Alle inzendingen over dichtbij

Dichtbij het onwerkelijke..…

Vaak weg Dagen niet thuis Niet meer genieten Van de rust in huis 'T is hard werk En al is het ook fijn Er zijn van die momenten Dat ik o zo graag bij jou zou zijn En dan ben je daar Ik zie je gezicht Binnen in m'n ogen Schijnt een hemels licht Je bent zo dichtbij En zo levensgroot Je kijkt me aan En lacht je tanden bloot En ik weet…

je wees ik keek langs je blik over zee zag en profile in je gefocuste blik de schrik van het moment voelde spanning in je hand zag voeten bewegen in hun diepe indruk op het strand bij de afzet van leven in rood keerde het tij de noodhulp was al dichtbij flarden van stemmen in zwaaien uit reddende vesten nog bleven woorden…

In de stilte van de nacht Voel ik de eenzaamheid in al zijn kracht Wat mis ik jouw zachte armen om me heen Je bent zo dichtbij maar ik voel me zo alleen De tranen willen naar buiten maar ik wil het niet Ik vecht tegen de emoties maar verlies 't uiteindelijk van het verdriet Zachtjes bid ik, Heer ik ben zo moe Haal me hier weg ik wil zo graag…

Een ongekend en diep verlangen klopt aan de deur van mijn hart ze wil het met liefde gaan behangen het ruilen met de overheersende smart Maar de deur gaat nu niet open omdat mijn hart toe is aan rust het open staan is nu even afgelopen totdat de hete tranen zijn geblust Vraag me niets en kom niet te dichtbij want dit terrein blijft voorlopig…

Het is net of ik je zie tastbaar dichtbij maar oh zo ver weg in m'n hart zit jij Het is net of ik je hoor je stem, je lach, je snik een beetje laag en warm 'n stem, die niet alleen zegt Ik Het is net of ik je voel 'n opmerking of 'n gebaar door 'n verteld verhaal wanneer ik voor me uit staar Het is net of ik weet héél diep van…

je bent zo dichtbij maar onbereikbaar ver....…

zij zomerde met wilde bloemen in een paradijselijke wei waar vrijheid kleur en vormen bloeiden werd ieder hemels blij ook zij wist van de volle oogsten de rijkdom zo dichtbij later nog het land met kale stronken als verlate herfstpartij in helder schemeren deden vorst en gladheid al even van zich spreken het…

Dood Veel over gehoord Nu dichtbij Mijn dierbare opa Je bent niet meer van mij Dood Eens was er kleur Nu is het zwart Mijn dierbare opa Je bent niet meer van mij Dood Louis, een naam eens zo levendig Nu letters in steen Rode rozen op je graf Denkend aan alle liefde die je gaf Dood Mijn hart vol verdriet Lieve opa kon je me…

herfst reeds in je ogen te zien stemt droef het wordt later en later en ik zou de tijd willen stoppen nu hulpeloos zie ik je bladeren vallen en winter sluipt nader kou zal je wortels bereiken in de avond en je ogen bevriezen je warme hart zal voor altijd lente in zich dragen want jij zult niet meer vergeten raken daarvoor was je te dichtbij…

Liefde waar ben je nou Voel me zo intens leeg Mis de glans de warmte Die elk geluk oversteeg Kloppend hart in m'n lijf Gevuld met dikke tranen Vlinders die er verdrinken En zich in de hemel wanen Gedachten blijven komen Ik voel me zo erg bezeerd Je beeld zo dichtbij en echt In mijn ziel geprojecteerd Mijn dagen zijn lang en stil…

Het water welt dichtbij en ver van hier, het wil de bitterheid opnieuw verbannen. De twijg vol botten rijkt omhoog, zij geeft zich eindeloos gewonnen al is het licht niet warm en droog maar droevig klam, vers uit de bronnen. Was dat een zwaluw die daar vloog? Dan hang ik weer mijn ziel te zonnen...…

als ik een ster zie vallen dan wens ik mij jou weer dichtbij mijn hart je bent nu bij hem en messen boren gaten in de vervallen bloedvaten van mijn hart ik vecht tegen beelden die mij martelen en glassplinters dartelen in mijn hart hoewel ik niet meer slaap droom ik onophoudelijk van jou de allerliefste, mooiste vrouw maar met een…

De bergen antwoorden met kleuren en van dichtbij heel fijne geuren. De wolken drijven richting zee als torens telkens weer wat hoger. De bergen kijken naar dat blauw: een zee met zon maar ijzige kou.…

dan is er chaos herrie stof explosies klinken dof in die paniek vindt hij zijn weg zonder een woord te hebben gezegd de vertrouwde straat was al kapot geschoten hij zoekt zijn eigen plaats kijkt verbijsterd op bij een bekende roep zijn moeder die hem groet huilt in haar warmte zijn angsten vrij maar voelt de zilveren vogel te dichtbij…

