Alle inzendingen over dame van stand

Computers draaien overuren Om de nota’s te versturen Van alle rangen en standen. Maar de stand van uw meter Interesseert me voor geen meter.…

Afleiding van de kern Van de vernietiging Afleiding van De vraag waarom wij er zijn Afleiding Het tot stand brengen Het bouwen Bewondering Voor het tot stand gebrachte De eeuwigheid zien Het universele De mens en de molen…

De kunst boten te bouwen houdt stand Op Sail voeren ze op hun eigen lelievlet Buig en las platen dolpotten en ‘t spant Ja de kunst boten te bouwen houdt stand Met de middennaad pas laatst ingebrand Voor de V-vorm in de vlet uit het pakket Houdt de kunst boten te bouwen stand Met Vmbo’ers bij Sail op hun lelievlet…

Als er één schaap over de dam is volgen er meer En ik maar tellen Slapen wil ik! Waar is dat hek van de dam? Ik wou dat ik de herdertjes was die lagen bij nacht in het veld uitgeteld…

- glijdt een porseleinen dame het gelaat half verborgen achter een waaier. Over het halfrond van de stenen brug trippelt de dame met begeerlijk knipperende ogen. De zon en de maan - beiden wit - deinen speels aan de hemel om de blikken van de dame te vangen.…

er zit een dame op een kreupele bistrostoel haar weerspiegeling breekt in het gescheurde glas ik zie enkel stukken dame want waar haar ogen moeten staan zit er een gat in het glas van het raam op het terras met de kreupele bistrostoel waarop een gekreukelde dame zit met een glas witte wijn…

De Notre-Dame is best wel oud: al zal ze heel misschien Parijs nog eens begraven, dat haar geboorte heeft gezien; maar na eeuwen zal de Tijd zoals een wolf dreigt bij een stier toch haar zware lijf terug doen deinzen, elke stalen spier en pees verdraaien, met een stompe tand helaas gaan knauwen aan de oude stenen botten en er tergend traag op kauwen…

Als vrijdenker heb ik beslist geen zin Een enge kwezel de regie te geven Over de mooiste dag van heel ons leven En dat geldt evenzo voor mijn vriendin. Dus als we ooit gaan trouwen met elkaar Dan weiger ik een weigerambtenaar.…

ze heeft alles al geprobeerd lijm, mes en scheerapparaat maar de bikinilijn weet van geen wijken deze dame zal aan haar stoppels bezwijken als ze haar best doet heeft ze een streepje voor maar gladweg verdwijnt haar snoet in de dame met de baard…

In mijn wagon-lits, onderbreekt wat mij ontbreekt in mijn leven's stand; wat ik sluimerend verlang, deelbaar met een dame in de vroege ochtendgang, 'koffie,frisdrank,sprits'. In een wagon-lits, groeit een romance op snelheid door het weidse land.…

betere standen? opwindend zijn ze niet alleen maar rijker…

Al na twee minuten stilte op de dam Klonk er een akelige schreeuw Was het misschien de Nederlandsche Leeuw Die eindelijk bij zinnen kwam. Want de Nederlandse leeuw is pas tam Als hij niet meer schreeuwt op de Dam…

Zie - daar breekt het hart der dame, Puur uit zorg voor de geliefde; Want geen dame in de romance, Die niet iets ter dood toe griefde.…

Echo van je geest Door mij in stand gehouden Sterft met mijn dood; Met vervagen van m'n bewustzijn Sterf jij voor de tweede keer In m'n sterven Zal ik mij bij je voegen Zijn we gelijken; Tijdloze dood kent geen standen Er is geen dood, doder, doodst…

De Dam is stil de Dam is stiller dan ooit de Dam is doods de Dam is dood de Dam rouwt Dan zie ik een duif: “” een duif van honderd pond, een olijfboom in zijn klauwen, bij mijn oren met zijn mond vol van koren zoete vrouwen, vol van kirrende verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaalt ze honderd malen: alle malen zal ik wenen””…

geen eeuwigheidsland meer iets voorlopig en ach het houdt zolang stand…

Een poepje laten is wat ik wil stiekem, reukloos en heel stil Als een dame, netjes en beleefd zonder dat iemand het door heeft Maar het werd een grote bout stinkend, meurend, echt heel fout Van dame was geen sprake meer Ik was opeens een echte heer...…

