volle maan slechter kun jij het niet treffen kom op het is zo weer voorjaar…

In trossen snoep ik van je borsten, zwevend en weldadig stromen ze. Ik aanvaard de beker van je bekken, met volle teugen nip ik ervan, ik smelt. Wiegend malen jouw heupen mijn grofste korrels tot teder. In je mals vlees zwem ik uitgelaten, jouw haren zwaaien me friste toe, sirenend zing je, jaja, ik kom, ik kom al! Met genoegen nestel ik…

Nog maar net begonnen en nu alweer voorbij Dan denk ik: dit is déja vu Ligt dat nou echt aan mij Verwachtingen en dromen lijken even heel dichtbij Dan voel ik me fantastisch Gebonden en toch vrij Maar dan ineens die afstand De hartstocht is bekoeld Herhaling van een slechte film die niet zo is bedoeld Ik voel het afscheid naderen…

vonden mij niet dom ik speelde zomaar op het strand als volwassene met water en rul zand joeg wat schelpen door de zilte wind met handen in gebaren van een kind uren heb ik mij vermaakt tijd heeft me voor dit even niet geraakt herboren ben ik later teruggegaan belde licht verwonderd aan het huis lachte als in deja-vu…

Ik wandel door dagen van vroeger laat kleurt de zon de avond rood licht klimt in huizen van straten stroomt uit ramen in een stad waar ik eens iets moois gevonden had maar ik raakte het kwijt en weet nu niet meer wat... mijn zintuigen vangen geuren en geluiden uit een verloren tijd ik droom alles terug, liggend tussen bloemen in het…

Een bloedbad, zwarte maandag, zware klappen Ons hele financiële stelsel ziek De beurzen morgen zeker in paniek Massaal zullen beleggers uit gaan stappen Ik zoek op Marktplaats wel een coole strop en hang me, voor het Damrak opent, op. ----- Na de afwaardering van de VS tot AA+, verwachten de beurzen een…

Ineens is het teruggekomen die geur uit een voorbije tijd een zondagmiddag in de zomer terwijl ik door de polder rijd de geur van hooi, herinneringen veel ouder dan het verse gras die warme prikkelende dingen die ik al haast vergeten was dan in een vlaag ruik ik de koeien de lucht van mest en van het kuil ik hoor het rammelen en loeien…

bij een bezoek gedreven door een hang naar toen getroffen door de somberte der straten merk ik de wind als het amechtig ademen van een stad die ik niet meer lief kan hebben hier at ik eenvoud dronk ik het jonge leven gulzig als een pup aan de tepel van zijn moeder nu de wereld zoveel ouder is en mijn blik rust op het voorbije…

morgen ga jij verder dan de wolken hier reiken nog onder dezelfde zon al zal de maan roziger schijnen verschillen lachen je toe in weer ontmoeten joviaal en warm begroeten kleuren lichten op in een anders geurende lucht vage herinneringen komen terug het deja-vu helpt bij herkennen en een nog fijner afstemmen op elkaar een…

de scheepsmasten dragen het verlangen naar een ver land, bodemloos licht ongehavend. dromend ga ik scheep in de kamer. het tuigage hoeft niet te worden aangeslagen. de strakke ra haakt aan de grijze hemel. de gespannen lijnen krijgen vat op hoog klapperende zeilen. een scherpe steven snijdt met weinig gerucht diepe zee aan. we raken buitengaats…

jaren later, déjá vu of werkelijkheid, klein, slank, blond. weer stond mijn hart in lichterlaaie, vervuld van liefde voor deze mooie engel. maar het verleden houdt mij tegen om te zeggen, ik hou van jou, bang om haar weer te verliezen…

Ik heb de ruitenwissers aan mijn bruine huid is bruin van alle zomerdagen. Dorpjes kraters reservaten alles schuift voorbij, het is alsof ik door een tunnel jaag met nat cement en aan het einde het beroemd licht en heldere geluiden. Alleen er is geen tunnel, ik kan het niet beschrijven. Mij rest ook weinig tijd ik doe alsof ik weet van niets tot…

verschillen in vorm en grote kon ik niet duiden omdat alles bewoog leek te ademen als organisch geheel zonder verplaatsen maar wel in een gestructureerd beeld ik raakte materie voelde contact wist mij geladen met alles wat ik zag in fysiek openbaren het was een bijna hemels ervaren toch hernam de omgeving zijn deel na dit deja- vu…

guur tochtte de wind om de hoek waar ik voor de kou schuilde in vlagen vertelden de desolate stromen hun herfstige dromen uit een wereld die het kleurtapijt voor morgen legde als een sneeuwse bui haar niet bedekte kou snerpte langs mijn ogen die ik toekneep tot een deja vu uit een ver winters ervaren in het verschiet van…

Kun je iets weten van generaties terug ligt het ergens in ons brein te wachten om gedacht te worden of op een dag een droom te zijn herken je dat intens gevoel de beleving van een déjà vue alsof je in het verleden stapt maar toch weet ‘dit is nu’ overvalt je 't gevoel van thuiskomen op plaatsen die je niet kent weet je dat je dan in…

Voor mijn vader Terwijl jij nadenkt Of je over rood of Wit wilt spelen, Schud ik de tijd Uit mijn mouw En kijk ik veertig Jaar of zo naar voren, Zie ik haar, dan nog Niet geboren, op dat Tafeltje in het kleine Kerkje dat in de mist Verborgen ligt Met gekruiste benen Gedichten lezen, die mij Regel voor regel raken, met…

dat non-conformisme heeft mij tot grote verbazing wel andere niet verwachte contacten opgeleverd waarvan ik het bestaan wel vermoedde maar er nog niet goed de vinger op kon leggen zoals deja vu buiten jezelf treden ontmoeten in andere dimensies herhaling en uitbreiding van droomcontacten verbindingen van de diverse gelaagdheden in…

Ik versteende, deja-vu bij de herkenning en wakend verward, verwonderd, zoek ik naar de betekenis..…

Daar, in dat landschap van wit licht, een oord van zeven eeuwen herinneren geleden, overkwam me het déja-vu dat er geen was. In die einder herkende ik enkel mijn duizendvoudige lege ikken, die te wachten stonden om gevuld te worden met branie.…