Nee niet bang zijn ik meen het echt Zonder jou schat voelde ik me slecht Nee niet bang zijn je moest eens weten Dat ik je al die tijd niet kon vergeten Nee niet bang zijn jij hoort bij mij Veilig in mijn armen voor altijd dichtbij Nee niet bang zijn het voelt zo fijn Om weer samen echt samen te zijn Nee niet bang zijn zet je…

doelloos dwalen sterren door de nacht ze missen je ogen die verlangende blik tevergeefs zoekt de maan het geluid van je lach want je verdween om voor eeuwig te drijven op de golven van dromen die zich verbergen in elke ster en misschien had je moeten wachten was je droom reeds dichtbij maar je wou naar de schommel om te zweven door de…

Mijn naam wordt nooit genoemd wanneer de wortels worden gesnoeid en ik ontdaan mij verschans achter de bladeren van mijn schizofrenie Twee gezichten hand in hand het sterven als een mokerslag dichtbij, noem mij de snelheid van het uur als ik voorbijraas en me verkijk op de dichtheid van de muur Dwaas maar onafhankelijk behang ik huiden…

jij zwaait kleuren warmt mijn hart waar regen al valt wolken hun grijs donkeren in zwart want je lach bloeit bloemen wild van het veld nog gehuld in zon voordat wind ze velt maar ogen verschrikken in het flitsende licht we tellen seconden donderen samen tot de volgende schicht verbazend dichtbij schokt de hemel voor even in…

Alles wat ik weet van jou is dat je niet dichtbij woont... Ik kan je dit nooit vergeven want jij was mijn vader! Ik had een toekomst in mijn hoofd waarin we samen speelden en lachten! Maar ik bedank je nu toch Want jij maakte mij tot hoe ik nu ben Een grote sterke meid Maar de meeste dingen vergeef ik je nooit!…

je voelt het komen intenser en dichtbij verfletst de kleur van dromen ooit waren we vrij zorgeloos en onbevangen met een warm welkom blij totdat het vlekje kwam het verkeerde plekje dat snel groter werd een tsunami van angst overspoelde de wereld onderdrukte het eigen gevoel met de hemel als troost leren mensen hun kroost te leven…

Liefde kan je weerloos maken zo zwak en emotioneel liefde kan ook sterker worden alleen het woord zegt al zoveel Het kan je in verwarring brengen bezorgt je slapeloze nachten want ergens diep verscholen blijf je steeds naar liefde smachten En je wilt het blijven delen want het is zo heel dichtbij een mooier woord bestaat er niet en…

haar naam mompel uit het vergeetboek binnenshuis mantel ik haar poëzie, haar verzen (als lieflijk juweel) bewonderswaardig om nooit te vergeten in de leeskamer van boeken in het heelal van poetry waarin jij mij weet te ontroeren, vervoerd in fijne vingertoppen van innerlijkheid, van klank en lijn blozen mijn wangen terwijl je dichtbij…

Ze glijden van mijn schoot het ruime water op in boten waarvan de kiel al vroeg werd neergelegd, gebreeuwd, door nieuwe tijden, het geluk gekozen waarop de scheephoorn door mijn leven weg zal vloeien, hun lichamen schieten weg als mijn vermaledijde schaduw te dichtbij komt, verstomd de stemmen als ware het bevriende mensen, sinds zij…

wanneer faal je in het heengaan wanneer vertelt iemand mij over de bloemen of de dromen die doen vergeten als een minnaar, dichtbij want meer, veel meer verdwijn ik in de dagen erna in een dag nooit gemaakt een achtste of een negende waar het antwoord slechts bevrucht wordt met verte en nimmer uit mijn zwijgen glijdt alsof…

misschien wordt de dag langzaam warm vandaag en mag ik in zijn navel wonen wanneer bloemen uit het veld het landschap volladen met bestemming en een open gelaat soms ben ik dichtbij, sluit stilte in een omarming, is alles gelijk in vleugelslag langs wind en oude vragen tijdloos, zoals het begin vanzelf op huid, met dichte ogen…

Daar sta jij dan, Geweldige man in zijn prachtige pak In één woord, onweerstaanbaar Sensueel bruine ogen, En een verleidelijke, mooie lach Nog steeds betover jij mij met jouw zijn Alles wie jij bent, wat jij doet en zegt Ik wil voor altijd dichtbij jou zijn, Elk moment koesteren in mijn hart Tranen zorgen voor glinstering in jouw…

Heer, ontferm U Over de man die ik mijn vader noem Zijn vlees en bloed in mij verankerd Zijn kind te dichtbij Om van te houden Heer, Ontferm U Over de man die ik mijn vader noem Gesneuveld voor de oorlog Zich veilig wanend in glazen loopgraven Heer, Ontferm U Over de man die ik mijn vader noem Schraal getroost en zelf niet kreeg Nooit…

In die dagen leek je al een eeuwigheid weg Hoe lang al was het niet dat je mijn naam vergeten was en je lichaam het enige dat overbleef Nu lijk je soms heel dichtbij een geur appeltaart met rozijnen of een muziekje pianospel dat door de muren klinkt en een naaidoos vol speldeprikken en lapjes herinnering De draden zijn voor altijd losgemaakt…

woonde in mijn verbeelding zie ik haar ook in de winter bezig in het kleine schuurtje waar het soms krakend vroor maar ik hoop, dat het werd warm gestookt het water minder koud en met vereende kracht het wasgoed schoongespoeld hoe eenzaam lijkt het in de koude wereld van dit schilderij met op de achtergrond de warme huizen zo dichtbij…