Haar sjaal omarmt haar slanke nek beide handen lijden een eigen leven ogen kijken maar ontzien een nieuwe dag terwijl vlokjes sneeuw het zicht verbloemen vlucht gisteren ijzig langs haar gezicht…

zal je mij vinden en me naar het huis der gedichten dragen waar ik de zee kan opsnuiven of waar de bladeren van ieder seizoen duizelen bij het ontwaken van de dag de stilte zal daar volmaakt zijn zodat ik nooit hoef te sterven met sneeuw op wind en als je me vindt wil je me dan nog zien als een bloem verborgen en met rood doorweven…

Ze zet de wereld op zijn kop als ze de kans krijgt Is een dame in de dop, als ze mijn toiletspullen ziet Ze is aanhankelijk, vreselijk lief en zo’n mooi gezichtje Draait iedereen om haar pink, middelvinger en de rest!…

Een botox dame doet denken aan ‘n soepkip opgeschud tot leghen maar het ei blijft uit en dat hebben haan en poelier door…

Schaken dat is op je dametje passen, want als je haar kwijtraakt vergeet het dan maar. Dapper? Zij is eerder onoverwinnelijk, zelfs deze koning kan niets zonder haar.…

Balancerend tussen de vlakken van zwart en wit, vrees de kracht niet van ieder stuk op het ongeschonden schaakbord van de Poëzie, ik herken de samenloop van letters tot aan de laatste zet, waarin mijn koning in het defensief door de dame wordt mat gezet, zonder aan gretigheid te verliezen.…

Een Parissiene is geschokt De Notre-Dame, zij staat in brand De Maagd Maria’s adem stokt Relieken zijn in teamverband Gered, met ogen roodomrand Het vuur heeft dorst en slokt en slokt Een Parisienne is geschokt De Notre-Dame, zij staat in brand…

ze staan daar maar in weer en wind iets te verbeelden in zoveel standen maar verstild (ik heb met ze te doen)…

Waar in de gewone tijd Alles vanzelf ging wat nodig was Om het leven tot stand Te brengen, en vooral In stand te houden - Zijn vandaag de dag, In de nieuwe tijd, Onbehoorlijk grote pillen Nodig, die de kleur van Het lid moeten nabootsen Dat eeuwenlang voorzag In het voortbestaan Van de menselijke soort…

Och Frans, ik wil de sfeer daar niet verzieken Maar als jouw Deal niet Green wordt onderhand Dan bungelt de BV van Rutteland Nog lang tussen bananenrepublieken De dijkgraaf graaft geen dijk doch hij bewaakt De zilte kwel en hoge waterstanden Hij doet bouwarchitecten watertanden Een eiland wordt - wie weet - tot wijk gemaakt Een…

Dan zit ik aan mijn bureau, tel de bomen de vogels op het talud, ontcijfer de gedachten die bij mijn leeftijd vertakkend passen. Ik heb de laatste letters nog niet geschreven. Onderga na enkele minuten dat intense wat de tijd in me achterliet en gaat laten. Niets anders dan nederigheid kan nu sieren. Mijn lichaam is het hare en vice versa…

je had een dam gebouwd je waande je veilig hij verdween - onttroond - van de aardbodem jij bleef achter je dam toen zocht en vond je hem ruw, achteloos bedolven onder zwarte aarde daar sta je - ongekroond - een bosje bloemen bungelt hulpeloos in je koude handen…

het lucht zo op het is geweldig even luidkeels schreeuwen maar dat doet een dame niet aan me hoela krijg de tering pukkels, luizen en een zweer maar dat zegt een dame niet ik heb zo'n putje waar ik alles in mik zand erover, klaar is Kees waar, dat zeg ik lekker niet…