Alle inzendingen over de zinnen

Lees mijn woorden hardop opdat ze zachter klinken Zing mijn zinnen vloeiend zodat ze minder stokken Leen mijn stem desnoods omdat ik zoveel zachter praat dan schrijf Maar tot dan: lees mijn zinnen liever dan ik ze schreef, zoveel liever dan ik ben…

Bemin dus al uw zinnen. Hoor, zie, ruik, proef en voel. Heb lief. Het leven dat we lijden voeden we hoogstpersoonlijk met angsten en verwachtingen. Uw zinnen verwachten niets.…

Een zachte wind waait door de zinnen die ik lezen kan zonder het te weten, intens verdriet, eenzaamheid, liefde en geluk altijd zijn er zinnen die ik lees, zonder dat zij er staan.…

In den beginne Verdronk ik in woorden Spelde ik speels en Verzette mijn zinnen. Plots werd kiem gesmoord, Onschuld vermoord, Afgeserveerd, Gevierd onteerd. Gevoelens omgekegeld En zinnen ontregeld, Linea directa, willig en stug, Ik kom altijd terug.…

jij vertrapte de letters smeet met woorden slingerde zinnen vol waarheid dwars door de ruiten naar binnen ik raapte de scherven lijmde letters tot verbrokkelde woorden maar miste de waarheid in halve zinnen jij hebt mij verlaten in alle staten maar diep van binnen weet ik dat jij mij weer ooit zal beminnen…

Naar woorden zoekend worden zinnen geprikkeld en liefde vertaald…

Simpele woorden niet de bloemrijke zinnen maken de haiku…

Tegendraads, het weg- kappen van woorden om bij zinnen te komen.…

het regent verboden woorden blaren zweven bomen vellen bloemen zinnen doen toch wat zij willen…

Een stotteraar in Schinnen Hield steeds zijn woorden binnen Al leerde hij ze van buiten Dan nog kon hij ze niet uiten Hij raakte alleen buiten zinnen…

Hij schrijft zijn zinnen zoals de schilder de verf strijkt op het witte doek woorden die bekoren zinnen die strelen met een pen die vertelt vanuit het hart rijmen hoeft niet hij blijft zich zelf sociaal bewogen hoezeer bewonder ik hem Van harte proficiat Roland Cobie…

zinnen spelen hun spel met punten en komma’s leggen uit voegen toe wat van belang kan zijn sluiten af om gedachten vast te pinnen op een lijn waar bij het gesproken woord intonatie zich nadrukkelijk manifesteert zijn de leestekens op schrift de leidraad voor interpretatie toch zijn zinnen ook nog gebonden aan de hiërarchie…

Verlaat mij en gaat heen, gaat heen, zorg, druk en droefenis van zinnen; of dacht gij altijd bij mij binnen uw wil te hebben als voorheen? O, maar ik zeg u aan van neen; verstand zal u wel overwinnen, verlaat mij dan, gaat heen, gaat heen, zorg, druk en droefenis van zinnen.…

Licht blozend lees je de teksten waar haar hart ligt uitgestald veilig tussen de zinnen glimlachend proef je ze als snoepjes Het medeweten van vermoeide levensvragen laat zowel waarheid als illusie dromen woorden, zinnen, lust verzen smaken als een kus…

een miljoen zinnen waarvan het gevoel is bekoeld. een miljoen acties allemaal onbedoeld. wat moet je doen als die zinnen niet bestaan. en wat moet je doen als je nergens heen wilt, maar wel hiervandaan.…

vers gebakken lucht gevuld met loze zinnen hoe verkoop ik dat…

snoepend van cijfers en letters sommen woorden berekenend zinnen…

Mensen zijn dichters, hun halve zinnen scheppen -- nieuwe verbanden.…

na het breken van zijn woord taalt zij niet meer naar zijn zinnen uitgelezen zet ze een punt…

de hersenpan kookt en fantasie slaat op hol verlamt de zinnen…

Een beetje spelen met de woorden en zinnen Blij word je ervan…

een koninkrijk is buiten bereik maar buiten zinnen ben ik koning te rijk…

Toen ik in de verte ook nog eens ´Un bel di´ van Puccini hoorde waren al mijn zinnen ècht begoocheld!…

bewapen je met woorden met woorden ferm en fijn omring ze met akkoorden laat het geklonken zijn bewapen je met zinnen met zinnen zoet en zacht die symfonie zal winnen die geeft de regels kracht bewapen je met talen met taal in kleur en klank die wijs zal vrede halen bij donker en bij blank…

alle woorden fluistert de wind zijn al eens gezegd alle zinnen zijn al eens uitgesproken ze luistert met een glimlach in haar ogen haar hart schrijft de melodie van angst en hoop en vertrouwen strijkt even met haar hand door haar verwarde krullen pakt dan een pen schrijft haar zinnen op papier wil ze aan jou toevertrouwen…

alle woorden fluistert de wind zijn al eens gezegd alle zinnen zijn al eens uitgesproken ze luistert met een glimlach in haar ogen haar hart schrijft de melodie van angst en hoop en vertrouwen strijkt even met haar hand door haar verwarde krullen pakt dan een pen schrijft haar zinnen op papier wil ze aan jou toevertrouwen…

Voor mijn ziel en zinnen beef ik. Waar zal het einde van mijn zwerven zijn?…

Je woorden raken me Ze snijden dwars door mijn ziel Het zijn ook steeds de juiste Je bent een woordenkunstenaar Je woorden zetten me aan Tot nadenken over de zinnen Gedachten die ik had verdrongen Verschijnen plots weer daar Je woorden raken me Ik laat me graag leiden Door jouw doolhof van zinnen Zoekend naar de uitgang Ik vind het raar…

Pas als de schrijver er mee aan de slag gaat worden volle zinnen geschreven. Plots wordt taal dan leven. Het is aan de dichter een tweede laag aan de zinnen te geven. Het is dan denksport geworden: zinloos is dan zinvol.…

waarheid is klaarheid in zinnen zinspeel de stilte ik kom verstild als man…